Qəm leysani
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Əzimov Namiq Əfsər oğlu
112 Namərd, əlin qurusun – Balama necə qıydın? Sən bizim gözümüzdə Bir parça iĢıq idin. Sən bizə qəriblikdə Arxa, yaraĢıq idin. Ġnnən belə qəddimiz, Düzəlməz bir də, oğul. Sənsiz döĢəli qallıq Torpaqda, yerdə, oğul... YetmiĢ üçüncü ilin 26 yanvarında Çullu kəndində dünyaya göz açan Əbilov Əhəd Məti oğlu üstündə ayaq tutub gəzdiyi torpağı həyatı qədər sevirdi. Kənddəki səkkizillik məktəbi bitirib, rayon mərkəzində orta təhsil alandan sonra dünya onun gözlərində üfüq-üfüq geniĢlənmiĢdi. Doxsan birinci ilin may ayında hərbi xidmət üçün Moskva Ģəhərinə getsə də burada çox bənd ala bilməmiĢdi. Düz beĢ aydan sonra Vətənə qayıdıb, imdad diləyən torpaqlarımızın müdafiəsinə yollanmıĢdı... Rayonun ən mənzərəli guĢələrindən olan Qazanzəmi kəndinin baĢının üstünü düĢmən kəsdirəndə yağıların qarĢısında ərən kimi dayanmıĢdı. "Vətəni sevmək imandandır" - deyən ulu peyğəmbərimizin müdrik kəlamları Əhədi qələbəyə səsləyirdi o vaxt. Ancaq türk qanına susayan qarı düĢmənin məkrli planları Əhədin arzularını gözündə qoydu. Ordumuzun pərakəndəliyindən istifadə edib Dağtuması qana çalxaladı yağılar. Əhəd ağlar gözlə yurd yerini tərk etdi. O gün düĢmən mühasirəsindən çıxan əsgərlərimiz Arazı o üzə keçəndə: - Heyf sənə Cəbrayıl, - dedilər, - sən xəyanətin qurbanı oldun... Hər bahar Ağcabədinin Erki düzündə al-qırmızı lalələr açır. O lalələrin rənginə Əhədin də qanı hopub... 113 Əzimov Namiq Əfsər oğlu doğulub - 24.03.1974-cü il, Cəbrayıl rayonu DaĢkəsən kəndi; Ģəhid olub - 24.12.1993-cü il, Füzuli rayonu Böyük Bəhmənli kəndi YUXUN ÇĠN OLDU, BALA... Dağların ətəyinə sığınan DaĢkəsən kəndi məĢhur alimləri ilə, ürəyi təpərli adamları ilə və bir də barlı-bəhərli torpaqları ilə tanınıb zaman-zaman. Bu kəndin ulu keçmiĢi, müdrik ağsaqqalı-ağbirçəyi, AĢıq Humay kimi Ģöhrəti bir el-obaya sığmayan sənətkarı olub. DaĢkəsən camaatı Azərbaycan pedaqoji elminin korifeyi akademik Mehdi Mehdizadə, Oruc Qüdrətov, Zəkəriyyə Mehdizadə, Dərgah Qüdrətov, Novruz Hüseynov kimi alim övladları ilə fəxr edib, onların adı ilə öyünüblər. Yurd savaĢında neçə-neçə say-seçmə oğullarını itirən daĢkəsənlilər dünyadan nakam gedən Arifin, Eldənizin, Elçinin, Aydının, Vüqarın, Hüseynin... adını ağılarda əzizləyir, onların ruhu qarĢısında səcdə edirlər... Namiq də DaĢkəsəndə böyüyüb boya-baĢa çatmıĢdı. Əfsər kiĢi yetmiĢ dördüncü ilin baharında dünyaya gələn oğlunu dizinin taqəti gözünün iĢığı bilirdi. Ömrünün on doqquzuncu baharını görmədən dünyadan köçən Namiq atasının neçə-neçə arzularını da özü ilə bərabər gor evinə apardı. O vaxtdan ata Ģəhid oğlunu xatirələrində gəzib arayır, onun parlaq surətini yaddaĢında canlandırır: -Bir dəfə yaxın qohumumuz Vüqar Hüseynov (bu igid oğlan 1991-ci ildə Ģəhid olduqdan sonra Azərbaycan Milli Qəhrəmanı adına layiq görülüb) kəndə gəlmiĢdi. Onda hələ Namiq DaĢkəsən kənd məktəbində oxuyurdu. Vüqarın polis geyiminə həsədlə baxan oğlum üzünü ona tutub demiĢdi ki, qağa mən də sənin kimi yurdumuzun keĢiyində dayanacağam. Onda Vüqar özündən dörd yaĢ kiçik olan dostunun kürəyinə əlini vurub: -Hələ dərslərini oxu, Allah qoysa sən məktəbi qurtarana - kimi bu harsın dığalarının öhdəsindən biz özümüz gələrik. Bunun əvəzinə yaxĢı bir sənət qazanıb Əfsər əmimin hayına çatarsan, - demiĢdi. -Üz-gözündən təbəssüm yağan Namiq balam söz altda qalmamıĢdı onda: -Qağa, özün bilirsən ki, uĢaqlıqdan hərbçi olmaq arzusundayam. Onsuz da gec-tez bu peĢəyə yiyələnəcəyəm, - söyləmiĢdi. 114 Vüqarın dəfnində Namiq də iĢtirak edirdi. O, dostunun qəbri üstə and içdi ki, onun qisasını özü alacaq. Bakıya qayıdan kimi (Namiq səkkizinci sinfi bitirəndən sonra təhsilini on dörd saylı TPM-də davam etdirirdi) hərbi komissarlığa müraciət edib doxsan ikinci ilin əvvəllərində cəbhəyə yollandı... Namiqin döyüĢ yolu Ağdamın Qərvənd kəndindən baĢlayıb. O, burada: Vətən, dağın, daĢın ollam, Yazın ollam, qıĢın ollam. Dar gündə sirdaĢın ollam, Təki unutma məni! DüĢmən üstə od ələrəm, Sənə xoĢ günlər dilərəm. Ölsəm qeyrətlə ölərəm, Təki unutma məni! deyib səngərlərə sığındıqca qürur keçirir, qələbə gününün sevinci ilə ovundururdu özünü. Hərdən od-alov içərisində dostlaĢdığı lənkaranlı Rəhimov Qalibə, sumqayıtlı Hüseynov MəĢdiyə deyirdi ki, Allah qoysa müharibədən sonra size Cəbrayıla qonaq aparacağam. Onda görəcəksiniz ki, bizim tərəflərin əvəzi yoxdur. Elə bu ümidlə də günü-günə calayardı Namiq... Doxsan üçün martında ad gününü qeyd etmək üçün anası Gülxarla birlikdə Qərvəndə getmiĢdik. Bacıları Ramilə, Könül və qardaĢı Ramin də dəstəmizdə idilər. Yaxın qohumlarımız Faiq, ġair, Fiday, Əvəz Namiqi öpüb oxĢayanda elə bil dünyanı bağıĢladılar bizə. Onda hələ döyüĢ səngərlərində nisbi sakitlik idi. Hardasa uzaqlardan gələn təkəm-seyrək güllə səsləri nəzərə alınmasa, cəbhə özünün dinc günlərini yaĢayırdı. Namiqin, onun dostlarının Ģərəfinə yaxĢı bir məclis quruldu onda. AxĢamüstü əsgərlərimizə xeyir-dua verib geri döndük... Füzulinin ƏrgünəĢ dağında topdan açdığı atəĢlə düĢmənin bir tankını vurduğuna görə Namiqə beĢgünlük məzuniyyət vermiĢdilər. O, yoldaĢlarından onda da ayrılıb geriyə dönməmiĢdi. Onu qınayanlara cavab verib demiĢdi ki, Vətəni və yoldaĢlarımı dar ayaqda qoyub nəinki beĢ günlüyə, heç bir saatlığa da burdan gedən deyiləm. Belə ürəyin, belə təpərin yiyəsi idi o... DaĢkəsən kəndinin iĢğalından xeyli sonra bizimlə görüĢməyə gəlmiĢdi Namiq. Komandirləri ona demiĢdilər ki, atan xəstədir, get ona baĢ çək, sonra qayıdarsan. Cəmisi üçcə gün yanımızda qalandan sonra, qohum-əqraba ilə sağollaĢıb yenidən cəbhəyə qayıtdı o. Onda ailəlikcə Beyləqanın Mil üzümçülük sovxozunda yaĢayan bir qohumumuzun evinə sığınmıĢdıq. sonradan köçüb Bakıya gedəsi olduq... Namiqin qara xəbəri Bakıda gəlib çatdı bizə. ĠĢdən qayıdanda qardaĢım oğlanları Arzu və Yavər boynumu qucaqlayıb dedilər ki, eĢitmiĢik Namiq ağır Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|