görüm
kimi sözlər də doğru işlənmədikləri məqamlarda ixtisar
edilmişdir.
Surətlərin psixoloji vəziyyəti hadisələrin gedişindən aydın
olduğu üçün remarka şəklində verilmiş
Qeyz ilə, Ciddi, Hirsli,
Çağırır
kimi cümlələr, hadisələrin inkişafında heç bir rolu
olmayan, artıq və yersiz izahat xarakteri daşıyan bəzi dialoqlar
əsərdən çıxarılmışdır. Məsələn:
İ k i n c i u ş a q.
Bir buraya gəlin, burada bir adam
öldürüblər ey. (Yoldaşlarına) Ora baxın, görün binəva necə
çabalayır… Görəsən, güllə ilə urublar, yoxsa xəncər ilə?
U ş a q l a r d a n b i r i s i (
gəlir əvvəlimincisinin yanına,
baxır). Görmürsən, güllə ilə urublar, xəncər ilə vursa idilər, indi
yarası da görünərdi. Bir də o güllə səsi eşitdik ha,mən ki dedim
deyəsən adam öldürüblər, sən dedin ki, yox, quş atırlar. Elə bu
imiş, yazıq, yazıq,gör necə çabalayır
. (Avçılar çıxırlar). (30)
Süleyman bəyin faciəsi tamaşaçıların gözləri önündə baş
verir. Belə ola-ola, bir də uşaq təfəkkürü ilə bu hadisələrin
səbəbini, necə baş verdiyini izaha çalışmaq hadisələrin gedişini
sürətləndirmir, əksinə, ancaq vaxt alır. Ona görə də müəllif
doğru olaraq uşaqların sözlərini ixtisar edərək yalnız bir cümlə
saxlamışdır.
Belə bir uzun təfərrüatın ixtisarına Süleyman bəylə Kərimin
qarşılaşdığı səhnədə də rast gəlirik. (I nəşr., səh. 28-29, II nəşr.
səh.41)
Pyesin sonunda böyük bir parçada – Nəcəf bəyin
ölümündən sonrakı hissədə ədib bir növ ibrət dərsi vermək
istəyir və Əbdülün dili ilə deyir:
«Görün nə qədər günahı var
imiş ki, allah bu dünyada fəqiri oda yandırdı».
(45) Qətdən sonra
verilmiş bu bir səhifəlik dialoq artıq olduğu üçün bütövlükdə
əsərdən çıxarılmışdır.
Ə.Haqverdiyevin öz əsərlərinin dili üzərində necə işlədiyini
təfərrüatı ilə öyrənmək xüsusi və geniş bir tədqiqat tələb edir.
Ədib sovet dövründə yenidən nəşr olunmuş əsərlərinin dili
üzərində ciddi və geniş yaradıcılıq əməliyyatı aparmışdır. Bu
əməliyyatın xarakteri haqqında konkret əsərlər üzrə daha dəqiq
mühakimə yürütmək olar.
108
«Dağılan tifaq»ın ilk nəşrlərinin müqayisəsi göstərir ki,
əsərin 1899-cu il çapı dilinin bir qədər loruluğuna, danışıq dilinə,
xalq ifadə tərzinə yaxınlığına görə ikinci nəşrdən müəyyən
dərəcə fərqlənmiş, müəllif sovet dövründə şəkilçi, söz, ifadə,
cümlə və bəzən də bütöv mətnləri dəyişmək və ixtisar etməklə
şivə xüsusiyyətlərinin, loruluq, bəsitlik, məntiqsizlik hallarının
ləğvinə çalışmış, qrammatik quruluş və xüsusən söz sırası kimi
mühüm məsələləri də bu əməliyyata daxil etməklə əsərlərinin dili
üzərində işinin dairəsini xeyli genişləndirmişdir. İkinci nəşrdə
ədəbiləşdirmə istiqamətində özünü göstərən bu düzəlişlər usta
yazıçı əməyindən çox, bir dilçi əməliyyatına bənzəyir ki, bu da,
heç şübhəsiz, gənc sovet respublikasının ədəbi dilə dair gördüyü
yeni tədbirlərdə dramaturqun özünün fəal iştirakı ilə bağlıdır.
ƏLAVƏ ƏDƏBİYYAT
R. K a z ı m o v a. Ə.Haqverdiyev öz hekayələrinin dili üzərində
necə işləmişdir. «Dil institutunun əsərləri», III cild, 1950, səh. 36-40.
M. C a h a n g i r o v. M.F.Axundov dram əsərlərinin dili
üzərində necə işləmişdir. Azərb. SSR EA nəşri, Bakı, 1962, səh.3-
142.
R. H. H ə s ə n o v. Y.V.Çəmənzəminli öz hekayələrinin dili
üzərində necə işləmişdir. V.İ.Lenin adına APİ-nin «Elmi əsərlər»i, XI
seriya, 1964, №2, səh.77-86.
109
III FƏSİL
LEKSİK VƏ ÜSLUBİ-SEMANTİK XÜSUSİYYƏTLƏR
XALİS AZƏRBAYCAN SÖZLƏRİ
Bədii dilin, xüsusilə dram dilinin təhlili qarşısında duran
mühüm məsələlərdən biri yazıçının xalq dilinə əlaqə və
münasibətini, onun üslubunun xəlqiliyi dərəcəsini müəyyən
etməkdir. Bu məsələ sənətkarın dünyagörüşü ilə bağlıdır. Belə ki
mütərəqqi-demokratik dünyagörüşə malik olmadan, xalqın fikri
ifadə vasitələrini duymadan xəlqiliyin gözəl nümunələrini
yaratmaq olmaz.
36
Mütərəqqi-demokratik dünyagörüşü dedikdə,
yalnız dil vasitələrinə deyil, həm də həyatın çoxsaylı və
çoxcəhətli hadisələrinə, qanunlarına münasibət nəzərdə tutulur,
forma məzmunla vəhdətdə götürülür. Hər hansı bir yazıçının öz
dünyagörüşünü müəyyən ideya istiqamətində formalaşdırması
onun bütün başqa cəhətlərinə də təsir edir. Belə bir proses
ictimai mühitdən, şəraitdən möhkəm asılı olub, demək olar ki,
yazıçını əhatə edən cəmiyyətin dayanmış olduğu ictimai pillə ilə
şərtlənir. XIX əsrin sonu, XX əsrin əvvəllərində həyat o qədər
ziddiyyətli, o qədər qarışıq və təzadlı idi ki, «bu ziddiyyətlər
aləmində həqiqəti seçmək, işıqlı tərəfi görmək və onu geniş xalq
kütləsinə göstərməyi yalnız dühalar bacara bilərdi».
37
Elə buna
görə də belə bir dövrdə yazıçının öz fikir və hisslərini xalqın başa
düşəcəyi, xalqın fikir və hisslərinə təsir edə biləcəyi bir dildə
yazması, həm ideya, həm də bədii dil nöqteyi-nəzərdən xəlqiliyin
gözəl nümunələrini yaratması daha gərgin, daha çətin mü-
36
:
Бах . . .
,
А И Е ф и м о в О языке художественных произведений
, 1954,
Москва
. 86.
сящ
37
. . . «
»
Т И Щ а ъ ы й е в Молла Нясряддин йарандыьы заман
Азярбайъан ядяби ди
линдя юзцнц эюстярян мцхтялиф цслублар
.
-
«
» ,
,
щаггында АДУ нун Елми ясярляр и Дил вя ядябиййат серийасы
1963, 6,
.69.
№ сящ
110