XX
asr
boshlarida
bugungi
o ‘zbek
millatining
rasmiy
nom lanishi a n c h a balis-u m unozaraga sabab bo'Idi. Asosiy bahs
[turk] — [turkistonlik] — \sori\
— [o'zbek]
atamasidan biri ustida
bordi. Shu davrda ilg‘o r adiblar k o ‘proq
[o'zbek]
atamasini
m a ’qullashdi.
] 0 ‘zbek]
so'zi etn o n im (xalq nom i) sifatida qadimgi davrdan
qo'llanilib kelgan. IX asr arab manbalarida- o'zbeklar,
ularning
botirlik va qo'rqmasliklari, shuning uchun xalifa sardorlari ulardan
o'zlari uch u n qo'riqchilar yollaganligi haqida m a ’lumot bor. Lekin
fanim izda rus va sovet davrida bir fikr — o'z bek so'zi Oltin O 'rd a d a
1313— 1342-yillarda xonlik qilgan Sulton M u h a m m a d O 'z bekxon
no m idan olingan degan talqin targ'ib etilgan. Bu — xato talqin.
Zero, bu so'z etn o n im sifatida, aytib o'tilganidek, XIV asrdan
a n c h a oldin h am qo'llangan.
Aksincha, Sulton M u h am m ad g a bu
antro p o n im (kishi nomi)
[o'zbek]
etnonim i asosida berilgan.
G 'a rb iy Yevropa o'zbek tili va m adaniyati bilan X V II—XVIII
asrlardan boshlab yaqindan tanisha boshladi va tilimiz G 'a rb iy
Yevropada
chig'atoy tili
nom i bilan m ash h u r bo'Idi. Bu n om
haqiqatan ham chingiziy C hig'atoy ibn Chingiz (vafoti 1242-y.)
bilan bog'liq. Bunga sabab shuki, XVII va u n d a n keyingi asrlarda
m u m to z adiblar hududimizga X II I—XIV asrlarda kirgan C hig'atoy
ulusi nom i asosida til va adabiyotimizni ham shu nom bilan atagan.
Yevropada
bu
nom ning
keng
om m alashishida
H erm an
Vamberining XIX asr o'rtalarida
m intaqada
keng yoyilgan
«Chagatayishe
sprachstadium»
(«Chig'atoy
tili
darsligi»)
darsligining xizmati katta.
Yevropada o'z bek tili, bundan tashqari, (
qoraxoniy
), (
sharqiy
turk), (sharqiy turkcha),
(sharqiy Turkiston tili),
( islomoy sharqiy
turkiy), (chigiliy),
(turkiy turoniy), (N avoiy turkiysi)
va boshqa
n o m lar bilan m a ’lum. Bu atam adan har birining o'ziga xos ilmiy-
tarixiy asosi bor.
Xulosa sifatida aytish mumkinki, o 'zbek
tili va xalqining ildizi
q a d im -q a d im d a n boshlangan va qarluq qavmlari ham da lahjalari
turli davrlarda o 'g 'u z , uyg'ur, qipchoq kabi turkiy qavmlarini,
shuningdek, eroniy, arabiy, m o 'g 'u l kabi noturkiy qavm vakillari
lahjalarini o'ziga singdirgan, IX—X
asrdan boshlab hozirgacha
uzluksiz ijtim oiy-m adaniy taraqqiyot natijasida millat va milliy til
sifatida shakllangan. Bu murakkab tarixiy jarayon t a ’siri tilimizning
shevaviy bo'linishida (o'zbek um um xalq tilining uch katta lahjaga
ajralishida), leksik-grammatik xususiyatida (c h unonchi, qaratqich
kelishigining qarluqcha
[-ning]
q o'shim chasi bilan
men, sen
14
olmoshlarida
o 'g ‘uzcha
[-
ing
]
ko'rinishining
saqlanishi,
ilon
so'zining shu o ‘g ‘uzcha shaklda tilda m e ’yorlashishi,
uning
qarluqcha
yilon
shaklining eskirishi va qipchoqcha shevaviy
jilan
k o ‘rinishining mavjudligi, tilimizda katta miqdordagi tarixan arabiy,
forsiy, qism an m o ‘g ‘ulcha bo'lgan so'zlarning borligi v.h.) o'z
aksini topgan. Shuning uchun «nomi o'z idan, o'zi nom idan
qadimiyroq» iborasi o'z bek tili va millati tarixiga ham daxldor.
Dostları ilə paylaş: