161
-Yox, danıĢaq. Neçə illk ərimdi, ilk dəfədi belə rahat
danıĢır. Neçə illik yığdığın tökür.
-Biraz çox danıĢdım deyəsən. – Emin Ronaya baxıb
onun ciddiyə aldığın görüb susdu.
Bir saat daha oturdular. Digər mövzularda, dərslərdən,
Eminin ölkənin iqtisadiyyatını necə görməsindən, neftdən
asılı olduğun hələ neçə ildə asılı olacağından danıĢıldı.
RövĢənə neft sahəsində bacardığı qədər irəliləməsini,
lakin neftə sonadək ümid bağlamamasını dedi. Bacararsa,
özü üçün Ģəxsi biznes qurmasınada yönəlməsin məsləhət
gördü.
Sonda Emin hesabı ödəyərək, restorandan ayrıldılar.
Emin RövĢənə onu da maĢınla evə ötürmək üçün israr
eləsədə RövĢən təĢəkkür edib özü getmək istədiyin deyib
sağollaĢdı.
RövĢən Dənizgili maĢınlarına minib restorandan
ayrılanacan müĢahidə elədikdən sonra özüdə ayrılaraq
küçəyə çıxdı. Saat on birə iyirmi dəqiqə qalmıĢdı.
Dayanacağa qədər piyada qalxıb avtobusu gözləməyə
baĢladı. Avtobus iki dəqiqə keçmədiki içində üç – dörd
nəfərlə dayanacağa yaxınlaĢdı. Keçib boĢ yerlərdən
birində əyləĢib bu gün olanları kadr - kadr gözünün
önündən keçirtdi. Dənizin atasının onu sevdiyin
düĢünürdü, çünki ona qarĢı heç soyuq deyildi. Hətta uzun
müddət tanıyırmıĢ kimi söhbət edirdi. Rona xanım biraz
ağır idi. Özü ilə arasında sərhət qoymuĢdu.
Dayanacağa çatıb avtobusdan düĢərək qaranlıqda
binaya doğru irəlilədi. Küçədə qaçıĢan bir – iki insana
rastlaĢmaq olardı. Onların iĢdən gəlib evə qaçdığların
təxmin eləmək çətin deyildi. Ya da, marketə getmiĢ ola
bilərdilər.
Binaya girib qaldığı mərtəbəyə qalxıb cibindən açarı
çıxartıb qapını açdı. Ġçərinin iĢığın yandırıb qonaq otağına
keçdi. Kresloya uzanaraq telefonun çıxartıb Dənizə mesaj
yazdı. “çatmısınız?”
Dəniz – Hə, biraz olar girdik evə. Sən necə çatdın?
162
RövĢən – Məndə təzə girdim. DanıĢ görüm.
Dəniz – Nə danıĢım?
RövĢən – Nə danıĢacaqsan? Məni necə görüblər?
bəyəndilər?
Dəniz – Atam bəyənib. Bütün yolu səni təriflədi.
Anam yenədə dedektivlik edir. Ancaq oda sevib. Yoxsa
qarĢı çıxardı.
RövĢən – Bəyəndiklərinə sevindim. Nəsə səhv edərəm
deyə özüm özümü yedim.
Dəniz – Bəyənməyib nə edəcəkdilər ki? səndən yaxĢı
kürəkən tapacaqlar?
RövĢən – Səni çox sevirəm.
Dəniz – Məndə səni.
RövĢən – Yat, dincəl. Səhər dərsdə görüĢərik.
Dəniz - Gecən xeyrə.
RövĢən – Sənində.
***
-Dediyindən belə çıxır ki, sevib səni? –Ceyhun,
müəllimə baxaraq yanında əyləĢdiyi RövĢənlə söhbət
eləməyə davam elədi.
-Mənə elə gəldi. Yemək zamanı deyib – gülürdün,
məndən sonrada Dənizə tərifləyib. Yəni, Dənizin dediyinə
görə. – RövĢən, müəllim eĢitməsin deyə alçaq səslə dedi.
-Sən necə?
-Mən?... Mən nə?
-Sən necə gördün ailəsin? BaĢa düĢdə. – RövĢənə
acığlanarmıĢ kimi səsin titrətdi.
-Əgər xasiyətlərin deyirsənsə, yaxĢı idilər. Gözlədiyim
tamam əksi ilə qarĢılaĢdım. Səmimi, mehriban idilər.
-YaxĢı, keçək ikinci mövzuya. – partaya dirsəklənib
RövĢənə baxdı.
-Nəsə olub?
-Olacaq.
163
-Olacaq?
-Və olması üçün sən və sənin sevgilin mənə yardım
edəcəksiniz.
-Biz? Nə olub? Açıq – aydın de görüm. – RövĢən
diqqətlə dostuna baxdı.
-Dənizə desən, Günelin ağzını yoxlasa, sevgilisi var ya
yox, öyrənsə.
-Hə, o, məsələ. – RövĢən gülmək istəsədə müəllimin
onlar tərəfə baxdığın görüb sakitləĢdi.
-Sən desən yox deməz. Əsas öyrənsin ki, sevgilisi ya
sevdiyi birisi var?
-Olmasa nə edəcəksən?
-Onu sonra fikirləĢərəm. Əsas birinci kəĢfiyyat yürüĢü
eləmək lazımdı. Çingiz xan taktikası. – RövĢənə göz
vurdu.
-Tənəfüsdə danıĢarıq.
Tənəffüsdə RövĢən Dənizə çıxmamasını, onun
köməyinə ehtiyacları olduğun deyib Ceyhunun yanına
gətirdi.
Ceyhun olanları Dənizədə danıĢıb, ona yardım
etməsini xahiĢ elədi. Dəniz Ceyhunun dediklərin diqqətlə
dinləyir, onun üçün nə edə biləcəyi haqqında düĢünürdü.
Ceyhundan tam olaraq nə etməsin istədiyin soruĢur,
Ceyhun isə sadəcə ağzını yoxlamasını istəyir. Birdə bu
xəbərin baĢqa heç kimin bilməməsin xahiĢ edir. Dəniz söz
verərək ayrılır.
Sonuncu dərs bitəndən sonra Dəniz RövĢəni çağırıb
ona nəsə pıçıldayır və heç Ceyhunada yaxınlaĢmadan
sağollaĢıb qızlarla bərabər gedir.
-Nə dedi?
-Sənə özüm qız tapacam. – dedi.
-Mənim onu istədiymi Günelə deyib?
-Deməyə ehtiyacı qalmayıb.
-Sevgilisi var demək. – Ceyhun divara söykənərək
qollarını dirsəklədi.
-Təəssüf. Nə eləmək olar?
164
-Bəs kimdi? Heç görməmiĢik.
-Yəqin universitetdən xaricdədi.
Ceyhun danıĢmırdı.
-Ceyhun? – RövĢən, dostunun səsini çıxartmadığın
görüb onu çağırdı.
Ceyhun baĢın qaldıraraq ona baxdı.
-Gəzək? Hava almıĢ olarıq.
Ceyhun razılaĢaraq doğrulur. RövĢən ona qapıda
gözləməsin, kitabxandan kitabın götürüb gələcəyin
deyərək yanından ayrılır.
165
İyirmi dördüncü hissə
“Ġnsanlar dünyanı yalnız gözləri açıq Ģəkildə görməyə
öyrəĢiblər. Gözləri yumulu halda dünyaya baxsalar daha
çox görərlər. Bir insanın üzünə baxarkən onun gözəlliyini
görərsiniz, ya onun qəlbini necə görə bilərsiniz? Qəlbi
görməyə neçə göz lazımdı? Gözünü bağla, ətrafa bax.
Gözünü bağla, səmaya bax. Göz insanın sevgisini,
güvənini itirir. Görən insan yalnız gördüyünə inanar.
Gördüyü insanı, sevər, gördüyü insana güvənər.
Əsl hünər, gördüyünü sevib, ona güvənmək deyil.
Görə bilmədən sevmək, görə bilmədən birinə
güvənməkdi. Gözünü bağla və əlini tut. O, səni aparsın.
Qəlbində düĢünmə ki, o məni uçuruma aparacaq.
DüĢünmə ki, bir addım sonra sənin əlini uçurumdan aĢağı
buraxacaq. Əgər, bunu bacarırsansa sən bir quĢsan. Gözün
görməsədə qanadın olar.”
QəĢəng yazıb. Gözləri görməsədə qəlbi ilə hər Ģeyi
görə bilir. Bizdən belə çox. – Gülnaz, Nərgizin yazdığı
sətrləri vərəqdən anasına oxudu.
-UĢaqlığından özünü böyük kimi aparıdı. DavranıĢı,
danıĢığı yetkin qız kimi görünməsi onu fərqli edirdi. –
Validə dedi.
-Qızım həmiĢə özündən böyük olub. Həyatın bütün
çətin tərəflərin görüb. UĢaq yaĢında gözünü itirdi. Ardıyca
atasın itirdi. Böyüyür, evlənəcək yaĢa gəlir. Onun
yaĢıtlarının uĢağı var mənim qızım isə evdən çölə çıxa
bilməyir.
-Yatır indi?
-Yatıb ya oyaq olduğu bilinir ki?! Uzanır özü üçün.
Arada qalxır, pəncərədən çölü seyr eləyir, vərəqləri
götürür nəsə yazır təzdən uzanır. Sonra gəlir yanıma,
məni səsləyir. Birlikdə həyətə düĢürük. Söhbət edirik. Çay
içirik. Günümüz belə keçir.
Dostları ilə paylaş: |