sisələrində isə kolxoz sədrlərindən 2-si, briqadirlərdən 2-si, ferma
müdirlərindən yalnız 6-sı qadındır. [ «Azərbaycan qadını», 1961,
№4, s.23]. Respublikada, xüsusən kənd yerlərində qadınları ictimai
yerlərə buraxmamaq, çadra örtməyə məcbur etmək, dərsdən
yayındırmaq hallarının daha çox olduğu üçün bu məsələ Naxçıvan
rəhbərlərinin nəzərinə çatdırılmış, partiya komitələrinə, qadın şu
ralarına bu hallara qarşı mübarizə aparmaq təklif edilmişdi.
Azərbaycan qadınlarının III qurultayı (1967) ərəfəsində və
qurultaydan sonra Naxçıvanda qadın hərəkatında bir qədər
canlama baş vermiş, qadınların problemlərinə diqqət artmışdı.
Qurultay
ərəfəsində
respublikanın
5
rayonunda
qadın
konfransları, apreldə isə ümumnaxçıvan qadınlar konfransı
keçirilmişdi. Konfranslarda çıxış edənlərin əksəriyyəti qadın
hərəkatında uğurlardan danışmaqla yanaşı, qadınların rastlaşdığı
bir sıra sosial-iqtisadi problemlərdən də yan ötməmişdilər. Bu
problemlər sırasında qadınların işsizliyi problemi, onların səbəbsiz
olaraq işdən çıxarılması, onların əmək və məişət şəraitinin
yaxşılaşdırılması, səhiyyə, ictimai-iaşə,' xidmət, məktəbəqədər uşaq
müəssisələrinin azlığı, qızların kiçik yaşlarında kəbinsiz ərə
verilməsi, ikiarvadlılıq, çadra gəzdirmək hallarının davam etməsi,
doğuşların çoxunun evlərdə, həkim nəzarətindən kənarda baş
verməsi və s. problemlər qadınları xüsusi narahat edirdi. Naxçıvan
VPK katibi F.Musayeva şəhərdə 14 qadın şurasının hamısının
işinin formalı xarakter daşıdığını qeyd etmiş və göstərmişdi ki,
yaxşı olardı ki, Naxçıvan şəhərində ticarət və ictimai iaşə
müəssisələrində işləyənlər əsasən qadınlardan idarət olsun [129,
1967,
29
aprel].
Ordubad
qadınlar
şurasının
sədri
M.Həsənəliyevamn çıxışında isə etiraf olunmuşdu ki, rayonda
yaşayan qadınların yalnız 10%-i işləyir.
Konfransda, həmçinin həmin ilin may ayının 25-də Naxçıvan
VPK «Qadınların kommunizm quruculuğunda fəal iştirakını
tə'min etmək, onların əmək və məişət şəraitinin yaxşılaşdırılması
sahəsində'partiya təşkilatlarının vəzifələri haqqında» məsələyə həsr
edilmiş plenumda qadınlar arasında 'mədəni-maarif işinin, tibb
xidmətinin zəif olması göstərilmiş, xüsusən dağ kəndlərində qadın
müəllimlərə və tibb işçilərinə böyük ehtiyac olduğu qeyd edilmişdi
[129, 1967, 2 may]. Plenumda xüsusi vurğulanmışdır ki, respubli
kada kolxozçuların 51,5%-ni qadınlar təşkil etməsinə; sənayedə,
112
nəqliyyatda, rabitədə 3000 qadının işləməsinə baxmayaraq, onların
rəhbər vəzifələrə irəli çəkilməsi qənaətbəxş deyildir. 68 kolxoz səd
rindən 1-i qadm idisə, 290 briqadir arasında isə qadın yox idi [129,
1967, 2 may].
•
Bütün bu problemlər 70-ci illər üçün də xarakterik olaraq
qalırdı. Bunu Azərbaycan qadınlarının IV qurultayından (1972-ci
il) əvvəl Muxtar Respublikada keçirilmiş qadın konfranslarının,
qadın fəallar yığıncaqlarının materialları, sonrakı illərdə aid
partiya iclaslarının qərarları da təsdiq edir. Bu yığıncaqlarda
qadınların ictimai istehsala, təsərrüfat işlərinə cəlb edilməsi, onlara
mədəni-məişət xidmətinin yaxşılaşdırılması və digər sosial-iqtisadi
xarakterli məsələlər müzakirə edilir, rəhbər orqanlardan qadınların
problemlərinə diqqət yetirilməsi tələb olunurdu. Bu dövrdə
qadınların irəli çəkilməsi 60-cı illərin I yarısı ilə müqayisədə
artmışdı. Naxçıvan qadm hərəkatının lideri və Azərbaycanın
görkəmli ictimai, dövlət xadimi Səkinə Əliyeva əvvəlcə Naxçıvan
MSSR Ali Soveti Rəyasət Heyəti sədrinin müavini, sonra isə sədri
seçilmiş, F.Musayeva Naxçıvan VPK katibi, Sitarə Bayramova
Respublika Ali Məhkəməsinin sədr müavini, sonra isə sədri
işləyirdi. Naxçıvan vilayət qadınlar şurasının sədri Zəroş
Həmzəyeva, onun müavini isə Lətifə Qafarova idi (hər iki vəzifə
ictimai vəzifə idi - S.A.).
Respublikanın maarif, mədəniyyət və tibb orqanlarında 1739
qadm çalışırdı ki, onlardan 300 nəfəri ali təhsilli idi [129, 1967, 8
mart]. 46 min şagirddən ^2.112-i qız idi [129, 1967, 8 mart, 20
oktyabr].
1970-ci illərdə Naxçıvanda rəhbər vəzifələrdə işləyən qadınların
xüsusi çəkisinin
artması,
onların mədəni-məişət
şəratinin
yaxşılaşdırılması
həmin
dövrdən
başlayaraq
Azərbaycan
rəhbərliyinin bu bölgəyə diqqətinin artmasının nəticəsi idi.
Heydər Əliyevin Azərbaycan rəhbərliyinə gəlməsi ilə Naxçı
vanda iqtisadiyyatın, elmin, təhsilin, mədəniyyətin, səhiyyəninin
. inkişafı güclənmiş, Azərbaycan EA Elm Mərkəzi, Naxçıvan Döv
lət Pedaqoci İnstitutu, politexnik, kənd təsərrüfatı, musiqi, tibb
texnikumları və digər müəssisələr fəaliyyətə başlamışdı. Naxçıvan
MSSR bu illərdə əsl mə'nada quruculuq və yüksəliş dövrü ya
şayırdı. Həmin illərdə S.Əliyeva Naxçıvan MSSR Ali Soveti Rəya
sət Hey'əlinin sədri, G.Rzayeva sədrin müavini, L.İ.Əkbərova ic-
113
•
I
timai tə'minat naziri (o, bu vəzifədə Ş.Rzayevanı əvəz etmişdi -
S.A.). V.Hüseynova Naxçıvan vilayət komsomol komitəsinin bi
rinci katibi, sonra Naxçıvan şəhər PK katibi və Ali Sovetinin plan-
büdcə komissiyasının sədri, Ş.Əliyeva Naxçıvan şəhər XMŞ müdi
ri, L.Zeynalova səhiyyə nazirinin müavini, S.Bayramova Ali Məh
kəmənin sədri, F.Musayeva Naxçıvan VPK siyasi-maarif evinin
müdiri,
L.Quliyeva
Naxçıvan
tikiş
fabrikinin
direktoru,
A. Məmmədova
Naxçıvan
VPK
ümumi şö'bənin
müdiri,
Ş.Tarvediyeva Muxtar Respublika Nazirlər Sovertiııiıı ümumi
şö'bəsinin müdiri, S.Əliyeva İliç rayon MŞ müdiri, C.Abdullayeva
iliç rayon Lenin adına sovxozun direktoru, S.Kərimova «Şərq qa
pısı» qəzetinin şö'bə müdiri, sonra isə redaktoru, S.Fərəcova İliç
rayon komsomol komitəsinin birinci katibi işləyirdi. Həmin döv
rdə Naxçıvan qadınlar şurasının sədri Zeynəb Məmmədova, katibi
isə Sənubər Kərimova idi, Ordubad rayon Qadınlar Şurasına
Ş.Ələkbərova, Naxçıvan şəhər Qadınlar Şurasına A.İsmayılova,
iliç rayon Qadınlar Şurasına Sosialist Əməyi Qəhrəmanı
B. Talıbova rəhbərlik edirdi.
Qadınların ictimai-siyasi fəaliyyətə cəlb edilməsində, cəmiyyətin
və dövlətin idarə olunmasında, istehsal həyatında onların rolunun
artırılmasında qadın şuraları mühüm rol oynayırdılar.
70-ci illərin sonu - 80-ci illərdə Naxçıvan MSSR-də qadınların
rolunun artması həm ictimai-siyasi həyatda, mədəniyyətdə, həm də
sosial-iqtisadi sahələrdə özünü göstərirdi. Xalq təsərrüfatının
bütün sahələrində qadınlar kişilərlə çiyin-çiyinə çalışırdılar. Res
publikanın sənaye müəssisələrində qadınların ümumi sayı artma
qda idi. Alt trikolac, tikiş fabriklərində, Ordubad baramaaçan və
konserv zavodlarında çalışanların 90-95%-i qadınlar idi. Qadınla
rın rəhbər vəzifələrdə təmsil olunması üçün də müəyyən işlər görü
lürdü. Dövlət xadimləri, rəhbər işçilər, incəsənət ustaları, yaradıcı
insanlar arasında onların sayı artmaqda idi. S.Əliyeva 1990-cı ilə
qədər Muxtar Respublikanın Ali hakimiyyət orqanına rəhbərlik
edirdi. Sitarə Bayramova - Ədliyyə Naziri, Lətifə Ələkbərova icti
mai tə'minat naziri, sonra isə alt trikotac paltarları fabrikinin di
rektoru, Dilarə Ələkbərova Naxçıvan VPK katibi, E. Qasımova
Naxçıvan şəhər PK katibi, Sənubər Kərimova «Şərq qapısı» qəze
tinin redaktoru, Zeynəb Məmmədova Respublika Xalq Nəzarət
Komitəsin sədrinin müavini, V.Vəliyeva tikiş fabrikinin direktoru,
114
Dostları ilə paylaş: |