SeyfəDDİn qəNİyev tariyel qəNİ
Yüklə 2,34 Mb. Pdf görüntüsü
|
Bu müdd ətdə bizim barakın ətrafına bəlkə 2000 min adam yığışmışdı. Yay olduğundan çöl o qədər də soyuq deyildi. Hamı da- nışır, çığırır, tüpürür və hətta söyürdü. R əis nəzarətçilərlə birlikdə gəlib bizə yaxınlaşdı. Keşiş Adonis ir əli çıxıb: – V ətəndaş rəis – dedi, icazə verin yoldaşımızı özümüz basdıraq. R əis kinayəli bir tərzdə: – Qoca, – dedi, axı ölən xristian deyil, məhəmmədidir. Ondan siz ə nə yoldaş? Keşiş aramla: – S əhv edirsiniz, – dedi, ölən adam həm insan, həm də siyasi m əhbus olduğu üçün mənim yoldaşımdır. Dinin bura d əxli yoxdur. H ər tərəfdən səslər ucaldı: – Sağ ol, Adonis ata! – doğru deyirsən! – Y oldaşımızı özümüz basdıracağıq! – Ölüd ən də qorxurlar ki, birdən qaçar. R əis vəziyyəti belə görüb bizi sakitləşdirməyə başladı: – Yaxşı, yaxşı, niyə hay-küy qaldırmısınız? Mən bir söz demir əm. Amma gərək qabaqca ona həkim baxsın, akt bağ- lansın. Ondan sonra meyit sizin. M əhbuslar razılıq etdilər. Tezlikl ə sançasdan gələn həkimlər meyiti ciddi yoxla- madan keçirib akt bağladılar və çıxıb getdilər. Meyit barakda qaldı. Yaxın yoldaşlardan başqa keşiş Adonis v ə keşiş Vasili ata da səhərə qədər onun yanında qaldılar. Səhər 12 nəfərlik mühafizə dəstəsinin müşayiətilə c ənazəni çiynimizə alıb düşərgədən çıxdıq. Biz 6 nəfər idik. 4 n əfər nisbətən gənc olan yoldaş cənazəni aparır, keşiş Adonislə m ən isə onların dalınca gedirdik. ~ 204 ~ Düşərgədən 2 km-ə qədər aralanıb cənazəni yerə qoyduq. Yay olduğu üçün hər tərəf isti idi. Qəbir qazmaq üçün hündür bir yer axtarıb tapdıq. Cavanlar qazmağa başladılar. Heç 2 çim qazmamışdılar ki, qazdıqları yer su ilə doldu. Bu dəfə başqa bir yerd ən qazdılar. Yenə də həmin şəkildə oldu. 3-cü dəfə qazanda mühafiz ə dəstəsinin rəisi dedi: – Nahaq yer ə özünüzü incitməyin. Onsuz da burada hər yer sudur. Biz q əbiri qazıb qurtardıq, lakin o tamamilə su ilə doldu. Biz suyu götürüb atmağı təcrübə etdik. Lakin tezliklə nəticəsiz olduğunu gördük. Su hər yerdən bulaq kimi sızırdı. Əlacsız qalıb İslamın meyitini suyun içərisinə qoyduq. Üstünə bir-iki ağac şaxı düzüb torpaqladıq. Sabahı gün erkən “qalx” zəngi çalındı, bizi işə aparma- dılar. Təxminən, səhər saat 10-da silahlı əsgərlər zonaya doluş- dular. Düşərgənin ortasına miz və stullar qoyuldu. Hamını oraya qovub dövr əyə aldılar. Bir-iki dəqiqədən sonra düşərgə r əisi, kiçik işçilər və bir neçə tanımadığımız adam gəlib həmin mizin arxasında oturdu. G ələnlərdən biri ayağa qalxıb: – Qulaq asın, – dedi, düşərgələrarası səyyar məhkəmə işə başlayır. Məhkəmə, düşərgə rəisi mayor Malovinin yazılı iza- hatına əsasən dünən gündüz düşərgədə iğtişaş qaldırmağa çalı- şan məhbus Adonisin, məhbus Qorbatovski və məhbus Tağı- yevin işinə baxmaq üçün toplaşmışdır. M əhbuslar arasında uğultu başlandı: – Bu n ə deməkdir? – O yazıqlar nə ediblər ki? – Y əni ölünü basdırmaq da olmaz? – Bizi bundan öt əri saxlamısınız? Hakim əlindəki zəngi çaldı. Lakin zəngə baxan olmadı. Qıy-qışqırıqdan ağız deyəni qulaq eşitmirdi. ~ 205 ~ Hakimin işarəsi ilə əsgərlər havaya bir neçə güllə atdılar. Bu daha pis t əsir bağışladı. Məhbuslar məhkəmə heyətinə hü- cum etdil ər. Hakimlər güclə başlarını götürüb qaçdılar. R əis qaça-qaça belə deyirdi: – Ağılsızlar, bu sizə baha oturacaq. Doğurdan da, bu bizə baha oturdu. Aradan bir gün keç- miş, gecə vaxtı əsgərlər keşiş Adonisi, Qorbatovskini, Tağıyevi v ə daha iki nəfər məhbusu xəlvətcə yuxudan oyadıb apardılar. Ert əsi gün tikanlı məftillərin o tərəfində məhkəmə keçi- rildi. Bizi yen ə işə aparmamışdılar, lakin bu dəfə aramızda iç ərisinə elektrik cərəyanı buraxılmış on bir qat tikanlı məf- tild ən ibarət hündür hasar var idi. Biz məhkəmənin gedişini görür, lakin ona mane ola bilmirdik. M əhkəmə tələsik öz hökmünü oxuyurdu: “Düşərgədə iğtişaş qaldırmağa çalışan si- yasi m əhbus Adonis, Qorbatovski, Tağıyev, Yanovski və Pavlov güll ələnməyə məhkum edilir. Hökm yerindəcə icra olunmalıdır.” Biz məftillərin bu üzündə özümüzü didib-tökür, çığırır, yalvarır, söyürdük. Lakin bunun heç bir mənası olmurdu – aram ızdakı sədd çox möhkəm idi. M əhkəmə katibinin hökmü oxuyub qurtarması ilə əsgər- l ərin atəş açması demək olar ki, eyni vaxtda idi. Bizim əziz yoldaşlarımız yerə sərildilər. Keşiş Adonis dey əsən yüngül yaralanmışdı. O qalxınıb dizi üstə oturdu və m əhkəməyə müraciətlə: – Zülmün ax ırı yoxdur, – dedi. El ə bu an bir neçə güllə onu təkrar yerə sərdi. Düşərgə rəisi üzünü bizə tərəf tutub: – Gördünüzmü? – dedi, h ər hansı bir itaətsizlik üstündə sizinl ə ancaq belə rəftar ediləcəkdir. Biz baraklara dağılışdıq. Hamı bir-biri ilə küsülü imiş kimi susurdu. Axşam oldu, hərə öz yerində büzüşüb yatdı. Gecənin qaranlığında hamının yatmış olduğu bir zamanda 2 nəfər – ~ 206 ~ Yüklə 2,34 Mb. Dostları ilə paylaş:
|