Şİİr diLİ edebî sanatlar

Ey sevgili sen bu ilden gideli

Yaprak döktü ağaçlar, coştu gökyüzü

Hüsn-i Talil (Güzel Sebep Gösterme)

• Tarihini aksettirebilsin diye çehren

• Kaç Fatih’in altın kanı mermerle karışmış

Hüsn-i Talil (Güzel Sebep Gösterme)

• Hâk-i pâyine yetem dir ömrlerdir muttasıl

• Başını taşdan taşa urup gezer avare su

Hüsn-i Talil (Güzel Sebep Gösterme)

• Yoksun diye bahçemde çiçekler açmıyor bak.

• Rüzgar gökte bir gezinti, Üşürüz her akşam vakti, Ne sıcak vücutlar gitti, Toprağı ısıtmak için.

• Güller kızarır utancından o gonca gül gülünce Sümbül bükülür kıskancından kakül bükülünce.

Mübalâğa

• Bir durumu, nesneyi, varlığı ol-duğundan daha az veya fazla göstermeye mübalağa denir.

• Fakat dizedeki asıl sanatı bulamayınca sırf anlaşılamadığı için hemen mübalağaya sarılmamak gerekir.

Mübalâğa

• Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ

• Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan şühedâ

Mübalâğa

• Alem sele gitti gözüm yaşından

Mübalâğa

• Merkez-i hâke atsalar da bizi

• Kürre-i arzı patlatır çıkarız

Mübalâğa

• Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın

• Gömelim gel seni desem tarihe sığmazsın

Mübalâğa

• Sekizimiz odun çeker

• Dokuzumuz ateş yakar

• Kaz kaldırmış başın bakar

• Kırk gün oldu kaynatırım kaynamaz

Mübalâğa

• Bir ah çeksem dağı taşı eritir

• Gözüm yaşı değirmeni yürütür

İstifham

• Cevap almak için değil de dikkât çekmek için soru şek-linde söz söyleme sanatıdır.

İstifham

• Hani Yunus Emre ki kıyında geziyordu?

• Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu?

• Nerede kardeşlerin cömert Nil yeşil Tuna?

• Giden şanlı akıncı, ne gün gider yurduna?

İstifham

• Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ?

• ---

• Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?

İstifham

• Kanı ol gül gülerek geldiği demler şimdi

• Ağlarım hatıra geldikçe gülüştüklerimiz

Ne efsunkâr imişsin ah ey dîdâr-ı hürriyyet

• Ne efsunkâr imişsin ah ey dîdâr-ı hürriyyet

• Esîr-i aşkın olduk gerçi kurtulduk esâretten

• Çeşm-i âşıkda imtizac etmiş

• Âb u âteş olup beraber dost

Adûlar kahkaha eyler; gürûh-ı dostân ağlar.

• Adûlar kahkaha eyler; gürûh-ı dostân ağlar.

Nida

Nida

• Duygulanma ve heyecanlanma sonucu seslenme sanatı-dır. Ünlemlerle ya da ünlem ifade eden cümlelerle yapılır.

• Yâ Rab! Bu uğursuz gecenin yok mu sabâhı?

• ---

• Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak!

• ---

• Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü!

Tecâhül-i Ârif (Tecâhül-i Ârifâne)

• Anlatımı çekici kılmak için şairin bildiği bir şeyi bil-mezlikten gelmesidir.

Tecâhül-i Ârif (Tecâhül-i Ârifâne)

• Göz gördü gönül sevdi seni ey yüzü mâhım

• Kurbânın olam var mı benim bunda günâhım?

Tecâhül-i Ârif (Tecâhül-i Ârifâne)

• Sular mı yandı, neden tunca benziyor mermer?

Tecâhül-i Ârif (Tecâhül-i Ârifâne)

• Gökyüzünün başka rengi de varmış!

• Geç fark ettim taşın sert olduğunu.

• Su insanı boğar, ateş yakarmış!

• Her doğan günün bir dert olduğunu,

• İnsan bu yaşa gelince anlarmış.