www.vivo-book.com
519
Tövbə Həftəsi səhəri kimi sakitlik idi! Bütün gecə ərzində buraya heç
kimi gəlmədi! – Bu son sözləri o, böyük fərəh hissi ilə söylədi. Biz
bunu qəzasız-bəlasız bitirə bildik, uĢaqlar! Biz bunu elədik!
O, birdən bizim bu komediyanı kimin üçün oynadığımızı
xatırlayaraq Melindanı xəbər aldı:
– O necədir?, – həmin an biz Con Koffinin kamerasına
çatmıĢdıq. Dinin: “Biz bunu qəzasız-bəlasız bitirə bildik, uĢaqlar... biz
bunu elədik.” – deyə söylədiyi sözlər hələ indi bizim Ģüurumuza
çatırdı.
– Bu da... demək istəyirəm ki... siçanla olduğu kimi oldu? –
deyə Din soruĢdu. O, bir anlıq Delakrua ilə Mister Cinqlzın qaldığı
kameraya, sonra isə siçanın gəldiyi güman edilən karser kamerasına
tərəf baxdı. Onun səsi qəfildən alçaldı, insanların səsi, adətən, kilsəyə
girəndə, belə alçalır. – Orada da... – O, çətinliklə udqundu. – Bura bax,
mənim nə demək istədiyimi sən baĢa düĢürsən. Orada da möcüzə baĢ
verdimi?
Biz üçümüz artıq bizə məlum olan Ģeyi təsdiqləmək üçün bir-
birimizlə baxıĢdıq.
– O, demək olar ki, Melindanı lənətə gəlmiĢ qəbirin içindən
çıxardı. Bax o bunu etdi, – Harri dedi. – Bəli, bu əsil möcüzə idi.
Brutus kameranın qapısının qoĢa kilidini açdı və Koffini
yüngülcə içəri itələdi.
www.vivo-book.com
520
– Ġçəri gir, dostum. Bir az istirahət elə. Bu sənin haqqındır. Biz
isə indi Persi ilə məĢğul olmalıyıq...
– O, pis adamdır, – Con qeyri-iradi bir səslə dedi.
– Düzdü, buna heç kim Ģübhə eləmir. Cadugər kimi pis
niyyətlidir, – deyə Brutus mülayim bir səslə cavab verərək onunla
razılaĢdı, – amma sən heç narahat olma, biz onu sənə yaxınlaĢmağa
qoymarıq. Get öz çarpayında uzan, mən də sənə bu dəqiqə bir fincan
isti qəhvə gətirim. Qaynar və tünd. Onu içən kimi özünü yenidən
doğulmuĢ kimi hiss edəcəksən.
Con ağır-ağır öz çarpayısına çökdü. Mən elə düĢünürdüm ki, o,
çarpayısına uzanıb, həmiĢə olduğu kimi, üzünü də divara çevirəcək,
amma o, belə eləmədi, sadəcə, əllərini dizlərinin arasında salladaraq
baĢını aĢağı dikdi və ağzı ilə tövĢüyə-tövĢüyə nəfəs alaraq oturdu.
Melindanın ona verdiyi, üstündə Əziz Kristoferin əksi olan medalyon
onun köynəyinin yaxasından çölə çıxıb havada ora-bura yellənirdi.
Melinda demiĢdi ki, bu medalyon onu bütün bəlalardan qoruyacaq,
amma Con Koffi heç də xilas edilmiĢ kimi görünmürdü. Belə
görünürdü ki, o, Harrinin dediyi kimi, qəbirin kənarında Melindanın
yerini tutmuĢdu.
Lakin həmin anda mən Con Koffi haqqında düĢünmək
iqtidarında deyildim.
Mən uĢaqlara tərəf döndüm.
– Din, Persinin tapançasını və dəyənəyini götür.
www.vivo-book.com
521
– YaxĢı, – deyərək o, masaya tərəf döndü, siyirməni açdı və
tapança ilə dəyənəyi çıxartdı.
– Hazırsınızmı? – mən onlardan soruĢdum. Mənim adamlarım –
bu etibarlı adamlar ilə mən o gecə olduğu qədər fəxr etməmiĢdim –
baĢlarını yırğaladılar. Harri ilə Din, hər ikisi əsəbi görünürdü, Brutus
isə həmiĢə olduğu kimi soyuqqanlı idi.
– YaxĢı. Onunla mən danıĢacağam. Siz öz ağzınızı nə qədər az
açsanız, bir o qədər yaxĢı olacaq və hər Ģey bir o qədər tez bitəcək... ya
yaxĢılığa ya da pisliyə. DanıĢdıqmı?
Onlar yenə dinməzcə baĢlarını yırğaladılar. Mən dərindən nəfəs
alandan sonra, YaĢıl Mil ilə karser kamerasına tərəf addımladım.
Mən otağın iĢığını yandıranda, Persi gözlərini qıyaraq baĢını
qaldırdı. O, döĢəmədə oturub ağzına yapıĢdırdığımız lenti yalayırdı.
Lentin onun baĢının arxasına yapıĢdırdığım hissəsi qopmuĢdu (bəlkə
də tərdən, ya da onun saçlarına sürtdüyü brialin kreminə görə) və o,
lentin qalanını qoparmaq üçün əlləĢirdi. Bircə saat da vaxtı olsaydı,
yəqin ki, var gücü ilə bağıraraq yardım çağıracaqdı.
Biz içəri girəndə, o, ayaqları ilə özünü bir qədər geriyə itələyə
bildi, amma sonra otağın cənub-Ģərq küncündən baĢqa gedəsi yerin
olmadığını anlayaraq dayandı.
Mən tapança ilə dəyənəyi Dindən alıb Persiyə tərəf uzatdım.
– Bunları geri almaq istəyirsənmi? – deyə ondan soruĢdum.
O, ehtiyatla mənə baxandan sonra baĢını yırğaladı.
www.vivo-book.com
522
– Brutus, – mən dedim, – Harri, onu ayağa qaldırın.
Onlar aĢağı əyilərək onun əynindəki dəli köynəyinin
qoltuqlarının altından tutaraq Persini ayağa qaldırdılar. Biz burun-
burunua dayanana qədər mən ona yaxınlaĢdım. Mən onun tərinin iyini
hiss edə bilirdim. Yəqin bu tərin bir hissəsi onun dəli köynəyindən
azad olmaq cəhdlərinə ya da qapıya vurduğu təpiklərə görə əmələ
gəlmiĢdi, amma mən düĢünürəm ki, o, sadəcə, içində keçirdiyi adi
qorxu hissi sayəsində belə tərləmiĢdi: bizim geri qayıdandan sonra
onun baĢına nələr aça biləcəyimizin qarĢısında keçirdiyi qorxu hissi.
Bəlkə də Persi – “Onlar qatil deyil və mənə qorxulu heç nə
etməzlər” – deyə düĢünmüĢdü... amma bir qədər sonra, bəlkə də Old
Sparkini xatırlamıĢ və düĢünmüĢdür ki, bəli, müəyyən mənada bizlər
də qatillər idik. Mən özüm yetmiĢ yeddi insanı edam etmiĢdim,
sinəsinə qayıĢ bağladığım hər kəsdən daha çox insan öldürmüĢdüm,
hətta Birinci Dünya müharibəsində özünə ad qazanmıĢ serjant
Yorkdan da çox. Persini qətlə yetirmək məntiqə uyğun olmazdı, amma
biz artıq məntiqsiz davranıĢı səngiləmiĢdik və ağzına yapıĢdırılmıĢ
lenti dili ilə açmağa çalıĢan zaman və əlləri arxasına çarpaz bağlanmıĢ
Ģəkildə karser kamerasında oturduğu vaxt, yəqin bunları o özünə
demiĢdi. Bundan əlavə, heç bir hörümçəyin hansısa bir milçəyi tora
sala bilməyəcəyi qədər sıx bağlanmıĢ və divarları yumĢaq bir otaqda
oturmuĢ bir adamın düçüncələrində məntiqin olmasını gözləmək də
olmaz.
Dostları ilə paylaş: |