Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
166 müĢahidə edəndən sonra andlılar da qərara gəliblər ki, ürəkkeçmələr simulyasiyadır, həqiqi deyil. Hakim andlıların rəyi ilə razılaĢsa da, hökm oxunandan onun icrasınadək olan müddət ərzində bir sıra analizlərin keçirilməsini təyin edib. Allah bilir nə üçün, bəlkə də sadəcə, iĢin əsli ilə maraqlandığından. Uortonun xəstəxanadan qaçmayacağını yalnız axmaq adam düĢünə bilərdi (qəribə təsadüfdən rəis Mursun arvadı Melinda da onunla eyni vaxtda həmin xəstəxanada yatırdı), amma o qaçmadı. Yəqin onun palatasının yanında çoxlu gözətçilər qoyulmuĢdu, bəlkə də o, epilepsiya xəstəliyi səbəbi ilə – əgər belə bir xəstəlik aĢkar edilərsə – onu öz hərəkətləri üçün qeyri-məsul hesab edəcəklərinə hələ də ümid bəsləyirmiĢ. Lakin onun xəstə olduğu aĢkar edilmədi. Həkimlər onun beyinində heç bir qeyri-normallıq – ən azında fizioloji – tapmadılar və “Körpə” Billi Uortonu, nəhayət, Kold Mauntinə göndərdilər. Onun bizim həbsxanaya gəliĢi, xatırladığıma görə, ya on altı, ya da on səkkiz oktyabrda olmalıdır. Səhv etmirəmsə, Uorton Koffidən təxminən iki həftə sonra, Delakruanın YaĢıl Millə keçməsindən isə on gün əvvəl gəlmiĢdi. Bizim yeni psixopatın “E” blokuna gəliĢi mənim üçün hadisələrlə zəngin bir gün oldu. Həmin gün qasığımdakı zoqquldayan ağrıdan və penisimin alıĢıb yanması, ağırlaĢması və ĢiĢməsi hissindən səhər saat dörddə ayıldım. Ayaqlarımı hələ çarpayıdan yerə salmamıĢ
www.vivo-book.com
167 baĢa düĢdüm ki, sidik yollarımdakı infeksiya, bütün ümidlərimə baxmayaraq, hələ də yaxĢılaĢmağa doğru getməyib. Deməli, sadəcə, bir müddət ağrılarım yüngülləĢibmiĢ, vəssalam; indi isə bu müddət baĢa çatıb. Mən təbii ehtiyacımı ödəmək üçün evdən bayıra çıxdım – bu, həyətimizdə ilk tualet tikdiyimiz vaxtdan, ən azı, üç il əvvəl baĢ vermiĢdi; elə evin küncündəki odun qalağının yanına çatmıĢdım ki, daha dözə bilməyəcəyimi anladım. Öz pijamamın Ģalvarını düz sidiyin axmağa baĢladığı an aĢağı çəkməyə macal tapdım. Bu, həyatımda ən ağrılı məqam idi. 1956-cı ildə mənim öd kisəmdən daĢ çıxmıĢdı, deyilənə görə, bu çox ağrılı bir prosesdir, lakin o səhər sidiyə çıxarkən hiss etdiyimlə müqayisədə, öd kisəsindən çıxan daĢın verdiyi ağrı mədə qıcqırmasının ağrısına bənzəyir. Ağrıdan ayaqlarım altımdan qaçdı və bütün ağırlığımla dizlərimin üstünə çökdüm, özümün yaratdığım gölməçəyə üzüstə yıxılmamaq və müvazinətimi qorumaq üçün qıçlarımı geniĢ açdığımdan, pijamamın Ģalvarı ikiyə bölündü. Əgər sol əlimlə odun cərgəsindəki parçaların birindən tutmasaydım, yenə də yıxılacaqdım. Məni narahat edən, incidən yeganə Ģey cızdağımı çıxaran bu ağrı idi; qarnımın aĢağı hissəsinə elə bil od düĢmüĢdü, penisim isə – insanın hiss edə biləcəyi ən güclü həzz və ləzzət yaĢatdığı anlar istisna olmaqla, mən adətən bu orqanı unudurdum – elə bil indicə əriyəcəkdi. Mənə elə gəlirdi ki, onun www.vivo-book.com
168 ucundan qan axdığını görəcəyəm, lakin axan mayenin adi sidik Ģırnağından baĢqa bir Ģey olmadığı bəlli oldu. Bir əlimlə hələ də odun cərgəsindən tutmuĢdum, o bir əlimlə ağzımı bərk-bərk sıxdım ki, qıĢqırmayım. Arvadımı öz qıĢqırığımla oyadıb qorxuzmaq istəmirdim. Mənə elə gəlirdi ki, sidiyim heç vaxt qurtarmayacaq, elə hey axacaq, amma Ģırnaq yavaĢ-yavaĢ zəiflədi və nəhayət, bitdi. ĠĢəməyimi bitirəndə ağrı artıq qarnımın dərinliyinə və xayalarımın içinə nüfuz etmiĢdi və saralmıĢ, çürük diĢlər kimi məni içəridən yeyirdi. Uzun müddət – bəlkə də təxminən bir dəqiqə – ayağa qalxa bilmədim. Nəhayət, ağrı getdikcə azalmağa baĢladı və birtəhər ayağa qalxa bildim. Artıq çox hissəsi torpağa hopmuĢ sidik gölməçəsinə baxaraq düĢündüm: bu qədər az miqdarda maye çıxarkən bu qədər ağrı-acı doğuran bir aləmi hansı allah yarada bilərdi... Mən xəstə olduğumu iĢə xəbər verib, nəhayət, həkim Sedlerin yanına gedə bilərdim. Doğrudur, həkim Sedlerin ürək bulandıran və kükürd iyi verən həblərini qəbul etmək istəmirdim, lakin hər halda, bu həblər boğazına tıxanmıĢ hayqırtını birtəhər boğmaq üçün bütün iradəni səfərbər edərək odun cərgəsinin yanında yerə çökməkdən və elə həmin anda sanki sənin həcəmətinə neft töküb yandırıblarmıĢ kimi ağrılı hislər keçirməkdən min dəfə yaxĢıdır. Sonra qonĢu otaqda yatmıĢ Cenisin asta xorultusuna qulaq asa- asa mətbəxdə aspirin həbi qəbul etdim və birdən yadıma düĢdü ki, Uilyam Uortonu bizim bloka bu gün gətirəcəklər. O da yadıma düĢdü
www.vivo-book.com
169 ki, Brutus da orda olmayacaq – növbətçilik cədvəlinə görə o, həbsxananın baĢqa bölməsində olacaq və kitabxanadan qalmıĢ əĢyaları və xəstəxana avadanlıqlarını yeni binaya köçürməyə yardım edəcək. Keçirdiyim ağrılara baxmayaraq, baĢa düĢürdüm ki, Uortonu Din ilə Harrinin öhdəsinə buraxmaq olmaz. Onlar etibarlı insanlar olsalar da, Körtis Andersonun raportunda qeyd edilirdi ki, Uilyam Uorton çox təhlükəli birisidir. “Bu adamın heç nə vecinə deyil,” – o, raportda belə yazmıĢ və altında da imza etmiĢdi. Çəkdiyim ağrı bir qədər yüngülləĢdikdən sonra düĢünmək qabiliyyətim geri qayıtdı. Mənə elə gəldi ki, həbsxanaya səhər tezdən getsəm yaxĢıdır. Səhər saat altıda həbsxanaya çata bilərdim, elə rais Murs da iĢə, adətən, həmin vaxtlarda gəlirdi. O, Uortonu qəbul etmək üçün lazım olan müddətə Brutusu “E” blokuna keçirə bilər və mən də həkimlə çoxdan gecikmiĢ görüĢümə gedərdim. Deməli, yolum Kold Mauntinə idi. Həbsxanaya gedən otuz beĢ kilometrlik yolda məni qəfil sıxıĢdıran balaca ehtiyacımı ödəmək üçün iki dəfə dayanmalı oldum. Hər iki dəfəsində də mən özümü çətinə salmadan maĢını bir kənara çəkib bu problemi həll edə bildim (əsasən ona görə ki, belə saatda kənd yollarında hərəkət, demək olar ki, olmur). Bu ifraz proseslərinin heç biri gecəki qədər ağrılı olmadı, lakin hər iki dəfədə yıxılmamaq üçün öz balaca “Ford-kupe”min sərniĢin Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|