Stiven Kinq Yaşıl Mil

www.vivo-book.com 

 

198 

 

3 

 

 

Bir  dəfə  Delakruanın  üstünə  qıĢqırmasını  saymasaq,  bu 

hadisədən  sonra  Persi  dinib-danıĢmır,  özünü  çox  sakit  aparırdı.  Ona 

görə  yox  ki,  o,  nəzakət  nə  olduğunu  baĢa  düĢürdü;  ona  görə  ki, 

deyəsən,  gördükləri  onu  Ģoka  salmıĢdı  –  Persi  Uetmor  nəzakət 

qaydaları 

haqqında 

mənim 

Afrikanın 

qəbilələri 

haqqında 

bildiklərimdən çox bilmir. Amma  fərqi  yoxdur, onu belə  görmək çox 

xoĢ  idi.  Əgər  Brutusun  onu  divara  bərk  sıxması,  ya  da  “E”  blokuna 

gətirilən  məhbusların  arasında  Billi  Uorton  kimi  xəbis  insanların 

olduğu  haqqında  ona  heç  kimin  bir  söz  deməməsi  ilə  bağlı 

Ģikayətlənməyə baĢlasaydı, heç Ģübhəsiz, onu Ģil-küt edərdik. Onda biz 

YaĢıl Mil ilə tamam baĢqa üsulla keçməli olardıq. Bu haqda düĢünmək 

də  adama  gülməli  gəlir.  Mən  zamanında  özümü  Ceyms  Keqninin 

yerinə qoymaq imkanımı əldən vermiĢdim. 

Dinin  daha  nəfəs  ala  biləcəyinə  və  yerindəcə  huĢunu 

itirməyəcəyinə  əmin olsaq da, Harri  ilə  Brutus onu  yenə  də həbsxana 

xəstəxanasına  apardı.  DalaĢma  zamanı  baĢ  verənləri  tam  sükut  içində 

müĢahidə edən Delakrua (o, həbsxanada uzun illərini keçirmiĢdi və nə 

zaman susmaq lazım olduğunu, nə zaman isə ağzını açmağın nisbətən 

təhlükəsiz  olduğunu  çox  gözəl  bilirdi),  Harri  ilə  Brutus  qoluna  girib 

---

www.vivo-book.com 

 

199 

Dini çölə çıxaranda, var gücü ilə dəhlizə bağırmağa baĢladı. Delakrua 

nə  baĢ  verdiyini  öyrənmək  istəyirdi.  Kimsə  düĢünə  bilərdi  ki,  onun 

Konstitusiya hüquqları pozulmuĢdu.  

–  Kəs  səsini,  kiçik  əbləh!  –  Persi  elə  qəzəblə  çımxırdı  ki, 

boynundakı damarlar ĢiĢdi. Mən onun qoluna toxundum və köynəyinin 

altından bütün  bədəninin tir-tir əsdiyini hiss etdim.  Bunun səbəbinin, 

əlbəttə, qismən qorxu olduğu mənə gün kimi aydın idi (tez-tez özümə 

xatırlatmalı oluram ki, Persinin problemlərindən biri onun cəmi iyirmi 

bir  yaĢında  gənc olmasıdır; o,  yaĢca Uotmordon elə də  böyük deyil), 

lakin düĢünürəm ki, o, əsasən, qəzəbindən əsirdi. O, Delakruaya nifrət 

edirdi. Ona nə üçün nifrət etdiyini bilmirəm, amma bu həqiqətən belə 

idi. 

–  Get,  bax  gör  rəis  Murs  hələ  də  yerindədirmi,  –  mən  Persiyə 

əmr  etdim.  –  Əgər  yerindədirsə,  burada  baĢ  verənlər  haqqında  ona 

Ģifahi  Ģəkildə  müfəssəl  məlumat  ver.  Bir  də,  ona  de  ki,  insident 

haqqında  yazılı  raportum  sabah  onun  masasının  üstündə  olacaq, 

əlbəttə, əgər çatdıra bilsəm.  

Bu  vacib  tapĢırıqdan  onun  necə  qürrələndiyi,  sinəsinin  necə 

qabardığı  aĢkar  sezilirdi.  Bir  anlıq  mənə  elə  gəldi  ki,  o,  indicə  hərbi 

salam verərək deyəcək: “Oldu, ser! Ġcazə verin, yerinə yetirim! 

–  Məruzə  edərkən,  “E”  blokunda  vəziyyətin  normal  olduğunu 

məlumat  verməklə  baĢla.  Sənin  deyəcəklərin  bədii  hekayə  deyil  və 

---

www.vivo-book.com 

 

200 

əgər  təfsilatlara  girib  məsələni  uzadaraq  onun  sinirlərini  gərsən,  bu, 

rəisin xoĢuna gəlməyəcək. 

– Mən uzatmaram. 

– YaxĢı. Onda haydı, tərpən! 

O, qapıya tərəf bir neçə addım atandan sonra geri çevrildi. Onun 

daxilindəki tərsliyi həmiĢə nəzərə almaq lazım gəlirdi. Mən dözülməz 

dərəcədə  onun  buradan  rədd  olub  getməsini  istəyirdim,  qasığım  od 

tutub yanırdı, lakin o, deyəsən, heç getmək istəmirdi.  

– Hər Ģey qaydasındadır, Pol? – deyə soruĢdu. – Bəlkə, titrətmən 

var? Bəlkə, qripə yoluxmusan? Çünki bütün üzünü tər basıb.  

–  Bəlkə  də  yüngülcə  nəyəsə  yoluxmuĢam,  amma  özümü, 

ümumiyyətlə, pis hiss eləmirəm. Get, Persi, rəisə məruzə elə. 

O,  baĢını  yırğalayıb  getdi  –  bizə  göstərdiyi  balaca  lütflərə  görə 

Tanrıya  Ģükür.  Persi  qapını  arxasınca  örtər-örtməz,  öz  kabinetimə 

qaçdım. Növbətçi masasını boĢ buraxmaq qaydalara zidd idi, amma o 

an  bu  haqda  düĢünmək  iqtidarında  deyildim.  Səhər  tezdən  olduğu 

kimi, yenə özümü çox pis hiss edirdim.  

Sidik  Ģırnağı  axmağa  baĢlayınca,  mən  masamın  arxasındakı 

balaca  tualetə  çatmağa  və  Ģalvarımı  aĢağı  çəkməyə  macal  tapdım, 

amma  az  qala  Ģalvarımı  batıracaqdım.  ĠĢəməyə  baĢlayanda  boğazıma 

dirənmiĢ fəryadı boğmaq üçün bir əlimlə ağzımı qapadım, o biri əlimlə 

isə,  avtomatik  olaraq,  əlüzyuyanın  kənarından  yapıĢdım.  Burada  dizi 

üstə  çökərək,  odun  qalağının  yanında  gölməçə  yarada  biləcəyim  ev 

---

www.vivo-book.com 

 

201 

Ģəraiti  yox  idi  və  əgər  burada  yıxılsaydım,  sidik  yayılaraq  bütün 

döĢəməni batıracaqdı.  

Mən yerə yıxılmamağa və qıĢqırmamağa müvəffəq oldum, lakin 

söylədiklərimin ikisini də etməyə çox yaxın idim. Ġçimdə elə bir hiss 

vardı  ki,  elə  bil,  sidiyim  sınmıĢ  xırda  ĢüĢə  qırıntıları  ilə  doludur. 

Unitazdan gələn iy üfunətli və çox xoĢagəlməz idi və mən suyun səthi 

ilə ağ bir Ģeyin – məncə bu, irin idi – üzdüyünü görə bilirdim.  

Asılqandan  dəsmalı  götürüb  üzümün  tərini  sildim.  Bərk 

tərləmiĢdim, tər bədənimdən sel kimi axırdı. Güzgüyə baxdım, oradan 

mənə  üzü  qızdırmadan  alıĢıb  yanan  bir  adam  baxırdı.  Maraqlıdır, 

görəsən  indi  temperaturum  neçədir  –  otuz  səkkiz,  ya  otuz  doqquz? 

Bəlkə  də  bunu  bilməmək  daha  yaxĢıdır.  Dəsmalı  yerinə  asdım,  suyu 

buraxdım  və  ağır  addımlarla  kabinetimin  həbsxana  blokuna  açılan 

qapısına tərəf yönəldim. Narahat idim ki, birdən Bill Doc, ya da baĢqa 

birisi  ora  gələr  və  üç  məhbusun  olduğu  korpusda  bir  nəfər  belə 

nəzarətçinin  olmadığını  görər.  Lakin  blokda  heç  kim  yox  idi.  Uorton 

hələ  də  huĢsuz  halda  çarpayısında  uzanmıĢdı,  Delakruanın  səsi 

çıxmırdı,  Con  Koffinin  isə  –  bu  mənim  qəfil  ağlıma  gəldi  –  səsi, 

ümumiyyətlə, heç vaxt çıxmırdı; heç cınqırını çıxarmırdı. Bu da məni 

narahat edirdi.  

Dəhlizlə  irəlilədim və  Con Koffinin  kamerasına  baxdım;  birdən 

mənə elə gəldi ki, özünü ölümə məhkumların blokunda qəbul edilmiĢ 

iki  üsulun  birindən  –  ya  Ģalvarı  ilə  özünü  asmaq,  ya  da  venalarını 

---