Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
206 “Dur, – öz-özümə deyirdim, – nə qədər ki, gec deyil, dayanmalısan, Pol”. Lakin öz məsləhətimə qulaq asmadım. Əvvəlcə açarla üstdəki kilidi, sonra isə aĢağıdakını açdım, ondan sonra isə qapını öz novu ilə yana sürüĢdürdüm. – Ey, rəis, məncə, bu yaxĢı fikir olmaya bilər, – Delakrua səsi gərginlikdən əsə-əsə öz kamerasından mənə səsləndi. Bəlkə də baĢqa bir Ģəraitdə bu səs məni gülməyə vadar edərdi. – Sən öz iĢinlə məĢğul ol, mən də öz iĢimlə! – geri dönmədən dedim. Gözlərim Con Koffinin gözlərinə kilidlənmiĢdi, özü də elə möhkəm kilidlənmiĢdi ki, elə bil, mıxlanmıĢdılar. Bu hipnoz altında olan adamın halına bənzəyirdi. Öz səsim öz qulağıma əks-səda verərək, elə bil çox uzaq bir vadidən gəlirdi. “Lənət olsun, deyəsən, mən hipnoz edilmiĢəm”. – Sən beləcə uzan və istirahət elə. – Aman Tanrım, bura lap əsl dəlixana imiĢ ki! – Delakruanın titrək səsi eĢidildi. – Mister Cinqlz, az qalıram arzulayım ki, kaĢ məni qızardaydılar və bütün bunları görməyəydim! Mən Koffinin kamerasına daxil oldum. Ġçəri girəndə, o, kənara çəkilərək mənə yol verdi. Çarpayısının yanında durdu – çarpayı onun baldırlarına ancaq çatırdı, yəni, görün o necə ucaboy idi – sonra çarpayıya oturdu. Bayaqdan gözlərini gözlərimdən bir an olsun belə ayırmayan Koffi əlini döĢəyin üstünə vuraraq yanında mənə yer göstərdi. Onun yanında oturdum və o, qolunu çiynimə qoyaraq məni
www.vivo-book.com
207 qucaqladı: sanki kinoteatrda oturmuĢduq və mən də onun sevgilisi idim.
– Sən nə istəyirsən, Con Koffi? – hələ də onun kədərli və təmkinli gözlərinin içinə baxa-baxa soruĢdum. – Sadəcə, kömək eləmək, – deyə cavab verdi. Sonra qarĢısında duran iĢi yerinə yetirməyə o qədər də həvəsli olmayan adam kimi dərindən bir ah çəkdi və ovcunu göbəyimdən təxminən bir qarıĢ aĢağıya, qasıq nahiyəmin üstünə qoydu. – Ey! – deyə bağırdım. – Lənətə gəlmiĢ əllərini çək... Birdən içimdən elektrik cərəyanına bənzər bir Ģey keçdi, onun zərbəsi çox güclü, amma ağrısız oldu. Bu zərbə məni çarpayının üstündə ora-bura dartınmağa və irəli əyilməyə, bir də qoca Tut-Tutun, “yanıram, yanıram, mən qızardılmıĢ hind xoruzuyam” – deyə qıĢqırmasını xatırlamağa məcbur etdi. Nə istilik, nə də elektrik cərəyanı hiss etdim, lakin bir anlıq hər Ģey öz rəngini itirdi, sanki dünyanı necəsə sıxıb suyunu çıxarmıĢdılar. Mən Con Koffinin üzündəki bütün məsamələri görə bilirdim; mən onun qızarmıĢ gözlərindəki hər bir qançırlı damarı görə bilirdim; mən onun çənəsində artıq sağalmaq üzrə olan balaca cızığı belə görə bilirdim; mən barmaqlarımın necə əyildiyini və caynaqlara çevrilərək havanı cırmaqladığını, ayaqlarımın isə Con Koffinin kamerasının döĢəməsini necə döyəclədiyini hiss edə bilirdim. www.vivo-book.com
208 Sonra qəfildən hər Ģey keçdi. Mənə əzab-əziyyət verən sidik yollarının infeksiyası da keçmiĢdi. Qasığımdakı od-alov və ürək kimi döyünən mənfur ağrı da bütün bədənimi lərzəyə salan titrətmə ilə bilikdə harasa yox olmuĢdu. Mən hələ də onun bədənimdən çıxardığı tərin buxarlanmasını hiss edirdim, onun iyini hiss edirdim, lakin bir an sonra onlar da harasa yox oldular. – Orda nə olub? – Delakrua var-gücü ilə bağırdı. Onun səsi qulağıma hələ də haradansa çox uzaqdan gəlirdi, lakin Con Koffi, nəhayət, gözlərini məndən çəkib irəli əyiləndə, balaca fransızın səsi aydınlaĢdı. Elə bil, kimsə mənim qulaqlarıma tıxanmıĢ pambıq parçalarını və ya niĢançıların qulaq tıxaclarını çıxarmıĢdı. – O sənə nə edir?
Mən Delakruaya cavab vermədim. Koffi dizlərinin üstündə irəli əyilmiĢdi; gərginlikdən üzü əyilmiĢ, boğazındakı damarlar isə ĢiĢmiĢdi, gözləri az qalırdı hədəqəsindən çıxsın. O, boğazında toyuq sümüyü qalmıĢ adamı xatırladırdı. – Con, – deyə əlimlə onun belinə vurdum; ağlıma baĢqa heç nə gəlmədi. – Con, sənə nə oldu? Onun bədəni əlimin altında titrədi və birdən o, dərin və xoĢagəlməz bir səs çıxararaq gəyirdi, elə bil, qusmağa hazırlaĢırdı. O, bəzən atların etdiyi kimi – əlacsız təbəssümlə dodaqlar geri çəkilərək diĢlər ağarır – ağzını açdı. Sonra diĢlərini aralayıb nəfəsini verəndə havaya xırda qara mığmığa və ya ağcaqanada bənzər həĢəratlar
www.vivo-book.com
209 dumanı buraxdı. Onlar, əvvəlcə, Ģiddətlə onun dizlərinin arasında ora- bura uçuĢdular, sonra rəngləri ağardı və yox oldular. Birdən qarnımın alt hissəsində bütün gücümün qeyb olduğunu hiss etdim, elə bil, oradakı əzələlərim suya çevrilmiĢdi. Mən müvazinətimi itirdim və kürəyimlə Koffinin kamerasının daĢ divarına çırpıldım. Bircə o yadımdadır ki, durmadan içimdə Xilaskarın adını zikr edirdim – təkrar-təkrar, bax beləcə: Ġsa Məsih, Ġsa Məsih, Ġsa Məsih... Bir də, yəqin qızdırmadan sayıqlamağa baĢlamıĢam deyə düĢündüyümü xatırlayıram. Vəssalam. Sonra eĢitdim ki, Delakrua var gücü ilə bağıraraq köməyə adam çağırır; o, bütün dünyaya hayqırırdı ki, Con Koffi məni öldürür və bu zaman ağ ciyərlərinin bütün gücündən istifadə edərək çığırırdı. Con Koffi həqiqətən də mənim üzərimə əyilmiĢdi, lakin onun yeganə qəsdi mənim özümü yaxĢı hiss etdiyimə əmin olmaq idi. – Səsini kəs, Del, – deyə qıĢqırdım və ayağa qalxdım. Elə düĢünürdüm ki, indi bütün içalatımı kəsib-doğrayan bir ağrı hiss edəcəyəm, lakin heç bir ağrı hiss etmədim. Mən daha özümü yaxĢı hiss edirəm. Həqiqətən, hər Ģey əla idi. Bir anlıq baĢım gicəlləndi, lakin öz müvazinətimi qorumaq üçün Koffinin kamerasının qapısına əlimi uzadıb ondan yapıĢmağa macal tapmamıĢ baĢgicəllənməsi də keçib getdi. – Mən, həqiqətən, özümü yaxĢı hiss edirəm. – Tez oradan çıxın, – Delakrua elə sinirli bir tərzdə dedi ki, sanki yaĢlı qadın balaca uĢağa “O alma ağacından tez aĢağı en!” deyə əmr
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|