Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
210 edirdi. – Blokda heç kim olmayanda, sizə kameralara girmək qadağandır. BaĢımı qaldırıb Con Koffiyə baxdım. O, iri əllərini ağac kötüklərinə bənzər dizlərinin üstünə qoyub çarpayıda oturmuĢdu. Con Koffi də mənə baxdı. Bunu etmək üçün ona baĢını bir azca yuxarı qaldırmaq kifayət idi. – Sən nə elədin, dostum? – az qala pıçıltı ilə ondan soruĢdum. – Sən mənə nə elədin? – Kömək etdim. Sizə, sadəcə, kömək etdim, elə deyilmi? – Hə, yəqin ki, elədin. Amma necə? Sən bunu necə elədin, axı? O, bir söz demədən baĢını buladı – sağa, sola, sonra isə mərkəzə, öz yerinə. Məni necə sağaltdığını heç Koffi özü də bilmirdi; onun sakit və qayğısız üz ifadəsindən belə anladım ki, bunu necə etdiyini bilmir və bu onun heç vecinə də deyil – lap elə Müstəqillik Günü Ģərəfinə təĢkil edilmiĢ qaçıĢ yarıĢının son əlli metrində irəlidə olarkən, qaçıĢ mexanikasının necə olmasının mənim vecimə olmadığı kimi. Hər Ģeydən öncə, ondan xəstə olduğumu necə öyrəndiyini soruĢmaq haqqında düĢündüm, lakin soruĢmadım, çünki bu sualın da cavabı, yəqin ki, lal-dinməz baĢ bulamasından baĢqa bir Ģey olmayacaqdı. Haradasa bir ifadə oxumuĢdum və bu heç zaman yadımdan çıxmır: “müəmmaya bələnmiĢ tapmaca” haqqında nəsə. Con Koffi məhz belə bir insan idi və gecələr onun rahat yata bilməsinin yeganə səbəbi də, yəqin ki, heç nəyi vecinə almamasına görədir. Persi onu “əbləh” deyə
www.vivo-book.com
211 çağırırdı; bu ad bir az kobuddur, amma həqiqətdən o qədər də uzaq deyil. Bizim nəhəng öz adını da, adının içki adı kimi yazılmadığını da bilirdi və bu, bilmək istədiyi yeganə Ģey idi. Sanki bunu bir daha diqqətimə çatdırmaq üçün o, baĢını yenə buladı və əllərini sol yanağının altına balıĢ kimi qoyaraq çarpayısına uzandı və üzünü divara çevirdi. Ayaqları çarpayıdan çölə çıxaraq döĢəməyə sallanırdı, amma deyəsən bu vəziyyət onu heç narahat etmirdi. Köynəyinin arxa hissəsi bir balaca yuxarı qalxdığından, belindəki çalın-çarpaz çapıqları görə bilirdim. Kameradan çıxdım, kilidləri yenidən bağlayandan sonra dəmir barmaqlıqdan bərk-bərk yapıĢaraq dəhlizə tərəf boylanan Delakruaya baxdım, onun gözlərində narahatlıq, bəlkə də qorxu ifadəsini açıq- aĢkar görmək olurdu. Mister Cinqlz onun çiynində oturub, telə bənzər incə bığlarını əsdirirdi. – O qaradərili adam sənə nə elədi? – Delakrua astadan soruĢdu. – Onda nə var elə, tilsim? O, sənə tilsim elədi? – Qəribə fransız Ģivəsi ilə dediyi “tilsim” sözü “siydim” sözü ilə həm qafiyə idi. – Nə haqda danıĢdığını baĢa düĢə bilmirən, Del. – Sən dedin, mən də inandım! Bir özünə bax! Tamam dəyiĢmisən! Hətta yeriĢin də dəyiĢib, boss! Bəlkə də yeriĢim doğrudan da dəyiĢmiĢdi. Qasığımda çox xoĢ bir rahatlıq hissi vardı. Bu rahatlıq hissi vəcdə gəlmək kimi idi – çox www.vivo-book.com
212 güclü ağrı-acı çəkmiĢ və sonra bu ağrılardan canını qurtarmıĢ hər kəs nə demək istədiyimi çox gözəl baĢa düĢəcəklər. – Hər Ģey qaydasındadır, Del – israr etdim. – Gecə Con Koffi yuxusunda kabus görüb, vəssalam. – O, tilsimi olan cadugərdir, – Delakrua coĢqunluqla dedi. Onun üst dodağında tər damcıları parıldayırdı. Del, demək olar ki, elə də çox Ģey görməmiĢdi, amma gördükləri onun qorxudan yarımcan hala düĢməsinə bəs eləmiĢdi. – O bədbəxtlik gətirən cadugərdir. – Nə üçün belə düĢünürsən? Delakrua əlini uzadıb siçanı ovcuna aldı. Siçanın baĢını o biri ovucu ilə örtüb öz üzünə yaxınlaĢdırdı. Sonra əlini cibinə salıb, oradan çəhrayı rəngli balaca bir Ģey çıxardı – həmin o nanəli nabatlardan – və onu siçana tərəf uzatdı, lakin siçan əvvəlcə ona əhəmiyyət verməyərək boynunu adama tərəf uzatdı və insanın bir dəstə gülün rayihəsini ciyərlərinə çəkərkən etdiyi kimi, onun nəfəsini iylədi. Onun balaca muncuğa bənzər yumru gözləri yarımqapalı idi, üzündə isə valeh olduğunu göstərən qəribə ifadə vardı. Delakrua onun burnundan öpdü və siçan da burnunun öpülməsinə izn verdi. Sonra o, təklif edilən nabat qırığını aldı və gəmirməyə baĢladı. Bir neçə saniyə siçana tamaĢa edəndən sonra Delakrua nəzərlərini mənə çevirdi. Elə həmin an mən hər Ģeyi anladım. – Sənə bunu siçan dedi, – astadan soruĢdum. – Elə deyilmi? – Oui. (Bəli – fr.)
www.vivo-book.com
213 – Sənin qulağına lap elə öz adını pıçıldadığı kimi. – Oui, elədir, mənim qulağıma pıçıldadı. – Çarpayına uzan, Del, – ona təklif etdim. – Bir balaca istirahət elə. Bütün bu pıçıltılar yəqin səni əldən salıb. O, yenə nəsə dedi – yəqin məni inanmamaqda ittiham elədi. Onun səsi yenə çox uzaqlardan gəlirdi. Növbətçi masasına qayıdanda, mənə elə gəlirdi ki, gəzmirəm, sadəcə, süzürəm, ya da ki, tərpənmədən yerimdə durmuĢam və kinolarda olduğu kimi, kameralar gizli təkələrin üstü ilə hərəkət edərək hər iki tərəfimdən süzərək keçirlər. Masanın arxasındakı stula oturmaq istəyərkən qəfildən dizlərim büküldü və bütün ağırlığımla Harrinin evdən gətirdiyi mavi döĢəkcənin üstünə çökdüm. Əgər stul öz yerində yox, bir qədər aralı olsaydı, yəqin ki, göz qırpmağa macal tapmamıĢ Ģappıltı ilə döĢəməyə çırpılacaqdım. On dəqiqə bundan əvvəl alov düĢmüĢ meĢə kimi yanıb- qovurulan qasığımda heç bir ağrı hiss etmədən masanın arxasında rahatca oturmuĢdum. “Mən sizə kömək etdim, elə deyilmi?” – deyə Con Koffi soruĢmuĢdu. Bədənimin mənə söylədiklərinə qulaq assam, Koffinin dedikləri həqiqət idi. Amma mənəvi rahatlığıma gəlincə, məsələ baĢqa cür idi. Bunun üçün Con Koffi heç bir yardım edə bilməmiĢdi. Nəzərlərim masanın küncündə saxladığımız külqabının altındakı blanklar topasına sataĢdı. Vərəqin ən üst hissəsində “Blok üzrə
Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|