Şukin adına teatr məktəbində təhsil alan gənc qızın aktrisa kar
Yüklə 2,76 Kb. Pdf görüntüsü
|
210 da bizi elə də ciddi yoxlamadılar. Sancaqlı plastik “Visitor” buraxılışı verdilər və biz Amerikanın ürəyinə ekskursiyaya çıxdıq. Amma gəlin, Alekseyin Klintonla görüşünə qayıdaq. O za- man Klinton Haitiyə qoşun göndərilməsi, Yuqoslaviya böhra- nı kimi məsələlərlə məşğul idi. Haitidəki vəziyyət təxirəsalın- maz müdaxilə tələb edirdi. Orada yenə hakimiyyət boşluğu yaranmışdı. Silahlı dəstələr əhalini qorxu içində saxlayırdı. Ölkə hamının hamıya qarşı aparacağı amansız müharibəsi- nin astanasında idi. Florida sahillərinə isə haitili qaçqınlarla dolu bərələr yan alırdı. Amerikalılar bu əldəqayırma bərələr- də gələn qaçqınları öz ərazilərində görmək istəmirdilər. Haiti barədə düşünən Klinton əslində iki problemi həll etməli idi: bu ölkədə minimal qayda-qanunun bərpasını və Amerikanı arzuedilməz immiqrantların yeni dalğasından xilas etməyi. - Elə anlar olurdu ki, gərginlik ABŞ prezidentinin üzündən, gözlərindən aydın sezilirdi, - ərim mənə danışırdı. Alekseyi hey- rətə salan isə çıxış bitdikdən dərhal sonra Klintonun tam dəyiş- məsi olmuşdu. O, dərhal həmin əfsanəvi, səmimi və diqqətcil, çoxları tərəfindən Amerika tarixinin ən güclü prezidentlərindən biri hesab edilən Klintona çevrilmişdi. Aleksey bunu Klintonun onunla görüşməsindən, baxışlarından hiss etmişdi. Prezident rusiyalı politoloqun, jurnalistin əlini sıxırdı və bu zaman o, Ha- iti haqqında deyil, qarşısındakı insana yaxşı təsir bağışlamaq barədə düşünürdü. Özü də Klinton buna nail ola bilmişdi. Alek- seyin skeptisizminə rəğmən, Amerika prezidenti onun xoşuna gəlmişdi. Qısa söhbətdən sonra Aleksey ona “Moskovskiye novosti”- nin dəri papkasını bağışlayır. Klinton təəccüblənir və təşəkkür edir. İki aydan sonra ərimin adına Amerikadan gerbli, marka- lı və çoxlu möhürləri olan zərf gələndə biz çox heyrətləndik. Zərfin içində qızılı gerbli kağızda Klinton tərəfindən imzalan- mış məktub vardı. O, “hədiyyəyə görə” təşəkkür edir və yazır- dı ki, həmin görüşü səmimiyyətlə xatırlayır. Biz indi deyildiyi kimi, “şokda idik”. İki il sonra Aleksey oxşar məktubu ABŞ-ın eks-prezidenti Cerald Forddan da aldı. O, “Moskovskiye novos- ti”dəki bir səhifəlik müsahibəyə görə minnətdarlığını bildirirdi. 212 Çox illər sonra mən özüm Klintonla görüşəndə, Alekseyin sözlərini daha yaxşı anladım. Bu, ikiüzlülük və ya aktyorluq deyildi, Klinton həmin anda doğrudan da tam səmimi görü- nürdü. Sanki Klintonun mənim görüşdüyüm digər görkəmli şəxsiyyətlərdən daha çox malik olduğu hansısa insani ünsiy- yət instinkti işə düşmüşdü. Deyilənə görə, o, öz cangüdənlərinin hamısını adı ilə tanı- yır. - Ey Stiv, sən ananı xəstəxanaya apardın? – bu da prezi- dentin cangüdənlərindən birinə verdiyi sual. – Sənə kömək lazımdır? - Con, balacan dünyaya gəlib, səni təbrik edirəm. Adını nə qoydunuz? – bu da başqa cangüdənə verilən sualdır. Onu mühafizəçilər də, aşbazlar da, ofisiantlar da sevir- dilər. Bu həqiqətən sevgi seli idi. Əlbəttə, bu şəxsin nikahdankənar əlaqələri ola bilərdi. Pre- zidentliyi dövründə isə... Monika Levinski müsahibələrində onu kişi kimi dərk et- mədiyini bildirirdi. Heç demə Klinton onun üçün “ən yüksək rəmz” imiş. Yalnız sonralar bu şəxsə vurulub və hədiyyələr verməyə başlayıb: siqarlar, onun sevdiyi qurbağa suvenirləri, gün eynəkləri, köynəklər. Klinton isə hədiyyə verməyi xoşla- mırmış. Bəlkə də elə buna görə Levinski sonralar “Monika ağ və qarada” sənədli filmində iştirakı müqabilində yeddi milyon dollar almışdı. Hər müsahibəyə görə isə nə az, nə çox düz iki milyon. Özünün “məşhur” paltarını isə ilkin qiyməti iki mil- yon dollar olmaqla hərraca çıxarmışdı. “Axı, bu gün dünyada ikinci belə paltar yoxdur”, - bu da “ulduz”un izahı. Bütün bu hadisələrə bir il qalmış ABŞ prezidenti Davos forumunda gözlənilməz çıxış etdi. Mən zalda idim və səh- nədə olan Klintonu böyük diqqətlə izləyirdim. Hündürboy Klinton onun üçün alçaq hesab edilə biləcək stulda oturmuş- du. Ayağını uzatmamışdı, əksinə onları masanın arxasında yöndəmsizcəsinə bir-birinin üzərinə aşırmışdı. Çıxışına bu sözlərlə başladı: “Seçicilərimlə görüşlərdən birində mənə beş yaşlı balaca qız yaxınlaşdı. Mənə ciddi-ciddi baxdıq- 213 dan sonra, soruşdu: - Sənin neçə yaşın var? - Qırx yeddi, - mən cavab verdim. - Bu ki, lap çoxdur. “Doğrudan da çoxdur”, - ilk dəfə olaraq ağlıma gəldi. Forumun auditoriyası bir qayda olaraq, hətta ən adi zara- fatlara da dərhal reaksiya göstərir – hamı gülür, alqışlayır. Amma bu dəfə insanlar donub qaldılar, sanki sadə həqiqəti dərk etdilər. Prezident Klinton isə çıxışını davam etdirdi, həyatı ərzin- də nələri edə bildiyinə yekun vurmağa çalışırdı. Onun söz- lərində prezidentə uyğun olmayan çox şey vardı. Özünü çox təbii aparan bu adam, bütün dinləyicilərini ələ almışdı. Onun Davosa son səfərlərindən birində, Vladimir Putin də orada olan zaman (Klintondan fərqli olaraq Putin yalnız bir dəfə - 2009-cu ildə Davosda olub), biz ərimlə Rusiya preziden- tinin təşkil etdiyi axşam qəbuluna dəvət olunmuşduq. Mən ərimdən aralıda, tək dayanmışdım, Aleksey bu zaman Ana- toli Çubaysla danışırdı (onların münasibətləri çox mürəkkəb idi, amma Davosda ünsiyyətdə olurdular). Birdən Klinton zala daxil olur və birbaşa mənə tərəf yönəlir. O, tək gəlmişdi, mühafizəsiz. Cangüdənlər girişdə dayan- mışdılar. Gülümsəyərək zala nəzər saldı, məni gördükdə, kreyser arzusunda olduğu sahilə yan alan kimi, inamla mənə doğru yönəldi. Mən hətta ətrafa boylandım ki, arxamda onun yaxşı tanıdığı kiminsə olub-olmadığını dəqiqləşdirim. Amma yox. Arxamda kimsə dayanmamışdı. Və o, cəlbedici təbəssü- mü ilə mənə tərəf gəlirdi. “Səhv salıb, - ikinci versiya ağlı- ma gəldi, - tanış olmayan qadına necə belə gülümsəmək olar, sanki bizi yalnız özümüzə aid olan məlum əhvalat bağlayır”. Bu anda o, əlini mənə uzatdı və dedi: - Axşamınız xeyir! Sizi görməyimə şadam! Bilmirdim ki, özümü necə aparım. O, mənimlə köhnə tanış kimi danışırdı, buna görə də ehtiyatla cavab verdim: - Axşamınız xeyir, cənab prezident. Düşünürsünüz ki, biz əvvəllər görüşmüşük? O, Hollivud aktyoru kimi müəmmalı tərzdə mənə göz vur- Yüklə 2,76 Kb. Dostları ilə paylaş:
|