115
əlindən bir dəqiqə asudə deyiləm. Ancaq, Ağca! şərtim budur
ki, bilmərrə o qaraçı qızı ilə əlaqən olmamalıdır. Sən bəy
qızısan, öylə rəiyyət qızı ilə oturub-durmaq sənə yaraşmaz. O
günü atan şəhərə gəlmişdi. Öz tutduğu əməldən peşiman
olmuşdu. O deyirdi ki, mən arvadımın acığına Ağcanı Qaraca
qız ilə görüşdürürdüm. Yoxsa, mən də razı deyiləm ki, öz
qarabaşı ilə dost olsun. Və bənə də deyirdi ki, bağın meyvəsi
dərildikdən sonra Piri kişini də, Qaraca qızı da qovacam.
Bu xəbərdən Ağca xanım qəmgin və pərişan oldu. O,
imdi kəndə getməyinə şad deyildi. O idi ki, səhərisi
günü ana-
sı onu yuxudan qaldırdıqda dedi:
-
Ana, mən kəndə getmək istəmirəm.
-
Nə üçün? Dünən sən özün demirdinmi? Qalx, tənbəllik
etmə!
Ağca xanım istər-istəməz qalxıb geyindi. Pəricahan
xanım kəndə gələcəklərini teleqrafla Hüseynqulu ağaya xəbər
verdi. Vaqon qatarı stansiyada dayandıqda Ağca xanım pən-
cərədən atasını görüb çağırdı. Vaqondan endikdə Ağca xanım
Qaraca qızı kənarda durmuş gördü. Pəricahan xanımın başı
şeylərinə qarışmışdı. Nökərlər şeyləri alıb faytona yığırdılar.
Bundan Ağca xanım istifadə edərək gizlicə Qaraca qızın ya-
nına qaçdı. Onunla görüşdü.
-
Tez ol, get, Pəricahan xanım bizi burada görməsin,
yoxsa yenə acığı dutar, - deyə Qaraca qız Ağca xanımı tələs-
dirdi.
-
Doğru deyirsən, sonra görüşərik, - deyə Ağca xanım
ata-anasına yanaşdı və faytona minib yola düşdülər.
Ağalar qapıya çatdıqda xidmətçilər həyətdə cərgə ilə
düzülüb – Xanımlar, xoş gəlmisiniz!- deyə baş endirdilər.
Bunların içində Piri kişi də var idi. Pəricahan xanım Qaraca
qızı orada görməyib qızının yürəyini ondan soutmaq üçün
rişxənd ilə dedi: