M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . H a-ha-ha...
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Ədə, a bic, nəyə gülürsən?
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Kərbəlayı, o da lotudur, sən öləsən şərabm
küpünə girir.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . A kişi, nə danışırsan? Vay sənin zatma lənət, a bele
molla.
Ş ö v k ət daxil olur.
Ş ö v k ə t. Ağa!
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Belə can, nə buyurursan mənim gözəlim, məzəlim?
Ş ö v k ə t. Pəricahan deyir ki, o sənə siğə olanda çalğıçı gətirmişdin. İndi mənə
də gətirsənə. Axı mən də oynamaq istəyirəm.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Belə mənim bu gözlərim üstə, mənim nazlı balam. Get
Pəricahana de ki, Şirəlini buraya çağırsm. Tarmı da gətirsin.
Ş ö v k ət gedir.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Kərbəlayı, qız ilə aranı yam an sazlamısan, ha.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Sən öləsən məşədi, özümü on səkkiz yaşm da cavan
kimi hiss edirəm.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Şərabdan da vurub qızmış şirə dönəcəksən.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Ədə, məşədi, gərək qızm yanm da içməyəm. Yoxsa
məndən ürküb qaçar.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . A kişi, sənin toruna düşən haraya qaça bilər?
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Əlbəttə, küçələrdə dilənçilik edən bir qızı gətirib özümə
arvad etmişəm. Daha niyə öz vəliyyinemətinə şıllaq atsm?
Ş i r ə 1 i (əlində tar daxil olur.) Salamünəleyküm kərbəlayı, toyun mübarək
olsun.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Əleyküməssəlam Şirəli, səndən çox razıyam, mənim bu
işimdə çox zəhmət çəkmisən.
Ş i r ə 1 i. A kişi, təki sən belə toylardan tez-tez edəsən, mən də gələm.
G ülüsürlər.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Ədə, Şirəli,o gorbagorun qızı evə qayıtdı?
Ş i r ə 1 i. Qızxanımm qol-qıçmı elə smdırmamısan ki, bir də xarabana qayıtsm.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Hələ ona o da azdır.
Ş i r ə 1 i. Kərbəlayı, süfrə ziynətini stolda görmürəm.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Bu piyaniskələr məni lar təngə getirdilər. (Şkqfi açıb
şərab çıxardır.) Ala bu biri, bu da biri, bu da biri.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Kərbəlayı, bundan Fatıya tuman olmaz.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Ədə, sən doymaz oğlu doymazsan.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Kərbəlayı, bunun biri mənim, biri sənin, biri bu
cənabm. Bəs mollanm payı? Siz öləsiniz m ən öz payımdan bir damcı da ona
verməyəcəyəm, zalım oğlu il uzunu mənim xərcimə içir.
Ş i r ə 1 i. Aşna, kişinin haqqmda böhtan deyirsən. M ən insafımdan keçə
bilmərəm, pul o yazığmkı olur, içmək də sənlə mənim. Ona da bir tula payı veririk.
Dinə de bilmir, çünki qorxur ki, paxırmı açaq.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Görürəm, siz yaxşı sirr saxlayırsmız. Yəqin mənim
içməyimi də ona söyləmisiniz.
G ülüşürlər.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Əlbəttə, sizin içinizdə kişi bir özümü görürəm.
Apaçıq içirəm. Heç kəsdən gizlətmirəm.
Ş i r ə 1 i. Kərbəlayı, yenə gözləyəcək adamm var?
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Xeyr, bircə M olla Rəhim qalıbdır.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . O, şərabm qülqüləsini eşidən kimi burada hazır
olacaqdır.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Onda buyurunuz başlayaq. (Əyləşirlər, fıncanları şərab
ilə doldururlar.)
Ş i r ə 1 i. Bu piyaləni kərbəlaymm sağlığma içək və arzu edək ki, belə
siğələrdən çox etsin və biz dostları da unutmasm.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Sağol, kərbəlayı, bugecəki kefini allah ömrünə
hesab etsin.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Sağ olun, əziz dostlarım.
İçirlər.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . A kişi, gör mürtəd qızı mürtəd nə deyir. Kərbəlayı
qocadır. İş sinndə deyil, ürək cavan olsun.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . A kişi, gəldə, kərbəlaymm xeyir işində də içməyib
haçan içəcəksən?
M o 11 a R ə h i m. Adə, məni kərbəlaymm yanm da biabır etmə.
Ş i r ə 1 i. A kişi, kərbəlayı əhli-ruhdur, işlərdən baxəbərdir, buyur.
M o lla R ə h im əyləşir.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . İndi mollanm paymı meydana çıxar.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Ədə, bəs nə fikir edirsən? Nə qədər içirsən, iç, dalı
bağlıdır.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Ha, belə de, mən də gülə-gülə içim. Şirəli,
mollanm piyaləsini doldur.
Şirəli doldurur.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Bu piyaləni də içək o gözəl xanımm sağlığma.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Şair bu sözləri yəqin mənim məzəlicə gözəlimə
deyibdir:
Əzizim, gözlərim, canım, üzün göstərgilən ayə,
O düşsün torpağa, merac elə sən ərşi-əlayə.
M o 11 a R ə h i m. Əhsən, əhsən.
İçirlər.
Ş i r ə 1 i. Kərbəlayı, şərab, nə şərab, adama ruh verir. Sağ ol.
K ə r b ə l a y ı N ə b i . Nuşican.
P iy alələri doldururlar.
M ə ş ə d i S ə f d ə r q u l u . Bu piyaləni də dostumuz əhli-ruh M olla Rəhimin
sağlığma içək, arzu edək ki, belə-belə hiləyi-şərdən çox düzəltsin və belə keflərdən
də bizi məhrum etməsin.
M o 11 a R ə h i m. Əzizlərim, dünyanm ləzzəti iki şeydir: biri bu şərabdır, biri
də zənən. Əbəs yerə şair bunları tərif etmir, bu iki şeyi