Ş ə m s i b ə y. Nəzərinizcə bundan başqa şey qadma lazım deyil?
Ş a h b a z b ə y . M ən bilmirəm, sən bilirsənsə de.
Ş ə m s i b ə y. Ümdəsi məhəbbət, sonra ərin gözəl, mehriban rəftarı. Bunlarm
hansı sizdə olubdur? Anamı qız ikən pul gücünə, gözü yaşlı özünüzə zövcə
etmişsiniz. Sonra gözəl rəftar ilə könlünü alıb özünüzə rağib etmək əvəzinə, həmin
bu evi şərabxanə, çəngixanə edib, onun incə qadmlıq hissini ayaqlarmız altma salıb
tapdalamışsmız.
Ş a h b a z b ə y . Yalan! Bunun hamısı Həcərin düzəltməsidir. M əni sizin
nəzərinizdən salıb düşmən etmək fikridir. Sizi məndən uzaqlaşdırmaqdır.
Ş ə m s i b ə y. Bizi sizdən uzaqlaşdıran anamız deyil, sizin fəna əməlinizdir.
Uşaq ikən biz bacı-qardaş sizdən bir mehriban söz eşitmədik. Həmişə evə sərxoş
gəlmisən, biz də qorxumuzdan qaçıb otağımızda gizlənmişik. Bədbəxt anamız bizi
bağrma basıb biz ilə bahəm göz yaşı tökübdür. M ən deyərdim, ana, dur buradan
qaçaq, deyərdi: Bala, haraya qaçaq, adam da öz evindən qaçarmı, bizə nə deyərlər.
Yenə səbir etməli. Anamız bizi bu evdə belə saxlayıbdır. Biz böyüdükdə də
tutduğunuz binamus əməllərdən xəcalət çəkib, Şahbaz bəyin övladları olduğumuzu
gizlətmişik.
Ş a h b a z b ə y . Sus, nadürüst, daha sən mənim övladım deyilsən, çıx haraya
istəyirsən get! Gözümün önündən sürün. (Şəmsi bəy çıxır.) Az qalmışam bunlarm
əlindən baş götürüb yenə Firəngistana qacam.
Səfı bəy daxil olur.
S ə f i b ə y. Dayı, deyəsən yenə Şəmsi ilə sözləşmisən, çox hirsli gedirdi,
mənə də məhəl qoymadı.
Ş a h b a z b ə y . Gör mənə nə deyir, Şahbaz bəyin övladı olmaqdan xəcalət
çəkirəm.
S ə f i b ə y. Odur ki, düşmənimizin oğlu ilə də dostluq edir.
Ş a h b a z b ə y . Kim ilə?
S ə f i b ə y. Əlimərdanm oğlu Çingiz ilə.
Ş a h b a z b ə y . Nə deyirsən. Cingiz odur Rusiyada.
S ə f i b ə y. Xeyr, Çingiz bir aydır ki, anası, bacısı ilə Piri babanm yanm da
olur.
Ş a h b a z b ə y . Səfi, Şəmsi Çingiz ilə dostluq etməz.
S ə f i b ə y. Çağırm, mənim yanım da özündən soruşun.
Ş a h b a z b ə y . Xavər, Xavər!
X a v ə r. Nə buyurursan, ağa?
Ş a h b a z b ə y . Şəmsi bəyi buraya çağır.
X a v ə r. Şəmsi bəy getdi.
S ə f i b ə y. Zöhrə xanım evdədirmi?
X a v ə r. Bəli, evdədir.
S ə f i b ə y. Çağır gəlsin.
X a v ər gedir.
Ş a h b a z b ə y . Sən Şəmsini deyirdin, Zöhrəni nə üçün çağırırsan?
S ə f i b ə y. O da qardaşmdan geri qalmaz. Dayı, Çingizə bir elə tələ
qurmuşam ki, əlimdən qurtarası deyil. Çingiz guya gizlin, hökumətin əleyhinə
işləyir. Onu həbs edib tutduracağam, həbsxanaya göndərəcəyəm. Yolda guya
qaçırdı deyə güllələdəcəyəm, necə tədbirdir.
Ş a h b a z b ə y . Çox gözəl tədbirdir. Daym İlyas bəyin qanmı yerdə
qoymursan.
Z ö h r ə x a n ı m (daxil olur.) Bibioğlu, xoş gəlmisən.
S ə f i b ə y. Sağ ol, dayıqızı... Zöhrə, səndon bir şey barəsində məlumat
istəyəcəyəm. Rica edirəm düzünü deyəsən, əyləş.
Z ö h rə oturur.
Z ö h r ə x a n ı m . Demək, məndən silist edəcəksiniz.
S ə f i b ə y. Bəli, buyurunuz görüm, bir ay bundan irəli ananız H əcər xanım,
qardaşmız Şəmsi bəy ilə Züleyxa xanımgilə qonaq gedərkən, yoldan dönüb haraya
getmişsiniz?
Z ö h r ə x a n ı m . Piri babagilə.
S ə f i b ə y. Doğru! Orada kim ilə görüşmüsünüz?
Z ö h r ə x a n ı m . Piri baba, Yasəmən və qızı Qəmər ilə.
S ə f i b ə y. Daha kim in ilə?
Z ö h r ə x a n ı m . Onu demərəm.
S ə f i b ə y. Nə üçün?
Z ö h r ə x a n ı m . Çünki məcburam.
S ə f i b ə y. Sizi məcbur edən kimdir?
Z ö h r ə x a n ı m . M ənim vicdanım.
Ş a h b a z b ə y . Yox, sənin anan Həcər xanım! M ənim düşmənlərim onun
dostudur, dostlanm düşməni.
S ə f i b ə y. Siz demək istəmirsiniz, m ən deyirəm. Orada siz, bizim nəslimizin
düşməni, quldurbaşı Əlimərdanm oğlu Çingiz ilə görüşmüşsünüz, belədirmi?
Z ö h r ə x a n ı m . Elədir.
S ə f i b ə y. Bəs nə üçün bunu demək istəmirdiniz?
Z ö h r ə x a n ı m . Çünki bu yolda tökülən qanı daha kifayət bilirəm. Atalarm
ədavətinin övladlarma keçməyini artıq bilirəm.
Ş a h b a z b ə y . M ənim övladlanm m heç birində qeyrət, namus olmadığmı da
mən bilirəm.
Z ö h r ə x a n ı m . Ata, qeyrət, namus gözləyən şəxs, gərək bu ədavətin
binasmı qoymayaydı.
Ş a h b a z b ə y . Səsini kəs, Həcərin qızı.
S ə f i b ə y. Dayı, doğru deyirsən, bunlann heç birində qeyrət, namus yoxdur.
Əmiləri İlyas bəyin qatili Əlimərdanm oğlu ilə dostluq edirlər.
Ş a h b a z b ə y . Bunlarm belə olmağma yenə də Həcər baisdir.
S ə f i b ə y. Zöhrə, bu səfər ikinizin də təqsirinizdən keçirəm. Bir də Çingiz ilə
mülağat etsəniz, məni əfv edəsiniz, onda sizin ilə başqa cür rəftar edəcəyəm, çünki
qulluq qohum-əqrəba tanımaz. Zöhrə, onu bil ki, Çingiz hökumətin ziddinə işləyir,
mən onu həbs edəcəyəm.
Ş a h b a z b ə y . Sən Gəncədə neçə gün qalacaqsan?
S ə f i b ə y. Üç-dörd gündən artıq qala bilmərəm. Dayı, vaxt keçir, gedək.
Ş a h b a z b ə y . Səfa, Səfa!
S ə f a (daxil olur.) Nə buyurursan, ağa?
Ş a h b a z b ə y . Çamadanı götür faytona qoy. (Səfa götürüb aparır.) Səfi
halımı görürsən, ata bir yerə gedəndə evini oğluna tapşırar. O da olmasa arvadma,
qızma. H əcər xanım məni görmək istəmir. Oğul elə, qız belə. Bunlar hamısı dua
edirlər ki, mən bu müalicədən şəfa tapıb salamat qayıtmayam.
Z ö h r ə x a n ı m . Ata, sənin azannm xasiyyəti elədir ki, hammı özünə
düşmən hesab edirsən. Xeyr, biz istəyirik ki, sən Gəncədən bu azardan sağalıb
salamat gələsən, biz də rahat olaq.
S ə f i b ə y. Dayı qızı doğru deyir, sən əsəbi məcazsan. İnşallah Gəncədən
sağalıb gələrsən, bu qara fikirlər də başmdan çıxıb gedər.
Ş a h b a z b ə y . Yenə ümidim sən qızımadır. Xudahafiz. (Onu öpür.)
Dostları ilə paylaş: |