62
zəfəran, duzlan mıĢ və qurudulmuĢ balıq (Ģahmayı), nar, armud, kah ı, heyva, Ģaftalı,
əncir, ərik, yemiĢ, sumax, ü zü m, narınc, tut, badam və s. meyvələr qonĢu ölkələrə
ixrac edilird i.
Təbriz, Ərdəbil, Naxçıvan, Gəncə, Bakı, Beyləqan, Marağa, ġəmkir
Ģəhərlərində iri bazarlar mövcud id i. Böyük Ģəhərlərdə, adətən, bir neçə məhəllə
bazarı da olu rdu. Əsas bazar Ģəhərin mərkəzi hissəsində yerləĢirdi. Bazarlarda,
adətən, misgərlərin, dəmirçilərin, dulusçuların, zərgərlərin, bəzzazların,
meyvəsatanların ayrıca ticarət guĢələri olurdu. Yaxın ġərqin baĢqa ölkələrind ə
olduğu kimi, Azərbaycanda da bazarlar örtü lü id i və hasara alınırd ı.
Karvan ticarətinin geniĢlən məsi ilə əlaqədar olaraq Ģəhərlərdə və ticarət
yolları üzərində xeyli karvansara tikilmiĢdi. Bu dövrdə tikilmiĢ ticarət
obyektlərindən Təbrizdəki Zübeydə karvansarasını, Culfa, Salyan (XIV əsr), Bakı
(ĠçəriĢəhər), Bu xara, Mu ltanı və Qa radağda mövcud olmuĢ karvansaralar göstərilə
bilər. Ticarət yolları kənarında karvanları qaçaq və quldurların basqınından
qorumaq üçün karvansalar adlanan xüsusi keĢikçi dəstələri qoyulurdu.
XIII-XIV əsrlərdə A zərbaycan Çin, Hindistan, Ġran, Ġraq, Misir, Ermən istan,
Gü rcüstan, Dağıstan, Rusiya və Avropa ölkələri ilə ticarət əlaqələri saxlayırdı.
Azərbaycan xarici ölkələrə xam ipək, yun və pamb ıq, neft, du z, q ızılı boya,
zəfəran, ədviyyat, Ģabalıd, düyü, zoğal, badam, mü xtəlif növdən olan zərif parçalar,
xalça, mis, ağac və saxsı məmulatı ixrac edirdi. Mənbələrdə qeyd edilir ki, Ġtaliya
və Fransaya xeyli miqdarda ġirvan ipəyi aparılırdı. Xarici ölkələrdən Azərbaycana
nəfis ipək və zəri, pamb ıq parçalar, fil sümüyü, metal məmu latı, boya, ədviyyat,
dərman, mal-qara, xəz və s. id xal edilirdi. Marko Po lo məlu mat verird i ki,
Hindistandan, Bağdaddan və Mosuldan Təbrizə xey li əmtəə gətirilirdi. Qərb
ölkələri ilə olan ticarətdə venesiyalı və genuyalı tacirlər mühüm rol oynayırdılar.
XIV əsrin sonlarında Genuya tacirləri Təbrizdə, ġamaxıda və Ba kıda olmuĢlar. Bu
dövrdə Azərbaycan Avropa tacirlərin in diqqətini cəlb edirdi. On lar ipək almaq
üçün burada xammal mənbəyi və bazar axtarırdılar. Genuya və Venesiya tacirləri
Xəzər dənizində də ticarət donanması saxlayırd ılar. On lar Xəzər dənizi sahillərində
yerləĢmiĢ Ģəhərlərdə öz nümayəndəliklərini yarat mıĢdılar.
Bakıda, Naxçıvanda, Beyləqanda, ġamaxıda, Gəncədə aparılmıĢ arxeolo ji
qazıntılar nəticəsində Ġranın Rey, KaĢan, Sultanabad Ģəhərlərində istehsal olunmuĢ
saxsı qab qalıqları aĢkara çıxarılmıĢdır. Azərbaycanın mü xtəlif yerlərindən (Bakı,
Gəncə, ġamaxı, Beyləqan, Gü lüstan qalası, Qaleyi-Buğurd, Naxçıvan, Qəbələ,
Bəndovan, Qırxçıraq və s.) Çində hazırlan mıĢ yüksək keyfiyyətli saxsı qablar da
tapılmıĢdır. Bu qablar XII-XIII əsrlərdə Orta Asiya və Ġran, ya xud Hind o keanı,
Fars körfəzi və Bağdad yolu ilə Azərbaycana gətirilmiĢdir. Bu dövrdə Azərbaycana
63
Çində istehsal olunmuĢ baĢqa məmulat da (xam ipək, ipək parçalar, zərlə to xunmuĢ
dibai, saxsı qablar və s.) id xal edilirdi. XIV əsrdə Dağıstanda (Kubaçi) hazırlan mıĢ
bürünc çıraqların Bakıda tapılması A zərbaycan Ģəhərlərin in bu ölkə ilə iqtisadi
əlaqə saxlad ığını göstərir. Azərbaycan Ģəhərləri ilə Orta Asiya Ģəhərləri arasında da
əmtəə mübadiləsi mövcud idi.
XIII-XIV əsrlərdə Hü laku lar dövlətin in əhatə etdiyi əra zidən keçən ticarət
yollarının bir sıra mühüm qolları (Ģahralı) Azərbaycan ərazisindən keçirdi. Əsas
Ģimal yolu Təbrizdən və Mərənddən keçərək Araz çayı sahillərinə qədər çatırdı.
BaĢqa bir yol Sultaniyyə, Zəncan, Kağəzkonan (Xunəc), Miyanə, Ucan, Təbriz,
Sərab, Ərdəbil, Biləsuvar, Mahmudabad, Bakı, ġamaxı və Dərbəndədək uzanırdı.
Həmin baĢ yolun bir qolu Araz çay ının kənarındakı Bəcirəvana, Beyləqana,
Ləmbərana, Bərdəyə, Gəncəyə, ġəmkirə, sonra isə Tiflisə doğru yönəlird i. BaĢ
yolun ikinci qolu isə Bərdədən Dərbəndə, oradan Ģimala, sonra isə K rıma doğru
gedirdi. BaĢ qərb yolu Təbrizdən baĢlayıb Mərəndə, Xoya, Naxçıvana, Dəb ilə
(Dvinə), oradan isə ƏrciĢə, Ahlata, Malazg irdə, Ərzuru ma, Ərzincana, Sivasa,
Trabzona, Qara dəniz sahillərinə doğru uzanırdı. Cənubla Ģərqi əlaqələndirən baĢqa
bir yol Təbrizdən baĢlayıb, Sərab və Ərdəbildən keçir, Xəzər dənizi sahillərinə,
TalıĢa istiqamətlənird i. Təbrizdən Əhərə, Bəcirəvana və Arrana doğru ayrıca b ir yol
istiqamət alırdı.
Azərbaycanın cənub əyalətlərindən keçən ticarət yolları əsasən iki
məntəqədən - Həmədandan və Sultaniyyədən baĢlanırdı. Hə mədandan baĢlanan yol
Zəncana çatdıqda Tarom və Miyanə yolları ad lanan iki qola parçalanırdı.
Zəncandan Taroma gedən yolun bir qolu Xalxal və Ərdəbilə, digəri is ə Səfidrud
vadisinə, sonra isə Səfıdrud sahili ilə Gilana və Ənzəliyə gedirdi. Ən zəli ilə Bakını
I dəniz yolu da birləĢdirirdi.
Zəncandan Miyanəyə gedən yol üç qola haçalanırdı: 1) ġimal yolu: Ərdəbil,
Muğan, Beyləqan, Bakı, Dərbənd (Bab ül-Əbvab); 2) ġimal-qərb yolu : Ucan,
Urmiya gölünün Ģima lından keçərə k Er mənistana, Qara dəniz sahilinə və Kiç ik
Asiyaya gedən yol; 3) Qərb yolu: Marağa, Urmiya gölünün cənub u - Ravənduz,
Mosul, Hələb, Qara dəniz sahillərinə qədər uzanırdı. Volqa yolu Astara vasitəsilə
Təbrizlə əlaqədar idi. Karvan Təbriz-Trabzon yolunu təxminən otuz gün müddətinə
qət edirdi. Bakı ġamaxı ilə tranzit ticarətdə Xəzər dənizində ən yaxĢı liman hes ab
olunurdu.
Çin və Hindistandan gələn ticarət yolu Orta Asiya və Ġrandan keçərək
Azərbaycana çatır, Xəzər dənizi sahili boyunca Ģimala doğru yönəlir, Qara dəniz
sahillərinədək u zanırd ı. Çin və Hindistandan Orta Asiyaya, Xəzər dənizi vasitəsilə
Azərbaycana ticarət yolu vardı. GətirilmiĢ mallar Kür və Rion çayları vasitəsilə