Telman orucov
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
72 deyəsən hər bir sürücü sükan arxasına əyləşməmişdən əvvəl hirsini, qəzəbini, nəhayət, dəlisovluğunu tərk etdiyi yerdə qoyur, heç vaxt nə sürət və nə də əylənc vurmaqda biruzə vermir, öz təmkinini və soyuqqanlılığını qoruyub saxlamağı bacarır. Orada sürücülərin bir-birini, ya piyadanı söyməsi kraliçaya qarşı qiyam qaldırmaq kimi ağlabatmayan bir hadisə olardı. Yollardakı, şəhərlərin küçələrindəki hərəkət qaydaları bu barədə yanılmadığını bir daha təsdiqləyir. İndicə daxil olduğumuz iri metropoliyada küçələr o qədər də geniş deyildir, səkilər xeyli genişdir, lakin burada tıxaclara olduqca az rast gəlirsən, yalnız şəhərə girəndə və oradan çıxanda, xüsusən iş günü başa çatdıqda bu nizamsızlığın ifadəsi kimi irəliləmə sürətinin bir qədər azaldığını görürsən. Digər təəccübləndirici bir cəhəti isə küçələrdə, yollarda iri minik maşınlarına nadir hallarda rast gəlməkdir. İngilislər kiçik, yığcam maşınlara üstünlük verirlər. Kiçik maşınların mühhəriki nisbətən az işlənmiş qaz buraxır, onu hərəkət vaxtı döndərmək də xeyli asandır, həmçinin böyük olmaması tıxaclara gətirib çıxarmamağa köməklik edir, küçədə saxlayanda da az yer tələb edir və yavaş hərəkət etdikdə onun qorxulu təhlükə törətməsi ehtimalı da azalır. Adətən bir şəhərə və ya mənzərəyə qiymət verərkən onları başqaları ilə müqayisə edirsən. Dünyanın bir çox gözəl şəhərlərini görən adamda isə bu müqayisəni obyektiv aparmaq imkanı yaranır. Çoxları güman edir ki, burada Parisin müstəsna gözəlliyini, Romanın tarixi abidələr bolluğunu, Nyu-Yorkun qüdrət zirvələrini, Pekindəki qədimliliklə müasirliyin vəhdətini, Madriddəki keçmişini hələ qatılığını itirməmiş kölgəsini görməyəcəkdir. Mübaliğəyə yol vermədən demək olar ki, Parisin gözəlliyini, Romanın abidə zənginliyini, Nyu- Yorkun möhtəşəmliyini, Pekinin təzadları yoluna qoyan səmərəli həll üslubunu, Madridin keçmişi yaşatmağa qayısının göz oxşayan nümunələrinin hamısını Londonda seyr etmək mümkündür. Bu şəhərin tarixi Roma işğalı dövründən başlanır. Londonun mərkəzi daha yığcam və daha zəngin olması ilə fərqlənir. Şəhərin arxitekturasında xaricin təsiri danılmazdır, lakin əcnəbi üslublar da ingilis aspektini qəbul etmişlər və bu görkəmdə təzahür edirlər. Memar Kristofer Renin inşa etdiyi tikililərdə isə Avropa Renessansının təsiri özünü daha güclü qaydada biruzə verir. Londonun ən məşhur meydanı Trafalqar-skverdir. Bu meydanı fərqləndirən cəhət orada bağın olmaması və daim adamlarla dolu olmasıdır. Burada 1805-ci ilin oktyabrındakı Trafalqar döyüşünün qəhrəmanı olmuş Horatsio Nelsonun heykəli ucalır. Heykəlin durduğu qələbə sütununun hündürlüyü 55 metrdən çoxdur. Heykəlin ətrafında iki fəvvarə, qara daş şirlər, canlı göyərçinlər vardır. Seçilmiş hərbçilərin xatirə heykəlləri admiralın abidəsini əhatə edir. Fransa və ispan donanması üzərində qələbə günü admiral Nelson flaqman gəmisinin göyərtəsində gəzişərkən yaxınlıqdakı fransız gəmisindən snayperin atdığı güllə onu ölümcül yaralamış, az sonra o, həyatla vidalaşmışdı. Admiral Nelsonun ledi Hamiltonla sevgisi də onun hərb şücaəti kimi şöhrət tapmışdı və bu ehitarslı məhəbbətdən yeganə qızları yadigar qalmışdı. Abidənin əhatəsindəki daş dövrədə onun döyüşdən əvvəl gəmilərinə göndərdiyi sözlər nəşr olunmuşdur: “England expects that every man will do his duty» - «İngiltərə gözləyir ki, hər kəs öz borcunu yerinə 73 yetirəcəkdir». Skverin (meydanın) şimal hissəsində Milli Qalereyanın sütunlu binası yerləşir. Nelsonun abidəsindən cənubda isə kral I Çarlzın heykəli ucalır. Bir qədər cənubda isə baş nazirin iqamətgahı olan Dauninq-strit, 10 yerləşir. Bu evlərdən ibarət gödək küçədə, baş nazirin iqamətgahının yanında hökumət binaları sıralanır. Parlament skver isə Britaniyanın iki mühüm binasına, Parlamentin palatalarına və Vestminister abbatlığına aparır. İngiltərə Parlamenti 1265-ci ildən fəaliyyətə başlamışdır, parlamentizmin tarixində və inkişafında xüsusi yer tutur. Turistlər üçün maraqlı olan yerlərdən biri isə hazırda kraliçanın yaşadığı Bukingem sarayıdır. Bu saray XVIII əsrin əvvəlində Bukingem hersoqu tərəfindən tikdirilmiş, altmış il sonra kral III Corc tərəfindən satın alınmışdır. İlk dəfə kraliça Viktoriya Bukingem sarayını monarxların London iqamətgahına çevirmişdir. Trafalqar-skverdə dolaşdıqdan sonra Milli Qalereyanı ziyarət etməmək bağışlanmaz günah sayıla bilərdi. Britaniyada olan rəsm əsərlərinin ən böyük kolleksiyası məhz burada nümayiş etdirilir. Qalereyada Renessas rəssamlarının əsərləri geniş yer tutur. Bu muzey italyan, ispan, holland, fransız və ingilis rəssamlarının bir sıra inciləri ilə öyünə bilər. Buradakı tablolar təkcə unikal və bütün dünyada məşhur olmaları ilə deyil, həm də onların düşünülmüş ardıcıllıqla təqdim edilməsi ilə seçilir. Burada müxtəlif milli rəngkarlıq məktəblərinin tarixi inkişafı haqqında geniş məlumat almaq mümkündür. Sandro Bottiçellinin «Venera və Mars», Rafaelin «Asideya madonnası», Mikelancelonun «Xristin dəfn edilməsi», Leonardo da Vinçinin «Madonna kahada» əsərləri bu İntibah titanlarının yaradıcılığı ilə yenidən tanış olmaq imkanı yaradır. Muzeydə Titsianın dini mövzudakı tabloları nümayiş etdirilir. Flamand rəssamı Paul Rubensin «Parisin məhkəməsi» tablosu mübahisə edən üç ilahə barədəki qədim mifin təsvirindən daha çox qadın bədəni gözəlliyinin tərənnümünə həsr edilmişdir. İspan Dieqo Velaskesin «Venera güzgü qarşısında» tablosu da canlı fərdi obraz yaratmaqla qadın bədəninin cazibədarlığını nümayiş etdirir. Lakin burada naturalizmdən əsər-əlamət yoxdur, yüksək sənət poeziyası vardır. Holland Rembrandtın «Qocalıqda avtoportret» əsəri məşhur rəssamın çəkdiyi əzabları, onu daxili aləmini göz önünə gətirir, şəxsiyyətin mənəvi yüksəlişini əks etdirir. İspan rəssamı El Qrekonun «Alverçilərin məbəddən qovulması» tablosu isə İncil əhvalatlarına həsr edilmişdir. Burada İisus Xristin fiqurası ön plana çəkildiyindən daha cazibədar görünür. İngilis rəssamlığı isə Uilyam Hoqartın, Tomas Qeynsboronun, Con Konsteblin əsərləri ilə, əsasən axırıncıların peyzaj tabloları ilə təqdim olunur. Alman rəssamı Kiçik Hans Holbeyn ömrünün son onilliyini İngiltərədə yaşayıb-yaratdığından onun yaradıcılığına xüsusi məhəbbətlə yanaşılır. Muzeydə onun məşhur «Elçilər» («Səfirlər») əsəri nümayiş etdirilir. Bu əsərlərin bir çoxu reproduksiyalardan artıq yaddaşlara hopmuşdu. Lakin onlarla orijinalda yenidən görüş isə adama böyük sevinc bəxş edir. Eks-deputat lövhələrdəki məlumatları diqqətlə oxuyub, tablolarda təsvir olunanlara daha dərindən nüfuz etməyə cəhd göstərirdi və yorğunluğumuza baxmayaraq həqiqətən bu incilərdən ifadə oluna bilməyən bir həzz aldıq. Muzeylə tanışlıqdan sonra biz onun Londonda təhsil alan dörd oğlunun Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|