Thank you for your contribution
Yüklə 10,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Anahtar Sözcükler
56 cinsiyetlendirilmiş hiyerarşilerine direnme çabasında, ‘anlatıları totalize etmek’ten kaçınmaya çalıştılar ve sabit anlamları ve değer ve algıların evrensel yapılarını sorguladılar (Broude ve Garrard, 1992, s. 4). Beden, eğer toplumsal bir nesneyse, “yeniden tanımla- nabilir; biçimleri ve işlevlerine karşı koyularak kültür- deki yeri yeniden değerlendirilebilir ve dönüştürülebilir” bir başvuru olarak algılanmaya başlandı (Betterton, 1996, s. 13). Luce Irigaray Tek Olmayan Bu Cinsiyet adlı kitabında (1985) imgelemin bir cinsiyeti olduğunu yazmıştı; ona göre, kadının hayal eden aklı kadın cinsel bedeninin akışkanlık, çoğulluk, doğrusal olmayış gibi iz- lerini taşıyordu. Bu duyarlığı yansıtan kadın imgelerinde artık tahrik eden bir yapı yok; onun yerine, ya flörtöz- lüğün parodisini yapar, bir vampın makyajını komik bir biçimde abartır ya da çekici olmayan öteki yaşamlarını uyarlar (Chadwick, 1998, s. 67). Kadınlar bu gecikmiş kadınlığı yapıbozum sürecinde nadiren olumlu ve yeni kadınlık imgeleleri ürettiler, bunu yapmakla da varolan temsil düzenine katkıda bulundular. Kimileri kadınları hiç göstermemeyi tercih etti, çünkü kadının herhangi bir imgesinin fallik önyargılardan bağımsız şekilde kul- lanılamayacağına inananlar vardı. Ama, çoğu, kültürel imgelem repertuvarını kullanmıştı; çünkü, konuları, yani kadın cinselliği hep temsille ve temsil içinde oluş- maktaydı. Ama temsilin kadınlar hakkında ne söyledi- ğini değil, temsilin kadına ne yaptığını sorgulamaları, farklarıydı (Owens, 1992, s. 496). Sonuç olarak, kadın sanatçılar kendi özneliklerini görülme durumundan farklılaştıramadan, femininitenin kültürel yapılanmalardan kopma anlarına dikkati çeken ve kadın ötekiliğini çerçeveleme yolları arayan yapıtlar ortaya koymuşlardır. Bakılmak isterler; çünkü, göz teması kurulduğunda, sonunda kadını olduğu gibi göre- bildiğimizde, güven ve toplumsal iletişim sağlanacaktır. Bakılmak, skopofiliyle değil, anlaşılmayla, empatiyle gerçekleşmelidir. Kendilerini göstermeye çalışmaları bundandır.
BERGER, J. (1995). Görme Biçimleri. İstanbul: Metis Yayınları. BETTERTON, R. (1996). An Intimate Distance, London and New York: Routledge. BROUDE, N. ve Mary D. GARRARD (Ed.) (1992). The Expanding Dis- course Feminism and Art History, New York: Icon Editions. BUHLER LYNES, Barbara. (1992). Georgia O’Keeffe and Femi- nism. Norma BROUDE ve Mary D. GARRARD (Ed.), The Expanding Discourse Feminism and Art History içinde (s. 437-450). New York: Icon Editions. CHADWICK, W. (1998). Mirror Images. Cambridge: The MIT Press. CHICAGO, J. (2006). Through The Flower: My Struggle as A Woman Artist. Lincoln: Authors Choice Press. CLARK, Toby. (2004). Sanat ve Propaganda, çev. Esin Hoşsucu, İstanbul: Ayrıntı Yayınları. DOWNIE, L. (Ed.). (2006). Don’t Kiss Me: The Art of Claude Cahun and Marcel Moore. London: Tate Publishing. GARB, T. (1992). Renoir and the Natural Woman. Norma BROUDE ve Mary D. GARRARD (Ed.), The Expanding Discourse Feminism and Art History içinde (s. 295-312). New York: Icon Editions. GILL, M. (1989). Image of the Body. London: The Bodley Head. HARRIS, J. (2013). Yeni Sanat Tarihi. İstanbul: Sel Yayıncılık. JONES, A. (2006). Self/Image, London: Routledge. IRIGARAY, L. (1977). Women’s Exile. Ideology and Consciousness, vol. 1, 62-76. IRIGARAY, L. (1985). This Sex Which is Not One. New York: Cornell University Press. KELLY, M. (2010). İmgeleri Arzulamak / Arzuları İmgelemek. Ahu ANTMEN (Ed.), Sanat/Cinsiyet: Sanat Tarihi ve Feminist Eleştiri içinde. İstanbul: İletişim Yayınları. LEPPERT, R. (2002). Sanatta Anlamın Görüntüsü, çev. İsmail Türk- men, İstanbul: Ayrıntı Yayınları. NOCHLIN, L. (1992). Morisot’s Wet Nurse. Norma BROUDE ve Mary D. GARRARD (Ed.), The Expanding Discourse Feminism and Art History içinde (s. 231-243). New York: Icon Editions. NOCHLIN, L. (2010). Neden Hiç Büyük Kadın Sanatçı Yok? Ahu ANT- MEN (Ed.), Sanat/Cinsiyet: Sanat Tarihi ve Feminist Eleştiri içinde. İstanbul: İletişim Yayınları. OWENS, C. (1992). The Discourse of Others. Norma BROUDE ve Mary D. GARRARD (Ed.), The Expanding Discourse Feminism and Art History içinde (s. 437-450). 487- RUGOFF, R. (Ed.). (2008). Annette Messager The Messengers. London: Hayward Publishing. SCHOR, M. (2007). Wet: On Painting, Feminism, Art and Culture, Duke University Press. WAGNER, Anne M. (1992). Lee Krasner As L.K. Norma BROUDE ve Mary D. GARRARD (Ed.), The Expanding Discourse Feminism and Art History içinde (s. 425-436). New York: Icon Editions. WITHERS, J. (1992). Judy Chicago’s Dinner Party. Norma BROUDE ve Mary D. GARRARD (Ed.), The Expanding Discourse Feminism and Art History içinde (s. 451-465). New York: Icon Editions. YILMAZ, Mehmet. (2013). Modernden Postmoderne Sanat, Ankara: Ütopya Yayınevi.
57 58 59 DİSİPLİNLERARASI ÇALIŞMALARIYLA GÜNÜMÜZDEN BİR SANATÇI: JAN FABRE JAN FABRE: AN ARTIST FROM TODAY WITH HIS INTERDISIPLINARY WORKS Bu yazıda, sanatın farklı dallarında üretim yapan sanatçılara ilişkin biyografik çalışmalar başlığı altında günümüz çağdaş sanatçılarından Jan Fabre ve eser- leri ele alınmaktadır. Üretken bir sanatçı olan Fabre, önemli sanat oluşumlarının aktif katılımcısı ya da projenin yaratıcısı olarak görülmektedir. Günümüzde disiplinlerarası çalışmaları nedeniyle sanatın birçok alanında yaptığı sıradışı işlerle tanınmaktadır. Belçi- kalı sanatçı doğadan aldığı böcek,kabuk gibi oluşum- ları sanatı ile birleştirerek ilk böcek heykelleri olarak adlandırılan bir çalışma ortaya çıkartmıştır. Çalışma- ları genel olarak sahne sanatlarıyla ilgili çalışmaları ve plastik sanatlar alanındaki çalışmaları olarak iki ayrı grup olarak ele alınmaktadır. Her iki alanın da birbirini desteklediğini, beslediğini düşünen sanatçı halen çalışmalarını bu iki alanda sürdürmektedir. Bu yazıda sanatçının plastik sanatlar alanında yaptığı çalışmalar incelenecektir. Günümüzde disiplinlerarası sanat anlayışının daha iyi tanıtılabilmesi için, bu alanda çağdaş ve farklı yakla- şımlarıyla öne çıkan sanatçı Jan Fabre örnek olarak seçilmiştir. Ayrıca, disiplinlerarası çalışmalarda sanat dallarının çeşitliliği ve birbirleriyle olan etkileşimleri, 20.yy başlarından itibaren geldiği süreçle birlikte ele alınmaktadır. Bu nedenle, disiplinlerarası anlayışın yerleşme sürecine, çeşitli sanatçıların eser örnekleri ile günümüze uzanan gelişimine de değinilmiştir. Gü- nümüze gelindiğinde ise, Jan Fabre’ın eserleri örnek- lendirme ve açıklama yöntemleriyle incelenmektedir. Bu yazı oluşturulurken, sanatçının katıldığı Bienaller,
Heykeller // Keywords: Jan Fabre, Interdisiplinary Art, Insect Sculptures ODTÜ, Müzik ve Güzel Sanatlar Bölümü // Middle East Technical University, Department of Music and Fine Arts ays.poroy@gmail.com ÖZET ABSTRACT Ayşegül Ö. POROY 08-11 Nisan April 2015 Yüklə 10,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|