Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- AZƏRBAYCANIM
- TELEFON NÖMRƏLƏRİ
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 346
AZƏRBAYCANIM Gözümə nursan, Ömrümə yarsan, Nə bəxtiyarsan, Ürəyim-canim, Azərbaycanim! Hər yani artiq Bürüyür şadliq, Şərqə azadliq Yollar açanim, Azərbaycanim! Cansan, ürəksən, Duzsan, çörəksən, Hər gün gərəksən, Şöhrətim-şanim, Azərbaycanim! Boldur sərvətin, Varin, dövlətin, Yoxdur qiymətin, Zərli fincanim, Azərbaycanim!
Xəyal cığırı – II cı̇ld 347
Hüsnündür göyçək, Yaranmisan tək, Aləmə Ay tək İşiq saçanim, Azərbaycanim! Tarin dəmində, Sari simində, Hər nəğməsində, Quş tək uçanim, Azərbaycanim! Xoşbəxtdir olan, Burda doğulan, Sənin oğlunam, Vətənim – Anam, Azərbaycanim! 29.09.1969 Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 348
KÖNLÜM Hər yetən gözəlin içmə suyundan, Lal axan çaylarin keçmə suyundan, Dağlarda əyil, iç çeşmə suyundan, Gəzmə çəmənzardan arali, könlüm! Sinəmdə ulduz tək alişib, yanar, Gah yerdə dolanar, gah qanadlanar, Bülbül tək bu güldən o gülə qonar, Bilən yox yerini, harali könlüm?.. Öldürər xəstəni qarin həsrəti, Tarzani ağladar tarin həsrəti, Öldürər səni də yarin həsrəti, Hər zaman «yar!» – deyən, yarali könlüm! Görəndə bahari bənövşə donda, Qayali dağlara kəklik qonanda, Bir qizilquş kimi havalananda, Şirin nəğmələrin marali – könlüm! 29.09.1969 Xəyal cığırı – II cı̇ld 349
KÜR Səni nəzmə çəkirəm, Nə gözəlsən, a xan Kür! Qəlbimdə ilham kimi Di silkələn, çalxan, Kür! Danişmayaq hünərdən, Yaranmisan səhərdən, Keçib kənddən-şəhərdən, Lampalardan baxan Kür. Yurddan yurda yol olub, Ağzimizda bal olub, Xəyal kimi lal olub, Süzgün-süzgün axan Kür. Göy üzü qaralibdir, Daği duman alibdir, Borcun kimdə qalibdir, Bənd-bərəni yixan Kür? Dalğalara Ay düşər, Könlümüzə pay düşər, Sahillərlə öpüşər Yatağindan çixan Kür.
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 350
Bəzən olub – sevinib, Nə danişib, nə dinib, Ləpə kimi gah enib, Gah da şahə qalxan Kür. Günəş batib, Ay gedib, İnsanlar gözdən itib, Ulduzlari əks edib, Sinəsinə taxan Kür! Xətrimizə heç zaman, Dəymə, dolanma, aman! – Ortaliğa salma qan, Bizi oda yaxan Kür! 01.10.1969
Xəyal cığırı – II cı̇ld 351
GÖZÜM QALDI Özü dərdə düşə-düşə, Yar məni də dərdə saldi. Sevdi-seçdi, bu dünyada Kim tapişdi, kim kam aldi. Şikayətim çoxdu, neylim? Yaşamağa yoxdu meylim, Bülbül kimi ötən dilim, Yar, demirmi niyə laldi? Yar, yaninda peşmanam mən, Ürəyimdən şan-şanam mən, Sevilən mən, sevişən mən, Bunun dərdi kimə qaldi?.. Vəfalinin öl eşqində, Yarpaq kimi sol eşqində, Bülbül oldum gül eşqində, Qəfəsdəyəm, gözüm qaldi. 03.10.1969 Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 352
OYNATMASIN Dünyanin malidir qaş-daş və almaz, Şahlara qalmadi, bizə də qalmaz. Sağ başi aparib, qəbirə salmaz, Çoxunun başini var oynatmasin. Çox da ki, Ay kimi hüsnü, kamali, Bilirəm, mat qoyub bütün mahali, Çəkmişəm ucundan çox qeylü-qali, Eşqimi aldadib, yar oynatmasin. Qanmazla nə bağ sal, nə də bir külək, Nə də ki, namərdin cəfasini çək. Qorxub yaman gözdən, əsməsin külək, Yarpağin içində nar oynatmasin. 03.10.1969 Xəyal cığırı – II cı̇ld 353
TELEFON NÖMRƏLƏRİ – Alo!
– Alo! «01». Bu, ünvanim, bu, adim… – Alo! – Alo! «02». Yaxalanib həyatim… – Alo… Alo… Salam! Dostlar, tanişlar, Bayraminiz mübarək! Telefonla olsa da, sizə yaxindir ürək. – Alo!
Küsmə, di yaxşi, telefon nömrəmi yaz, Gözlərini görmürəm, Telefonla naz olmaz. – Alo! mən eşidirəm! Şadam taniş olmağa. Nömrənizi deyin ki, Arabir zəng vurmağa. – Alo!
Kimdir eşidən? Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 354
Bağişlayin, səhv düşüb. (Görün neçə yad insan nömrələrlə görüşüb...) – Alo! – kimsə evdə yox – – Dostu gilə zəng elə… – Alo!.. – …Mən danişiram Hər obaya, hər elə. Elə bil, nömrələrdə Fikirlərim dolanir, Sonra isə dil açib Hər tərəfə yollanir. Gözəldir, qəribədir İnsan eşqi, hünəri, Arzular nömrələrdə Gəzir kəndi, şəhəri. Telefon nömrəsində Sevinc də var, qəm də var… Telefon nömrələri Mənim də sinəmdə var. 06.10.1969 Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|