Tofiq Huseynzade--seir--kitab 1111. indd
Yüklə 21,6 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- VYETNAM NƏĞMƏLƏRİ
- BİR ULDUZ OLDUN (Cəlil Məmmədquluzadəyə)
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 300
«Allah kömək olsun!» – deyib, ağladin, Yenə qucaqlayib, öpdün, yaladin... Ayrildiq səninlə o gün, bir təhər, Məni qucağina aldi bu şəhər. Gedirəm küçəylə, sən də mənimlə, Görürəm gözlərin yaşlidir hələ. Dururam. Sən məni öpüb-yaladin, «Allah kömək etsin!» – deyib, ağladin. Yatiram. Görürəm yenə də səni, Yenə də kədərli ötən səsini. Səs gəlir, dönürəm, dayanmisan tək, Tutur varliğimi bir aci külək. Bəzən də ürəyim həsrətlə vurur, Ayriliq, göz yaşi önümdə durur. Qişqiriq. Qaçiram o səmtə sari, Görürəm, ah çəkir kədər yaşlari. Bu dəm də məktuba çatmir qüdrətim, Sənə qarşi olan böyük həsrətim. Şirin xəyalimi uçurur hər an, Yenə də görürəm səni bu zaman. Səninlə ağlayir mənim hər anim, Unutsa virandir mənim xəyalim. Sənə mən ömrümü, sənin tək, anam! Göz yaşi içində versəydim qurban, Dünyada nə qəmim?.. Xoşbəxt olardim! And içib deyirəm: hər şehli səhər, Sənsiz varliğima gətirir kədər. Bu qəmlə sönərsə mənim həyatim, Dünyada ən xoşbəxt insan olardim! 1967 iyul Xəyal cığırı – I cı̇ld 301
VYETNAM NƏĞMƏLƏRİ Hava tutqun... Duman, çən... Bombalarin səsindən Daşlar da gəlir dilə, İnsan dönüb bir selə, Axir, axir durmadan. Bombalardan qorxmadan Bölünüb dəstə-dəstə, Keçirlər düşmən üstə. Havadan güllə, barit Yağiş kimi tökülür, Parlayanda qiğilcim, Sanki göylər sökülür. Amerika qudurmuş, Qudurmuş bir it kimi, Guya bu gün o, olmuş Bu ellərin hakimi. Vyetnamli qardaşim Deyir: – Torpağim, daşim, Olsaq da nəfərdən az, Düşmənə təslim olmaz! – Budur, hücuma keçir, Düşmən dayanmir ancaq. Sanki quş tək uçacaq, Düşməni ot tək biçir. Düşmən çəkilir geri, Qəhrəmansa qişqirir:
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 302
– Sizi tutacam diri! – Deyib, yenə bağirir... Amerikan təyyarə Birdən meşədən çixir, Sanki tüfəngdən çixir... Qanad vurur göylərə, İçində çoxlu bomba, Yiğilmiş tomba-tomba. Səngərə yatan bir qiz Tez qişqirir: – Həyasiz! Tani indi Vyetnami, Di al ölüm payini! – Atəş ... tutulur hava... Budur, təyyarə yanir, Əsir olunmuş bomba, Düşmənə düşmən qalir. Xeyli çəkilmiş geri Bu gün yirtici düşmən. Çoxu tutulmuş diri Vyetnama əsir düşən. Diz çökərək yalvarir, Deyir, qələt etmişik, Quduz yolla getmişik. Yenə yalvar-yaxarir... Bu gün yirtici əsir, Necə titrəyib, əsir... Axan vətən qanlari Bağişlamaz onlari. Xəyal cığırı – I cı̇ld 303
Qəhrəman nişanli qiz Zəncirləyir onlari. Baxir əsir üzünə Tüpürür. Sonra isə Göstərir zindanlari. Alib qələm əlinə, Cəbhədə sevgisinə Dolanib ayir-ayir, Belə məktub başlayir: – Salam, əsgər yoldaşim, – Salam, ömür yoldaşim. Bilirik ki, biz bu il Məhəbbət vaxti deyil. Bu il düşmən qaçacaq, Sözsüz təslim olacaq. Cəbhə də cəhbə kimi, Sevgi də sevgi kimi. Olariq onda xoşbəxt, Gülər bizə səadət. Bu gün yaman qirmişiq Qudurmuş azğinlari, Xeyli əsir almişiq Buxovladiq onlari. Sizin cəbhədə necə?.. Yaz mənə məktubunda, Hələlik... Qaravulda Durmaliyam bu gecə. Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 304
Bütün qoca, gənc-cavan Doluşmuş səngərlərə. Bu qudurmuş itlərə Göstərir ağir divan! Lap balaca uşaq da Min bir işə yarayir, Olsa sursat uzaqda Daşiyib qucaq-qucaq... Oxuyur kinli mahni: «Amerika, it qani Sabah təslim olacaq!» Vyetnamin daşi da, Torpaği da hücumda, Ayaq tutub yeriyən Uşaği da hücumda. Şikəst qalmiş bir qoca Qişqiraraq çox uca... Göstərib irəli yol, Deyir: «Düşmən, təslim ol!» Dünya gəlmiş qəzəbə Bu ağir işgəncədən, – Endirək ağir zərbə! – Deyirlər, hər ölkədən. Dünya qalxmiş ayağa, Deyir: – Düşmən, çəkil uzağa! Xəyal cığırı – I cı̇ld 305
Gəl oynama alovla, Düşərsən düşməz hala. Bütün dünya: Hindistan, SSRİ, Pakistan... Deyir: – Demə ki, təkik, Vyetnam, səninləyik!!! Şan-şöhrəti ucalan, Dillərə dastan olan Azərbaycan danişir, Kin, qəzəbdən alişir. Qişqirir tez-tələsik: – Vyetnam, səninləyik!!! 1967 iyul
Tofiq Məhəmməd oğlu Hüseynzadə 306
BİR ULDUZ OLDUN (Cəlil Məmmədquluzadəyə) Doğuldun. Cahana bir ulduz oldun, Zamanin qüdrəti qaldi bir yana. Qaranliq gecədə bir gündüz oldun, Qoymadin şəfəqin şərə boyana. Səslədin sən: «Sizi deyib gəlmişəm, Ey mənim müsəlman, can qardaşlarim! Ürək ağrisini bilib, gəlmişəm, Axir sizdən ötrü qanli yaşlarim». Sənin kədərini qişqirmaq üçün, Həyat bəxş elədi «Molla Nəsrəddin». «Yatib, ayilmiriq» – deyəndə – neçün, Onun qüdrətində boğuldu şər, «cin»?.. Səni görsəydilər xəyal içində, Papaği bir yana, özü bir yana... Qaçardi «molla» da, qaçardi «cin» də, Bax budur şərəfin siğmir dastana. Doğuldun. Öldürdün cəhalət «din»i, Ölmədin. Zamanla yaşa dolursan. Bildin ömrün kimi elin qədrini, İnan bu gün daha canli durursan! 1967 iyul Yüklə 21,6 Mb. Dostları ilə paylaş:
|