ildən yaranmışdır. Məhz o vaxt, Amerikalı mühəndis-mexanik Frederik Uilson Tey-
lor (1856-1915) özünün “Elmi idarəetmənin prinsipləri” kitabını dərc etdirmişdir.
Elə o vaxtdan da menecment ənənəvi olaraq idarəetmə elmi kimi və müstəqil
fəaliyyət sahəsi kimi qəbul edilir.
Qeyd etməliyik ki, lokal və ya qlobal səviyyəli olmasından asılı olmayaraq
idarəetmənin elmi-praktik əsaslarının düzgün müəyyənləşdirilməsi üçün fundamen-
tal araşdırmalar və analitik materiallar ortaya çıxarmaq, növbəti mərhələdə isə ona
müvafiq taktiki və strateji əsaslar formalaşdırmaq zəruridir. Bu nöqteyi-nəzərdən,
müxtəlif sahələrdə idarəetmə ilə bağlı əsaslı tədqiqatlar aparan tədqiqatçı-alimlərin
əsərləri xüsusi əhəmiyyət kəsb edir [6].
3. İdarəetmənin mahiyyəti və idarəetmə münasibətləri
İdarəetmə çoxcəhətli bir prosesi əhatə edir. O, cəmiyyətin bütün fəaliyyət dairəsi
ilə əlaqədardır. Çünki hər bir idarəetmə mərhələsi nəticə etibarilə insanların fəaliyyə-
tinin nizamlanması, qaydaya salınması, kiçik və böyük kollektivlərin idarə olunması,
bu isə istehsal, əmək kooperasiyasının həyata keçirilməsi, habelə canlı əməklə is-
tehsal vasitələrinin müəyyən qaydada əlaqəndirilməsi ilə bağlıdır.
Hər bir elmin predmeti olduğu kimi idarəetmə elminin də öz predmeti vardır. Ay-
dındır ki, elmin məzmunu onun predmetindən daha genişdir. Qeyd edək ki, idarəetmə
elminin məzmunu aşağıdakılardan ibarətdir:
idarəetmə nəzəriyyəsi;
idarəetmə metodları;
idarəetmənin təşkili;
idarəetmə texnikası.
Bu bölmələrin hər biri öz növbəsində bir sıra idarəetmə məsələlərindən ibarətdir.
Lakin bu fənnin məğzi əsasən idarəetmə fəaliyyəti və münasibətlərindən ibarətdir.
İdarəetmə münasibətlərinin məzmunu və xarakteri hər bir ictimai-iqtisadi for-
masiyanın qanunları, prinsipləri ilə müəyyən olunur. Sosial ədalət prinsipinin həyata
keçirilməsində idarəetmə münasibətləri mühüm rol oynayır. Müasir dövrdə yeni tipli
iqtisadi təfəkkürün formalaşması və inkişafına böyük əhəmiyyət vermək lazımdır.
Başqa elm sahələri kimi idarəetmə elmi də dünyagörüşün yaranmasında fəal rol oy-
namalıdır. Çünki bu elmin problemləri, müddəaları müasir dövrdə ön plana
keçmişdir.
İdarəetmə sahəsində insani münasibətlər məktəbinin yaranması və inkişafında ən
böyük xidməti olan iki alimi - Amerikan sosioloqu Meri Parker Follett (1868-1933)
və Amerikan psixoloq və sosioloqu Elton Meyonu (1880-1949) göstərmək olar.
Elmi idarəetmə Amerika alimləri Frenk Qilbret (1868-1924), Liliya Qilbret (1878-
1972), Amerika mühəndis-mexanikləri F.U.Teylor (1856-1915) və Henri Hanttın
(1861-1919) işləri ilə daha çox bağlıdır. Bu məktəbin yaradıcıları hesab edirdilər ki,
P.Rzayev, Z.Rzayev
İDARəETMə PROsEsİNDə RəhBəRlə TABEÇİlİKDə OlANlARiN qARŞiliqli...
1/2014
106
müşahidə, ölçmə, məntiq və təhlildən istifadə etməklə bir çox əl əməyini təkmil-
ləşdirmək olar və elə etmək olar ki, bu işlər daha səmərəli görülsün. Əlbəttə ki, təş -
kilatın məqsədinə səmərəli nail olmaqdan ötrü onu sistemli şəkildə idarə etmək olar.
Bu konsepsiya özünün inkişafını tarixin uzun bir mərhələsində - XIX əsrin ortaların-
dan XX əsrin 20-ci illərinə qədər keçmişdir.
Adamlar arasında olan qarşılıqlı əlaqələr zamanı yaranan münasibətlər çox vaxt
rəhbərlərin səylərini üstələyir. Bəzən işçilər, rəhbərlərin istək və maddi stimullarına
rəğmən öz qruplarındakı iş yoldaşlarının istəklərinə daha üstün reaksiya verirlər.
Görkəmli amerikalı psixoloqu Abraham Maslou (1908-1970) və başqa psi -
xoloqların da tədqiqatları bu hadisənin səbəblərini başa düşməyə imkan verdi.
A.Maslouya görə adamların işə münasibətləri və hərəkətləri, heç də pulun köməyi
ilə qismən yerinə yetirilə bilən yalnız iqtisadi maraqlarla yox, həm də müxtəlif tələ-
batlarla bağlıdır. Bu nəticələrə əsaslanaraq davranış məktəbin tədqiqatçıları hesab
edirdilər ki, əgər rəhbərlik öz işçilərinə çox qayğı göstərirsə, onda onların razılığının
səviyyəsi artar, bu isə məhsuldarlığın artmasına gətirib çıxarar. Onlar insan münasi-
bətlərinin idarə edilməsi üsullarından istifadə etməyi məsləhət görürdülər. Bu
üsullardan birbaşa rəhbərlərin daha effektiv hərəkət etmələri, işçilərlə məs-
ləhətləşmələr və onlara bir-biri ilə əlaqə yaratmaq üçün daha geniş imkanlar verməyi
göstərmək olar [7].
Davranış məktəbinin baniləri, əsas etibarı ilə şəxslər arasında münasibətlərin
yaradılması metodlarına diqqət yetirməklə, insani münasibətlər məktəbini daha çox
zənginləşdirdilər. Yeni yanaşma, əsasən təşkilatların qurulması və idarə edilməsində
davranış konsepsiyalarının tətbiqi ilə şəxsin özünün imkanlarının dərk edilməsində
ona kömək göstərmək idi. Ümumiyyətlə demək olar ki, bu məktəbin əsas məqsədi
insanların qabiliyyətləri və səyləri hesabına təşkilatların effektlivliyini artırmaq idi.
Cəmiyyətdə mövcud olan hər bir fərdin müəyyən qabiliyyəti vardır. Müxtəlif in-
sanlar eyni bir işi, eyni bir alətlə, eyni səviyyədə yerinə yetirə bilmirlər. Ona görə
də, onların fərdi xüsusiyyətlərini - hər bir fərdin tələbatını, qabiliyyətini, səriştəsini
və psixologiyasını nəzərə almaq lazımdır. Deməli, insani münasibətlər məktəbində
hər bir fərdin qabiliyyəti, daxili təlabatı, səriştəsi və psixologiyası nəzərə alınır.
İnsani münasibətlər məktəbi əmək məhsuldarlığının yüksəldilməsi və son nəticə
əldə edilməsi üçün fərdi (şəxsi) münasibətlərin idarə olunmasını, onların sosial və
psixoloji vəziyyətlərinin nəzərə alınmasını, rəhbərlərin işçilərə qayğı ilə yanaşması
faktorlarını aşkar etdi. Bu məktəb aşağıdakı bir sıra amilləri menecmentə gətirdi və
onların nəzərə alınmasını zəruri etdi [5]:
psixologiya;
ictimai münasibətlər;
insan amili;
hakimiyyət və nüfuz;
motivləşdirmə (həvəsləndirmə);
P.Rzayev, Z.Rzayev
İDARəETMə PROsEsİNDə RəhBəRlə TABEÇİlİKDə OlANlARiN qARŞiliqli...
1/2014
107