AMERİKA İQTİSADİYYATININ ƏSAS CƏHƏTLƏRİ
oxşayır. Məhkəmələrdə olduğu kimi, müttəhimləri qanuni vəkillər
təmsil edirlər. Agentlik nə qərar qəbul edirsə, federal məhkəmənin
baxmalı olduğu (bəlkə də xitam vermiş olduğu) işdir. Hər il agentliklər
kollektiv şəkildə bütün federal məhkəmələrin qəbul etdikləri
qərarlardan xeyli çox olan 100 000-dən artıq qərar qəbul edir. Bu
qərarların böyük əksəriyyətini partiyalar müzakirə etmir.
Agentliklər qanun əsasında prezidentdən və nəzəri baxımdan
tərəfdar olmaq siyasətindən ayrıdır. Buna baxmayaraq, tənzimləmə
agentliklərinin tənqidçiləri təsdiq edirlər ki, müvəkkillər
qanunvericilik hakimiyyətlərini saxlamaq naminə bə’zən Konqresin
üzvlərinin tə’siri altına düşür və yaxud tənzimləməli olduqları biznesin
mənafelərinin tə’sirinə mə’ruz qalırlar. Əlavə olaraq, agentlik
mə’murlan tənzimlədikləri bizneslər haqqında yaxşı mə’lumat alırlar
və bə’zi mə’murlara agentlikdə onların xidmət müddəti qurtardıqdan
sonra işləmiş olduqları sənaye sahəsində yüksək maaşh iş təklif edirlər.
Eyni zamanda, bə’ziləri şikayətlənirlər ki, bizneslə bağlı olan hökumət
qaydalan, onlar yazıldıqdan sonra bir çox hallarda sıradan çıxmalı olur,
çünki biznes şəraiti çox tez-tez dəyişir.
Bu amillərin bə’ziləri Amerikanın qənaət və borc (S&L) biznesinin
zəiflənməsi və, demək olar ki, sıradan çıxması prosesi ilə bağlı bir sıra
hadisələrlə əlaqədar olmuşdur. Bu biznes 1980-ci illərdə və 1990-cı
illərin əvvəllərində Amerika «qənaətcillik» sənayesində aparıcı ünsür
olmuşdur. Ən’ənəvi şəkildə Amerika qənaət və borc biznesləri çox az
əmanətçilərin pulunu topladı və onları uzunmüddətli ev-mənzil
əmanətinə qoydu. Onlar hər yerdə istifadə oluna bilərdi, demək olar ki,
amerikalıların hamısı öz mənzillərini pul ilə almaq üçün Amerika
qənaət və borc biznesinin maliyyəsini aldılar. Uzun illər boyu Amerika
qənaət və borc biznesinə qoyulan əmanətlərə görə verilən əlavə gəlir
faiz norması çox aşağı idi, lakin milyonlarla amerikalılar öz pullarım
ona görə bura qoyurdular ki, buranı fövqəladə dərəcədə təhlükəsiz yer
hesab edirdilər: əmanətə qojnılan pulun məbləği 40 000 dollardan artıq
olduqda. Birləşmiş Ştatlar Federal Qənaətlər və Borc İnvestisiya
Korporasiyası (FSLIC), Birləşmiş Ştatlar hökumət agentliyi və
TTs
VI HİSSO: İQTİSADİYYATDA HÖKUMƏTİN ROLU
qənaət və borc investisiyasının başqa növləri zəmanət verirdi ki,
həmin pulu hər cür fövqəladə riskdən möhkəm qorusun.
Hər halda 1960-cı illərdən başlayaraq, əmanətlərin gəlir faizi
norması artdı və 1980-ci illərdə o dərəcədə yüksəldi ki, qənaət və
borc bizneslərinin əksəriyyəti depozitlər üçün rəqabət apara
bilmədilər. Bu vəziyyət onlan təhlükəli maliyyə məngənəsinə saldı.
Onlann problemlərinə cavab olaraq, hökumət 1980-ci illərdə qənaət
və borc bizneslərinin (eyni zamanda bankların) ödədikləri əlavə
gəlir faizi norması səviyyəsini tədricən azaltdı, sığorta edilmiş
depozit səviyyəsini isə 100 000 dollara qaldırdı. Bu hərəkət qənaət
və borc bizneslərinin qiymətli kağızlar portfellərində geniş və böyük
itkilərə səbəb oldu, bu portfellər isə, əsas e’tibarilə, qənaət və borc
bizneslərinin öz əmanətçilərinə ödədiyindən daha aşağı gəlir faizi
norması toplamaq üçün idi.
Yenə şikayətlərə cavab olaraq. Konqres qənaət və borc biznesinə
istehlakçı, biznes və ticarət üçün borc mülk verməyə icazə ilə
məhdudiyyəti bir qədər zəiflətdi. Qənaət və borc bizneslərinin
kapital tələbatlarını idarə edən bə’zi tənzimləmə prosesləri də
liberallaşdırıldı. Həyat fəaliyyətini tam itirməkdən qorxan qənaət və
borc biznesləri öz fəaliyyətlərini yüksək risklə bağlayaraq
genişləndirdi və əmanətçilərin pulunu möhtəkirliklə mülk almaq
riskinə qoydu və xüsusən Qərbdə iqtisadi şərait əlverişsiz bir
vəziyyətə düşərkən, mülk almağa verilən pulların da çoxu heç bir
mənfəət vermədi. Lakin büdcədə pulun azlığı və qaydalara ciddi
əməl olunmasına qarşı yönəldilmiş siyasi təzyiqlər birləşib
tənzimləmə ştatlarının və aparatının sayını o dərəcəyə qədər
azaltmağa nail oldu ki, onlar inkişaf etməkdə olan böhranla
ayaqlaşmaqda aciz qaldılar. Bu şəraitdə ikrah hissi doğuran bir sıra
adamlar bə’zi qənaət və borc bizneslərini öz əllərinə aldılar ki, onları
özləri və dostları üçün qarət etsinlər.
Onilliyin sonlarında qənaət və borc biznesinin böyük bir hissəsi
müflislik bataqlığına yuvarlandı; 1970-ci illərdə biznesdə fəaliyyət
göstərən qənaət və borc bizneslərinin yarıya qədəri 1983- cü ildə
artıq mövcud deyildi; əmanətçilərin pulunun keşiyini çəkən Federal
Əmanət və Borc İnvestisiya Korporasiyası özü müflisləşdi. Konqres
və prezident Maliyyə Müəssisələri İslahatı,
116
AMERİKA İQTİSADİYYATININ ƏSAS CƏHƏTLƏRİ
Bərpası və Məcburi Tədbirləri Aktı kimi tanınan və vergi verənlərin
maliyyə baxımından xilas edilməsi üçün tədbirlər görməli olan
qanunun qəbuluna razılıq verdi. Bu akt 50 milyard dollar verdi ki,
uğursuzluğa düçar olmuş qənaət və borc biznesləri bağlansın, əmanət
müəssisələri üçün tənzimləmə aparatı tam dəyişsin və investisiya
üçün müvafiq icbari qanunlar qəbul etdi. Müflisləşmiş müəssisələri
ləğv etmək üçün Səbatlı Trest Korporasiyası (RTC) adlı yeni hökumət
agentliyi yaradıldı.
1990-cı ilin martında Səbatlı Trest Korporasiyasına daha 78 milyard
dollar buraxıldı. Lakin qənaət və borc bizneslərinin öz borclarını verib
yaxa qurtarması üçün ümumi qiymət artmaqda davam edirdi və
1991-ci ildə 200 milyarda qədər qalxmışdı.
Qənaət və borc bizneslərinin süqutu yüksək gəlir faizi norması
problemləri ilə bağlı idi, bu da başqa maliyyə müəssisələrinə, o
cümlədən banklara və sığorta kompaniyalarına gətirib çıxarırdı
(bunlardan bə’ziləri artıq biznesdən kənar edilmiş və yaxud
müflisləşmə təhlükəsi altında idi). Qənaət və borc bizneslərinin
böhranlannın səbəbləri müxtəlif olsa da, tənzimləmədən yaxaqur-
tarma və daha xüsusi şəkildə fövqəladə ictimai mənafeyə açıq şəkildə
faydalı olan qaydaların ciddi tələblərinə riyaət etməyin vacib olduğu
anda siyasi təzyiq tənzimləyicilərin öz işlərini görməyə mane
olmaqda əsas rol oynadı. Ciddi şəkildə təəccüb doğururdu ki,
amerikalıların çoxları bu qənaətə gəliblər: bir halda ki, ayağı ağır
hökumətin işləri nizama salması prosesi pisdir, vacib
tənzimlənmələrin məcburi həyata keçirilməsində fövqəladə
səliqəsizlik müvafiq şəkildə pis, bəlkə daha da pis olmalıdır.
İQTİSADİ YÜKSƏLİŞ
illərdə Birləşmiş Ştatlar hələ Depressiya
və
SABİTLİK
X
2/
^ V/ “ Vz Li zamanı başgicəllənmə halı keçirəndə, Birləşmiş Ştatlar
hökuməti iqtisadiyyatın yüksəlişinə və sabitləşməsinə təkan vermək
üçün fəal rol oynamağa başladı.
İngilis iqtisadçısı Con Meynard Keynesin bu işə vacib tə’siri oldu.
Keynes iqtisadi depressiyaların təhlili və izahı yollarını inkişaf
etdirmişdi.
((Məşğuliyyət, Faiz və Pulun Ümumi
Nəzəriyyəsi))
(1936) adlı tə’sirli kitabında Keynes sanki Amerikada
iqtisadi
TT?
Dostları ilə paylaş: |