ŞÖYKƏTLİ, ZƏFƏRLİ, MƏDƏDLİ,
HƏQİQƏT VƏ DİN DAYAĞI TAVĞAC ULU
BUĞRA QARA XAN ƏBU ƏLİ HƏSƏN
BİNNİ ARSLAN XAN RƏHMƏTULLAHİ
ƏLEYHİM ŞƏ NİNƏ
Öncə Şərqdən əsdi bahar yelləri,
Sonra ətir saçdı cənnət gülləri.
Deyəsən bir azca boz idi dünya,
Əlvan rənglər ilə bəzəndi dünya.
ÇəKdi dövlət yayı səfalı bahar,
Qışa hÖKm elədi: "Kənar ol, Kənar".
Günəş şö'lə
çəKdi,
qayıtdı yenə,
Balıq quyruğundan Quru bürcünə.
Necə ətir saçdı ağaclar, ləKİər,
A l, sarı, qırmızı, yaşılca rənglər.
Yaşıllıq pərdəsi tutdu hər yanı,
Tavğac yola saldı Çin Karvanını.
Necə zənginləşdi dərələr, dağlar,
Al, yaşıl geyindi bağçalar, bağlar.
Güldü, qah-qah çəKdi türlü çiçəKİər.
Ip ar Kafur ə tri dənizlər qədər.
Qərənfil nəfəsli səba KÜləyi,
Dağıtdı aləmə mişK, ipar iyi.
Tutmuş yeri-göyü qırqovul, ağquş,
Qaz, ördəK sədası nə xoş olurmuş.
Göydə cəh-cəh vurur durna qatarı,
Dəvə Karvanımı nazlı uçarı?
Eşini çağırır ilarquş yalqız,
Yoxsa sevdiyini haraylayır qız.
K
ək
İİ
k
qəhqəhəsi d üşür dağlara,
A ğzı qan Kİmidir, qaşı qapqara.
Göydə qağıldayan qara qarğalar,
Yerdə qəmzə satan qızamı oxşar?
Gülşəndə sonalar-bülbullər ötər,
İbrani surunu çalar sərasər.
ƏlİKİər, çüyürlər çəmən nəfəsli,
İnəKİər, buğalar ülfət nəfəsli.
Göylər göz yaşıyla dedi sözünü,
Güllər qah-qah çəKİb açdı üzünü.
Mənə tə'nə vurdu dünya gülnəfəs, -
Xaqanın üzünü görmədinmi bəs?
BəIkə yuxlayırsan, dur, aç gözünü,
BəIkə eşitmirsən, eşit sözümü.
Neçə ildən bəri mə'yus, dul idim,
Atdım dul donumu, ağ libas geydim.
Ulu xaqan oldu bəyim... bəzəndim,
U ğrunda canım da qurbandır, dedim.
Bulud gumbuldadı, davud döyərəK,
Xaqan qılıncıtəK bərK vurdu şimşəK.
Qılmc yıldırım lar sıyırdı qından,
Dağlar siİKƏləndi qışqırığmdan.
Aləmi fəth etdi Tavğac Buğraxan,
Ona peşKəş olsun qoy İKİ cahan.
Ey dinin şövKəti, haqqın qılıncı,
Dövlətin dayağı, m illətin tacı!
Bayat hasil etdi düəKİərini,
Bayat mədədKarın hifz etsin səni.
Ey dünya cəmalı, dovlət dayağı,
Arslan tərpənişli haqqın bayrağı-
Bəxt sənə əl verdi, fələK qılınc-qın,
Bəxtini, təxtini Tanrı saxlasm.
Aləm aram tapdı xaqanı görcəK,
Rəng-rəng ərm ağanlar göndərdi fələK,
Çıxdı od yuvadan aləm quşlaKi,
Rumun qeysərləri, hindin racları.
Mədh edib, şad olub qucaqlaşdılar,
Sevinc taxta çıxdı, aşıb-daşdılar.
Bürüdü aləmi nə qədər çİçək,
Dağ-dərə, çöl-çəmən çiçəKdən göyçəK.
Xoşdur qönçə-qönçə ətir saçanlar,
Yaşıla ağ üzlə qapı açanlar.
Çİçək
var -alovlu qəlyan çəKmədə,
Çİçək
var, göbəyi mişK tÖKmədə.
Şərqdən ərm ağanlar daşıyan da var,
Qərbdən xidmət üçün gələn can da var.
Vaxt gəlib qapıya xidmət etməyə,
Qapılar açılır, hörmət etməyə.
Yazın xidmətilə fəxr etdi topraq,
Düşmən boyun əydi, təslim olaraq.
Xaqan davulları KÜKrədi, daşdı,
Görməyən gözlərin uyğusu qaçdı.
Aləm aram tapdı, yol açdı bəxtə,
Xaqan ədaləti çıxardı təxtə.
Səxavət üzünə tamarzı qalan,
Qoy gəlib xaqanı görsün yaxmdan.
Cəfasız, vəfalı Kİşi istəsən,
Onun gözlərinə diqqət yetir sən.
N ə'f umsan, düşmədən borca, ziyana,
Bəri gəl, xidmət qıl, KÖnül ver ona.
Xoşrəftar, mülayim, mehriban, adil,
Aqil ər özüdür, özgəsi deyil.
Ey gözəl xilqətli, müqəddəs uru,
Var olun, qalmasm aləm qupquru.
Ey TürKİərin bəxti,
şÜKr
etməK, gərəK,
Sənə dövlət verdi çin verdi fələK.
A talar sözündə bir tə'b ir də var:
Atanm KÖhləni övlada qalar.
Min hədiyyə vermiş sənə bu aləm,
"Qutadqu bilİK”dir mənim hədiyyəm.
Növ-növ ərm ağanlar Keçəri, əbəs,
Mənim ərmağanım əbədi, ölməz.
Mal-dövlət tÜKənir axar su Kİmi,
Söz əbədi qalır, gəzir aləmi.
Yazıldı Kİtaba xaqanın adı,
DeməK,
Kİtabla bir əbədi qaldı.
Ya rəbb, mədədKar ol hər işdə ona,
Daim dövlət quşu qonsun başma.
Dostunu uca tut, düşmənini yıx,
Sevinci bol olsun, dərdi azacıq.
Qoy yağsm yağışlar, güllər açılsın,
Bağlar yaşıllansın, ətir saçılsm.
O tapsm bəxtini, sınmasın qaşı,
Əyilsin önündə düşmənin başı.
Boz yer olmaymca mis Kimi qızıl,
Ovcu lalə-lalə, baqrı yamyaşıl.
TürK təxti, türK bəxti yaşasm, gülsün,
Onu görməyənin gözü tÖKÜlsün.
Gözündə qalmasiK bir diləK, arzu,
Ucaltsm başını mədədKar özü.
Xalqına fəxr ilə həmdəm Kəsilsin,
Bir Loğman ömrünü yaşaya bilsin.
YEDDİSƏYYARƏ
VƏ ON İKİ BÜRC
Yaradan, boy verən, əfv edən ağam,
MübarəK admla sözə başlaram.
Könlüncə yaratdın sonsuz aləmi,
Günəş, Ay-işıqlı cüt salxım Kİmi.
Yaratdm fələyi-dolanar, dönər,
Ulduzu gah yanar, gah lapdan sönər.
Ozünsən xəlq edən min-min üİKəri,
Zülmət gecələri, ağ gündüzləri.
Bu mavi səmada ulduzlar rəng-rəng,
Biri yolgöstərən, biri bərbəzəK.
Biri bəşər üçün yaranmış ancaq,
Biri yol itəndə olur şam-çiraq.
Biri lap zirvədə, biri aşağı,
Biri od, birinin Kəmdir işığı.
Hamsından ucada Zühəl-SeKantir,
Bir bürcdə
İkİ
il
s^kkİz
ay Kəzir.
İKİnci ulduzun adı Onaydır,
Bir bürcdə duruşu on
İkİ
aydır.
Ücüncü adlanır Görüd-Mərrix, Mars,
Hara baxsa görər yaşıl, göy, ətlaz.
Dördüncü adlanır Yaşıq, ya da Şəms,
Gözü qamaşdıran, özü müqəddəs.
Beşinci Nahiddir, ya Zöhrə, Sevit,
Sevib baxsa, şad ol, özünü ovut.
Yanında dörd tarid-Arzu ulduzu,
Kimə yaxmlaşsa bənd olur özü.
Altmda Ay gəzər-iİK adı Yalçıq,
Günəşi görəndə tapar aydınlıq.
On
İkİ
bürc də var, hərəsi bir zər,
İkİ
xanəlilər, təK xanəlilər.
Quru-Yaz ulduzu, Ud da çırağban,
Erəndız-Cevzadır, KürÜK-səratan.
Dostları ilə paylaş: |