O t u z a l t ı n c ı i m l a
CƏSUR VƏ ÜRƏKLİ UŞAQ
4
In san iy y ətin ləvazim atından b irisi də cəsarət və
şücaətdir. LaKİn şücaətin if r a t dərəcəsi də him aqət və
səfah ə td ir. Şücaət qəlbin q ü w ə ti və m ərd an əliy in zinə-
tid ir. Şücaətdən m əqsudum uz vurub-yıxm aq, basıb-
KəsməK deyil. B
ə
I
kə
, cəsarətdən m üradım ız ürəKİi olmaq
d e m ə K d ir .
C əsur u şaq la r h ər b ir m övhüm ü və bim əni şeyləri
x əalın a g ə tirib , xovf etm əz. H ər b ir boş və Ьекага
fİKİr-
lər ilə öz-özünü qorxutm az. Məsələn:
İt belə gəldx, qurd belə getdi, uci, cüci, damda
baca, q a ra qulaq, qam uq. Bu qism sözlərdən və söhbət-
lərdən əsla e h tiy a t etm əz.
Su
Kənarından,
ağac
dibindən, xaraba
və
qaranlıq
yerlərdən, qəbristandan və sair bu tim salh məKanlardan
Keçəndə əbədən xəyalm dağıdıb, əhvalına təğ y ir verm əz.
C əsarətli
uşaqlar məKtəbdə dərs oxuyanda və m üəllim ə
cavab verəndə
rən g i
qızarıb, dili dolaşm az.
MəKtəbə
bir
vacib
ül-ehtiram şəxslərdən gələndə onlara cavab ver-
məKdə və ya nitq oxumaqda ürəyi titrəyib , əl və ayağın
itirm əz,
Küçə və
bazarda
və
ya bir m əclisdə b irisi ondan
bir əhvalat xəbər alanda mərdanə və dəliranə cavab ve-
rib, nəhayət sÜKunət və m ətanətlə m ətləbin əda eylər,
Keçən günlərdə b ir uşaq öz q ap ıların d a y o ld a şla n
ilə ^ o y n am ağ a m əşğul idi. Mən ondan soruşdum
k
İ,
«Oğlum, a ta n evdədirm i?»
Bu
sözü eşitcəK oyundan əl çəKİb, gəlib m ənim qa-
bağım da d u rd u və dedi:
-
Bəli. A tam evdədir. Am m a m ən gələndə y atm ışd ı.
Siz b u y u ru n əyləşin otaqda. Mən atam a x əbər verərəm .
H ərg ah y atm ış olsa da, in d i b id ar olacaqdır,
ÇünKİ
mən
onun y u x u d an d u ra n v a x tın ı bilirəm .
Bu qism ürəKİi və ədəbli və qəlbi q ü w ə tli u şaq lara
afərin!
O t u z y e d d i n c i i m l a
Q ISQ A N C VƏ QO RXAQ U Ş A Q
Ey m ənim cəsu r şagirdlərim !
Qısqanc və qorxaq u şaq ları görəndə qəlbimə qübar
əyləşir. Belə şa g ird lə rin im la yazm ağı, dərs oxum ağı və
d ərs əsn asın d a cavab verraəyi xəyala gəlməz dərəcədə
in sa n a h ü z n g ə tirir. İm la yazan v a x td a b arm aq ların ın
a rasın d a n az q a lır qələm düşsün. Dərs oxuyan v ax td a
tənbəl u şa q la r
Kimi
Kİtabı
əlinə
alıb, ahəstə ayağa du-
ru b , ə w ə l b ir u d q u n a r, sonra ayağının b irin götürüb ,
b irin qoyub, yavaş-yavaş alçaqdan oxum ağa b aşlar. Belə
Kİ, deyəsən sözlər ağzından töKÜlür. Çoxusu da anlaşıl-
m ır. Məsələn:
«Şahsevən oğlu şərm sar oldu» deyəcəK h ald a «Şah-
sevən oğlu sərm şar oldu» deyir.
D oğrudan, о qədər a ğ ır və səngin o x u y u r
Kİ,
qulaq
a sa n la rın zehninə zəhm ət, v ü cu d u n a əziyyət və qəlbinə
siq lət g ə tirir.
D anışan v a x td a sözlərinin y a rısı «M irza, vallah,
zaddı, so n ra, boylum , ondan sonra, b u səfərim , zaddı»-
ya çıxar.
T ənəffüs zam anı şiKayətsiz
məKtəbə
gəlm əz. Azad
olan v a x td a K İtabların yığıb-yığışdırm ağı b ir sa a t
çəKər.
K üçədən
Keçəndə
öz KÖlgəsindən
йгкэг.
H ərg ah
qabağı-
na b ir
it
çıxsa «Vay dədə!
İt gəlir».
G uya
kİ,
it
b u n u
yeyəcəK. tnəK
görəndə
buynuzlarına baxar.
A t görəndə
dİKsinər. PişİK görəndə
daşa
basar. Q urbağa görəndə
rə-
n gi
qaçar.
T ısbağanı görəndə qəş
eylər. K irpiyə
gözü
sa-
taşsa
tÜKİəri
biz-biz olur. TüIkü nağ ılı, q u rd
heKayəti
eşidəndə bədəni titr ə r .
Qısqanc u şaq lar bu dərsi yaza b ilm ir. M əlum o lu r
Kİ,
q o rx u rla r. B u ra
Kİmi Kifayət eylər, bəsdir.
O t u z
səKKİzinci i m l a
A T A -A N A S IN I VƏ M Ü Ə L L İM İN İ SE V Ə N U Ş A Q
Ə xlaqi-həsənə sahib olm ağın ə w ə lin c i ş ə rti ata-
an an ın ita ə tin d ə olm aq və ustad-m üəllim in e h tira m ın ı
saxlam aqdadır.
A ta-ananız sözlərin barəsində
çəKdiyi
zəhm ətləri təq-
rir etməKdən acizəm. Odur
Kİ,
həmişə stzlərə bu xüsusda
mövizə və nəsihət
etməKdə
müzayiqə etməmişəm.
İn d i yenə bu im la dərsində sizlərə tövsiyə məqa-
m ınd a x a tirn iş a n edirəm
k
İ,
ata-an an ızın qədrü-qiym əti-
n i b ilin və o n ların itaətin d ən heç b ir v a x t
Kənar
olma-
yın. O nlarm qəlbini m əsru r və xoşnud etm əyə çalışın.
Övlad nə qədər Kam alatlı və tərb iy əli olsa, a ta -a n an ın о
qədər qəlbi fərəhlənib və x a tiri xoşnud olur.
M əgər qıçı araba təK ərinin a ltın d a qalan u şağın
heKayəti
x a tirin iz d ə n çıxıbdır
Kİ,
an ası naxoş və xəstə
olduğu ü çü n qıçım sınıqçı bağlayanda heç səsin çıxar-
tm ad ı. Necə Kİ, cərrah ondan sual eylədi Kİ, m əgər qıçm
a ğ rısın ın və əziyyətinin sənə tə s iri yoxdur?
-
Uf! Çox a ğ rıy ır. A m m a istəm irəm
Ki,
anam eşit-
sinKİ,
m əbada
m ərəzi
a rtıb , şid d ət eyləyə, - cavabm ı
verdi.
Bu qism u şaq lar ata-an asın ı xoşhal görəndə özü də
xoşhal o lu r. A m m a m əlul və qəm gin görəndə о da məh-
zun və mÜKəddər olur.
M üəllim ə gəlincə, onu özünə b ir m ehrib an a ta he-
sab edib, həm işə onun verdiyi n əsih əti və tə rb iy ə ti zaye
etm əz. M üəllim onun barəsində
çəKdiyi
zəhm əti və
əziyyəti nəzərdə tu tu b , əsla onun haqqını itirm ə z . Hərg-
ah bəzi v a x t b ir tö v q if cəzasm a d ü çar olub və ya b ir
tə q sir cəhətinə cəzalansa da, yenə m üəllim ini özünə xey-
irx a h bilib, təngə gəlm əz. Bu səbəbdəndir
k
İ,
m üəllim ini
sevən u şa q la r b u n u fəhm ediblər
Kİ,
m üəllim öz şagird-
lərin d ən b ir q ü su r görəndə nə qədər cam sıxılıb, övqatı
tə lx olur.
ÇüriKİ
m üəllim həm işə o n larm tərbiəyəli və
Kamalath
olm ağını is tə r. Ü m um x alq ın nəzərində
m əğbul olm aqlarından m əm nun və m ə sru r olur.
O t u z d o q q u z u n c u i m l a
A T A -A N A S IN I VƏ M Ü Ə L L İM İN İ
SEVM OYƏN U ŞA Q
Ey m ənim m ehriban şagirdlərim !
A ta-an am n haqqını və zəhm ətini itirə n u şaq la r A l
lah ta a la n ın da ita ə t və ibadətindən m əhrum qalm ağına
şübhəm iz y o x d u r. ÇünKİ xüdavəndi-təbarəK və ta a la va-
Dostları ilə paylaş: |