Microsoft Word yeddi g\366z?l nizami

Gül s p n B hramın r ngi qızardı, Üzünd   rabın al r ngi vardı. Uzatdı  lini  

t r qızıl gül , Sıxdı ür yin , yatdı naz il . B HRAMIN Ç R

NB  GÜNÜ F RUZ   

R NGL  GÜNB ZD   YL

M S  V  BE NC   QL MD N  AH QIZININ 

HEKAY T SÖYL M S   

Gün  çiç kl ndi ç r nb  günü, Açdı firuz  r ng qaralmı  göyü.  ah - cahan  

m

li, z f r ç l ngli Don geydi  ynin , firuz  r ngli. Firuz  günb z  naz il   

getdi. Gün qısa, na ılsa uzun v  ciddi.  yanlar  lind n xilas olan  ah K niz  

na ılına g tirmi  p nah. - Xanım qız, xanımlıq ad tini tut, Yor un ür yimi  

ovcunda ovut! S n ki, e q evinin çıra banısan, Söyl  özün kimi naz nd  dastan. O  

s rv a ız açdı, ya gül qönç si? L ç y  ba landı q nd  mam si. -  ahim,  

f rmanına bir quldur f l k. S nin b xt ulduzun  n yüks k ç l ng! M nim t k biri  

yox, b lk  min k niz  lini öpm kl  tutulur  ziz. Orda ki, bal  anı, q nd  rb ti  

var, R vamı car ç ksin sirk  satanlar? Lakin çıxmaq olmaz  ahın sözünd n, Bir  

dastan deyir m icaz nl  m n. HEKAY T Misird  qüdr tli bir ki i vardı, Sur ti  

aydan da göz l olardı. O, Misrin misilsiz bir Yusifiydi, Min y malı onun öz  

hindlisiydi. Dostları e qil  odlanardılar, Görm k n sib olsa,  adlanardılar.  

Mavi ç rx altında qanad g r nl r, Oxuyub çalma a könül ver nl r Arardı Mahanı  

bir çıraq kimi, Evd ki, ba dakı t mt raq kimi. Bir gün zor bir adam q lbin   

girdi, Onu öz ba ına qonaq g tirdi. Ba ın ç m ni göy, suyu  k r, bal. Dostları  

ondan da l tif, xo hval. Orda ax amacan l z t ç kdil r, Altunzeh q d h   f q  

tökdül r. Xör kl r, çör kl r, çiç kl r t z . H r m qam, h r qırpım ülvi, pakiz .  

Bayraq qaldıranda gec  mü gd n, Qır gümü  üstün  q l m ç k rk n. Ey  - nu   

eviydi o ba  al md . Dodaqlarda türkü,  ll rd  bad . Ba da girov qoyub  

ür kl rini,  çdil r, mey - köhn , q d hl r yeni. Göyd  Ay t k ri - bir gümü   

külç , Gündüz kimi nurlu, aydın bir gec .  rabdan qızanda Mahanın beyni, Gördü  

axar suda Ayın b drini. Ba ın dörd yanını dolandı xumar, Orda xumarlıq var,  

burda ç m nzar. Gördü yaxınla ır ona bir ki i, Ba landı dostların mehri, xo  -  

be i. Gördü arkada ı, göz çıra ıdır. Ticar t  riki, mal orta ıdır. - S n nec   

g lmis n gec , a qarda ? Yanında n  k niz, n  qul, qarava ? - Uzaqdan g lir m...  

b li... gec ... t k. Dözm di ür yim, dedim görü k. G lir g tirmi m h dd n  

ziyada, G r k  ükr ed k ki, yetirib xuda.  h r  çatanda gecikmi dim çox,  

Darvaza ba lanıb, ev  d  yol yox. - B s yükl rin hanı? El  orada,  h r  

k narında, karvansarada. Qorxma... malımızı möhürl mi m. E itdim burdadı  

sevimli xac m.   üst  olma ın biz  köm kdir, K ndxuda h mi  k ndd  g r kdir.  

M qamdır... geyin k bu zülm t donu, Kömrükd n gizl d k malın çoxunu. Mahan  

f r hl ndi bir cocuq t kin, Ardınca yollandı öz  rikinin. Ba ın qapısını x lv t  

açdılar. Görm di onları kims ... qaçdılar. Gec d n iki pas keç n  kimi Yüyürüb  

getdil r onlar yel kimi.  riki qar ıda yeyin gedirdi. Mahan da toz kimi cövlan  

edirdi. Ev d , ba  - ba at da n z rd n itdi, H d f burda qaldı, ox süzdü getdi.  

Mahan fikirl di: - Nil  çoxmu var? Ba dan sahil c n birc  mil olar. Amma neç   

f rs ng yol g lmi ik biz. Dair  x ttini keçmi ik  ksiz. B lk  m n s rxo am,  

ruhum sürünür, Sur tl r gözüm  q l t görünür. Ancaq qazdan ayıq bu dostum ki,  

var, H m yola b l ddir, h m m n  q mxar. Gedirdi bel c  iki arkada . Önd ki  

t l sik, daldakı yava . Önd ki ça ırır, b z n ba ırır, Daldakı yorulub, k ndiri  

qırır. Xoruz banınacan varıb getdil r, Qızıl dan yerini yarıb getdil r. Xoruzlar  

el  ki, qol-qanad açdı, Gec nin x yalı diksindi, qaçdı. X yaldan  l üzdü  

---

x yalp r stl r, Hanı yalan oyun, uydurma s sl r?! Mahanın  riki itdi n z rd n,  

Mahan d li kimi vurnuxdu bird n. De irdi beynini s rxo luq da ı, Yatdı  

yerind c ... da lar - yata ı. Yanar bir  am kimi tökdü göz ya ı, Günortaya q d r  

qalxmadı ba ı. Gün  od tök nd  qaynadı beyni, Yandı ciy rl ri, alı dı  yni.  

Ovdu gözl rini, baxdı yollara. Hanı o gül ba ı, suda aypara?! N  ba  var, n  onu  

aldadan ortaq. Quru canı qalmı , üstünd  min da . Ma ara içind  evi - ma ara.  

Yolda dı  qr b ,  jd halara. Dizi gird n dü üb, özü taq td n. Yen  d  gedirdi  

sürün n b d n. Ayaqlar de irdi da ı, d r ni. Gedirdi, yoxsa da yolgöst r ni.  

Qorxurdu sürün n kölg sind n d . Yax ı ki, Ay do du,  ah çıxdı t xt . Ayrıldı  

gündüzün aydınlı ından, Üzüqara gec  - bir zülm t zindan. Çatdı bir kahaya...  

yıxıldı Mahan. H r ot n z rind  bir  qr b, ilan.  tirdi hu unu divl r elind ,  

H nir, s s e itdi hu a g l nd . Göz açıb n  gördü? Yolda iki yad... Sa dakı  

ki iydi, soldakı arvad. H r iki çiyind   l  - bir zindan, Yava  gedirdil r  

a ırlı ından. Ki i onu görc k yaxına g ldi. Arvadı t rk edib b ri yön ldi.  

Ba ırdı: - S n kims n, ey yolu k s n? Hanı h mn f sin, kül ks n, n s n? Dedi: -  

M n q rib m, bir azca da xam. Adım Hu yar Mahan, yol azmı  adam... Sordu: - N   

cür g lib dü müs n bura? Bu viran diyara, x rab zara?! Divl r m kanıdır bu yer,  

ay fa ır, Divl rin zülmünd n  irl r d  qaçır. - Allah xatirin , ey yax ı ki i,  

Bir i  gör... allah da sevir xeyr i i. Bura öz xo una g lm mi m m n,  nsanam,  

xilas et divl r  lind n. Dün n qonaq idim  r m ba ında. M z  qaba ımda, mey  

doda ımda. Bir ki i g ldi ki, m n orta ınam. Mal - dövl t  rikin, s n  yaxınam.  

M ni darta - darta g tirdi bura, C nn t gu sind n x rab zara. Gün  qalxan kimi  

yox oldu, itdi B lk  d  s hv etdi, i i q l tdi. Yaradan e qin  çat imdadıma,  

M n  yolu göst r, yeti  dadıma. Ki i dil  g ldi: - Ey göz l cavan.  ükr et,  

a lamadan nicat tapmısan. O, divmi , insan t k çıxıb qar ına, "Çöll rin hayili"  

deyirl r ona. "Orta ınam" deyib o xain iblis, Canını almaqmı  m qs di  ksiz.  

S n kimi çoxunu öldürüb atmı . Nec  ba lar yeyib o ba ı batmı . M n d , arvadım  

da s n  q mxarıq, Qalarsan, bu gec  s ni saxlarıq. Toxta, h r d rdin   lac  

ed rik. Ayaqla  biziml ! Haydı, gedirik!  ki b l dçinin arasındaca Neç  mil yol  

getdi o, qaça-qaça. Cınqır çıxarmadan q d m döydül r. B rab r getdil r ta sübh   

q d r. Xoruz - s h r qu u t bil vuranda, Qızıl zınqırovlu n rl r duranda Açarsız  

zindana döndü  r-arvad,  tib yox oldular, ey evi b rbad! Mahan tamam dü dü  ld n  

- ayaqdan. N  dizind  taq t, n  canında can. Üfüql r qucanda i ıqlı danı, Axanda  

torpa a gec nin qanı, Mahan dar d r d n baxdı, n  gördü: Da lar, yalquzaqlar,  

qaplanlar yurdu! Gücü yoxdu ged  ac - susuz, yalqız. Göz ya ı, ahıydı xör yi  

yalnız. Çör k  v zin  n  yeyirdi, bax: T r , qanqal tumu,  v lik, boyaq. N   

yolda yolluq var, n  dizd  taq t.  r li getm kd n qalmadı f q t. Getdi da dan  

da a gün batanacan, Son gücü m nzil  can atanacan. Dayandı, a  dünya qaralan  

zaman. Dü dü, t ng  g ldi candan, cahandan. Qar ıda bir kaha... süründü, çatdı.  

Yoldan öt nl rd n x lv ti yatdı. Oyatdı yuxudan onu nal s si, Atlının atını  

d hm rl m si.  lind  ba qa bir cilov da vardı, Bo lasa, köhl nl r qanadlanardı.  

Yana dı Mahana, baxdı, n  gördü: Da lara sı ınmı  bir cüss  gördü. Ç kdi  

yüg nini fınxıran atın, Co an,  ah  qalxan, beyniqan atın. Ba ırdı: "- Ey yolda  

yl

n  nt r, Da lar arasında gir n hiyl g r! Sirrini düz des n, varıb ged r m.  

Dem s n, ba ını yarıb ged r m." Mahan qorxusundan titr di tir-tir, Baxın, cütçü  

kimi hey toxum s pir. - Ey reyhan  tirli yolçu, qulaq as, Ba ımdan keç ni  

---