Nebevî YÖntem eğitim, Yapılanma, Hareket
Yüklə 4,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
Örgütleme 133
ve mütekebbir kimseler hâline geldiği bir yapılanma da bir tağuttur. 9. Aday Olma ve Seçilme Herhangi bir kimsenin bir mevkiye kendisini aday göster- mesi şer’an caiz değildir. Çünkü bu durum, Kur’ân-ı Kerîm’de bize yasaklanmış olan “nefsin tezkiye edilmesi” türündendir. Ayrıca Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem de “Ey Abdur-
55 Hadisi Buhârî ve Müslim rivayet etmişlerdir. Bizim görüşümüze göre, irşad meclisinin dört ya da daha fazla sayıdaki üyesi, -kuruluş aşamasından sonra- genel irşad için iki kişiyi aday gösterir. Genel kongre de ikisinden birini seçmek için oy verir. Mü’minlerin birbirlerini aday gösterme- leri, Yüce Allah nezdinde yazılıp kaydedilen ve kişinin kendi- sinden sorumlu tutulacağı şahitlik kabilindendir. Bundan dolayı aday göstermek, eksik niyetleri uzaklaştır- mak için mü’minlerin sorumlulukları ile yakından ilgilidir. Bir emirlik için birisini aday gösteren ya da görevden alınmasını söyleyen herkes, bu aday gösterme işini bizzat kendi eliyle bir belgeye yazar, o yazısında da nasihatinde samimi olduğuna Allah’ı ve mü’minleri şahit tutar. Aday gösterdiği kişinin ya da kişilerin faziletlerini ve ehliyetlerini ya da onların azledilmesi için onlara yönelttiği tenkidin sebebini de açıklar. Bu yazılı metin, bir belge olarak saklanır. Mü’minler, Allah yolunda, 55 Buhârî, Eymân 1, Keffârâtu’l-Eymân 10, Ahkâm 5, 6; Müslim, Eymân 19, İmâre 13. Nebevî Yöntem 134
kınayan hiçbir kimsenin kınamasından korkmazlar. Çünkü üstün imanî değerlerden soyutlanmış sıradan insanlar, tak- dimlerde, öncelemelerde, başkanlığa aday göstermede, şahsi- yetlerine dokunulması ya da yaşayışlarında insanların kendi- lerini tenkit etmesi dolayısıyla öldürücü bir şekilde birbirlerine düşman kesilirler. Meclis nakiblerinin ya da yürütme meclisi üyelerinin, ir- şad meclisinin ya da emirin seçilmesi hâlinde ilgili meclis ya da ilgili kongre -daha önce de açıklandığı gibi- toplanır. Sonra meclis ya da kongre üyelerinin adayları hazır bulununca da okunur ve bunun için belli bir nakib tayin edilir. Bundan son- ra da gizli oylamaya geçilir ve sayım sonuçlanır. Öngörülmüş çoğunluk elde edilirse sorun yoktur. Aksi takdirde, üç güne kadar oylama tekrar edilir. Şayet meclis ve kongre, seçimini yaparsa maksat hâsıl olur. Aksi takdirde emir, tercihini yapar ve bir kişiyi tayin eder. (Genel mürşid olan) emirin kendisinin seçimine gelince; şayet üç gün geçtiği hâlde üçte iki çoğunluğu elde edemezse, o zaman irşad meclisine dönülür ve onlar çoğunluğu teşkil eden dört oyla birini seçerler. Seçim oturumları başlamadan adayların yayınlanması uy- gun değildir. Her bir mevki içinde tek bir adayla yetinmek de uygun değildir. Zira bu durumda seçimin bir anlamı kalmaz. Çoğunluğu elde etmiş sayılmak için asgari olarak üçte ikisini belirlerken, Hz. Ömer’in kendisinden sonraki halifeyi seçmekle görevlendirdiği altı kişilik istişare heyetine yapmış olduğu tavsiyeden başka bir dayanak bulamadık. Onlara şöy- le demişti: “İşiniz hakkında istişare edin. Eğer (oylar) 2, 2, 2 şeklinde dağılırsa istişareyi bir daha yapın. Eğer 4 ve 2 şek- linde çıkarsa çoğunluğu kabul edin.” Başka bir rivayette ise, “Eğer istişare edenler, bir taraf 3, diğer taraf 3 olursa, o zaman
Örgütleme 135
Abdurrahman’ın bulunduğu kesime uyun, dinleyip itaat edin.” Bunu İbn Sa‘d rivayet etmiştir. Hz. Ömer de Suheyb’e üç gün süre ile Müslümanlara namaz kıldırması emrini vermiş ve bu görüş alışverişi için böylelikle üç gün süre tayin etmiştir. İşte bundan dolayı üçte iki çoğunluğu mü’minlerin bütün istişarelerinde bir sünnet olarak görüyoruz. Aynı şekilde emir ya da irşad meclisinden birini tercih etme hususunda başvu- rulacak sünnet de budur. Yine görüşmelerin üç günden fazla uzamaması da burada ortaya çıkmaktadır. Şüphesiz ki görüşlerde ve şahıslarla ilgili hüküm vermede ayrılık, Müslümanlarıyla, kâfirleriyle bütün insanlar arasında “ortak” bir özelliktir. Genellikle üçte iki çoğunluk zor elde edilir. Bununla birlikte bizi, mü’minlerin emiri Hz. Ömer’in sünneti- ne bağlı kalmaya iten şu iki husustur: a. Mesele bir eğitim ve bir davet meselesidir. Davet ve devlet tek bir elde toplanıp maslahatlar ve görevler de çoğa- lınca, şuranın imam seçimiyle ilgili görüş alışverişleri dışındaki hususlarda asgari (mutlak) çoğunluğa bakılır. b. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, Muâz ve Ebu Mus’ab’ı Yemen’e gönderdiği zaman onlara birbirlerine ita- at etmelerini ve birbirleriyle uyumlu olmalarını emretti. Her ikisine de “Kolaylaştırın zorlaştırmayın, müjdeleyin uzaklaştırmayın, birbirinize itaat edin (uyumlu olun) ve ihtilaf etmeyin” buyurdu. 56 Hadisi Buhârî ve başkaları rivayet etmiştir. O hâlde yapılacak olan iş davet ve eğitim işi olduğundan, mü’minlerin, görüş alışverişinde, kolaylık tarafı- na ve görüş ayrılıklarından uzak durma yönüne bağlı kalma- ları gerekmektedir. 56 Buhârî, Cihad 164, Megâzî 60, Ahkâm 22; Müslim, Eşribe 71; Ahmed bin Hanbel, IV, 417; İbn Hibbân, Sahîh, XII, 194, 196. Yüklə 4,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|