2 58
Azarbaycan şifahi xalq adabiyyatı antologiyası
TülKü tülKülüyünü sübut edinca, darisi boğazından çıxar .
Meşa çaqqalsız olmaz .
Quşlar
Yemarnisan qaz atini, na. bilirsan lazzatini ?!
ÖrdaKdan qaz yerişi talab elamaK olmaz!
Toyuq bir su i çar, bir yuxarı baxar!
Xoruz hanlamasa sahar açılmaz ?!
Xoruzun vaz if asi banlamaqdır.
Cücani payızda sayarlar!
Quş qanadı ila, adam adı ila!
Quş qanadından Kiraya istamaz!
Alıcı quş dimdiyindan bilinar.
Qarib quşun yuvası olmaz .
Bayquş xarabalıq sevar.
Can verirsan boz sarçaya ver, qaranquş galdi-gedardi!
Qarğadan göz al quş istadilar, balasını göstardi.
Qırqovul başını soxar Kola, deyar heç Kas mani görmadi.
Tovuz quşunu tüKüna göra Kasarlar.
Xalq tamaşaları
2 6 1
dKanda yox, biçanda yox, yeyanda ortaq qardaş
Tamaşada iKi qardaş, bir mülKadar va iKi ÖKÜz iştiraK edir.
Sazandalar KÖmaKçi rollardadır.
I
Tamaşaya başlamazdan avval maclisi idara etmaK üçün bir na
far bay (toybaşı) seçilir. Bay maclisda asayiş yaradır va özüna heç
bir KÖmaKçi götürmür. KömaKçilar bayin amri ila böyüK bir mey
dança düzaldirlar. Meydançaya bir xış qoyurlar. BazarnaRda xüsu
si maharati olan adam iKi nafari geyindirir, üz larina un sürtür va
qarınlarının üstündan , paltarlarının altından bir qalın yastıqça qo
yub üstdan örKan ila bağlayır. Onların paltarların dan nal , çömça,
qaşıq va s. asır, başlarına isa balqabaq, yaxud Keçadan tiKilmiş pa
paq qoyurlar. Adamları ela geyindirirlar Ki, baxan Kas istar
istamaz gülmaya başlayır. Bundan alava, başqa iKi nafari ela geyin
dirirlar Ki, ÖKÜza oxşayır. Paltardan va ağacdan ÖKÜz müqavvası
düzaldib ortada saxlayırlar.
Camaat carga ila oturuh aramsız gözlayir. Birdan Kosa Kimi
geyindirilmiş iKi nafar ÖKüz la galib meydançaya çıxır. Bunlardan
biri harKdan qışqırır:
- Ay yer yiyasi, ay yer yiyasi!
Bir nafar mülKadar paltan geymiş qarnıyoğun, yeKahığlı
adam çıxıb deyir:
- ada, pezi oğru pezi, yavaş qışqırsana!
Kosalar mülKadarı göran Kimi özlarini KÖmaK vaziyyatda dü
zaldaraK KÜraKlarini ona çevirib asgari tazim edirlar. Sonra Kosa
lar mülKadara sarı çevrilib deyirlar:
- Başqa padşahın ölKasindan didargin düşüb bura galmişiK .
Xali qalan torpaqlardan ver, haqqı ila aKaK .
Kosalar iKisi da danışır. BöyüK Kosanın acığı tutur, Kiçiyin
ağzına bir silla vurub deyir:
- Ağsaqqal olan yerda qara saqqal danışmaz . Matlabin qısası,
biza haqqı-bahrasi ila bu xali qalan yerdan ver, Kasıblıq elayaK .
MülKadar ösKürüb bığlarını eşir, sonra onlara deyir:
- Tafriqa olduğunuz üçün yazığım galir, bu yerdan siza vera
ra m .
Ancaq garaK mahsulun har çuvalından bir çanağı sizin, qala
nı
manim .
- Ay ağa, insafın olsun , mürvatin olsun, barı üçda birini bi
za
ver.
2 6 2
Azarbaycan şifahi xalq adabiyyatı antologiyas1
- Manim yerimin qiymati eladir. tearaya götürmürsünüz , tez
buradan aKilin, - deya mülKadar Kosaları italayib uzaqlaşmaq ista
yir.
- Ay ağa, bir dayan, altıaylıq olma! MümKündürsa, çuvala iKi
çanaq ver.
- Ela söhbat yoxdu. Tez buradan aKilin . . .
- Yaxşı razıyıq, onda bir cüt ÖKÜz , bir cüt da val ver.
- Yox, siza bir arvad da veraram. Bir zay da vermiram, Kefi-
nizdi qalın, Kefinizdi gedin.
- Yaxşı razıyıq, ancaq bir şartnan Ki, taxılın döyülmasi sanin
hesabına olsun.
MülKadar özündan çıxıb onları italayir:
- Yox, yox , olmaz , man ancaq buğdanın qurusundan götüra
cayam. Deyasan alverimiz baş tutmayacaq. Yaxşısı budur aKilib ge
dasiniz .
- Ay canım qoy sözümüzü qurtaraq. Yaxşı, san deyan olsun.
MülKadar meydançarlan bir qadar yer ayırıb onlara verir va
özü çıxıb gedir. Kosalar yeri aK maya hazırlaşırlar. BöyüK Kosa de
yir:
- Qardaş, san hodaq ol , ÖKüzlari sür, man majqal olum .
Xırda qardaş ÖKüzlarin yanına galir, alini qoynuna qoyub Ka
narda durur. BöyüK qardaş deyir:
- Qardaş, niya cehizi bitmamiş qız Kimi Kanarda dayanmısan?
Körpüda Karvanını Kasmayiblar Ki, alini qoynuna qoymusan . San
ÖKüzlari qoş, man cütü hazırlayım .
Xırda qardaş qaş-qabağını töKüb ağlamsına-ağlamsına cavab
verir:
- Başım ağrıyır, azarlamışam .
BöyüK qardaş ÖKüzlari qoşur, ham maj ı tutur, ham da ÖKÜz
larİ sürür. Xırda qardaş da yera uzanıb, üstüna bir cındır çapıt ça
KaraK ya tır. BöyüK qardaş yeri aKib ÖKüzlari açır, tez qardaşının
yanına yüyürüb deyir:
- Yazıq qardaşım sahardan azarlayıb, hala yaxşı olmayıb.
ali ni qardaşının alnına qoyur' sonra ye ra oturur' bir dasmal
arasından çöraK çıxardır, qabağına qoyur. Bir tiKa ağzına almamış
xırda qardaş yerindan sıçrayıb alini çöraya atır va yemaya başlayır.
- Qardaş, man yaxşı oldum, - deyir.
BöyüK qardaş bir tiKa almamış xırda qardaş çörayin hamısını
yeyib qurtarır.
- Qardaş, san lap yemaK azariısı imişsan Ki? Vay dada vay,