Yashil iqtisodiyot

Uchinchi bosqich – 1980-1990 yillar. Uchinchi bosqich – 1980-1990 yillar. Ushbu davr rivojlangan mamlakatlarda “yashil” texnologiyalarni jadal sur’atlarda rivojlanish bosqichi bo‘lib, ekologik modernizatsiya g‘oyasi ilgari surildi. Mazkur g‘oyaning asosiy mazmuni iqtisodiy o‘sish va sanoatning rivojlanishi ekologik jihatdan moslashishi iqtisodiyot nuqtai nazaridan maqsadga muvofiq ekanligi bilan izohlanadi. Ushbu davrda mutaxassislar o‘rtasida barqaror rivojlanish konsepsiyasi shakllana boshladi.1983 yilda Atrof-muhit va rivojlanish bo‘yicha Butunjahon komissiyasi tashkil etildi. 1983 yilda Atrof-muhit va rivojlanish bo‘yicha Butunjahon komissiyasi tashkil etildi. Komissiya uch yil davomida iqtisodiy, ijtimoiy-madaniy va ekologik omillarning o‘zaro ta’siri va aloqadorligi masalalarini o‘rgandi. Mazkur ma’ruza “barqaror rivojlanish” (sustainable development) tushunchasini ommalashtirishga xizmat qildi.Barqaror rivojlanish (ingl. sustainable development)

— bu iqtisodiy va ijtimoiy o‘zgarishlar jarayoni bo‘lib, unda tabiiy resurslar ekspluatatsiyasi sarmoyalar yo‘nalishi, ilmiy-texnik rivojlanish, shaxs rivoji va institutsional o‘zgarishlar bir-biri bilan bog‘liq bo‘lib, insonning ehtiyojlarini qondirish uchun bugungi va ertangi salohiyatni shakllantiradi.

Ushbu holatda asosan inson hayoti sifatini oshirish nazarda tutiladi

1992 yilda Rio-de-Jeneyroda Atrof-muhit va uning rivojlanishi bo‘yicha Konferensiya (Er sammiti) o‘tkazildi.

1997 yilda Kioto protokoli imzolandi. Kioto protokoli — BMTning Iqlim o‘zgarishi bo‘yicha Doiraviy Konvensiyasi (1992)ga qo‘shimcha ravishda qabul qilingan hujjat bo‘lib, YAponiyaning Kioto shahrida 1997 yil dekabr oyida qabul qilingan.

Ushbu hujjat turli xil mamlakatlar va o‘tish iqtisodiyoti mamlakatlari oldiga issiqxona gazlari emissiyasini qisqartirish vazifasini qo‘ydi

Kioto protokoli bozor mexanizmining boshqaruviga asoslangan, ya’ni issiqxona gazlarining chiqarilishi bo‘yicha xalqaro kvotalar savdosiga asoslangan atrof-muhit muhofazasi borasida birinchi global kelishuv edi. Kioto protokoli bozor mexanizmining boshqaruviga asoslangan, ya’ni issiqxona gazlarining chiqarilishi bo‘yicha xalqaro kvotalar savdosiga asoslangan atrof-muhit muhofazasi borasida birinchi global kelishuv edi. Protokolning birinchi bosqichi 2008 yil 1 yanvardan boshlanib, 2012 yil 31 dekabrga qadar amalda bo‘ldi. Protokol ilovasidagi V ro‘yxatda turgan mamlakatlar ushbu besh yil davomida atmosferaga chiqarilayotgan issiqxona gazlari miqdorini qisqartirish borasida majburiyat oldilar. CHegirmaning maqsadi bu davrda 6 turdagi gazlar emissiyasini (karbonat angidrid, metan, ftoruglevodorodlar, ftoruglerodlar, azot oksidi, oltingugurt geksaftoridi) 1990 yilga nisbatan 5,2% ga qisqartirish edi.