Yazın isti bir qürub çağı Patriarx gölünün qırağında iki adam göründü. Əynində parusindən boz yay köynəyi olan
Yüklə 3,79 Mb. Pdf görüntüsü
|
286
sobanın yanına qayıda bildim. Qapını açdım, çünki istidən sifətim, əllərim alıĢıb-yanırdı və pıçıldadım: – Hiss elə ki, mənə bədbəxtlik üz verib. Gəl, gəl, gəl! Ancaq heç kim gəlmirdi. Soba guruldayırdı, pəncərəyə yağıĢ çırpılırdı. Bu vaxt son əhvalat baĢ verdi. Mən siyirmədən ağır, qalın romanı və qaralama dəftərlərimi çıxarıb yandırmağa baĢladım. Bunu etmək çox çətindi, çünki yazılı kağızlar pis yanır. Dırnaqlarım sına-sına dəftərləri cırıb, odunların arasına dürtürdüm və odçəkənlə vərəqləri qurdalayırdım. Arada kül məni əldən saldı, alov üzümü qarsaladı, ancaq mən geri çəkilmədim və roman var gücü ilə müqavimət göstərsə də, axır ki, məhv oldu. TanıĢ sözlər gözümə dəyirdi, alov səhifə boyunca aĢağıdan-yuxarı qalxırdı, ancaq sözlər yenə də üzə çıxırdı. Yalnız kağız yanıb qaralanda sözlər itirdi və mən odçəkənlə amansızcasına onların axırına çıxırdım. Bu vaxt kimsə astadan pəncərəni tıqqıldatdı. Ürəyim çırpındı və mən sonuncu dəftəri oda atıb, qapını açmağa cumdum. Kərpic pillələr zirzəmidən həyətə açılan qapıya downloaded from KitabYurdu.org 287
çıxırdı. Ayaqlarım dolaĢa-dolaĢa qapıya qaçıb yavaĢdan soruĢdum: – Kimdir? Və səs, onun səsi cavab verdi: – Mənəm. Zənciri, kilidi necə açdığımı xatırlamıram. O, otağa keçən kimi sinəmə sıxıldı, saçları dağınıq, üz-gözü, pal- paltarı tamam suyun içində idi, özü də titrəyirdi. Mən ancaq bu sözləri deyə bildim: – Sənsən... sənsən? – səsim tutuldu və biz aĢağı qaçdıq. O, artırmada paltosunu çıxardı, tez-tələsik birinci otağa keçdik. Astadan qıĢqıraraq, yanan sonuncu kağız qalağını yalın əllə sobadan çıxarıb döĢəməyə atdı. O saat otağı tüstü bürüdü. Mən odu tapdaladım, o isə divana yıxılıb hönkürtü ilə ağladı. O sakitləĢəndə mən dedim: – Bu romanı görməyə gözüm yoxdur, mən xəstəyəm. Mən qorxuram. O, ayağa qalxdı: downloaded from KitabYurdu.org 288
– Ġlahi, sən nə yaman xəstəsən. Axı nəyə görə, nəyə görə? Ancaq mən səni xilas eləyəcəyəm, xilas eləyəcəyəm. Bu nə iĢdir belə! Mən onun tüstüdən və ağlamaqdan ĢiĢmiĢ gözlərini görürdüm, soyuq əllərinin alnımı sığalladığını hiss edirdim. – Mən səni sağaldacağam, sağaldacağam, – kürəyimə sığınıb mızıldandı, – sən onu bərpa edərsən. Niyə, niyə mən özümdə bir nüsxə saxlamadım! O, hirsindən diĢlərini qıcayıb yenə nələrsə dedi. Sonra dodaqlarını bir-birinə sıxaraq, qarsalanmıĢ vərəqləri toplayıb qaydaya salmağa baĢladı. Romanın ortalarından hansısa fəsil idi, dəqiq yadımda deyil. QarsalanmıĢ vərəqləri səliqə ilə üst-üstə yığıb kağıza bükdü, lentlə bağladı. Onun bütün hərəkətləri artıq özünü ələ aldığından, qətiyyətindən xəbər verirdi. O, çaxır istəyib, içəndən sonra sakitcə dedi: – Yalanın axırı, bax, belə olur, ona görə daha yalan danıĢmaq istəmirəm. Mən elə indi sənin yanında qala bilərəm, ancaq bu cür etmək istəmirəm. Ġstəmirəm həmiĢəlik onun yadında qalsın ki, yanından gecə qaçmıĢam. O, heç vaxt mənə pislik etməyib. Onu qəfil çağırdılar, zavodlarında downloaded from KitabYurdu.org
289
yanğın baĢ verib. Ancaq tez qayıdacaq. Onunla sabah tezdən danıĢacağam, deyəcəyəm ki, baĢqasını sevirəm və həmiĢəlik sənin yanına gələcəyəm. Cavab ver, bəlkə, sən bunu istəmirsən? – Zavallım mənim, zavallım, – dedim, – qoymaram ki, sən belə eləyəsən. Məni yaxĢı heç nə gözləmir, istəmirəm ki, sən də mənimlə bir yerdə məhv olasan. – Səbəb təkcə budur? – o, gözlərimin içinə baxdı. – Təkcə budur. O, coĢqunluqla sinəmə sıxıldı, boynumu qucaqlayıb dedi: – Mən səninlə bir yerdə məhv olmaq istəyirəm. Səhər sənin yanındayam. Həyatımdan son yadımda qalan – artırmadan düĢən iĢıq zolağı, bu iĢıq zolağında onun dağınıq saçları, bereti və qətiyyət dolu baxıĢlarıdır. Bir də çöl qapının kandarındakı qara silueti və ağ bağlamanı xatırlayıram. – Mən səni ötürərdim, ancaq geri tək qayıtmaq halında deyiləm, mən qorxuram. downloaded from KitabYurdu.org 290
– Qorxma. Bir neçə saat döz. Səhər tezdən yanında olacağam. – Bu, ondan eĢitdiyim son sözlər oldu. – Sss! – Xəstə sözünü qəfil kəsib barmağını qaldırdı, – bu gün nəsə narahat aylı gecədir. O, eyvanda gözdən itdi. Ġvan dəhlizdən gələn təkər səsini eĢitdi, kimsə hıçqırdı, ya astaca qıĢqırdı. Sakitlik çökəndə qonaq qayıtdı və xəbər verdi ki, 120-ci otağa yeni adam gətiriblər. Gətirilən adam baĢının qaytarılmasını xahiĢ edir. Hər iki həmsöhbət narahat halda susdu, sakitləĢəndən sonra yarımçıq söhbəti davam etdirdilər. Qonaq ağzını açıb danıĢmaq istədi, ancaq doğrudan da, narahat gecə idi. Dəhlizdən hələ də səslər eĢidilirdi və qonaq Ġvanın qulağına elə astadan pıçıldamağa baĢladı ki, Ģair ilk kəlməni eĢitmədi: – O, məni tərk eləyəndən on beĢ dəqiqə sonra pəncərəm döyüldü... Pıçıldadıqları, görünür, xəstəni çox həyəcanlandırırdı. Sifəti tez-tez səyriyirdi. Gözlərində qorxu və qəzəb yanıb- sönürdü. Çoxdan eyvandan uzaqlaĢmıĢ ay səmti əliylə downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,79 Mb. Dostları ilə paylaş:
|