Zakir bayramli

 
 

---

21 
TƏBİƏTƏ SƏYAHƏT 
 
1 
Ömür v
əfa qıldı, verdi səlahət, 
T
əbiət qoynuna etdim səyahət. 
G
əzdim oymaq-oymaq, bir-bir görüşdüm. 
T
əbii gözəllər eşqinə düşdüm. 
Açıldı qarşımda geniş mənzərə, 
Dil açdı ormanlar, dindi dağ-dərə. 
Güldü gözl
ərimdə laləli düzlər, 
Lal
ə yanaqlara vuruldu gözlər. 
Tapdım gözəlliyi təbiətdə mən, 
Oldum göz
əlliyə xoş niyyətdə mən. 
Döşəndi qarşımda yaşıl çəmənlər, 
Gün
əşdə nurlanıb şehdə çimənlər. 
2 
Çıxdım sanki əlvan xalı üstünə, 
Çiç
əklər ətrini sərdi üstümə. 
Doyunca zövq aldım mən bu təmasdan, 
Oxşadı ruhumu gözəl bir ostan. 
Dolaşdım dağların yamaclarında, 
Dinl
ədim səsini turacların da. 
Könlümü ram etdi dağın zirvəsi, 
Yarandı zirvəyə qalxmaq həvəsi. 
Dırmaşdım sıldırım qayalıqlara, 
Boylandım qayadan ovalıqlara. 
Hayana baxdımsa gözəl göründü, 
T
əbiət yüz rəngli dona büründü. 

---

22 
Yam-
yaşıl ormanlar, çılpaq qayalar, 
Gözümd
ə silinməz izlər qoydular. 
3 
Ana t
əbiətdə nələri gördüm, 
Heyranı olduğum yerləri gördüm. 
Keçdim şəlaləli dağ çaylarından, 
Yol aldım dağların dolaylarından. 
Rast oldum suları buz bulaqlara, 
Baxdım başı qarlı, buzlu dağlara. 
Çoxdur t
əbiətdə sonalı göllər, 
Düzl
ərdə, dağlarda suları “ göy”lər. 
Mavi d
ənizlərə axan çayların, 
Saxlaya bilm
ədim yadda sayların. 
H
ələ çox sirrini aça bilmədim, 
Sehrind
ən yayınıb qaça bilmədim. 
4 
T
əbiət bizlərə sərvətlər verib, 
Geniş ərazilər, sərhədlər verib. 
Daim düşündürür bu hikmət məni, 
Sirli, mü
əmmalı bu nemət məni. 
Sevdim t
əbiətdə özəllikləri, 
Eşqinə düşdüyüm gözəllikləri. 
T
əbiət nə içmək, nə də yeməkdir, 
T
əbiət dünyanın özü deməkdir. 
Bu böyük nem
əti qoruyaq gərək, 
Yaşayaq qoynunda, şən ömür sürək.