[]
Yüklə 7,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “....Haqdan sonra zəlalətdən başqa nə ola bilər...”. (Yunus 32).
134
fitnə salırlar. Belə məsələlərdə böyük alimlərə qayıdmaq lazımdır, bu fətva verənlərə yox” 394 .
Şeyx Muhəmməd əl-Əqil – hafizahullah - “Uzr Bil Cahl” kitabında deyir ki: “Mən deyirəm ki, bu məsələləri Əhli Sünnə arasında ayrılıq salmaq üçün istifadə edirlər. Ondan başqa İlah olmayan Allaha and olsun “Cahilliyin üzrlü olması”, “Əməllər İmanın kamilliyi üçündür”, “Əməllər İmanın Sıhhəti üçündür” və s. məsələlər Sələfləri bir-birinə vurmaq üçün ortaya atılmışdır. Əslən onlar buna nail olmuşlar, onlar Sələflərin arasını elə bir tərzdə vurmuşlar ki, artıq bir-birilərini bidətdə və küfrdə ittihama gətirmişdir” 395
. Şeyx Rabil əl-Mədxəli – hafizahullah - “Cahilliyin üzrlü olması” barəsində deyir: “Cahilliyin üzrlü olub və ya Üzrlü olmaması məsələsini ortaya atıb bu barədə mübahisələr edənlər fitnə əhlidir. Onlar Sələfi dəvətini dağıtmaq üçün müsəlmanları bir birilə düşmən edirlər. Mədinədə olduğum zaman mənə əs- Səid adlı biri zəng etdi. Həmən adam indi ər-Riyad şəhərində məşhurdur. O, dedi: “Taif şəhərində 50 yaxın cavanlar varır ki, Şeyx əl-Albanini – rahmətullahi
cahillikləri üzündən təkfir etməmişdir”. Şeyx Rabi: “Yaxşı, onlar İbn Teymiyyə, İbn Qeyyim – rahmətullahi aleyhi – və digər sələfləri də təkfir edirlərmi? Çünki onlar da cahilliyi üzr görərdilər və onların bunu söyləməkdə dəlilləri vardır! Mən yaşlı bir Şeyx tanıyırdım, Cahilliyi üzrlü görmürdü. Buna baxmayaraq bu barədə mübahisə etməz, fitnə salmaz və əks rəydə olanları da zəlalətlə ittiham etməzdi. Biz onunla 40 il dostluq etmişdik. Bu yaxında o, dünyasını dəyişdi. Bir dəfə biz məclislərin birində oturmuşduq. Orada bir nəfər vardı ki, cahilliyi üzr görmürdü. Mən ona dəlillər gətirdim və xatırlatdım ki, Nəcd alimləri içərisində cahilliyi üzrlü görənlərdə vardı, cahlliyi üzrlü görməyənlərdə. Lakin bununla belə onlar arasında daima qardaşlıq olmuşdur. Mübahisə və fitnəkarlıqdan uzaq olmuşlar. Bu sözlərdən sonra o, kimsə susdu, fitnə salmadı. Biz bilirik ki, Nəcd alimləri arasında bu məsələdə ixtilaf olmuşdur, lakin onlar bir-birilə heç vaxt buna görə düşmənçilik etməmişlər. Bu yol Həddadilərin yoludur”. Sonra Şeyx Rabi sözünə davam edərək deyir: “Doğru mənhəc bu məsələdə - hüccətin çatdırılmasıdır. Əgər kimsə bunu doğru görməzsə qoy sussun və digər rəydə olan qardaşlarına hörmət edib onları ittiham etməsin. Çünki onların da dəlilləri Quran və Sünnədir. Əgər kimsə (cahilliyin üzrlü olmasını) söyləyənləri təkfir etmək istəyirsə onda Sələfləri təkfir etsin, təkfir etsin İbn Teymiyyəni – rahmətullahi aleyhi –, təkfir etsin Muhəmməd İbn AbdulVahhabı – rahmətullahi aleyhi – hansı ki, deyərdi:
394 http://www.islamup.com/download.php?id=150904 12-ci dəqiqə. 395 http://www.sahab.net/forums/index.php?a ... ach_id=699
135
“Biz Əhməd Bədəvinin qəbrinə ibadət edənlər cahilliklərində dolayı təkfir etmirik”
396 .
Şeyx Abdullah əl-Buxaridən – hafizahullah - soruşurlar: “Möhtərəm Şeyx “Cahillik üzrlüdür” məsələsini şişirdərək gündəmə gətirən Tunis cavanlarına nəsihətiniz nə olar? Bununla onlar Əhli Sünnə arasında ayrılıq edirlər”. Cavab: “Bu problem tək Tunisdə deyil, digər ölkələrdə də baş qaldırmışdır. Əzizim bil ki, alimlər artıq böyük şirkin və kiçik şirkin nə olduğunu kitab və dərslərində açıqlamışlar. Yəni, alimlər böyük şirk üçün – bu böyük şirkdir, kiçik şirk üçün – bu kiçik şirkdir demişlər. Onlar bu məsələdə ixtilaf etməyiblər. Lakin bəzi Əhli Sünnə alimləri arasında ixtilaf olmuşdur, mən bidət əhlini nəzərdə tutmurama hansıki, ümmətləri təkfir edirlər? Lakin bəzi Əhli Sünnə alimləri arasında “Cahilliyin üzr” olub olmaması barəsində ixtilaf olmuşdur. Onlar əməlin (sözün) şirk olub olmamasında ixtilaf etməmyiblər. Diqqətli olun! Bu çox incə bir məsələdir. Heç bir ixtilaf yoxdur ki: Təvaf, ölüyə dua etmək böyük şirkdir. Bunda hamı ittifaq edib: Cahilliyi üzr görəndə, görməyəndə. Hamı ittifaq edib ki, bu şirkdir. İxtilaf belə bir kimsəyə hökm verilir yoxsa üzrlüdür ona bu izah olunana qədər? Onda bu mübahisələr nə üçündür? Hər iki rəydə Əhli Sünnənin rəyidir. Lakin araşdırmalar onu göstərir ki, cahillik üzrdü. Bu zaman insanları ittiham etmək nəyə lazımdır? Onlar istəyirlər ki, sən onların dediyini deyəsən, öz bildiyini yox? Bir gün yanıma Qafqazdan olan bir gənc gəlmişdir. Bu barədə sizə danışmışam. İnsanları təkfirdə, şirkdə, küfrdə ittiham etməklə aşıb-daşırdı. Mənim suallarıma cavab ver. Doğru yolla gedirsən? Bəli, necə bəyəm? Nə vaxtdır Allah səni bu mənhəcə yönəldib? Dörd il olar – dedi. Özünün 23-25 yaşı olardı. Yaxşı, Allah sənə dörd ildir hidayət verib, bəs bu illərdən öncə nə idin? Kafir yoxsa müsəlman? Yazıq susdu və cavab vermədi. Öz valideynlərin barəsində nə düşünürsən? Susdu, onların İslamına yəqin deyildi. “....Haqdan sonra zəlalətdən başqa nə ola bilər?...”.
insanları: “Mən müsəlmanam!” dediyinə görə öldürərdilər. Bir sözünə görə: Mən müsəlmanam!” dediyi üçün öldürərdilər. Ola bilər ki, belə insan İslam barəsində onun adından başqa heç bir şey bilmirdi. Lakin o, kimsə öz İslamından ölənə kimi yapışardı. İndi isə sən gəlmisən və var gücünlə çalışırsan ki, İslama görə öldürülən bir kimsəni İslam dairəsindən çıxardasan. Bu nə istəkdir, məgər vacib bir əmr gəlib kimisə İslamdan çıxarmağa, yoxsa onu doğruya yönəltməyə? İnsanları islah olmasına çalışmaq, yoxsa Cəhənnəmin dibinə sürükləmək? Məgə Peyğəmbərin – sallallahu aleyhi və səlləm
İbn Qeyyimin – rahmətullahi aleyhi - dediyi kimi iki hissədən ibarətdir: 1)
396
“Məcmuul Kutubu Risələ və Fətəva Şeyx Rabi” 14/309-312. Yüklə 7,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|