135
265.Yeznəsi kor, qaynı kor,
Yaxşı tapıb tayını kor.
266.Suyun lal axanı,
Adamın yerə baxanı.
267.Bacarana baş qurban,
Bacarmayana daş qurban.
268.Hər sözü demək olmaz,
Kal meyvəni yemək olmaz.
269.Dağın ucalığı daş ilə,
İnsanın ucalığı baş ilə.
136
***
Mənzum atalar sözləri içərisində elə
nümunələrə rast gəlinir ki, onun bədii-estetik
dəyəri, məzmunu hər kəsi heyran edir.
Gül bitdi,
Reyhan arada itdi.
Bu qeyri-bərabər hecalı atalar sözündə
hər şey eyhamla, lirik axarda qarşıdakına
çatdırılır, gül, reyhan ifadələri göz önündə xoş
ovqatlı bir lövhə yaradır.
Bu tipli mənzum atalar sözlərində
həyatda azacıq səhvə, yanlışlığa yol vermiş
insan öz səhvini nikbin şəkildə etiraf edir və
gələcəyə də ümidlə yanaşır.
Bir də gəlin ollam,
Oturub durduğum billəm.
Bu mənzum atalar sözündə ayrı-ayrı
əsərlərdə,
Bəlkə də iri həcmli əsərdə verilə biləcək
mətləb bir beytdə çox ustalıqla, yüksək bədii
deyimlə ifadə olunur:
Qurd getdi yazıya,
Meydan qaldı tazıya.
137
Atalar sözləri və məsəllər, xüsusilə,
mənzum atalar sözləri məişətimizə elə daxil
olmuşdur ki, hər kəsin dilində əvəzsiz bir
hikmət kimi, yaddaqalan və böyük təsir
gücünə malik nəğmə kimi səslənir.
Qışın çəni qar gətirər,
Yazın çəni bar gətirər.
Mənzum atalar sözlərinin təkamülü və
inkişafı,
nəinki,
özək-kök
qafiyələrin
meydana çıxmasına, onun daha bitkin forma
almasına kömək edir, eyni zamanda, bu özək
qafiyələrlə yanaşı, qoşma və gəraylılarda
olduğu kimi ahəngdarlıq və musiqiliyi artırır,
qafiyədən sonra gələn rədiflərin meydana
çıxmasını, söz düzümündə, misralarda onların
öz yerini tapmasını zəruriləşdirir.
Ağlayan göz yaş gətirər,
Yeyən ağız aş gətirər.
Bu, mənzum atalar sözlərindəki misralar
elə təsir bağışlayır ki, sanki onlar elə bil hər
hansı bitkin bir gəraylıdan qopmuşdur, qopub
qalmışdır.
Mənzum
atalar
sözlərindəki
məna
tutumu da maraq doğurur, hər bir atalar
138
sözlərində olduğu kimi, bu mənzum bədii
parçalardakı dərin mətləblər güclü məntiqə
söykənir.
Dəvə ölsə bir batman yükdü,
Toyuq ölsə bir cəngə tükdü.
Dəvə bahadı, toyuq ucuzdur. Toyuğu
itirən bəlkə də, heç nə itirmir, dəvənin ölümü
hər kəs üçün baha başa gəlir, az qala ailəni
çökdürür. Bu mənzum atalar sözündə daxili
bir istehza da vardır. Lakin aşağıdakı atalar
sözündə isə sevinc dolu bir həyat yaşayır.
Ər-arvadın savaşı,
Yaz gününün yağışı.
Ər-arvadın savaşı təbiətlə, nur dolu yaz
gününün yağışı ilə müqayisə olunur, bu isə
hər kəsdə sevinc duyğuları oyadır, xatirəsində
yaz yağışının mənzərəsi canlanır. Bu
düşmənçilik davası deyildir. Bəlkə də
şıltaqlıqdır.
Nə yoğurdu, nə yapdı,
Hazırca kökə tapdı.
Şeir kimi qafiyələnən bu mənzum ata
sözü, bəlkə də çoxlarında şeir yazmaq həvəsi
oyadır.
139
Elə mənzum atalar sözləri var ki, aydın
deyim tərzi olsa da, məzmununu açmağa çox
zaman ehtiyac duyulur:
Acıtmalı bozdamac,
Əlim xəmir, qarnım ac.
25
Yazbaşı yeni pendir çıxanda çobanlar
acıtmalı xəmiri hazırlayıb, sacda lavaşın bir
növü olan bozdamac yayıb bişirirlər. Bu,
bozdamac Şirvan torpağında daha çox
yayılmışdır. Çobanlar bu lavaşı elə nazik
yayırlar ki, onu pendirə bükəndə bir tikə olur,
isti-isti bozdamacı pendirlə nə qədər yeyirsən
ye, doymursan. Bu atalar sözünün ikinci
variantı mətləbi, məzmunu bir az da dərindən
açıqlayır.
Acıtmalı bozdamac,
Qırxın yedim qarnım ac.
Tapmacalarda olduğu kimi, atalar
sözündə də hər bir mətləbə xüsusi bir eyham
vardır. “Kitabi-Dədə Qorqud” əsərində
bozdamac ifadəsi “bazlamac” şəklində
işlədilmişdir. Orada deyilir: “gəlin ol solduran
soydur: sabahdanca yerindən uru durar, əlin-
üzün yumadan doqquz bazlamac ilən bir
25
Bozdamac – yuxanın,fətirin, sac əppəyinin bir növüdür.
140
güvələk yoğurd
26
güvəzlər, doyunca tıxa-basa
yeyər”.
27
Aşı bişirən yağdı,
Gəlinin üzü ağdı.
Bu tipli mənzum atalar sözündə qafiyələr
yerli yerindədi, bitkindir, burada kök-özək
qafiyələrdən istifadə olunmuşdur.
Mənzum
atalar
sözlərində
qulaq
qafiyələrdən də istifadə olunur. Əslində
bunlar kök qafiyələr deyil, deyilərkən hər
beytdəki misralar səsin gücü ilə, öz
ahəngdarlığına görə qafiyələnir və bitkin bədii
şeir parçası təsiri bağışlayır.
Bir qoyun yununu daramalı, əyirməli,
nəsə, toxunmalı olan qadın, hey özünə
təskinlik verir, arxayınçılıq yaradır, hər dəfə
də:
Bir yunum var,
Min günüm var-deyir.
Mənzum
atalar
sözlərindəki
bu
hikmətlər, dərin müşahidələrin, təcrübənin
məntiqi nəticəsi olmaqla yanaşı, insana həyat
həqiqətlərini bədii bir dillə anladır:
26
Yoğurd-qatıq.
27
“Kitabi-Dədə Qorqud”, Azərbaycan Dövlət nəşriyyatı. Bakı,
1962, səh.14.
Dostları ilə paylaş: |