57
Bəqi olması əsla ölməyən həyat sahibi. Əbədi varlıq olması deməkdir. Bütün varlılıqlar
yox olacaqdır, sadəccə onun varlığı davam edəcəkdir
154
.
BƏDİ’
əl-Bədi’- «Göyləri və yeri icad edən (BƏDİ yoxdan yaradan)
Odur». (əl-Bəqərə
117). «O, göyləri və yeri (BƏDİ yoxdan) var edəndir». (əl-Ənam 101). Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Ey Allahım! Həmd yalnız Sənədir. Səndən
başqa İlah yoxdur. Sən verdiyin nemətləri başa qalxmazsan. Göyləri və yeri heç bir
bənzəri olmadan yaradan Sənsən. Sən ucasan və ikram sahibisən. Səndən Cənnəti
istəyir və Cəhənnəmdən Sənə sığınırıq»
155
. Ənəs b. Məlik
- radıyallahu anhu
–
rəvayət
edir ki, Rəsulullah
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
dua edərək buyurdu: «…Yə Bədiəs
Səməvəti Vəl Ərd
–
Ey səmaların və yerin yaradıcısı…»
156
. İbn Kəsir
–
rahmətullahi
aleyhi
–
deyir ki: «Bədi
–
Öncə bir misli, oxşarı olmadan yaradan, ortaya çıxaran, var
edən deməkdir»
157
. Qurtubi
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Daha öncə bir şəkili,
modeli olmadan yoxdan var edən, icad edən deməkdir»
158
. Həlimi
–
rahmətullahi
aleyhi
–
deyir ki: «Daha öncə heç bir bənzəri olmayan bir şeyi yaradandır». Allahın
heç bir bənzəri və nümunəsi yoxdur.
BƏSİT – QABİD
əl-Bəsit
–
əl-Qabid
–
Ənəs b. Məlik - radıyallahu anhu
–
rəvayət edir ki,
Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm – in dövründə qiymətlər artmağa başladı.
İnsanlar: “Ey Allahın Rəsulu! Qiymətlər artdı. Bizə bir qiymət təyin et (Qiymətlərə
hədd qoy)” dedilər. Peyğəmbər: “Qiymətləri tənzimliyən Allahdır, Genişlədib çox-çox
verən Allahdır, Ruzi verən Allahdır, Daraldıb qıtlıq gətirən də Allahdır. Mən Allaha
yanımda kimsənin mal və qan haqqı olamadığı halda çatmağı ümüd edirəm” deyə
buyurdu
159
.
Bəsit
–
Bəsətə felindən olan açan, yayan, bol verən, genişlədən, əli açıq
deməkdir. Qabid isə
Qabaza felindən olan tutan, malik olan, daraldan, az verən
mənasındadır. Bəsit bəzəndə güc mənasında da işlədilir. «Sən məni öldürməkdən ötrü
mənə əl qaldırsan da, mən səni öldürmək üçün sənə əl qaldıran deyiləm
(BƏSİTUN)». (əl-Maidə 28). Allah Bəsit və Qabiddir. Varlılıqların ruzisini dilərsə bol
verər, dilərsə də daraldır. O, dilərsə verir. Dilərsə verməz. Dilədiyinin ruzisini bol
etməklə onu sevindirər. Ehtiyaclarını ödəyərək digər qullarından daha üstün tutar.
Dilədiyinin ruzisini də daraldar. Onu möhtac edər, rahat yaşamaqdan məhrum edər və
onu yoxsulaşdırar.
Bu İsimlərdən xəbərdar olan hər bir müsəlman onda olan o, dini elmlərlə insanlar
arasında oturub gülər üzlə və şirin dillə onlara nəsihətlər etməlidir. Sənin biliyində və
mərifətindən faydalansınlar və səni örnək etsinlər. Əgər güc və qüvvət sahibisənsə bu
güc və qüvvətini səni sevincə qovuşduracaq ibadətlərdə və Allah düşmənlərinə qarşı
işlət. Əgər var-dövlət sahibisənsə, mal və mülkün çoxdursa insanlara yardım etmək
154
İbn Kəsir 8/378, Qurtubi 9/6565.
155
Tirmizi 3544, Əbu Davud 1495.
156
Əbu Davud 2/80, İbn Məcə 2/1268, Nəsəi 3/52, Tirmizi 5/550.
157
İbn Kəsir 3/223.
158
Qurtubi 1/580.
159
Əbu Davud 3451, Tirmizi 1314, əl-Albani “Səhih Sünən Tirmizi” 2/32, “Səhih Sünən İbn Məcə” 2/15.
58
üçün əlini aç, malını gizlətmə. Əlini simic etmə ki, Allah da sənə daha çox versin.
Etdiyin yaxşılıqları sayma ki, Allah da sənə hesablı davranmasın. Əgər bu nemətlərdən
hər hansı birinə sahib deyilsənsə qəlbini Allahın hökmlərinə aç, dilinlə Onu daimə zikr
və şükr et, insanlarla gülər üzlə davran. Peyğəmbər
–
sallallahu aleyhi və səlləm
–
buyurdu: «Yaxşılıq edəcək malı və gücü olmayan kimsə qardaşını gülər üzlə
qarşılasın»
160
.
TƏVVAB
ət-Təvvab
–
Tövbələri qəbul edən deməkdir. «Şübhəsiz ki, O tövbələri qəbul
edəndir». (əl-Bəqərə 37). «Allah tövbələrinizi qəbul etmək istər». (ən-Nisa 27).
«Qullarından tövbəni qəbul edən Odur». (əş-Şura 25). Tövbə
–
günah olan şeydən
dönmək, onu tərk etmək deməkdir. Qulun tövbə etməsi Allahın əmr və qadağalarına
üsyan etməkdən vaz keçib, bu əmr və qadağalara uyğun hərəkət etməkdir. Üsyanı
buraxıb itaətə dönməkdir. Xattabi
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Təvvəb
–
qullarının tövbələrini qəbul edəndir. Allah qulu tövbəyə müvəffəq edər, qul tövbə
etdikdə tövbəsini qəbul edər. «Sonra tövbə etsinlər deyə onların tövbəsini qəbul etdi».
(ət-Tövbə 118). Təvvəb
–
Qullarının tövbə yollarını asanlaşdırandır. İman özündən
əvvəlki günahları silib yox etdiyi kimi, tövbə də özündən əvvəlki günahları silib yox
edər. «Ancaq tövbə edib iman gətirən və yaxşı işlər görənlərdən başqa! Allah onların
pis əməllərini yaxşı əməllərə çevirər. Allah bağışlayan və rəhm edəndir! Hər kəs
tövbə edib yaxşı iş görərsə, o şübhəsiz ki, Allaha yaxşı bir dönüşlə dönər». (əl-
Furqan 70,71). İman və tövbə, hər ikisi də qəlblə əlaqəli əməllərdir. İman, qul Allaha
təslim olmadıqca Onun əmr və qadağalarına uymadıqca tamamlanmadığı kimi tövbə
də günahları tərk etmədikcə tamamlanmaz. Tövbə imanın bir parçasıdır.
CƏBBAR
əl-Cəbbar
–
Cəbr kökündən gəlməkdədir. Hər hansı bir şeyi islah etmək, düzəltmək
deməkdir. Bir kimsəni fəqirlikdən qurtararaq zənginləşdirmək və ya qırılan sümükləri
düzəltməkdir. «O, özündən başqa heç bir ilah olmayan, gizlini də, aşkarı da bilən
Allahdır. Cəbbardır (hökmünə məcbur edəndir)». (əl-Həşr 22-24). əl-Accac öz şerində
deyir: «Allah dini tamamladı və o, dində tamamlandı»
161
. Əf-Alə vəznində işlədilən
hökmüranlıq, məcbur etmək:
Əcbərtuhu Alə Kəzə
–
onu belə etməyə məcbur etdim.
İmam Şafii
–
rahmətullahi aleyhi
–
deyir ki: «Sultan onu məcbur etdi». Əl çatılmaz,
yüksək, əl çatmayan xurma ağacına Nəhlətun Cəbbar deyilir. «Ya Musa! Orada
nəhəng adamlar vardır». (əl-Maidə 22). Bir kimsə uzun boylu, iri və qüvvətli olduğu
zaman yüksək olan xurma ağacına bənzədilərək Raculun Cəbbar deyilir. İbn Abbas
–
radıyallahu anhu - deyir ki: «Cəbbar, ulu və uca deməkdir. Cəbərutullah. Allahın
əzəməti və ucalığı deməkdir». Bu Sifət üç mənaya dayanır. Hökmüranlıq, üstünlük və
ucalıq. Zəifləri düşdükləri vəziyyətdən qurtarmaq, Onun yolunda qırılmış qəlbləri
düzəldən, yoxsulları zənginləşdirən, çətinlikdə olana hər çətinliyi asanlaşdıran,
müsibətə uğrayana güc və qüvvət verərək səbr etməsini, əcr qazanmasına, ucalığına
boyun əyənlərin qəlblərinə bir mutluluq və sevinc verəndir. Bütün varlıqlar Ona boyun
160
Tirmizi 2722.
161
İbn Mənzur «Lisanul Arab»
Cə-Bə-Rə maddəsi.