A n a r əsərlər I hekayələr, povestlər
Yüklə 3,36 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- DAĞINIQ VƏRƏQLƏR
- Musiqi qurtardı.
- Dahi sənətkar
127 istəyirəm. Yox. İntəhası mənim həyatda təcrübəm çox olub. Həyatın, necə deyərlər, hər üzünü görmüşəm, sənə də bir–iki söz demək istəyirəm. Görürsən, nə ədəbi cümlələrlə qırıldadıram. Bir gün olacaq ki, mən olmayacağam". Maqnitofondan Həmidə xalanın etiraz dolu səsi eşidildi: – Bəsdi, yenə başlama, sən allah, sənsiz bizim bir günümüz də olmasın. O vaxt bu sözlər nə qədər təbii idi və nə qədər inkaredilməz görünürdü. Qəzənfərin gülüşü eşidildi; "Yaxşı, ay arvad, qırx–əlli ildən sonra. Qulaq as. Bir gün olacaq mən olmayacağam. Bax sənə bircə əmanətim bu uşaqlardır. Ömür vəfa eləsə, hamısını özüm böyüdüb başa çatdıracağam. Yox, işdi... Onda bax, bunları sənə tapşırıram. Demirəm ki, hamısına ali təhsil ver. Demirəm ki, hamısını doktor elə, injiner elə, amma adam olsunlar. Yaxşı adam olsunlar. Sonra, Həmidə, bir gün gələcək, hamısı böyüyəcək, boya– başa çatacaq və yuvasından qanadlanan quşlar kimi bir–bir uçub gedəcəklər. Bax, onda onlara vəfasız demə ha! Onu bil ki, hara getsələr, hansı ailəyə düşsələr, hansı mühitə düşsələr, səndən və məndən nə isə aparacaqlar, necə ki, biz də bir-birimizlə görüşəndə hərəmiz öz ata-babalarımızdan nə isə gətirmişdik. Deyəcəksən Qəzənfər yenə filosofluq eləyir. Amma bax, mən, vallah belə fikirləşirəm. Adamlar hamısı nəsil-nəsil bir-birlərinə bir şey verirlər. O işi ki, biri başlayır, amma qurtara bilmir, o iş itmir, batmır, sonrakı nəslə qalır, o işi sonra gələnlər tamamlayırlar. Dünyada heç nə itmir, batmır, heç kəs ölmür. Yaxşı da, pis də keçir, nəsildən-nəslə keçir. Biz, Həmidə, mən biləni, yaxşı yaşamışıq, əlimizin zəhmətiylə çörək qazanmışıq. Qoy bizim həyatımızda yaxşı nə olubsa, uşaqlarımız özləriynən öz təzə həyatlarına, təzə nəsillərə aparsınlar. Həyat da elə budur da... Hə, yaxşı, görək necə yazıb. Lentnn də lap axırıdır". downloaded from KitabYurdu.org 128 Burada yazı qurtarırdı. Qəzənfər də qurtarırdı. Doğrudur, bir də başdan qulaq asmaq olardı. Amma neçə kərə qulaq assan da, Qəzənfər bir kəlmə də artıq söz deməyəcəkdi. Lakin bu, Həmidə xalanı qüssələndirmirdi. Əksinə, onun qəmi–dərdi uçub getmişdi, qəlbinə sonsuz bir şəfqət, bir mülayimlik çökmüşdü. O təsəllisini tapmışdı, elə bil kimsə Həmidə xalaya onun həyatının mənasını açmışdı. Həmidə xalanın ürəyində xoş bir hiss vardı. O, mizin üstünü yığışdırmadı. "Qoy dursun. Uşaqlar da gəlib görsün", – deyə düşündü. Sonra kedib balaca Vaqifin yanına girdi, onun şəvə kimi qara saçlarını sığallayıb alnından öpdü və şirin, rahat, arxayın bir yuxuya getdi.
downloaded from KitabYurdu.org 129
DAĞINIQ VƏRƏQLƏR
Salonda işıq yanır. Böyük, ağ yaraşıqlı qəndillər nə çıl- çıraqlıdır!… Salon doludur. Adamlar necə də bəzəkli, necə də gözəldirlər!. Adamlar söhbət edirlər. Sözlər nə mənalı, cümlələr necə dolğun, ifadələr, gözəl, hisslər yüksəkdir!… Salon böyükdür. Onun havası təmiz, xoşdur… Salonda kişilər var. Onlar sağlam, ağıllı, yaraşıqlı, qeyrətli, qoçaq, təmizdirlər… Salonda arvadlar var. Onlar həzin, qəşəng, şairanə, zərif, incə, məlahətli, mehribandırlar… Salonda bir nəfər qadın da var. O bütün qadınların hamısından gözəl, şairanə, ağıllı, şəfqətli, pak, nəcib, həssasdır. O, mənim sevgilimdir… Salonda mən də varam. Gözələm. Ağıllıyam. Adiləm. Bacarıqlıyam. Qoçağam. Güclüyəm. Darıxmıram. Kədərlənmirəm. Qüssələnmirəm. İstedadlıyam. Dünyaya insanlara yeni söz deməkçün gəlmişəm. Demişəm. Deyirəm. Deyəcəm. Bütün dünya mənə pərəstiş edəcəkdir. Keçmişim ləkəsiz, indim xoş, gələcəyim parlaq. Dünyanın ən gözəl qadınını, qadınların ən yaraşıqlısını sevirəm. O da məni… Musiqi qurtardı. Salonda işıq yanır. Hisli, yöndəmsiz qəndillər tutqundurlar. Salon doludur. Adamlar zövqsüz geyinmiş, çirkin, keçəl, cılız…
Sözlər mənasız, cümlələr boş, ifadələr çeynənmiş, hisslər iyrənc…
Salon böyükdür. Havası ağır, bürkü. Salonda kişilər var. Onlar zəif, axmaq, idbar, qeyrətsiz, downloaded from KitabYurdu.org
130 qorxaq, çirkab içində… Salonda arvadlar var. Arvadlar – kobud, yaraşıqsız, qaba, çirkli, səliqəsiz, itməcaz… Salonda bir nəfər qadın da var. O, gözəldir, şairanədir, ağıllıdır, pakdır, nəcibdir, məlahətlidir, həssasdır. Amma o mənim heç nəyim deyil. Salonda mən də varam. Çolaq, çopur, ağılsız, zalım, aciz, qorxaq. Darıxıram, kədərliyəm, qüssəliyəm. İstedadsızam. Heç kimə heç nə demək istəmirəm. Desəm nə olsun? Təzə bir şey deyə bilməyəcəm. Köhnələri təkrar eləyən onsuz da çoxdur. Keçmişim qara, indim boş, gələcəyim sönük. Heç nə gözləmirəm. Heç nə məni gözləmir. Heç kəsi sevmirəm. Heç kəs də məni sevmir.
Nadanlar, avamlar, cahillər, köhnəpərəstlər, anlamazlar, paxıllar, xainlər sağlığında onu daşqalaq edib öldürdülər. Amma o öləndən sonra həmin bu daşlardan heykəl yapdılar.
Şəhərimizi gəzən nabələd adam hər vitrində, hər kitab mağazasında, hər plakatda eyni bir müəllifin adını görüb soruşdu: –Bu ad nə məşhurdur. Görünür bu sizin ən böyük yazıçınızdır. Ona cavab verdilər: –Yox, böyük yazıçımız başqasıdır. Onun heç yerdə kitabı qalmamışdır. Hamısını alıb qurtarmışlar.
Televizorda qadınların işıqlı həyata çıxması uğrunda mübarizə aparanlar haqqında veriliş verirlərdi. Ekranda mübariz qadınlardan birinin şəklini göstərəndə bu qadının downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,36 Mb. Dostları ilə paylaş:
|