38
də «ruh» anlamında işlənən qut sözü qədim qaynaqda əks olunmuşdur
.
89
Abidələrdə
seçim ilə bağlı geniş işlənən
tanrı qutu deyiminin ilkin sim-
volik hakimiyət anlamı sonralar «gerçəklik» kimi qəbul edilmişdir.
Hakimiyətin
qutlu sayılması tanrı sözünün ilkin anlamı ilə bağlıdır.
Belə ki, türklərdə göy//səma anlamı
tañ (teñ, dan, tanq) sözü ilə, göyün
sahibi, iyəsi isə *tañ-eri (tanqeri, tenqer, tanrı) deyimi ilə bildirilmişdir.
Bu türk sözü sumer dilində dingir, çin dilində t’ien şəklində işlənmişdir.
Etrusklar isə bunu Tin teonimi formasında İtaliyaya aparmışlar.
Qut (kut).
Göydən tanrının işıq (nur) vasitəsilə insanlara göndərdiyi
uğurlu
ruha (cana) inanan qədim türklər bu
olayı
qut (kut)
adlandırmışlar.
Qutlu soydan birinin başçı seçilməsi ilə gerçəkləşən seçimi xalq etsə də,
bu,
toyda seçilən xaqanın tanrı qutu alması kimi dəyərləndirilirdi.
Sonralar
qut sözü «ruh» anlamında şamanizm termini kimi işlənmişdir
Qut sözü türk onomastikası üçün də doğmadır.
90
Belə ki, Kut Tənri
xatunı, Kutan, Kutluğ, Qutqan, Kutlu//Qutlu, Kutadmış, Qutalmış kimi
türk şəxs adlarında görünən bu sözün ruh, can, uğur, müqəddəs anlamları
türk
dillərində bugün də işlənir. Azər
dilində qut sözü «matı-qutu
qurudu»,
«ye, ürəyində qutun olsun»
deyimlərində qalmışdır.
KDQ-da
«Bu
ad,
bu
yigidə
qutlu
olsun»
və
Manas eposunda
«Kuyruğuna
kut
düşmüş,
kutlu kula
at kiminki» deyimləri
qut sözünün qutsal
anlamını yaşadır.
Güney Azər-
baycanda
qutların
birbaşa
davamçısı
olan
qaşqaylar
içində
qutlu
boyu var-
dır.
91
Təsadüfi deyil ki, ilk türk dövlətlərindən biri Qut (Quti) adlanır.
Çin yazılarında
quduxeu
şəklində verilən hun titulunun bütövlükdə
forma
və
mənası bəlli olmasa da,
onun kökündə
qut
sözünün durması
şüb-
hə doğurmur, çünki
qutluq titulu da çincə
qu-du-lu şəklində verilir.
92
Çin
89
ДА, 1985, 44.
90
Qut sözünü Xotan
,
Kotanlı tipli toponimlərlə; doğu-german boyadı qot
ilə; türk-ger-
man
Qut/Qud/Qod və türk-iran
Kuday/Xudu teonim paralelləri ilə; qohumluq termini
quda və yağış çağırmaq üçün oxunan
Qodu-Qodu nəğməsilə də müqayisə edib, müəyyən
yozum vermək olar. Lakin bunların bir qismi osetlərə keçən Kutiyev soyadı kimi, yuxa-
rıda göstərilən qutsal anlamlı qut sözü ilə bağlıdır. Osmanlı dönəmi arxivlərində Kutlu,
Kutlubəyli, Kutlucalı, Kutlulu, Kutluoba, Kutluyurd (ÎÀÚ, 556-557) etnonim və topo-
nimləri aydın göstərir ki, qut sözü boyadı kimi geniş işlənmişdir.
91
Èáðàùèìîâ, 1988, 42; Qədim türk inanc sistemində yaranmış qut sözü vaxtilə türk-
lərlə kontaktda olmuş hat və hetlərin (
kut), sami xalqlardan yəhudilərin (
qod, qodeş),
arameylərin (qodh), ərəblərin (qüds, qüdrət), germanların (qod,
qud)
dilinə keçmişdir.
92
ßñýÿð-Ãûï÷àã, 1996, 59.
39
qaynağında
qut
titul kimi qeyd olunub.
93
«Hökmdarlar iqtidarı tanrıdan
alırlar»
deyimini bizə çatdıran «Kutadğu Bilig»
abidəsinin adında
işlənən
kutadğu sözünün özü də hakimiyət, iqtidar anlamı ilə bağlıdır.
Seçim. Qut alıb başçı seçilən şəxs dağınıq boyları toplayıb xalqın
gücünü artırmalı, acı doyurub, çılpağı geyindirməli, xalqın iqtisadi duru-
munu yüksəltməli, ədaləti, törəni, asayişi təmin etməli idi. Əks təqdirdə,
başçıya verilən tanrı qutu geri alınırdı. Göründüyü kimi, çoxlu problem
üzrə sorumlu olan başçı (bəy,
elbəy,
xaqan)
vəzifəsinin məsuliyəti böyük
idi, üstəlik, başçı onu seçən xalq qarşısında hesabat verməyə borclu idi.
Bu
səbəblə,
türklər hər kəsi deyil, problemləri çözməyə qadir
olan təcrü-
bəli kişilərdən başçı seçirdilər, çünki «Təcrübəli insan elin-günün işini
bilir» (Kutadğu Bilig). Beləliklə, türk dövlətçilik gələnəyində qut o kəsə
verilir ki, o, ədalətli, cəsur və ağıllı olsun, toplumun qəbul etdiyi törəyə
uyğun gələnəksəl dəyərləri,
qanunları qoruya bilsin,
bir sözlə,
tanrı verən
qüdrətlə başqalarından fərqlənən xarizmatik tip olsun.
94
Çin
salnamələrində
hun hökmdarlarının
epiteti
«Gün
və
Ayın
verdiyi
Göy (tanrı) qutu» ifadələri ilə verilməsi və İşbara kağanın məktubundakı
«Atam kağan ilə anam xatunu Tanrı taxta oturtdu» deyimi aydın göstərir
ki,
türklər xaqan
seçimini tanrı qutu
saymışlar.
Türk toplumunda hər kəs
bacarığına görə ünvan alır: Qayusi alur xil bolur xilbaşı, qayusi at-adğır
öze ilbaşı «kimisi manqa
alıb manqabaşı olur,
kimisi at-ayqır
üstə
elbaşı».
95
Doğu türklərlə
iç-içə
yaşayan bəzi monqol uruq və boylarında da başçı
seçimi irsi olmamışdır.
96
93
Çin dilində işlənən türkizmlərdən biri də hun məmur titulu olan kūti terminidir (HWC,
1984, 122); «Qutadğu Bilig»də
qut sözü üçün bax: Əskər, 2003, 34-41.
94
Qədim türk tarixindən danışan bəzi çağdaş tarixçilər dövlətin başında iki hökmdarın
bulunduğunu yazırlar. Türkiyə tarixçiləri buna «cifte krallıq» deyir.
Lakin diqqətə almaq
lazımdır ki, Xəzər elində olduğu kimi, qədim türklərdə dövlət başçısı «ulu xaqan» törə
və dini məsələlər üzrə sorumlu olub, hökumət işlərinə qarışmırdı, «xaqan» isə dövlətin
deyil, hökumətin başçısı idi; bugünkü terminlərlə desək, biri prezident, digəri baş nazir
idi. Döğrudur, İtaliyada reks (çar) vəzifəsini təkhakimiyətli duruma çevirən uzurpator
Məğrur Tarkvini qovulduqdan sonra reks vəzifəsi iki bərabərhüquqlu konsulla əvəz edil-
mişdir.
İrokez toplumunda da iki başçı olmuşdur.
Qədim yunan və latın dövlətlərinin
tarixində belə ikihakimiyətlik görünsə də, bunu türklərə şamil etməyə əsas yoxdur. Döv-
lət başçısı seçimindən fərqlənən dini rəhbər seçimindən isə «V Bitik»də bilgi verilir.
95
KB (Metin), 1991, 410; ГБ, 1994, 303.
96
Miladdan öncəki əsrdə hunlara tabe olan tatar-xan soyundan uxuan uruqlarının başçı
seçimi haqqında Çin qaynağı yazır: «Kim güclü, cəsurdursa, mübahisəli problemləri həll
edə bilirsə, onu başçı seçirlər; onlarda irsi əvəzlənmə yoxdur» (Бичурин, 1950, I. 142).