64
Shuningdek, Mahmud Koshg‘ariy Afrosiyobning bolalari
xoqon, xon deb atalganini eslatadi.
«Devon»da ana shu buyuk tarixiy shaxs – Alp Er
To‘nga haqidagi bir necha to‘rtliklar saqlanib qolgan. Ular,
asosan, Alpning vafotiga bag‘ishlangan. U tom ma’nodagi
marsiya namunasidir. Marsiyada Afrosiyob – Alp Er To‘nga-
ning o‘limi
achchiq qismat, dahshatli fojia, o‘rnini to‘ldirib
bo‘lmaydigan yo‘qotish sifatida baholanadi.
Marsiyada
esiz
(yomon, yaramas, manfur),
ajun
(olam,
dunyo),
o‘dlak
(vaqt, zamon taqdir) so‘zlarigina biroz eskir-
gan. Boshqa so‘zlar bugungi tilimizda ham faol iste’molda.
Unda xalq orasidagi birdamlik, ko‘tarinkilik, hamjihatlik,
ahillik, ezgulik Afrosiyob nomi bilan bog‘lab izohlanadi.
Aksincha, uning o‘limi yovuz va yaramaslarning bosh ko‘ta-
rishiga,
ezgu ishlarning kamayishiga, bilimdonlarning ezilib,
axloq-odobning zaiflashuviga sabab bo‘lganligi ta’kidlanadi.
Alp Er To‘nga – xalq sevgan qahramon. Shunga ko‘ra
uning oradan ketishi beklarning oti charchashiga, ularning
g‘am
ostida qolishiga, yuzlarning sarg‘ayishiga sabab bo‘ladi.
Xalqning bo‘ridek ulishi, ya’ni haddan tashqari iztirobi,
hatto yoqalarini yirtib yig‘lashi, uning ustiga bu iztirobning
davomi bo‘lishi (yig‘lab-siqtab yurdilar) xalqning Alp Er
To‘ngaga bo‘lgan
kuchli muhabbatini samimiy, ishonarli va
ta’sirchan chizib bera oladi.
Amirlar otlarining horishi uzoq va mashaqqatli yo‘l oqi-
batidir. Demak, Afrosiyob motamiga kelganlar faqat yaqin-
atrofdagilar emas, balki ancha olisdan ham kelishgan. Bun-
day ulug‘ insonning vafoti ularning ruhiyatiga kuchli ta’sir
qilgan (
«qayg‘u beklarni ozdirdi»
). Yuzda sariqlik, za’faron-
likning bo‘lishi ham qayg‘u
ning kuchiga ishoradir. Bu yer-
da insonning tashqi ko‘rinishi orqali
uning ichki iztiroblari
ko‘rsatib berilmoqda.
Marsiya davomida Afrosiyobning o‘ziga xos bo‘lgan alo-
hida xislat va fazilatlari ham eslab o‘tiladi. Shunday yuksak
fazilatlar egasining dunyodan o‘tishiga afsus va nadomatlar
bildiriladi. She’rda ana shu chuqur qayg‘u va iztiroblar ni-
hoyatda ta’sirchan ifodalanadi.