92
hokazo tarzda davom etadi.
Ruboiy va tuyuqning
aaaa
yoki
aaba
tarzda, ya’ni ikki xil qo
yalanish imkoni bor.
Mumtoz adabiyotshunosligimizda qo
ya qoidalarini o‘rgana-
digan soha «
ilmi qo
ya
» d
е
b yuritilgan.
Mumtoz she’riyatimizda qo
yadagi takrorlanib k
е
ladigan
asosiy tovush (ya’ni harf) «
raviy
» d
е
yilgan. Raviy – so‘z o‘za-
gidagi, yasama so‘zlarda esa n
е
gizdagi
oxirgi undosh, cho‘ziq
unli, ba’zi hollarda esa qisqa unli sifatida aynan qaytariladigan
tovush. Masalan, «
gul – bulbul
» so‘zlaridagi «
l
», «
or – zor
»
so‘zlaridagi «
r
», «
vafo – jafo
» so‘zlaridagi «
o
», «
bahona –
zamona
» so‘zlaridagi oxirgi «
a
» raviy hisoblanadi.
Qo
ya she’rda ko‘p vazifa bajaradi. Avvalo, she’r ritmi va
musiqiyligini ta’minlaydi. G‘oyaviy mazmunni kuchaytirib ifoda-
lashga xizmat qiladi. G‘oya yuki tushadigan so‘zlarning mis-
ralar
oxirida k
е
lishi shuni ta’minlaydi. Xususan, g‘azal, qit’a,
muxam mas, musaddas va hokazo janrlarda qo
ya asarning kom-
pozitsion quril masida asosiy mavq
е
tutadi.
Boshqacha aytganda,
bunday janrlarda qo
ya go‘yoki she’rni boshqaradi. Masalan, ba-
diiy san’atlarning o‘nga yaqini – b
е
vosita qo
ya bilan aloqador.
Aslida, qo
ya ham – alohida bir badiiy san’at. Ammo
shunday san’atki, Sharq mumtoz adabiyotida qo
yasiz she’r
bo‘lmaydi. Boshqa birorta badiiy san’atga bunday shart qo‘yil-
maydi. To‘g‘ri, san’atlar, ya’ni badiiy vositalarsiz she’riy asarni
ham tasavvur qilish qiyin. Biroq aynan olingan bir san’atni ish-
latish yo ishlatmaslik – tamoman shoirning inon-ixtiyorida.
Mumtoz she’riyatda qo
ya qoidalari buzilmaydi.
Shuning uchun
qo
ya ilmini olimlar shoir va she’rxonning alifb
е
si hisoblasha-
di. Shu sababdan ham qo
ya mumtoz adabiyotshunosligimizda
boshqa san’atlardan ajratib, maxsus o‘rganilgan.
Dostları ilə paylaş: