Alisher navoiy nomidagi samarqand davlat universiteti

II-BOB. Qadimgi Hindistondagi diniy e’tiqodlar 
 
Qadimgi Xitoy mifologiyasi to’g’risidagi manbalar asosan er. avv. XI 
asrga oid. Bu afsonalar mazmuniga ko’ra ikki guruh yoki silkilgan bo’linadi. 
Kosmogonik miflar ichida ilk, tartibsiz holatdan tabiat va insonning 
paydo bo’lishi to’g’risidagi asosiy konsepsiya, bo’linish va aylanish berilgan. 
Ulardan birinchisi jonsiz va tirik mavjudotlar tartibsizligi, ikki ilk unsur 
(erkak)ning boshlanishi, Yan va qorong’ulik (ayol)ning boshlanishi – In paydo 
bo’lgan. Ikkinchi konsepsiya barcha mavjudodlarning paydo bo’lishi bu 
transformatsiya natijasidir deb tushuntiradi. Odam Nyuy ismli ma’buda 
tomonidan loydan yaratilgan. 
Tabiat stixiyalari va ulardan odamlarni qutqargan qahramonlar to’g’risida 
afsonalar ko’pchilikni tashkil qiladi. Toshqin qurg’oqchilik hodisalari 
afsonalarda ko’p tilga olinadi. Qadimgi qahramonlar to’g’risidagi afsonalarda 
qahramonlar odamlarni olovdan foydalanishga o’rgatgan; ilk bor shox-shabba 
chaylani qo’rgan. Baliq oviv a ovchilik usulini kashf qilgan; ilk dehqonchilik 
qurollarini yasagan, donni bug’da pishirishni o’rgatgan qahramonlar mavzuni 
yetakchi o’rinni tutadi. Ko’pgina qahramonlar ilon gavdali, buqaning kallasi 
bilan yarim hayvon, yarim odam qiyofasida tasvirlanganlar. Bu qadimgi 
totemistik tasavvurlarni aks ettirishdir. 
Qadimgi xitoyliklar u dunyo to’g’risidagi tushunchalarida yerda mavjud 
o’lgan tartib-qoidalar aks ettiriladi. Yerda hokimiyat Vanga tegishli, osmonda 
hamma jismlar Oliy xudo (Di)ga buysunadi. Di qudratli, u odamlarga marhamat 
qiladi yoki ularni baxtsizlik bilan jazolaydi. U odamlarga hosilni sovg’a qiladi, 
qurg’oqchilik yuboradi, yomg’ir va shamol Diga bog’liq. Dining yaqinlarini 
Vanning vafot qilgan ajdodlari tashkil qiladi. Vanning ajdodlari Dining 
topshiriqlarini bajaradi va ular Vanning yordam berish to’g’risidagi iltimosini 
Diga yetkazadi. Vanning oliy kohin sifatida vazifasi odamlar va xudolar 
dunyosi o’rtasida vositachi bo’lgan o’z ajdodlar bilan muloqotni amalga 
oshirishdir. 

---

– 15 – 
Konfusiylikni paydo bo’lishi va tarqalishi ajdodlarga e’tiqod qilishni 
kuchaytirdi. Konfusiy (er.avv. 551-479-yillar)ning axloqiy-siyosiy ta’limotida 
markaziy o’rinni «oliyjanob kishi» (Szyan Szi) to’g’risidagi tushuncha 
egallaydi. Konfusiylik gumanizm (Jen), sadoqat (Chjun), kattalarga hurmat 
(Suio), kishilar o’rtasidagi munosabatlarga rioya qilish (Li) dan iborat. Kofusiy 
ochko’zlik, zo’ravonlikka qarshi axloq va burchni qarama-qarshi qo’yadi. 
II-III asrlarda Xitoyga Budda dini kirib keldi. Afsonalarga ko’ra, birinchi 
Budda sutralari (matn yoki qoida) Xitoyga oq otda olib kelingan: bunga xotira 
sifatida Loyan shahri yonida Budda «oq ot ibodatxonasi» qurilgan va 
hozirgacha saqlanib qolgan. Xitoyda sutralarni tarjima qilish va Budda dinini 
tarqalishi IV-VI asrlaga tegishlidir.
4
Qadimda veda diniga sig’inish marosimlari, qurbonlik qilish turli urf-
odatlarni bajarishdan iborat bo’lgan. Bularning hammasi Xarappa aholisining 
diniga mansub. Xarappa vaqtidagi dinlarga sig’inish, ibodat qilishlar bizning 
davrgacha yetib kelgan. Hindiston hududida Rigveda yagona asar bo’lgan. 
Veda, o’sha davrda yashagan insonlarning o’zi va uni o’rab turgan olam: 
xudolar, jin, shaytonlar, fazo, marosimlar, ijtimoiy tuzum, milliy qadriyatlar va 
boshqalarni o’z ichiga oladi. Eramizdan avvalgi 2-ming yilliklar o’rtalarida 
Hindistonga shimoldan mahalliy aholi tillari va ranglari bilan farq qilgan xalqlar 
kirib kela boshladilar. Ular yevropa tillariga o’xshash bo’lgan, o’zlarini esa 
oriylar (aslzodalar) deb atar edilar. 
Rigveda 1028 ta gimndan iborat. Oriylar degan xalq, jangari xalqlar bostirib 
kela boshladilar. Bu xalqlar Eronga ko’chib kelgan qo’shni qabila tillariga yaqin 
bo’lgan, hind-yevropa tillaridan kelib chiqqan tilda gaplashgan edilar. Harbiy 
jihatdan katta mahoratga ega bo’lishlari bilan birga she’riyatga ham usta edilar. 
Shu yo’l bilan ular bu mintaqada mavjud bo’lgan dunyoqarashni o’zlari 
xohlagan tarafga o’zgartira olardilar. Ular o’zlari bilan muqaddas yozuvlari 
bilan vedalarni olib kelgan edilar. 
4
Rajabov R. Qadimgi dunyo tarixi. –Toshkent, 2009, 203-204-bb. 

---

– 16 – 
Hind adabiyoti juda boy – uch yarim ming yildan ortiq tarixga ega. Vaqt 
o’tishi bilan undan anchagina qismi umuman yo’qolib ketdi. Ammo bu 
adabiyotning boshlanishi vedalardir. Bu boshlanish bo’sh, sayoz bo’lmay, 
aksincha, juda ham puxta va ajoyib edi. U keyinchalik o’z o’rnida katta daryolar 
paydo bo’lgan kichik irmoqlar emas, balki ulkan denizni eslatadi. U doimo 
asosiy manba bo’lib qolaveradi. 
Albatta, Rigvedadan oldin qadimiyroq manba bo’lgan bo’lishi mumkin. 
Lekin biz bu haqda hyech narsa bilmaymiz. Rigveda o’z sohasida nafaqat eng 
ko’zga ko’ringan kitob, balki Hindistonning o’sha davr voqyealari haqida xabar 
beruvchi noyob manba hamdir. Vedalar tarkibiga turli davrlarda yozilgan bir 
necha kitoblar kirgan bo’lib, ular o’z ichiga ibodat, marosimlar, falsafiy 
ta’limotlar, tarixiy xabarlarni olgan edi. 
Rigvedadan qolgan o’rta vedalar xarakteriga o’xshab undan farq qiladi. 
ya’ni «Samaveda», «Yajurveda» va «Atxarvaveda»lardir. Rigvedaning qadimiy 
va 
qadimgi 
hindlar 
madaniyatida, 
shuningdek, 
Umumhind-yevropa 
madaniyatidan o’rnini tushunish uchun kitobning asli paydo bo’lish tarixiga 
nazar solish lozim. 
Oriy qabilalarning ko’chib kelishlari ko’p asrlarga cho’zilgan va juda 
keng miqyosni qamrab olgan uzoq jarayon bo’lgan. Rigvedada bu qabilalarning 
Hindistonga ko’chib kelishlaridan oldingi xarakterlari haqida aniq esdaliklar 
uchramaydi. Ammo oriylar bu yerda birinchi paydo bo’lganlarida ularda 
faqatgina jang aravalari emas, balki xudolarga aytilgan, ularning jangovar irqini 
qo’llab-quvvatlagan, ularning dushman ustidan g’alaba qilishlari shon-shuhrati 
emas, boylik, avlod qoldirish taraqqiy etish uchun intilishlarini aks ettirgan 
madhiyalar ham bor edi. Bu madhiyalar ruhoniy oilalarida og’izdan og’izga, 
avloddan avlodga uzatildi. Bu madaniy yodgorliklardan bizgacha 4 ta qism 
(samxita): «rigveda» (qasida, madhiya, duolar to’plami), «samaveda» 
(qo’shiqlar to’plami), «ayurveda» yoki «ajurveda» (qurbonlik qilish yo’llari), 
«atharvaveda» (sehrli duolar to’plami) yetib kelgan. Veda adabiyoti bir necha 

---

– 17 – 
ming yillar davomida shakllanib, qadimiy hindlar tarixidagi turli jamiyatlarning 
diniy-falsafiy, estetik taraqqiyoti darajalarini ifodalaydi. 
Vedalarning boshqa muqaddas yozuvlardan farqli tomoni shunda ediki, 
ular nihoyasiga yetkazilmagan va oxiri ochiq edi. Unga keyingi ruhoniylar 
tomonidan qo’shimchalar qo’shish imkoni bor edi. Shuning uchun keyinchalik 
bu yozuvlar juda ham kengayib ketdi. Qadimgi oriylarning xudolari faqat 
erkaklar bo’lgan. Rigvedada ayol xudolar kam. Masalan, Prijxivi, Serniki, Aditi, 
xudolar onasi Ushas, Sahar xudosi Ratri va boshqalar. Rigveda yagona asar, 
to’plam sifatida Hindiston hududida, asosan, Panjobda Hind daryosi havzasida 
mujassam bo’ldi. Hindiston tarixi bo’yicha qadimiy sana hisoblanmish, 
miloddan avvalgi VI asr – buddizmning paydo bo’lishi bilan bog’liq. Vedalar 
esa ancha qayd etilgan. Shunday qilib, Rigveda Shimoliy Hindistonda miloddan 
avvalgi II-I ming yilliklarda yuz bergan voqyealar haqida ma’lumot beruvchi 
yagona manba bo’lib qolmoqda. Bu yodgorlik juda noyob bo’lganligi sababli u 
faqat o’zini-o’zi sharhlaydi.
5
Veda – «muqaddas bilim», Rigveda – «Madiyalar» ma’nolarini beradi. 
Veda o’sha davrda yashagan insonning o’zi va uni o’rab turgan olam, xudolar, 
jin-shaytonlar, fazo, marosimlar, ijtimoiy tuzum, milliy qadriyatlar va boshqalar 
haqidagi bilimning barchasini o’z ichiga oladi. 
Rigveda xudolarga aytilgan madhiyalarning to’plami, ya’ni diniy 
yodgorlik bo’lib, uning mualliflari, rishi – kuylovchilarning asosiy vazifalari 
xudolarni oriylar tomoniga og’dirish bo’lgan. Ular madhiyalarni kuylab 
xudolarni maqtaganlar, ularning qahramonliklari va sharaflarini ulug’laganlar, 
ularni qurbonlik keltirish marosimlariga taklif etganlar va shundan so’ng 
ulardan oriylarni qo’llab-quvvatlash hamda hayot farog’atlarini so’raganlar. 
Xudolarga ta’sir etishning eng asosiy yo’li – ularga madhiya aytish 
bo’lgan. Hinduizm dini shakllanishining dastlabki bosqichidir. Veda dinida 
dastlab, tabiat kuchlari va hodisalari antropomorfik, ya’ni inson qiyofasiga 
5
Антонова К.А, Бонгард-Левин Г.М., Котовский Г.Г. История Индии. –М., 1979, 42-44-бетлар. 

---

– 18 – 
o’xshatib tasavvur etilgan. Veda dinida yaxshi va yomon xudolar, ruhlar 
haqidagi tasavvurlar asosiy o’rin egalladi. Unda politeizm, ya’ni ko’p xudolik 
hukmron bo’lgan. Veda dinida sig’inish marosimlari asosan xudolarga 
qurbonlik qilish, ovqatlar, hayvonlar keltirish va turli urf-odatlarni bajarishdan 
iborat bo’lgan. Keyinchalik kohinlarning alohida qatlami – braxmanlar ajralib 
chiqib, diniy marosimlar murakkablashdi. Eng katta xudo hind-yevropaliklar 
uchun: greklarning Zevs, rimliklarning Yupiteri bo’lgan, oriylarning xudosi 
Deaus bo’lgan. Oriylar askarlarining xudosi Indra bo’lib, u urush va 
momaqaldiroq xudosi bo’lgan. Oriylarda Indra haqida juda ko’p masallar 
bo’lgan va uni gimnlardan o’qish mumkin. Vedalar ichida eng qadimiy 
«Rigveda» hisoblanadi. 10 kitob, ya’ni mandaladan iborat. Bundan tabiatdagi 
narsa va hodisalar (osmon o’zgarishi, quyosh, yulduzlar, momaqaldiroq, 
shamol, yomg’ir, tog’lar, daryolar) ilohiy kuchlar sifatida gavdalantirilib, ular 
sharafiga qo’shiqlar, madhiyalar to’qilgan, ularga qurbonliklar keltirilgan. 
Insoniyat hayoti, uning baxt-saodati ana shu kuchlarga bog’liq holda 
tasavvur qilingan. Rigvedaga ko’ra, Indra momaqaldiroq ilohi, Mitra quyosh 
tangrisi, Varuna – Osmon ma’budasi, Agni – Olov ma’budi, Yama – ajal, o’lim 
keltiruvchi, Sama – ot ma’budasi, Rita – koinot tartibini anglatadi. Rigveda 
qo’shiqlarini to’plovchilar – rishi (ilohiy qo’shiqlarni to’quvchi donishmand)lar 
deb atalgan. Vedalarda butun tabiatning ilohiyligi haqidagi ta’limot ilgari 
suriladi. Shundan kelib chiqib aytish mumkinki, Hindiston ko’pxudolikning 
o’chog’i hisoblanadi. Undagi tasavvurlarda biri ikkinchisidan yuqoriroq 
bo’lgan, ikkinchisi, aksincha, pastroq bo’lgan qator ilohlar siymosi namoyon 
bo’ladi. 
Biroq bu darajalar to’xtovsiz almashinib turadi. Ilohlar orasida «eng 
ulug’i, eng kichigi, eng qarisi, eng yoshi» bo’lmay, ular barchasi ulug’likda, 
umumlikda tengdir. Eng yuqori hokimiyat ham ko’pchilikka tegishli. Bir 
vaqtning o’zida bir xudo butun borliqning hukmdori bo’lishi va shu bilan birga 
u ikkinchi bir xudoga tobe bo’lishi mumkin. Masalan, Indra va barcha xudolar 

---

– 19 – 
Varunaga tobe bo’lgan bir paytda Varuna va boshqa barcha xudolar Indraga 
bo’ysunadilar. Xuddi shu munosabat boshqa xudolarga ham tegishli. Bu belgi 
veda ilohiyatiga ham xosdir. Vedalarda xudolar – osmon xudolari, quyosh 
xudolari, havo xudolari, yer xudolari, ayol xudolari kabi xudolar toifasi haqida 
madhiyalar bayon etilgan. 
Osmon xudolari, ular Deus, Varuna, Indra kabi turli osmonlarni boshqarib 
turuvchi xudolar kiradi. Biroq Varuna keyinchalik suv va dengiz xudosiga 
aylanib ketgan. Varuna bu, birinchidan, podshoh. Dunyoning tabiiyligini to’g’ri 
taqsimlatgan, ya’ni kun tutilishini almashtiradi, fasllar bir-birining orqasidan 
to’g’ri taqsimlangan. Odamzod rishaga moslab hayot kechiradi. Risha Varunaga 
bog’langan. Varuna faqatgina Indraga yo’l ochib beradi, boshqa xudolardan farq 
qiladi. Uni Asura deb nomlaydilar. 
Quyosh xudolariga «Rigveda»da quyosh energiyasining turlicha namoyon 
bo’lishidn besh xudo yuzaga kelganligi haqida so’z yuritilgan. Ularning eng 
qadimiysi Mithras, ya’ni Mitra Eron oriylari hamma xudolaridan Varuna juda 
baland turardi. Qadimgi odamlar, kishilar, o’simliklarning oy bilan o’stiradigan, 
Soma bu o’simliklar xudosi edi. Varuna undan ham yuqori edi. Gunohlarni 
yuvish uchun, boshlariga to’rva xamani osib, ustiga kul tashlab, xudo, ya’ni 
Varunadan iltijo qilib gunohlarini kechirishini so’ragan. Agar u kechirmasa, 
biron-bir kasalga chalingan, shu bilan Varuna hyech bir gunohlarni aybsiz 
qoldirmagan. Ana shunday qilib jazolangan. Varuna o’zining ana shundayligi 
bilan yaratuvchi xudo deb nom olgan. Ikki shaxs dunyoning chekkasida borib, 
bir-birlari bilan kelishmay qolganda ham o’sha yerda uchinchi shaxs Varuna 
bo’lgan. Yama bo’lsa o’lganlar, ya’ni marhumlar xudosi. Panteonda boshqa 
juda ko’p xudolar bor edi. Bulardan birini eslasak, Tvashtar – Vulqon, Ariman – 
nikoh xudosi, Vayu shamol xudosi ahamiyatiga ega bo’lgan xudolardir. 
Oriylarning asosan sig’inish marosimlari xudoga qurbonlik qilish edi. 
Hinduizm dinida uylarini, jamiyatni yomon xudolar va ruhlardan saqlash 
uchun qurbonlik qilish lozim edi. Buni «Rigveda» madhiyalarida ko’rish 

---

– 20 – 
mumkin. Boy odamlar yoki jamiyatning kattasiga «Rigveda»ning ba’zi 
madhiyalarida qurbonlik qilish huquqi berilgan. Bu qurbonliklar orqali 
xudolardan o’zlariga yaxshilik kelishini so’raganlar. Xudolarga dasturxonlar 
yozib, ustiga ichimlik, ovqat, noz-ne’matlar qo’yilgan. Ular osmondan tushib 
iste’mol qilib, ularni duo qilib, ishlarini biron-bir maqsadlarini bajarishini 
so’raganlar. Bu Veda madhiyalarida uqtirilgan. Veda dinida sig’inish 
marosimlari asosan xudoga qurbonlik qilish, turli urf-odatlarini bajarishdan 
iborat bo’lgan. Keyinchalik kohinlarning alohida braxmanlari paydo bo’lgan. 
Rigvedada faqat braxmanlar haqida ma’lumot berilgan. Braxman so’zi 
sanskritcha so’zdan olingan brahmana – kohin, duvoxon bo’lgan. Braxmanlik 
veda dinlarining bir yo’nalishi edi. Vedalardagi qo’shiqlar va madhiyalar olinsa, 
hatto ruhoniylarga tushunarsiz bo’la boshlagan bu madhiyalar ham o’zgarishga 
uchramay, muqaddas til va madhiyalar paydo bo’ldi. Bu veda she’rlarida 
bug’ularni ilohiylashtirgan. Bug’u nomi so’zida ilohiy kuch bo’lgan. «Rigveda» 
ham har bir davrda o’zgardi. Oxirida «Rigveda»dagi e’tiqodda Olam xudosi 
qurbonlik qilishdan paydo bo’lgan deyiladi. Dastavval ibodatlarda faqat 
qurbonliklar tilidagina amalga oshirilgan. Unda ma’budalarga «soma» ichimligi 
tortilgan. Davrlar, vaqtlar o’tishi bilan marosimlar murakkablashgan. Albatta, 
o’sha davrda eng ko’p qo’llanilgani bu qurbonlik qilish bilan. Masalan, inson 
bir narsaga muhtoj bo’lsa, xudoga qurbonlik qila turib, undan o’z ehtiyojini 
qondirishni so’ragan. Oriylar umuman boshqa madaniyatga, hayot tarziga 
mutlaqo boshqa tabiiy sharoitga duch keldilar.
Bu taraqqiyot dinni chuqurlashtirish, ruhoniylar tabaqasining mavqyeyini 
ko’tarish, ibodat marosimlarni murakkablashtirish ilohlar sifatini murakkab 
tomonga o’zgartirish hisobiga bo’ldi. Keyinroq esa o’zgartirish taqiqlangan 
diniy aqida vujudga keldi.
6
Braxmanlar shunday zot bo’lganki, ular biror-bir xatolikka yo’l qo’ysalar, 
hatto jamoasi azob chekkan. Shuning uchun hamma braxmanlar qahridan 
6
Токарев С.А. Религия в истории народов мира. –М., 1965, 314-б. 

---

– 21 – 
qo’rqqanlar. Chunki braxmanlar ba’zi xudolardan ham yuqori turgan. Ular tarki 
dunyo qilgan odamlar bo’lgan. Ular shu asosda sadaqa in’om orqasidan umr 
o’tkazib, kuniga bir marta ovqatlanganlar. Lekin «Rigveda»ning oxirgi 
qiyosasida Pradjalani (odamlar xudosi) braxmanlar bilan birga bo’lgan, unga 
qurbonlik qilganlar va qolgan xudolar uning bolalaridir degan g’oya bo’lgan. 
Qadimgi xudolar «Rigveda»da o’z o’rinlarini yo’qota boshladilar va ikkinchi 
planga o’ta boshladilar. Birinchi o’ringa Vishnu va Rudra xudolari chiqa 
boshladilar. Rudrani vedada Shina ehtiromi deb nomladilar. Birinchidan, uni 
qahri qattiq xudo deb bildilar va bu evfimizm edi. Ganga vodiysida oriylar 
madaniyati kirib borardi va u o’limdan so’nggi hayotni bildirishga urinlarga 
«Rigveda»da o’lgan odamning u dunyodagi, ya’ni ota-bobolar dunyosiga yoki 
yer uyiga borib o’sha yerda qolishlarini yozganlar. Lekin yana bir shundy 
«Rigveda»ning oxirgi qismida yozilishicha, ular yo suv, yo o’simlik bo’lganlar 
deyilgan. 
Brixadaranyaka upanishada aytilganidek, bir jismdan boshqa jismga 
aylanishini yozganlar. Biroz vaqt ular jannatda yashadi bo’lib u yerda nozu 
ne’matlardan bahra olib, Oyga yo’l oladilar, u yerdan bo’shliqqa o’tadilar, 
havodan yomg’ir bo’lib yerga tushadilar. Bu yerda ular ovqatga aylanadilar. 
Keyin ularni olovga berib ayol qiyofasiga aylanadilar. Boshqa vedalar orasida 
«Rigveda»ga ko’proq bog’liq bo’lgani bu Samovedadir. Undagi she’rlar, asosan 
«Rigveda»ning VIII va IX mandalasidan olingan bo’lib, tantanali qurbonlik 
marosimi paytida o’qiladi. To’plam ikki qismdan iborat: birinchi kichikroq 
bo’lgan hajmli Agni, Indra ilohlarga, ikkinchisi Somaga qurbonlik keltirish 
marosimida aytiladigan qo’shiqlardan iborat. She’rlar orasida, ya’ni ichki 
bog’liqlik bo’lmay, ularning tartibi marosimlarning borishiga qarab belgilangan. 
Bu she’rlar aholi bilan qo’shiq tarzida aytish uchun mo’ljallangan. Ushbu 
vedaning maqsadi – diniy marosimlarda aytiladigan qo’shiqlarni o’rgatishdan 
iborat. Keyingi paytlarda qadimiy musiqiy an’ananing davomi deb qilinayotgan 
zamonaviy ijroni o’rganish bo’yicha ko’p ishlar qilindi. Yajovedada qolgan 

---

– 22 – 
vedalardan farqli o’laroq, to’laligicha gyarauta bilan bog’liq yajid vedaning 
matni marosim o’tkazuvchi braxmanlar tomonidan tahlil qilingan. Ulardagi 
umumiy jihatlarni aniqlash mumkin: tunda, to’lin oyli tunda, yangi oy 
chiqqanda Agni uchun o’tkaziladigan qurbonlik marosimlari. 
Hind an’anasiga ko’ra, vedaning bu maktablari qora va oq yajurvedaga 
bo’lingan. Boshqa vedalardan mazmun va mohiyati jihatdan farqli o’laroq 
qadimiy hind jamiyatida mavjud bo’lgan barcha nuqson va kamchilikni o’zida 
aks ettiradi. 
Atxarveda veda dini ruhoniylarining asosiy ibodati hisoblangan. Somaga 
qurbonlik qilishga umuman e’tibor qaratilmagan. Shuning uchun ham u 
yuqoridagi uch vedaga e’tiqod qiluvchilar tomonidan tan olingan. U oila 
atrofidagi markazlashgan marosimlar bilan ko’roq bog’liq. Shunday qilib, 
Atxarvaveda o’zidan avvalgi vedadan marosimlarining negiz va mohiyati bilan 
farqlanadi. Uning asosida uzoq o’tmishga borib taqaladigan xalq sehrgarlik 
marosimlari yotadi. 
Atxarvavedaning qachon paydo bo’lganligi masalasi aniqlikdan ancha 
yiroq. U eng qadimiy hisoblanmish «Rigveda»dan ancha keyin yaratilgan. 
Donishmandlar o’sha davrdagi qayta tug’ilish quvonch olib kelmasdi degan. 
«Rigveda»dagi qurbonlik qilish quyidagicha: haqiqatan tonggi shafaq – 
bu qurbonlik qilinayotgan otning boshi, quyosh – uning ko’zi, shamol – uning 
nafasi, og’izning ochilishi bu – olov, yo’l – bu qurbonlik qilayotgan otning 
badani. Osmon – uning orqasi, havo bo’shlig’i – uning qorni, yer – uning oyoq 
orasi, jahon mamlakati – uning yoni, yil fasllari – uning olami, oy va yarim oy – 
uning qo’shilishi, kun va tun uning oyoqlari. Yulduzlar – uning suyaklari, bulut 
uning go’shti, qornidagi – bu qum, daryolar – uning tomirlari, jigar va o’pkasi – 
tog’lar, o’tlar va daraxtlar – uning sochlari, quyoshning kirishi (quyosh) – uning 
oldingi tomoni, ketadigani – uning orqa tomoni. U og’zini qattiq qissa, 
momoqaldiroq, qachon u qimirlasa, chaqmoq chaqnaydi, siydigi chiqsa, yomg’ir 
yog’adi, ovozi – uning ovozi. Simvolik qurbonlik qilish judayam 

---

– 23 – 
murakkablashdi. Hindistonda ruhoniy kohinlar mintaqaning diniy hayotini 
o’zgartirdilar. 
Upanishadlar asosan falsafiy-diniy risolalardir. Upanishadlarda falsafiy 
masalalar ancha keng yoritilgan bo’lib, hindlar tangrisi Brahma borliqning 
ibtidoisi va intihosi, barcha mavjudotlarning asosi deb uqtiriladi. 
Upanishadlarga ko’ra, moddiy olam, shu jumladan, inson ham Atma – 
Brahmadan paydo bo’lgan va o’shanga qaytadi. Bu fikr butun borliq atalmish 
jamoli, yaxshi, pok insonlar haq visoliga yetishib, u bilan qo’shilib ketadi, 
degan fikrlariga uyg’undir. Upanishadlarda aytilishicha, inson bunga erishishi 
uchun muayyan axloqlar mezonlariga Karma va Dharma ta’limotiga rioya 
qilishi kerak. Upanishadlarga ko’ra, har bir inson o’zidagi ilohiy dharmalarga 
muvofiq yashaydi. Agar inson bu dunyodagi hayotida pokiza, ezgu niyatlarni 
amalga oshirsa, dunyoga kelishda yana inson bo’lib ketadi. Aksinchi bo’lsa, 
odam tuban hayvoniy ishlar qilsa, keyingi kelishida joni hayvonga ko’chadi. 
Ba’zi vedashunoslar brahmanlar va kshatriydan boshqalar najotga qobil 
emas, chunki Vedani o’rganishga faqat ular haqli, xolos, deydilar. Upanishadda 
mavzular xilma-xildir: otasi va o’g’li o’rtasidagi mana bu munozarali 
upanishadlarning g’oyasi edi. 
Mana bu tuzni suvga solib 
ertalab oldimga kel. 
U shunday qildi. 
(Ota) unga dedi:kecha suvga solgan tuzingni 
Menga olib kel. 
U bo’lsa (tuzni) topa olmadi 
Chunki u suvda edi. 
(ota) dedi 
Mana bu suvni ustidan 
Maydani ko’r – qanaqa u? 
— Namakob. 

---

– 24 – 
— Suv ostidagi mazasi-chi? 
— Namakob. 
— O’rtasidagi maydasi-chi? 
— Namakob. 
(Ota) dedi unga: 
Sen buni qanday bo’lsa, shundayligicha qabul qilasan. 
Narsaning qanaqaligini shundayligicha qabul qilasan. 
Upanishadlar ana shunaqa mavzularni keng tushunar edilar. Mana bu 
she’r ham upanishadlarga xos: 
Mana bu uch oqim burch haqida 
Qurbonlik qilish: vedalarni 
O’rganish – bu birinchisi. 
Ikkinchisi esa bo’lmoq, ustoz, 
Uyida ta’limni olmoq. 
Uchinchisi – ustoz ta’limini olmoq. 
Kimki braxmanlikka yetsa, o’lim undan qochadi. Ya’ni o’lmaydigan 
bo’ladi. Braxmanlar juda ham toza insonlar bo’lganlar. Ular juda ham haqgo’y 
bo’lganlar. Upanishadlar etikasi, madaniyati baland odamlar bo’lgan. Ulardan 
olgan har bir she’rlar madhiyalarning ma’nosini olmoq, uqmoq kerak. 
Upanshad ta’limotiga ko’ra, ya’ni ular shundayligicha braxmanizmning 
ma’lumotiga ko’ra, ortodoksal dinlarga xosdir. Yeretik sektalar buni tartib 
qilganlar. Bu ruhoniyshunos bo’lgan odamlar, bu ta’limotni VI asr oxiri – V asr 
boshi eramizdan avvalgi budda monaxlar, ya’ni ruhoniylar sariq liboslilar deb 
ham atalgan. Ularni «Budda» deb ham ataganlar. Uning kelib chiqishi haqida 
afsonalardan bilish mumkin. Ba’zi budda haqidagi faktlar to’g’ri bo’lgan. U 
makbeb jamoasi Himolayda yashaydigan kichik bir jamoaning raisining o’g’li 
bo’lgan. 

---

– 25 – 
Budda o’zining ta’limotini shimoliy Gangadagi Koshala va Magadxa 
podshohliklarida olib borgan. Budda 80 yoshida olamdan o’tgan (486 yoki 473 
yil). 
Budda bu – bir necha bor qayta tug’ilishlar jarayonida tirilmoq haqiqatga 
yetishgan va buddizmga diniy najot yo’lini ko’rsatishga qodir zot. Rivoyatlarga 
ko’ra, Gautamonida, kalilavastu podshohining xotini Maxamayya ilohiy 
homiladorlikdan tug’gan. Dunyoga kelgan farzand oyoqqa darhol turib, yettita 
qadam tashlab, shu zahotiyoq men barcha jonli maxluqlarning eng buyugiman. 
Bu mening oxirgi tug’ilishim deb xitob qiladi; beshinchi kuni bazm o’tkazilib, 
marosimda bolaga Sidd Xartxa nomi berilgan. podshoh o’g’lini orzu-havaslarda 
tarbiyalab, uni hyech bir kamchiliksiz katta qiladi. Siddxartxa ulg’ayib, qo’shni 
hukmdorlaridan birining qizi Yamadxaraga uylanadi va o’g’il ko’rib, unga 
Raxula deb ism qo’yadi. Kunlardan bir kuni hyech bir qiyinchilik va namchilik 
ko’rmay o’sgan bola Siddxartxa, ittifoqo bir keksa chol, bir bemor hamda og’ir 
mashaqqat tortayotgan rohibni uchratadi. Bir kishining esa vafotiga guvoh 
bo’ladi. Bundan qattiq ta’sirlangan shahzoda insoniyatni qiyinchilik va azobdan 
qutqarish yo’llarini izlash uchun saroyni tashlab ketadi. Kunlardan bir kun 
Siddxartxa, bu vaqtda u 36 yoshda edi, Gaye shahrida Binibisora mulkining 
Mogaxadxi podshohligidan o’tadi. Sudjota ismli bir kambag’al qiz unga suv va 
ovqat beradi. U o’shanda beshta rohib bilan yo’lga chiqib, ulardan ajralgan edi, 
shuning uchun Siddxartxa bir narsaga amin bo’ldi: bu bir o’zi kezib chiqishga 
ahd qilgani uchun ulardan ajralgan edi, u bu ishlarni insoniyatni azob-uqubatdan 
qutqarish sari olib bormaydi deb o’ylaydi.
7
Bir muncha vaqt changalzor o’rmonlarda kezib xorib charchagan, bir 
daraxtning tagida dam olish uchun o’tiradi va o’zicha to haqiqatni topmaguncha 
shu yerdan turmaslikka qaror qiladi. 
Bu o’tirishning 49 kuni uning qalbidan «Sen haqiqatni topding» degan 
sado keladi. Maara uning oldiga kelib, uning xotinining amakivachchasi 
7
История древнего Востока. В.И.Кузищин таҳрири остида. –М., 1979, 365-366-бетлар. 

---

– 26 – 
Degadatma Suddxartxaning otasini zindonga tashlab, xotinini o’ziga xotin qilib 
olganini aytganda, Rautama o’z joyidan jilmay o’tirdi va bu bilan Maaraning 
qahrini keltirdi. U bo’ron, suv toshish, yer qimirlashini chaqirib ham uni 
qo’rqitolmadi. Shunda Maara o’zining qizlari 3 ta pari qizni Gautamani oldiga 
chiqarib qo’yganida ham unga yetisha olmadi. U lekin hyech qaysisiga e’tibor 
ham bermadi. Bu esa o’z navbatida ularni kuchsizlantirdi. Gautama hyech qimir 
etmay o’tirdi. 49-kuni unga sado kelganidan so’ng, shu paytda uning ko’z 
oldida butun borliq namoyon bo’ladi. 
U hamma joyda shoshilish, qayoqqadir intilishni ko’radi. Hyech bir joyda 
osudalik yo’q edi. Hayot nihoyasiz uzoqlikni ko’zlab o’tib ketayotgan edi. inson 
aqli yetmas bir kuch Grishina yashash umidini barchaning tinchini buzar, qaloq 
qilar va yana qayta yaratar edi. maxa endi Budda kimga qarshi kurashish 
kerakligini aniqlanadi. Shu ondan u Budda nurlangan deb ataldi. U tagida 
o’tirgan daraxt esa nurlangan daraxt deb – botxa deb atala boshladi. Oradan bir 
necha kunlardan, vaqtlardan keyin 60 ta shogirdni tarbiyasiga oldi. O’z atrofiga 
ruhoniylardan bxitsha, ya’ni gado deganlarni to’pladi. Qaytganidan so’ng 
o’zining otasini o’g’lini Raulni xotinini qo’l ostidagi xizmatkorlarini qanchalik 
yomonlik qilgan bo’lsa, Dovadotani ham o’z yo’liga soldi. 
Shu kundan boshlab, Budda o’z shogirdlari bilan qishloqma-qishloq 
yurib, o’ziga yangi izdoshlar orttiradi. Bunda u 40 yil mobaynida Hindistonning 
turli joylarida bo’ladi, odamlarga o’z g’oyalarini yetkazadi, singdiradi va 80 
yoshida Xushnagara degan joyda dunyodan o’tadi. U pave shahrida uyidan 
Chundonikida cho’chqa go’shtidan tayyorlangan ovqatni yeb, dizinteriya 
kasaliga uchradi. Bir daraxtning soyasiga dam olib o’tirib, o’sha joyda 
dunyodat o’tdi. Uning jasadi hind udumiga ko’ra kuydirilib, xona 2 ta buddani 
jamoalariga bo’lib yuborildi va har bir jamoa uni dafn etgan joyda ibodatxona 
stupa barpo etdi. 

---

– 27 – 
Buddaning hayoti haqida turli asotirlar paydo bo’ldi. Budda ko’p yillar 
davomida yer yuzidagi turli mavjudotlar qiyofasida qayta tug’ilgan.
8
Buddaning o’limidan so’ng uning shogirdlari radjagrixe Magirdxining 
paytida to’plangan edi. Ana shunday katta majlisda Buddaning gibirdi Upame 
Vinaya Shtaxuni o’qidi yana bir shogird Ananda to’planganlarga summa petaku 
tilini o’qib berdi. 
Ikkinchi buddalar to’planishlari Vaytalide Buddaning o’limidan 100 yil 
o’tgandan keyin bo’ldi. Boshqa dinlardan farqli ravishda Buddizmda hyech bir 
o’zgarish yo’q, hyech bir o’zgarmas narsa yo’q. Hatto xudo ham o’zgaruvchan, 
deb uqtiriladi. Faqat on yoki lahzalar silsilasi mavjud bo’lib, ular hyech biri 
yo’qolib, keyingisiga o’rin beradi. Buddizm ta’limotiga ko’ra, inson doimo 
azob-uqubatga mahkum va bunga uning o’zi sabab bo’ladi. Zero, u garchand 
befoyda bo’lsa-da, o’z hayoti va farovon turmushini saqlab qolishga harakat 
qiladi; azob-uqubatdan qutulish uchun ko’ngli xush ko’rgan barcha narsalardan 
o’zini tiyish darkor. 
Muntazam ravishda yolg’ondan uzoq bo’lish, zinodan o’zini tiyish hamda 
meditasiya, ya’ni ongli oliy haqiqatga yetishishga qaratish, «badxa», ya’ni 
«xotirjamlik»ka va oxir-oqibatda nirvanaga olib keladi. Nirvanaga yetishish 
uchun talab qilinadigan axloqiy barkamollik bir emas, bir necha hayotni taqozo 
etishi mumkin. 
Buddizm qadimiy hind dinida falsafiy ta’limotlari asosida vujudga kelgan 
o’ziga xos nazariyot va amaliyotdan iborat bo’lgan diniy tizimdir. Budda yangi 
diniy qonun-qoidalar, rasm-rusumlar ishlab chiqmagan, balki har bir inson 
tug’ilish va o’lim mashaqqatlaridan qutilishi uchun amal qilishi lozim bo’lgan 
bir necha ko’rsatmalarni ishlab chiqdi. Uning ta’limoti insonning xayolida, 
ishlarida va o’zini tutishida samimiy olijanoblik g’oyasini ilgari suradi. U 
gunohsizlik ta’limotini inkor qiladi, hayvonlarni vahshiyona qurbon qilishni 
8
Бэшем А. Чудо, которым была Индия. –М., 1977, 276-279-бб. 

---

– 28 – 
qoraladi, varna tizimini, ya’ni kasta tizimini va undagi ruhoniylarning
boshqalardan ustunligini inkor qildi. 
Budda yaratuvchi oliy kuchning borligiga shubha va ishonchsizlik 
bildirgan. Uning fikriga, eng muhimi, insonning shaxsiy kamoloti va ezgu 
turmush tarzidir. Budda ta’limotining asosida hayot – bu azob-uqubat va najot 
yo’li mavjud degan g’oyalar yotadi. Buddizm ta’limotiga ko’ra, inson o’ziga 
xos mavjudot bo’lib tug’iladi, o’zini-o’zi halok qiladi va qutqaradi. Budda 
o’lganidan keyin 200 yil ham bu din davom etgan. Ashoka o’zining dinning 
davomichisi bo’lganligi va 5 ta guruhga bo’lgan: satja, braxman, idjivin, 
pirvantxi va boshqa sektorlardir. 
Imperator Ashokaning yordami bilan buddizm butun Hindiston va 
Shrilankaga ham kirib bordi.
Buddizm juda ham rivojlanib va yoyilib ketgandi. Braxmanizm, 
hinduizm, jaynizmdan ham birinchi o’rinda buddizm turadi. Kanishka davrida I-
II asrda Xolimirdd tashkil etilgan. Sarvas mivadinlar ta’limoti bo’lib, uning 
nomi «maxavibxash» degan nom bo’lgan. Mana shular buddizmni ikki 
yo’nalishga bo’lmoqchi bo’lganlar, ya’ni maxayana va xinayanaga. Mil. avv. 
273-272 yillarda hukmronlik qilgan imperator Amana davrida buddizm keng 
hududlarga jadal tarqaldi. U buddizm monaxlarga, rohiblarga ularning 
Hindiston bilan chegaradosh davlatlarga qilgan missionerlik harakatlariga 
xayrixohlik bildirardi. Buddist missionerlari o’z prinsiplarida mahkam turib, 
xayrixohlik va kelishuvchilik bilan harakat qildilar. 
Buddizm jamoalari begona din madaniyat va urf-odatlar ustun bo’lgan 
sharoitlarda asrlar mobaynida o’zlarini saqlab qolish, fursat kelganda ularga 
ta’sirini o’tkazish qobiliyatlariga egadirlar. Ularning bu xususiyatlari 
Hindistonda musulmon hukmdorlari davrida, Shri Lankada portugalar, 
gollandlar va inglizlar mustamlakasi davrida, Xitoyda konfusiychilar davrida 
mazkur hududlarga buddizmning yoyilishida yaqqol namoyon bo’ladi. XIII 
asrda Sharqiy Hindistonga vadjrayana oqimi kirib keldi va Bengaliya va 

---

– 29 – 
Bixaraga yoyildi. Buddizmning bu formasi XI asrda Gibliyoda o’z o’rnini 
tutgan. Missionerlar bo’lsa vadjrayana monastirlaridan Bixaraga kirib kelgan. 
Buddizm jamoasiga hamma ham a’zo bo’lishi mumkin, lekin qullar, 
askarlar, qarzdorlar qabul qilinmagan. 8 yoshdan a’zo bo’lish mumkin, lekin 20 
yoshdan haqiqiy a’zo bo’lganlar. Jamoaga qabul qilish uchun unga sariq va 
qizg’ish ruhoniylar kiyimi kiydirilib, sochni oldirib tashlardilar, keyin uchta 
sehrli so’z va 10 ta farzni budda bo’lish uchun aytishi kerak edi: 
1. Hyech kim yoki hyech narsani hayotdan judo qilmaslik. 
2. Yolg’on so’zlamaslik. 
3. O’g’rilik qilmaslik. 
4. Jinsiy aloqaga kirmaslik. 
5. Mast qiluvchi ichimlik ichmaslik. 
6. Kunning ikkinchi yarmidan ertangi sahargacha ovqat tanavul qilmaslik. 
7. Uch kiyimdan ortiq hyech narsa bilan tanani bezamaslik. 
8. Ommaviy ko’ngilxushliklarda ishtirok etmaslik va tomoshabin sifatida 
qatnashmaslik. 
9. Baland va yumshoq o’rinda yotmaslik. 
10. Pul ishlatmaslik. 
Budizm qadimiy hind falsafiy ta’limotlari asosida vujudga kelgan o’ziga 
xos nazariyot va amaliyotdan iborat bo’lgan diniy tizimdir. 
Budda keyingi diniy qonun-qoidalar, rasm-rusumlar ishlab chiqmagan, 
balki har bir inson tug’ilish va o’lim mashaqqatlaridan qutulishi uchun amal 
qilishi lozim bo’lgan bir necha ko’rsatmalarni tiklab chiqdi, xolos. Uning 
ta’limoti insonning xayolida, ishlarida va o’zini tutishida samimiy oliy javoblik 
g’oyasini ilgari suradi. U vedalardagi gunohsizlik ta’limotini inkor qildi, 
hayvonlarni vahshiyona qurbon qilishni qoraladi. Varna tizimini va undagi 
ruhoniylarning boshqalardan ustunligini inkor qildi. Budda yaratuvchi oliy 
kuchning borligiga shubha va ishonchisizlik bildirgan. Uning fikricha, eng 
muhimi insonning shaxsiy kamolti va ezgu turmush tarzidir. 

---

– 30 – 
Budda ta’limotining asosida «Hayot – bu azob-uqubat» va najot yo’li 
mavjud degan g’oyalar yotadi. Buddizm ta’limotiga ko’ra, inson o’ziga xos 
mavjudot bo’lib tug’iladi, o’zini o’zi halok qiladi yoki qutqaradi. Bu g’oyalar 
Buddaning ilk da’vatidan ta’birlangan to’rtta haqiqatda o’z ifodasini topgan. 
Birinchi haqiqat – azob-uqubat mavjuddir. Har bir tirik jon uni boshidan 
kechiradi. Shuning uchun har qandy davlat dunyoviy hayot qiynoq, azob -
uqubat, tug’ilish – qiynoq, kasallik – azob, o’lim – kulfat, qiyinchilikka duch 
kelish – mashaqqat, ayriliq – ezilish, orzu-havasga yetolmaslik – uqubat. Dunyo 
tuzilishining asosiy qonuni bir-biriga bog’liqlik. Hyech bir narsa ma’lum bir 
sababsiz yaralmaydi. Lekin har bir hodisa yoki harakatning birlamchi sababini 
aniqlash mumkin emas. Shuning uchun buddizm dunyoni shu holicha qabul 
qilishga chaqiradi. 
Buddizm ta’limotiga ko’ra, har qanday narsa yoki hodisa, u xoh moddiy, 
xoh ma’naviy bo’lsin, dxarmalardan tashkil topgan. Ular o’z xususiyatlariga 
ko’ra harakatsiz bo’lib, dxarmalarni qo’zg’atuvchi kuch insonning xayol va 
so’zlaridir. Obyektiv haqiqat bu doimiy ravishda o’zgarib turuvchi dharmalar 
oqimidir. Harakatdagi dxarmalar o’z mavjudligini besh shakli: tana, sezgi, his-
tuyg’u, harakat, anglashni yaratadi. Mazkur besh shakl insonni tashkil qiladi. 
Inson ular yordamida yashaydi, borliq bilan aloqada bo’ladi, yaxshi yoki yomon 
ishlarni bajaradi. Besh elementning o’zaro mavjudligi insonning o’limi bilan 
barham topadi. Insonni tashkil qiluvchi besh shakl (skandx) o’z navbatida qayta 
tug’iladi. Yangi tananing xususiyatlari asos bo’luvchi besh natijani beradi: 
faoliyat, gumrohlik, xohish, istak va me’yor. Bu jarayon «hayot g’ildiragi»ni 
tashkil qiladi. 
«Hayot g’ildiragi»da doimiy ravishda aylanib inson abadiy qiynoqqa 
duchor bo’ladi. Ikkinchi haqiqat – qiynoqlarining sabablari mavjuddir. Inson 
moddiy narsalar yoki ma’naviy qadriyatlardan foydalanib, ularni haqiqiy va 
doimiy deb hisoblaydi hamda doimo ularga ega bo’lishga intiladi. Bu intilish 
hayot davomiyligiga olib boradi. Yaxshi yoki yomon niyatlardan tuzilgan hayot 

---

– 31 – 
daryosi orzular va intilishlar sababli kelajak hayot uchun Xarma hozirlaydi. 
Demak, qayta tug’ilish, qaytadan qiynoqlarga duchor bo’lish davom etadi. 
Aksariyat buddistlar fikricha, Buddadan keyin hyech kim nirvana hol atiga 
erisha olmagan. 
Uchinchi haqiqat – qiynoqlarni tugatish mumkin. Yaxshi yoki yomon 
niyatlardan, intilishlardan butunlay o’zilish nirvana holatiga olib boradi. Bu 
holatda inson qayta tug’ilishdan to’xtaydi. 
Buddistlar fikricha, nirvana holati «hayot g’ildiragi»dan tashqariga 
chiqishlik degan fikrdan ajralib, insonning hissiy tuyg’ularini to’la tugatishdir. 
To’rtinchi haqiqat – qiynoqlardan qutilish yo’li mavjuddir. Bu yo’l 
sakkizta narsaga amal qilish: to’g’ri tushunish, to’g’ri harakat qilish, to’g’ri 
muomalada bo’lish, fikrni to’g’ri jamlashdir. 
Buddizm ta’limoti asosan uch qismga bo’linadi: 
1) axloq; 
2) meditasiya; 
3) donolik. 
1. Axloq normalari – Buddaning besh nasihati – «Pancha ishla»: 
1) qotillikdan saqlanish; 
2) o’g’rilikdan saqlanish; 
3) gumrohlikdan saqlanish; 
4) yolg’on, qalbaki narsalardan saqlanish; 
5) mast qiluvchi narsalardan saqlanish. 
2. Meditasiya: 
1) to’g’ri tushunish (to’g’ri e’tiqod qilish) – Buddaning birinchi 
da’vatidan so’z yuritilgan to’rt haqiqatni bilish va unga ishonish; 
2) to’g’ri niyat qilish – dunyoviy lazzat-halovatlardan xalos bo’lishga 
keraksiz fikrlar va boshqalarga zarar yetkazib qo’yishdan saqlanishga intilish; 

---

– 32 – 
3) o’zini to’g’ri tutish – o’ziniki bo’lmagan narsaga ko’z olaytirmaslik, 
ortiqcha hissiyotga berilmaslik; 
4) to’g’ri anglash – o’z tanasi va o’ziga ruhiga o’zini yo’qotib 
qo’ymaydigan darajada nazoratda bo’lish hamda bunda ehtiroslar va iztiroblarga 
chek qo’yish; 
5) to’g’ri harakat qilish – o’zidagi yomon tuyg’ularni jilovlash hamda 
ezgu tuyg’ular va harakatlarni rivojlantirish; 
6) to’g’ri hayot kechirish – noma’qul hayot tarzidan saqlanish; 
7) to’g’ri fikr yuritish – kamolotning to’rt bosqichini ketma-ket bosib 
o’tish; 
8) to’g’ri gapirish – yolg’ondan, tuhmatdan, haqoratdan va befoyda 
gaplardan saqlanish. 
3. Donishmandlik – bu buddizmning asosiy maqsadi bo’lib, narsalar 
tabiatini to’g’ri tushunishdan iborat. 
Yuqorida ko’rsatilgan uch amaliyot bosqichini o’tagan inson oxir-oqibat 
oliy saodatga, ya’ni nirvana holatiga erishadi.
Nirvana so’zining lug’aviy ma’nosi «uchish», «so’nish». Unda hayotning 
har qanday ko’rinishiga intilish yo’qoladi. Rohiblar jamoasi asosan Buddizm 
mxeravadisiga xosdir. 
Xinayana buddizmning asosiy yo’nalishidan biridir. Xinayana «kichik 
arava» ma’nosini anglatib, u diniy yo’nalish sifatida mil. avv. I asrda 
shakllangan. Biroq uning asosiy qoidalari ancha avval Tripitakada bayon 
qilingan. Xinayana ta’limotiga ko’ra, dharmalar tabiatini o’rganishga va 
nirvanaga, ya’ni holatiga yetishi mumkin. Keyinchalik Xinayanada juda ham 
murakkab va dabdabali ibodatlar buddizmning muqaddas joylariga ommaviy 
ziyoratlar joriy qilingan. Bu yo’nalish Sharqiy Hindistonda, Shri Lanka, Hindi-
Xitoy davlatlarida tarqalgan. Xinayana bilan bir qatorda buddizmdagi ikkinchi 
yo’nalish asosiy yo’nalish bo’lib, u ruhiy kamolot ahdiga rioya etuvchi xudoga 
iltijo qiluvchi rohiblarga in’omlar berib yordam ko’rsatuvchi har qanday oddiy 

---

– 33 – 
dindor najot tilashi mumkin, degan ta’limotga asoslanadi. Unga ko’ra, Budda 
tanasi jonzotlarni azobdan qutqarish uchun turli maxluqotlar shakliga kirishi va 
hayot zanjirining barcha omillarini uni o’rganishi, anglashi mumkin. Bu narsa 
cheksiz Budda ramlarining xudolarning kelib chiqishiga sabab bo’ldi. Bu 
xudolarga ishonish yo’llari barcha uchun mumkin bo’lganligi sababli u «katta 
arava» nomini olgan. 
Buddizm ta’limoti bir qator xitoblar shakliga keltirilgan to’plamlarda 
bayon qilingan. Ular din eng asosiy Tripitaka (yoki Tipitika) – uch savat 
ma’nosini anglatadi. U uch qismdan iborat bo’lganligi uchun shunday nom bilan 
atalgan. Uning qo’lyozma nusxasi Shri Lankada saqlanib qolgan. U milodning 
boshlarida kitob shakliga keltirilgan. Ular Budda targ’ibotining haqiqiy bayoni 
hisoblangan sutra matnlari – sutra-pitaka rohiblik axloqi, xonaqohlar 
nizomlariga bag’ishlangan vinnaya matnlari Vinaya-pitaka, buddizmning 
falsafiy va psixologik muammolarini bayon qilib berishga bag’ishlangan 
abxidxorma mataxadan – Abxidxarma pitakadan iborat. 
Keyinchalik shakllangan saskrit, xitoy, tibet, kxmir va yapon tillaridagi 
buddizmga oid adabiyotlar ancha keng tarqalgan, ammo ularning ilk buddizm 
tarixi uchun ahamiyati ozroq. Budda hayotiga tegishli rivoyatlarning asosiy 
Tripitakada jamlangan. 
Buddaga e’tiqod qilinsa bas, kengroq qaralganda Sangxa muqaddaslik va 
qudrat xazinasi. Qisqasi, Buddizm – Buddaga ergashib, Dxarma talablarini 
bajarish va Sangxa jamoasining a’zosi bo’lib qolishdir.
9
Jaynizm 
va 
boshqa 
sitalar 
Buddaning 
davomchisi 
bo’lgan.
Varaxamananing ta’limotini jaynizmda ko’rish mumkin. Uni maxanariga deb 
atab, «Ulug’ qahramon» ma’nosini anglatgan Jaynizm tarixi buddizmning 
tarixidan farq qiladi. Jaynizmning kelib chiqishi haqida ko’plab afsonaviy 
rivoyatlar mavjud. Rigveda kitobida jaynizmning ikki tirtxikadalari Rishabxa va 
Arishtanem haqidagi rivoyat keltirilgan. Bu din faqat Hindistonda rivojlangan. 
9
Бэшем А. Чудо, которым была Индия. –М., 1977, 282-288-бб. 

---

– 34 – 
Buddizmdagi jaynizmning farqi shundaki, bir davom etgan Bardxamona tarixda 
bo’lgan odam bo’lgan. Varaxamana o’n ikki yil darveshlik qilib, och-nahor 
yurib, o’zini shu dinga munosibligini ko’rsatgan. Birinchi vaqt u faqat bitta 
ko’ylakda yurib, uni hyech ham o’zgartirmay tanasidan o’n uch oy deganda 
yechib, qolgan yillarini u yalang’och o’tkazgan. Olti yil uning yonida Goshala 
Maskaritura bo’lgan, keyinchalik ular arazlashib qolgan va Goshala 
Vardxamanidan ketib, adjivik sektasini yaratgan. Rilabxa va Arishtanem 
haqidagi rivoyat, ya’ni ulardan birinchisi – Rishabxa jaynizm ta’limotining 
asoschisi hisoblanadi. Bu rivoyatlarda Rishabxa shaxsida iloh Naroyana, ya’ni 
Vishnu mujassam bo’lgan. Bu ma’lumotlar jaynizmning veda dinlaridan ham 
qadimiyroq ekanligini ko’rsatadi. Jaynizm dini vakillarining e’tiqod qilishicha, 
bu ta’limotga yigirma to’rt tirtxakar asos solgan. Ularning barchasi kshatriylar 
xonadonidan bo’lgan. Ushbu tirtxakarlarning yigirma ikkitasi haqida ma’lumot 
deyarli yo’q. Yigirma uchinchisi Varaxamana Maxaviradan 250 yil avval 
yashagan. Pftvanadxa Banoraye podshohi Ashvasanning o’g’li bo’lgan. Biroq 
rohiblik yo’lini ixtiyor etib, otasining saroyini tark etgan. U o’zining keyin juda 
ham chiroyli nizomga solingan diniy ko’rsatmalar qoldirgan. 
Vardxamananing ota-onasi oila a’zolari Parshvanadxaning dinida 
bo’lganlar. Vardxamanada yoshligidan jaynizm ta’limotiga kuchli qiziqish 
paydo bo’lgan. Shunday qilib, Vardxamananing o’zi jaynizmning navbatdagi va 
so’nggi tirtxakari bo’lib yetishgan. 
Vardxamana mil. avv. VI asrda (599 y.) Hindistonning Bixar shtatida boy 
oilasida tug’ilgan. Otasi Sidxardxa Jnatrix qishlog’ining kshatriylar sulolasi 
boshlig’i edi. onasi Trisala Michchxavi sulolasidan bo’lgan mashhur podshoh 
Vaymali hukmdori chetakining singlisi edi. Magadxa podshohi Bimbisara 
Chetakning qizi Chillanaga uylangach, Vardxamana qudratli Magadxa sulolasi 
bilan qarindosh bo’lgan. Buning natijasida uning oldida oliy darajada ta’lim 
olish ilmi va san’atining barcha sohalari bilan tanishish imkoni paydo bo’ldi. 

---

– 35 – 
U Yatoda ismli qizga uylandi va undan qiz farzand ko’rdi. Aynan mana 
shu qizining eri Jamali Maxaviraning birinchi shogirdi, keyinchalik esa jaynizm 
ibodatxonasining hinduizmdan ajralib chiqishining tashabbuskori bo’ldi. Bu eng 
oliy bilim bo’lib, Vardxalkning 42 yoshida shodlik va qayg’uardan butkul ozod 
qilgan va uni yuqori darajadagi diniy ustozlarga beriladigan Xino nomi bilan 
mashhur qildi. 
Maxavira ko’p yillik sayohatlari davomida ko’plab insonlarni o’ziga 
ergashtirdi. Uning shogirdlari «kishandan ozod qilinganlar» deb atala boshlandi. 
Vardxamana Maxavira rohiblar, oddiy erkak va ayol insonlar barobar 
e’tiqod qila oladigan diniy ta’limotga asos soldi. Maxavira mil. avv. 524 yilda 
73 yoshida vafot etdi. 
Jaynizm adabiyotida keltirilishicha, u nirvana – so’nggi ozodlik holatiga 
erishgan. 
Jaynizm ta’limotining asosiy g’oyasi deyarli barcha hind dinlari uchun 
umumiy bo’lgan normalar va nirvana haqidagi ta’limot hisoblanadi. Nirvanaga 
erishgan inson qayta tug’ilishdan ozod bo’ladi. Buni esa faqat tarki dunyo 
qilganlargagina erishishi mumkin, xolos. Shuning uchun ham ushbu ta’limotda 
tarkidunyochilikka alohida e’tibor beriladi. 
Inson dunyoda o’zining barcha ehtiroslaridan voz kechgan, o’z nafsini 
tiyishi, o’z-o’zini yengishi – yangi norma hosil bo’lishiga yo’l qo’ymasligi 
kerak. Natijada normaning kuchi yemirilib, uning ruhi kishanlardan ozod 
bo’ladi. Kishining karmasi qanchalar zaiflashsa, uning ichki dunyosi shuncha 
boyib boradi. Bu jarayon ruhning to’la ozod bulgunigacha davom etadi va 
nihoyat ruhning butunlay ozod bo’lishi – nirvana holati yuz beradi. Dunyoviy 
kishidan ham tarkidunyo qilgan rohibdan ham ma’lum axloqiy qoidalarni 
bajarish talab qilinadi. Chunki hayotning maqsadi ruhni yomon karmadan 
saqlash yangi karmaning yuzaga kelishiga yo’l qo’ymaslik, borini ham asta-
sekin yo’q qilib yuborishdan iborat. Buning uchun dunyoviy odam besh narsaga 
amal qilishi kerak: birinchisi – zarar yetkazmaslik (axines), ikkinchisi – rost 

---

– 36 – 
so’zlash, ya’ni sat’ya, uchinchisi – o’g’irlik qilmaslik (asteya), to’rtinchisi -
zino qilmaslik, ya’ni braxmapare, beshinchisi – tamagirlik qilmaslik, ya’ni 
aparigraxa. Mana shular insonning axloqiy mezonini tashkil qiladi. bundan 
tashqari u yana ikki asos – chin e’tiqod va to’g’ri bilim tamoyillariga ham amal 
qilishi lozim. Ularning birinchisi – jaynizm diniga e’tiqod qilishni bildirsa, 
ikkinchisi – ruhning abadiy ozodligi va hayotning har bir jismda mavjudligini 
bilishdir. Rohiblar uchun bir muncha murakkab qoidalar ishlab chiqilgan. 
Jaynizm ta’limoti borliqning iloh tomonidan yaratilgani va uning borliq 
ustidan nazorat qilib turishini tan olmaydi. unga ko’ra, ruh abadiy mavjudot, 
olam esa azaliydir. Ruh moddiy tanani yengib o’tib, abadiy hayotga yetishishi 
mumkin. 
Maxaviraning fikricha, dunyodagi har bir jism uning jonli yoki jonsiz 
bo’lishidan qat’iy nazar qandaydir darajadagi anglash xususiyati bilan 
yaratilgan. Shuning uchun jaynizmda axinsa – zarar yetkazmaslik qoidasiga 
ko’proq e’tibor beriladi, ya’ni jonli yoki jonsiz narsalarga ozor yetkazmaslik 
talab qilinadi. 
Maxavira vedalarning ulug’ligini inkor etdi va veda urf-odatlariga 
braxmanlarning hukmronligiga qarshi chiqdi. U insonni ma’naviy yakkalikka 
olib boruvchi, hayot qonunlarini, abadiy rohiblikni, ruhni ozodlikka olib 
boruvchi deb hisoblangan nafsni tiyish fazilatni keng targ’ib etdi. Maxavira 
jaynilarning diniy tashkilotiga asos sodi. Uning ashaddiy rohiblik tamoyillarini 
va sodda bayon qilingan ta’minotini ko’pchilikni o’ziga jalb qildi. Uning 
maktab boshliqlari nomi bilan mashhur bo’lgan 11 shogirdi bo’lib, ular 
Maxavira vafotidan keyin uning ta’limotini davom ettirganlar. Jaynizmning 
asosiy qoida-tamoyillarini o’z ichiga olgan 15 ta asar mavjud bo’lib, ular 
Maxavira tomonidan bitilgan. Biroq mil. avv. III asr atrofida og’zaki matnlarni 
kitob holiga keltirish maqsadida qilingan harakatlarning oqibatida jaynizm ikki 
oqim: oq kiyim kiyganlar va moviy kiyim kiyganlarga bo’linib ketgan. 

---

– 37 – 
Moviy kiyim kiyganlar jaynizmning asl holatini saqlab qolishga ko’proq 
ahamiyat berganlar. Ular Rishabxaning qadimiy qonunini yo’qolgan deb 
hisoblab, oq kiyim kiyganlardagi matnlarni haqiqiy emas deb e’lon qildilar. 
Jaynizmning ikki oqimga bo’linishi har ikki oqimning o’ziga xos urf-
odatlari, kiyinishi va boshqa hayotiy qirralarning shakllanishiga sabab bo’ldi. 
Vaholanki, ular asosiy diniy qoidalarda o’zaro farqlanmaydilar. 
Hozirgi kunda dunyoda bir yarim milliondan ortiq jayniylar mavjud. Ular 
asosan Hindistonning Rajputan, Gujarat va bir qator janubiy mintaqalari 
Madxiya Bxarat shtatlarida istiqomat qiladilar.
10
Hinduizm juda murakkab din bo’lib, turli dinlar qorishmasidir. U 
braxmanizmdagi bir necha jihatlarni qabul qilgan bo’lsa-da, kasta ta’limotini 
inkor etdi. O’sha davrda Hindistonda kasta tuzumini saqlab qolishga 
braxmanizm dinini isloh qilib, qayta tiklashga harakat boshlandi. Bu harakat 
braxmanizm bilan buddizm o’rtasidagi kurashni ifodalovchi hinduizm edi. bu 
dinda eng ko’p uchratiladigani Krishna xudosidir. «Maxabxarata» juda ham 
ko’p rivoyatlar Krishna va Vishnu xudosiga bag’ishlangan. 
«Mahabxorat» eposi Hindistonning eng katta xalq og’zaki ijodining 
namunasidir. «Maxabxarata» va «Ramayana» bu ikkita juda ham qadimgi hind 
eposiga kiradi. Bulardan bizgacha yetib kelgani «Maxabxarata» nag’masidir. 
Shunisi qiziqki, hinduizm o’zining asosi hisoblanadigan vazizm va 
braxmanizmdan tashqari farqlanadi. Unda yangi braxmanizm dinlari, 
to’g’rirog’i, oqimlari mujassamdir. Ularning barchasini umumiy jihatlariga 
qarab bir guruhga jamlab: tushuncha va qonunlarning asl manbai bo’lgan 
vedalarning muqaddas yangi ustozning tan olinishi – muqaddas joylarga 
ziyoratga borish: sanskritning muqaddas til ekanligi va nihoyat sigirning 
muqaddas ekanligi. Bu besh qoida yoki aqida umum tomonidan tan olingan 
bo’lsa-da, ko’p sonli e’tiqod qiluvchilar orasida o’ziga yarasha farq va o’ziga 
xoslik kasb etgan. 
10
Антонова К.А., Бонгард-Левин Г.М., Котовский Г.Г. История Индии. –М., 1979, 99-101-бб. 

---

– 38 – 
Hinduizmda keyingi davrda vedalardan tashqari xalq og’zaki ijodi 
namunalari, jumladan, «Maxabxarata» ham muqaddas yozuvlar qatoriga 
qo’shilgan.
11
Hinduizmda ham braxmanlar asosiy o’rinni egallaydi. Shuning 
uchun ham mazkur adabiyotlarning ko’pchiligi braxmanlar tomonidan 
yaratilgan. Ular eski aqidalarning zamon talabiga javob bermasligini ko’rib, 
yangi qonun-qoidalarga mos ravishda turli oqimlarni yuzaga keltiradilar. Ular 
shu yo’l bilan o’z raqiblari hisoblangan buddistlarga qarshi kurash olib bordilar. 
Hinduizm braxmanizmdan katta farq qiladi. Unda Maxabxarata va boshqa 
she’riy matnlar qadimgi sanskrit matnidan zamonaviy hind tiliga tarjima qilinib, 
muqaddasligi jihatidan asl matni bilan bir xil hisoblanadi. Hinduizm ta’limotiga 
ko’ra braxmanlar nafaqat oliy tabaqa vakillaridan, balki oddiy xalq ichidan, 
hatto ayollardan bo’lishi ham mumkin. 
Hinduizmda iriluti uchlik – Braxma, Vishnu, Shiva xudolari asosiy 
xudolar hisoblanib, Braxma ularning eng kattasi – dunyoni yaratgan xudo 
sanaladi. Biroq hinduizmda faqat Vishnu va Shivagagina sig’inadilar. Shunga 
binoan, hinduizm ikki asosiy oqimga bo’linadi. Shivaga sig’inuvchilar va 
Vishnuga sig’inuvchilar. Shiva oddiy xalq ommasi – kambag’allarning ilohi 
hisoblanadi. U rigvedaning birinchi rus xalqlarida Rudra nomi bilan zikr etilgan, 
Atxarvedada Rudraning roli oshib boradi. Yajurvedada Rudra Agni timsolida 
berilgan. u Imana Ishvara, Maxaveda nomlari bilan ham ataladi. 
Hindistonda shivaizmning o’n uchga yaqin asosiy oqimlari mavjud. 
Shivachilar orasida asosiy oqim sifatida tridan dinalar va smartlarni aytib o’qish 
mumkin. 
Hinduizmda bayramlar ma’lum bir oqimga tegishli bo’lsa-da, ular 
ommaviy tarzda nishonladi. Qadim zamonlardan ulug’ bayramlar qatorida 
muqaddas joylarni ziyorat qilishi Hindiston diniy hayotida muhim ahamiyat 
kasb etgan. Vedalarda faqatgina ayrim joylarini ziyorat qilishga ruxsat etilgan 
11
Дмитриева Н.А., Виноградова Н.А. Искусство древнего мира. –М., 1989, 153-154. 

---

– 39 – 
bo’lsa, Maxabxaratada Hindistonning shimolida joylashgan bir necha muqaddas 
ziyoratgohlar aniq ko’rsatib o’tilgan.
12
Hinduizm aqidaviy, marosimiy va ramziy sohalardagi juda ham murakkab 
tizimi unga e’tiqod qiluvchilarning turlicha talqinida yana ham murakkablashib 
ketadi. 
Barcha 
hinduizm 
ilohiyotchilari 
uni 
animistik 
va 
butparastlik 
asoratlaridan tozalab, taraqqiy etgan dinlar qatoriga ko’tarishga harakat qilsalar-
da, but va ruhlarga sig’inish xususiyatlarini to’la saqlab qolgandir. 
Vishnuizmchilar uchun Vishnu birinchi darajali ilohdir. Oldingi kanonlar, 
ya’ni ta’limotlarda yozilishicha, Vishnu meni kalla mish nomini ilonda, Okean 
tubida og’ir uyquda yotibdi va u yotgan yerdan nilufar guli o’sib chiqadi. Shu 
nilufarda Braxma tug’ilib, u yer yuzini dunyoga keltirgan. 
Vaykultxe falakdan uyg’onib, Vishnu obrazida dunyoni boshqaradi, degan 
tushunchalar mavjud. Vishnu hozirgi Hindiston panteonida birinchilik uchun 
kurashayotgan ikkinchi ilohdir. 
Rigvedada taylatda jon ato etuvchi quyosh xudosi Vishnu birinchi darajali 
iloqdir. Unda Vishnu juda saxiy qilib tasvirlangan. Ibodat paytida uni Savitar, 
Roxita, Sura, Adita nomlari bilan ham ataydilar. U butun koinotni uch qadamda 
bosib o’tishi va havoda muallaq yura olishi xususiyati bilan tasvirlanadi. Yarim 
inson, yarim xudo shaklidagi qahramon Krishna Vishnuga qo’shilib ketgan, deb 
tasavvur qilinadi. Maxabxarata va Ramayana dostonlarida sevatara, ya’ni 
insonning vishnuga qo’shilib ketishi haqida so’z yuritiladi. Vishnu gohida to’rt 
qo’lli qilib tasvirlanadi. Vishnuning oilaviy ibodat marosimlari ba’zan juda 
murakkablashib uzoq davom etadi. U hyech qachon inson yoki hayvonni 
qurbonlik qilishni talab qilmagan. 
Vishnuizm bayramlari turli-tuman: ba’zilari umumiy, ba’zilari esa 
tabaqalarga ajratilgan holda o’tkaziladi. Ular asnosida duolar o’qib, ta’zim bajo 
keltiriladi. Ommaviy diniy marosimlarda qatnashiladi, turli hadya va 
12
Рубинштейн Р.И. Древний Восток. –М., 1974, 137-б. 

---

– 40 – 
qurbonliklar ataladi, shuningdek, ibodatxona yaqinidagi yoki ichidagi muqaddas 
hovuzda cho’milish majburiydir. Bu marosimlar ba’zi paytda bir necha kunga 
ham cho’zilib ketadi. Ularda faqatgina ruhoniy rahbarligida hadyalar yoki 
qimmatbaho bo’lgan yoki qimmatli toshlar xudolarga hali ruhoniylarga aytiladi. 
Qurbonliklar turli gullar, xushbo’yliklar, ovqatlardan, xudolar nomiga atab ozod 
qilinadigan yoki so’yiladigan hayvonlardan bo’ladi. Sigir qadimdan hindlar 
e’tiqodida muqaddas hayvon hisoblangan.
13
Shuning uchun uni qurbonlik qilish 
yoki boshqa maqsadlarda o’ldirish katta gunoh hisoblangan. Sigirning besh 
mahsuloti: sut, suzma, sariyog’, siydik va tezakdan tayyorlangan panchagavem 
hinduiylar e’tiqodida odamlarini va uylarni poklashda alohida kuchga ega. Sigir 
muqaddas hayvon hisoblanganligi uchun u xudolar bilan bir qatorda ehtirom 
qilinadi. U keyinchalik tirik butga aylanib, Shivaning ma’budlik o’rnini 
to’ldirdi. Vishnuizmda ham o’zining muqaddas hayvoni bor. U maymundir. 
Rigvedada Vrishaxana timsolida Xanumanning ajdodini ko’rish mumkin degan 
rivoyat keltiriladi. Shuning uchun maymun Ram, ya’ni «Ramayana» dostonidagi 
odam-xudoning ittifoqchisi maymun xudo Xanumanning vakili sifatida 
ulug’lanadi. 
Bundan tashqari ilon, sher, fil, ba’zi qushlar ham ilohiylashtiriladi. 
Umuman olganda, Hinduizmda deyarli har bir Hindiston hayvoni xudo yoki 
xudoning hamrohi deb e’tiqod qilinadi.
14
Vishnu singari Shiva ham ommabop xarakterdagi xudo hisoblanib, u eng 
mudhish joylarda – jang maydonlari, yo’l chorrahalarida, o’liklarni yoqish 
joylarida bo’ladi deb hisoblangan. Shivaning bo’ynida kalla suyaklaridan iborat 
taqinchoqlarda tasvirlanib, uni yovuz kuchlar – yovuz arvohlar, ruhlar qurshab 
yuradi. U o’lim va vaqtni, ya’ni barcha narsani halok qiluvchi timsolida 
ko’rilgan. 
Shu bilan birga, Shiva buyuk asket obrazida hamda barcha asketlarning 
rahnamosi sifatida ko’rinadi. U Himolaydagi Kaylasa tog’ida meditasiya bilan 
13
Бэшем А. Чудо, которым была Индия. –М., 1977, 325-326. 
14
Рубинштейн Р.И. Древний Восток. –М., 1974, 134-135-б. 

---

– 41 – 
shug’ullangan holda yo’lbars terisi ustida butun borliqni ushlagan holda 
o’tiribdi. Uning uzun sochlari (djata) tugun shaklida tepasida tugilgan. Unda 
yosh oy yarqirab turibdi hamda muqaddas Gang suvlari uning sochlaridan oqib 
tushmoqda. Peshonasining qoq o’rtasida uchinchi ko’z – oliy donishmandlik 
hamda ko’ra bilish xususiyatiga ega; uning tomog’i qop-qora – zahar izidan 
darak beradi. Shiva ilonlar hukmdori, ular uning bo’ynini va qo’llarini o’rab 
turadi. Uning gavdasi kul bilan qoplangan, bu esa asketizmning simvoli 
hisoblanadi. Uning yonida quroli – uch tig’li nayza (trizubes) bor. U xotini – 
go’zal Parvati va u minib yuradigan ho’kiz – Nandi yonida tasvirlanadi. 
Boshqa 
bir 
obrazlarda 
Shiva 
janubga 
yuzi 
qaratilgan 
holda 
(Dakishnamurti) tasvirlanadi; bu holda u butun dunyo oqsoqoli ko’rinishida 
gavdalanib, bir oyog’i taxtda, boshqa oyog’i bilan yerga tekkizgan holda, 
qo’llari tushuntirayotgan holda, ko’tarib turgan holda tavirlangan. 
Afsonalarda Shivaning Himolay qizi Parvatiga uylanishi aytib o’tiladi. 
Taraka ismli yovuz kuch xudolarga juda xalaqit qilgan, qaysikim unga 
Shiva va tog’lar qizidan dunyoga kelgan farzand tomonidan o’ldirilishi taqdiriga 
yozilgan. Lekin Shiva meditasiya bilan o’ta mashg’ul bo’lganligi sabab, farzand 
ko’rish ehtimoli xudolarga ortiqcha ko’rindi. Shunday bo’lsa-da, xudolar 
Himolayning go’zal qizi bo’lmish Parvatini Shivaga xizmat qilish uchun 
jo’natadi. Lekin go’zal malak qanchalik xudoni o’ziga qaratishga harakat 
qilmasin, u e’tibor bermaydi. Sevgi xudosi Kama bu mojaroda azob chekadi va 
oxir oqibatda Shivaning uchinchi ko’zi tomonidan kuydirib yuboriladi. Oxirida 
Parvati xudoga taqlid qilib, asketizmga o’zini bag’ishlaydi. O’zining ustidan 
chiroyli zeb-ziynatlarini yechib, qo’shni tog’da joylashadi. Shiva uning yangi 
ko’rinishini payqab, sevib qoladi. Shiva uylanib, ularning to’y marosimida 
barcha xudolar qatnashadilar. Tez orada Parvati urush xudosi bo’lmish Skandani 
dunyoga keltiradi. U katta bo’lgach, yovuz Taranani o’ldiradi. 
Janubiy Hindistonda xuddi shunga o’xshash afsona bo’lib, unda Shiva va 
Maduray hukmdorlaridan birining qizi Minakishning to’yi to’g’risida gapiriladi. 

---

– 42 – 
Ushbu voqyealarga va afsonalarga bag’ishlab, Janubiy Hindistondagi eng 
mashhur va ulug’vor ibodatxonalardan biri qurilgan. 
Hindistonda Ona-xudolarga hamma vaqtlarda va davrlarda hurmat bilan 
qarashgan. Ilk teologiyada onalar obrazlari noaniq va «tuman»li bo’lgan, 
Guptalar davrining boshlariga kelgach, alohida ibodatxonalarda ularga sig’ina 
boshlagan. 
Shu vaqtdan e’tiboran ona-xudolarning ahamiyati osha boradi. Faqatgina 
Shimoliy Hindistonga musulmonlarning kirib kelishi bilan hamda ortodoksol 
vishnuizmning to’lqini oqibatida vaqtinchalik ona kultining rivojlanishi to’xtab 
qoladi. Hozirgi vaqtda Bengaliya va Assamda ushbu kult ommabopdir; 
Hindistonning ayrim hududlarida ham ma’lum. 
Ona-xudo kultining asosiy formasi Shivaning xotiniga sig’inish bo’lib, 
uni Parvati («Tog’lar qizi»), Maxadevi («Buyuk xudo»), Sati («Yaxshilik 
keltiruvchi»), Gauri («Oq»), Annapurna («Taomlar sovg’a qiluvchi») yoki 
oddiy qilib Ona (tamil. «ammai») deb murojaat qilingan. Qo’rqitish aspekti 
orqali uni Durga («Yengilmas»), Kali («Qora») va Chandi («Johil») deb 
atashadi.
15
Vishnu, Shiva va Durgadan tashqari ko’plab boshqa xudolarga 
sig’inganlar. Vedalar davri xudolaridan farqli hinduizmning yangi xudolari 
tabiat hodisalar bilan uzviy bog’liq bo’lmay, antropomorfizm rivojlangan. 
Vedalardagi ko’p sonli quyosh xudolari hinduizmda yagona Surya 
(«Solnse» - «Quyosh») xudosiga birlashadi. 
Vedalardagi urush xudosi Indra, o’zining asosiy ahamiyatini yo’qotadi, 
biroq qator yangi atributlarni o’ziga mujassamlashtirdi. O’zining fili Ayravata 
ustida o’tirib, dunyoning sharqiy qismini qo’riqlab turgan hamda pastki osmon 
– Amaravatining hukmdori bo’lgan. 
Boshqa nom, ya’ni Shakra nomi bilan u ilk buddizmning asosiy xudolari 
qatoriga kirib, Braxmadan keyingi ikkinchi o’rinda turgan. 
15
Женщина в мифах и легендах. Энциклопедический словарь. –Т., 1992, 172-б. 

---

– 43 – 
Varuna – suv xudosi bo’lish uchun o’zining osmon qasridan tushgan, 
hamma narsani ko’ruvchi vedalar xudosi edi va shu bilan birga Olamning 
g’arbiy qismini qo’riqlovchisi ham edi. Varuna kulti erta so’nadi. 
Vedalardagi o’lim xudosi, janubiy tomon qo’riqchisi Yama alohida kult 
sifatida qaralmasa-da, uning roli bir muncha o’zgaradi: u jannatning ijobiy 
hukmdoridan o’liklar podsholigida qattiqqo’l qozi sifatida namoyon bo’ladi. 
Ayrim vaqtlari Yamani misrlik Tot singari tarozi bilan tasvirlashadi. 
Dunyoning shimoliy tarafi Kubera – qimmatbaho metallar, toshlar, 
minerallar va umuman boylik xudosi taftishida edi. ushbu xudo Vayshravana 
nomi bilan so’nggi veda adabiyotida eslanib, buddizm va jaynizmda yaxshi 
tanish. U Kaylasa tog’i yaqinidagi, qimmatbaho toshlar bilan qurilgan go’zal 
shahar – Alakada istiqomat qilgan. Uning qo’l ostida ko’p sonli gnomlar 
(guxyaka) va tog’ jinlari (yaksha) armiyasi bo’lgan. U odam ko’rinishida – katta 
qorinli, tanasi karlik singari tasvirlanadi. Uning kulti keng qamrovli emas edi. 
Ushbu to’rt xudo: Yama, Indra, Varuna va Kubera – lokapallar sifatida, 
ya’ni boriqni saqlovchilar sifatida mashhur edi. So’nggi tekstlarda esa yana 
to’rtta saqlovchi oraliq viloyatlarga hukmroni edi: Soma shimoli-sharqda; Vayu 
(shamol xudosi) shimoli-g’arbda, Agni janubi-sharqda va Surya janubi-g’arbda. 
Ulardan Agni xudosi, epik poemalar davrida o’ta mashhur bo’lib, keyinchali esa 
sig’inuvchilar orasida o’ziing hokimiyatini yo’qota boradi. 
Ganesha yoki Ganpati, ganlar yo’lboshchisi (Shivaning yarim ilohiy 
yordamchilari) – Shiva va Parvatining ikkinchi o’g’li hamda g’arbdagi hind 
xudolarining eng mashhuri. U fil boshli, katta qorinli qilib tasvirlanadi. Undan 
biron-bir ish boshlashdan oldin to’siqlarni olib tashlash, mushkullarni oson 
qilishini so’rab sig’inishadi: ko’ngilchan va rahmdil xudo – fil qariyb barcha 
hinduistlar, vishnuistlar va shivaistlar tomonidan tasarruf etiladi. 
Xanuman – maymun xudo, Vayuning o’g’li, Ramaning haqqoniy do’sti – 
panteonga kiritilishidan ancha oldin keng, ommabop xarakterli xudolardan edi. 
U hozirda ham o’zining katta ta’sirini yo’qotmay, inson tanasi bo’lgan maymun 

---

– 44 – 
ko’rinishidagi qishloq xudolaridan biri. Xanuman – rahmdil jin, qo’riqlovchi va 
unga bag’ishlab maymunlar muqaddas jonivor deb hisoblanadi. 
Kama («Xohish», «Istak») – u ko’pgina boshqa nomlar va epitetlar orqali 
mashhur bo’lgan hindlarning sevgi, muhabbat xudosi. U ham o’zining 
yevropalik ukasi Amurga o’xshab, yosh yigitcha ko’rinishida tasvirlanadi. U 
ham o’q va kamon bilan qurollangan bo’lsa-da, hind erotining kamoni 
shakarqamishdan yasalib, asalarilar to’dasi bilan qurshalgan, o’q o’rnida esa 
gullar xizmat qilgan. Uning xizmatida nimfalar (apsar) bo’lib, ulardan biri 
Kamaning dengiz maxluqi tasviri tushirilgan bayroqni ko’tarib yurgan. 
Kamaning o’qlari gullardan bo’lib, xudolarni ham, insonlarni ham birdek 
bartaraf etgan, faqatgina bir marta buyuk xudo Shivada hissiyotlarni tug’dirish 
uchun harakat qilganda, u yoqib yuborilinadi. Sevimli rafiqasi Gatining 
iltimoslariga ko’ra uni yana hayotga qaytarishadi. Kama ko’pincha 
adabiyotlarda esga olinadi. Unga atab har yili katta bayramlar uyushtirilgan, 
yigitlar va qizlar orasida ommabop bo’lgan. 
Lakshmi («Baxt») Vishnuning rafiqasi, ko’pincha Shri nomi bilan 
atashgan; omad hamda baxt xudosi edi. Ayrim afsonalarga qaraganda, u Vishnu 
bilan bir vaqtda paydo bo’gan bo’lsa, boshqa bir afsonalarda Afroditadek 
ibtidoiy ummondan chiqib kelgan degan, qarashlar bor. Odatda, u qo’lida 
nilufar gulini ushlagan holda, nilufar gulining ichida o’tirgan go’zal va 
jozibador ayol ko’rinishida tasvirlangan. Uning yonida ikkita fil unga suv 
purkab turishgan. Lakshmi alohida kult obyekti sifatida ko’rinmasa-da, u 
tasvirlangan ko’p sonli «ikona»lari ikkinchi darajali xudo sifatida keng qo’llab 
kelishgan. 
Braxmaning rafiqasi Sarasvati san’at, musiqa va adabiyot rahnamosi 
sifatida alohida mustaqil rol o’ynagan. «Rigveda»da ushbu nomi bilan 
muqaddas daryo atalgan, so’nggi vedalar adabiyotida Vaya («Nutq») xudosi 
sifatida katta ahamiyat kasb etgan. U yosh, go’zal, oq tanli ayol ko’rinishida, 
ko’pincha, hind udi hamda qo’lida kitob bilan tasvirlangan. Uni oqqush kuzatib 

---

– 45 – 
yurgan. Odat bo’yicha u sanskrit tilini va devanagari xatini kashf qilgan deb 
qaraladi. Sarasvati hamisha olimlar, yozuvchilar hamda musiqachilar tomonidan 
qadrlanadi; uning kulti hozirgacha so’nmagan. 
Yuqorida ko’rib o’tgan qudratli xudolar bilan birga juda ko’plab unchalik 
ahamiyat kasb etmagan xudolar mavjud edi. har bir qishloqning mahalliy xudosi 
bo’lgan; ko’pincha ulardan muqaddas daraxt ostida qo’yilgan qo’pol but yoki 
fetish shaklida edi. Ayrim qishloq hosildorlik xudolari assimilyasiya natijasida 
ommabop xarakterga ega bo’ldi. Qadimgi Hindistonda antik dunyodagi kabi har 
shahar o’zining xudo-qo’rqichilariga ega edi, qaysikim ular ayrim vaqtda 
panteonda muhim ahamiyat kasb etgan. Mahalliy xudolardan tashqari ko’plab 
rahmdil va yovuz yarimxudolar va ruhlar ham mavjud edi. 
Ilon ruhlar (naglar), yarim odam – yarim ilonlar (ular ilon dumli edi) eng 
qadimgi davrdan e’tiboran kult obyekti edi. Ular Bxagavati deb nomlangan 
ajoyib shaharda yashab, son-sanoqsiz boyliklarni qo’riqlab yotganlar; ularning 
ko’nglini ola bilgan ayrim insonlargagina qimmatbaho buyumlardan taqdim 
etilgan. Ular inson timsoliga ham kira olishgan hamda Hindistondagi ko’pgina 
sulolalar, o’zlarini qahramon – inson va nagina, ayol-ilondan tarqalganlar deb 
hisoblaganlar. Naginalarning prototiplari bo’lib, ibtidoiy qora tanli qabilalar 
bo’lishi mumkin, qaysikim ular bilan oriylar Hindistonga kirib kelishganida 
to’qnashgan bo’lishi mumkin; naglar millatining rivojlanishining ibtido 
pog’onasida turgan uyushmalari Assamda hozirda ham mavjud. Ilonlar kulti 
Hindistonda o’ta keng tarqalgan; naglarning mifik obrazlari, albatta, ko’pchilik 
holda tub joy ilonlar kultini Hindistondagi ko’pgina qabilalarining sig’inishidan 
deb bilamiz. 
Yakshilar xudo Kubera bilan assosiasiya qilinadi hamda qishloq aholisi 
ularni gnomlar yoki elflar deb sig’inishgan. Milodimizgacha ularning kulti keng 
tarqalgan edi, biroq hinduizmning buyuk xudolariga bo’lgan sig’inish ko’paya 
borgan sari ularning ahamiyati yo’qola boradi. Yakshilar odatda insonlarga 

---

– 46 – 
xayrixohlik bildirganlar, lekin ularning ayollari – yakshinilar yovuzlik 
qilishganlar hamda kichik bolalarni yeganlar. 
Gandxarvalar 
vedalar 
matnlarida 
esga 
olinadi; 
ular 
Indraning 
xizmatkorlari va osmon musiqachilari edi. Budda davrida uni bola tug’ilishida 
yordam berishiga hamda bolaning paydo bo’lishiga ishonishganlar. Ular bilan 
bog’liq holda kannarlarni ham e’tirof etganlar. Ular odam boshli va ot tanali 
osmon musiqachilari edi; antik davrdagi kentavrlarga o’xshash, balki ular bilan 
ayrim bog’liqligi bo’lishi mumkin. 
Gandxarvalar erkak jinsidagi xudolar edi. Ularning ayol jinsidagilari 
apsaralar yoki apsarasalar edi; vedalar davrida suv bilan bog’liq bo’lsa, 
keyinchalik osmonga ko’chiriladi. Ular o’ta go’zal bo’lib, ularning yaxshi 
ko’rgan mashg’uloti – meditasiya bilan shug’ullanayotgan asketlarni yo’ldan 
urish. Xuddi shunday apsara Menaka buyuk donishmand Vishvamitrani yo’ldan 
urib, Shakuntalani dunyoga keltiradi – mashhur Kalidasa dramasining 
qahramoni. 
Yarimxudolarning keyingi guruhida vidyadxara vakillari bo’lib, osmon 
sehrgarlari – sirli mavjudotlar, Himolaydagi sehrli shaharlarda yashovchilardir. 
Vedalardagi munilar singari ular havoda ucha olib, xohishlariga qarab o’zgara 
olganlar. Ular insonlarga nisbatan xayrixoh edilar. 
Rishi («donishmand» yoki aniqrog’i «bashorat qiluvchi») – vedalar 
gimnlarining tuzuvchilari (avtorlari), shuningdek, xudolar holatidagi osmonga 
chiqarib qo’yilgan, qadimgi davrning afsonaviy donishmandlari. Katta Ayiq 
turkumidagi yulduzlarga o’xshatilgan asosiy rishilar: Marichi, Atri, Angiras, 
pulastya, pulaxa, Kratu va Vasishtxa. Muhim rollarni Kashyapa va Daksha 
rishilari o’ynagan; afsonalarda aytilishicha, ular xudolar va insonlarning 
ajdodlari bo’lishgan. Musiqa homiysi narada; o’zining axloqi va asketizmi bilan 
kshatriydan braxmanga o’tgan Vishvamitra, xudolar va shaytonlarning 
murabbiysi, vedalar davrida xudo, keyinchalik rishi darajasiga tushirilgan 
Brixaspati (uni Yupiter planetasi bilan tanglashtiriladi; materialistik falsafiy 

---

– 47 – 
tizim va davlatni boshqarish ilmining asoschisi deb hisoblashgan) va nihoyat 
Agastya – janub xalqlariga din va madaniyatni bergan rishilar e’tirof etiladi. 
Birmuncha sustroq ahamiyat kasb etgan katta avliyolar guruhi – siddxlar 
bo’lib, o’zlarining taqvodor – xudojo’yligi bilan osmonga chiqariladilar. 
Yovuzlik ruhlari orasida asurlar yoki shaytonlar asosiysi edilar. Vedalar 
davrida «asura» so’zi aniq bir xudolarga tegishli bo’lsa, hinduizmda esa xudolar 
bilan doimiy dushmanlashgan g’ayritabiiy mavjudotlar guruhiga aytilgan. 
Insonlar uchun har xil turdagi jinlarning xavfi ko’proq edi, masalan, rakshaslar; 
ular orasida eng mashhuri Ravan bo’lib, u Lanka shohi edi. U o’n boshli 
shayton obrazida ko’rinib, Rama tomonidan o’ldiriladi. Bir qanchagina 
rakshaslargina shunday kuchga ega edi, ularning barchasi xavfli bo’lib, 
insonlarga qo’rqinch tuyg’usini solar edi. 
Kechasi hayoliy ruhlar (preta, bxuta), odamlarning yalang’och ruhlari 
aylanib yurishar edi; ular zo’rlik yo’li bilan o’ldirilgan insonlar ruhi bo’lib, hali 
tirik bo’lgan qarindoshariga xavf solar edilar. 
Hinduizm kulti xudolar va yarim xudolarni rahm-shafqatli qilish bilan 
chegaralanmagan, aniq bir ma’noda butun tabiat o’zida ilohiylikni jamlagan. 
Buyuk insonlar va avliyo hayotligida ham, o’limidan ancha keyinroq ham 
hurmat qilingan, bu bilan ilohiylikning bir bo’lagi ko’rsatilgan. Xuddi shunday 
misol tamillar shivaizmining 63 nayanarlari va tamillari vishnuizmining 12 
alvarlari to hozirgacha yarim xudolar sifatida tan olinadi. Nafaqat insonlar, balki 
hayvonlar, shuningdek, o’simliklar ham shu bugungi kungacha muqaddas 
hisoblanib keladilar. Masalan, sigir afsonaga ko’ra, barcha sigarlar onasi 
Surabxi, kosmik ummondan paydo bo’lgan boyliklarning biri edi. Sigirdan 
olinadigan beshta mahsulotning barchasi katta tozalovchi xususiyatga ega. Sigir 
muqaddas hisoblansa-da, sigir-xudo yo’q edi, ularga atab ibodatxonalar 
qurishmaganlar. Har qanday sigir hurmat qilingan, qadrlangan. Ho’kizlar ularga 
qaraganda ko’proq qadrlangan, chunki unda Shiva minib yurgan. Nandining 

---

– 48 – 
tasviri ko’pchilik shivaitlarning ibodatxonalarida aks ettirilgan, e’tiqodlar 
qiluvchilar unga atab sovg’alar keltirishadi. 
Qadimgi Hindistonda sigirdan so’ng ilon qadrlangan. Afsonaviy 
ajdarholar – Shesha, Vasuki va ularga o’xshashlar – ilon obrazini ko’tarilishiga 
turtki bo’lgan, ularning kulti eng qadimgi ibtidoiy davrga borib taqaladi. 
Ilonlarga qurbonlik qilish, hinduzimda, yomg’irlar mavsumida qilinib, oddiy 
ro’zg’or udumlaridan edi. Chumoli uyumlarini ilonlar makoni hisoblashgan. 
Dunyoning boshqa qadimgi xalqlari kabi daraxt kulti Hindistonda ham 
tarqalib, qaysikim, butazori bo’lgan. Gippala yoki ashtaxxa (anjir) eng 
muqaddas daraxt hisoblangan. Qolganlari ozmi-ko’pmi qadrlangan. Ashoka 
daraxtiga farzand ko’rmoqchi bo’lgan ayollar sig’inishgan; tulasi o’simligi 
rayhonga o’xshab ketadi, u Vishnu kulti bilan bog’liq. Uni hozirgacha 
hinduizmga sig’inuvchi ko’pgina uylarda ekib kelishadi. Vedalar davridan 
kusha va daroxa o’tlari muqaddas hisoblangan. Biroq vedalardagi soma 
o’simligi unutiladi. 
Qaysidir bir ma’noda tepaliklar va tog’lar, ayniqsa, Himolay tog’i 
muqaddas hisoblangan. Osmono’par tog’larda xudolar yashagan: Vaykuntxida, 
Vishnu, Kaylasada, Shiva istiqomat qilishgan degan qarashlar mavjud. 
Daryolar ham muqaddas hisoblanib, birinchi navbatda, albatta, Ganga 
e’tirof etilib, uni Vishnuning tovonidan oqib tushadi; Somon yo’li sifatida 
(Mandakini) osmonda oqadi; keyin esa Shivaning sochlaridan yerga oqib 
tushadi deb sanaganlar. Ganga o’zining ulkan irmog’i Yamuna (Jamna),shekilli, 
alohida xudo sifatida qaralgan. Qolgan daryolar orasida Sarasvati, qaysikim, 
afsonalarga qaraganda yer ostida oqib, Ganga va Jamnalarning quyilish joyida, 
Prayaga (Allaxabad) oldida birga qo’shiladi; Narmada, Godavari, Krishna 
(hozirgi Kistna) va Kaveri muqaddas hisoblanadi. Ayrim ko’llar, ayniqsa, 
Himolaydagi Kaylasa tog’i yonidagi Manasa hamda Adjmera yaqinidagi 
Pushkara ko’llari muqaddas hisoblanadi. Hatto shaharlar ham muqaddas deb 
sanalgan. 

---

– 49 – 
Upanishadlar davrida ishlab chiqilgan karma haqidagi ta’limot buddizm 
va jaynizm tomonidan qabul qilingan, shuningdek, hinduizmning bo’linmas 
qismi bo’lgan. Hinduizmning aniqlab berishicha, karma (aynan «ish» yoki «ish 
yoki yumush qilmoq») tanani aniqlab beradi – inson, hayovon yoki jahannam – 
keyingi hayotini, qayerda bo’lishini aniqlaydi. Oldingi karmadan, insonning 
xarakteri, taqdiri, ijtimoiy holati, uning xursandchiligi va g’amlari bog’liq 
bo’lgan. Har bir yaxshi ish, albatta, ertami yoki kechmi baxtga olib keladi, 
yovuz ishlar esa baxtsizlik keltiradi. 
Karmaga ishonch fatalizmga olib kelmagan. Hinduizm g’oyalarida 
fatalizm ko’pincha olqishlanmagan; Biz karma qonunlaridan qochib 
ketolmaymiz, biroq aql bilan ish yuritsak va ko’ra-bila olsak, ushbu qonunni 
o’zimizning maqsadlarimizda ishlata olamiz. 
Transmigrasiya jarayoniga turli xil tushuntirishlar beriladi, biroq barcha 
maktablar bir to’xtamga kelishadi, ya’ni jon, ruh bir tug’ilishdan boshqasiga 
o’tayotganida yalang’och holatda emas, balki bir yoki bir qancha qobiqlar bilan 
o’ralgan holda o’tadi. Qobiqlarning holati oldingi xayrli yoki yovuq ishlariga 
bog’liqdir. Transmigrasiyaning yupqa tanasi sezish organlaridan ayridir. 
Sansara – bir tanadan ikkinchisiga doimiy o’tib turishidir va hinduizm 
transmigrasiyadan ozod bo’lishga intiladi. 

---

– 50 –