Alisher navoiy nomidagi samarqand davlat universiteti
Yüklə 0,53 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
KIRISH. ASOSIY QISM: I-bob. Qadimgi Hindiston tarixining qisqacha bayoni. II-bob. Qadimgi Hindistondagi diniy e’tiqodlar. III-bob. Qadimgi Hindiston diniy marosimlari va arxitektura. XULOSA. FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO’YXATI. – 3 – KIRISH Ko’p asrlar davomida taraqqiy etib kelgan qadimgi hind madaniyati bir qator qo’shni xalqlar madaniyatining rivojlanishiga ancha kuchli ta’sir ko’rsatgan. Ko’pgina diniy to’plamlar saqlanib kelganligi sababli qadimgi hind xalqlarining dini to’g’risida, ayniqsa, yaxshi ma’lumotlarga egamiz. Hindistonning eng qadimgi dini totemizmdan, tabiatni ilohiylashtirish, ota-bobolar ruhiga topinishdan boshlanadi. Vedalarda tabiatga topinish yaqqol aks etganini ko’ramiz. Chunki Vedalar tuzilgan vaqtda hindlar quyoshga (Suriya) sig’inganlar, Varuna nomi bilan osmonni ilohiylashtirganlar, muqaddas olovga (Agni), shuningdek, momaqaldiroq xudosiga (Indra) topinganlar. Dehqonchilikning rivojlanib borishi bilan tabiatning ishlab chiqarish kuvlari va umuman, hosildorlik ma’budasi to’g’risida tasavvur paydo bo’lgan va tarkib topgan, ular bu ma’budani Aditi deb ataganlar va unga «hammaning onasi», «hamma narsaning mohiyati», «adabiyot», «yaratilgan va yaratuvchi» deb har xil qo’shimcha nomlar berganlar. Shuning uchun ham xudolarni «Aditining farzandlari yoki o’g’illari» deb ataganlar. «Aditi» nomidan olingan «aditya» so’zi «xudolar» ma’nolarini anglatadigan bo’lib qolgan. Bu qadimgi tabiatga topinish qishloq jamoalarigi xos bo’lgan ideologiyani tom ma’nosi bilan aks ettirgan, bu jamoalar ichidagi ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlar «ishlab chiqarish mexanizmining soddaligi» bilan farq qilgan. Qadimgi Hindistonda patriarxal oila hayoti bilan bog’langan olovga topinish odati, ayniqsa, keng tarqalgan. Ota sifatidagi olov uyning katta oilaviy jamoalarida ham, yakka oilaning xususiy xo’jaligida ham oila xo’jayini – patriarx (grixapati) boshliq bo’lgan uyda (grixya) oilaviy hayotning markazi bo’lgan. Biroq olov xudosi Agni sharafiga yozilgan va Rigvedada saqlangan gimnlardan birida, olovga topinish «yog’och parchalari bir-biriga qattiq ishqalanib» o’t hosil qilish usuli birinchi marta kashf etilgan qadimgi zamonlarga oiddir, deyiladi. Odamlarga birgalikda hayot kechirishga imkon bergan olovning xo’jalik ahamiyatiga katta baho berib, qadimgi hindular olovni – 4 – «qishloqning boshlig’i» (vishpati) deb ataganlar. Maxsus kohin (atxarvan)lar himoyasida doimiy yonib turadigan muqaddas olovga topinish shu tariqa vujudga kelgan. Uydagi olovga topinish bilan birga, osmondagi olovga ham topinib, uni «ilohiy ota» - Dyaus-Pitar deb ataganlar. Olovga topinish ota- bobolar e’tiqodi bilan juda yaqindan bog’langan bo’lib, har bir uydagi oila boshlig’i (patriarx) ota-bobolariga topingan. Masalan, Manu qonunlarida aytilishicha, «ota-bobolar – dastlabki xudolardir; ular g’azabdan xoli bo’lganlar, mutlaqo pok, doimo bekamu ko’st, nizodan yuz o’giradigan va katta fazilatlar egasi» bo’lganlar. Ota-bobolar e’tiqod urug’chilik tuzumi davrida vujudga kelgan va katta patriarxal oilalarning boshliqlari bo’lgan boy aristokratlar hokimiyatining obro’sini ko’tarish quldorlik jamiyatini mustahkamlash uchun xizmat qilishi lozim edi. Shu tufayli braxmanlarning qonunlar to’plami Manuda, ayniqsa, ota- bobolarning qadimgi e’tiqodi qayd qilib ko’rsatilgan: «Ikki qayta tug’ilganlar uchun ota-bobolar ruhiga sig’inish xudolarga sig’inishdan ko’ra muhimdir». Ota-bobolar ruhiga sig’inish din va e’tiqodning eng keyingi va ancha murakkab formalari hali ishlab chiqilmagan, eng keyingi dogmatika hali ma’lum bir shaklga solinmagan juda qadim zamonlardan boshlanadi. Shu sababli Manu qonunlarida: «Ota-bobolar har tomoni ochiq, tabiatan toza yalangliklarda, daryolarning bo’ylarida, pastqam yerlarda qilingan qurbonlardan hamisha rozi bo’ladilar» deyiladi. Bu esa, chinakam ota-bobolar – ota, buva va katta buvaga sig’inishning o’zginasidir. O’sha diniy qonunlarda yana bunday deyiladi: «Otasi o’lib, buvasi hali hayot bo’lgan kimsa, o’z otasining nomidan keyin katta buvasining nomini tilga olishi kerak». Muqaddas Veda kitoblarida ota-bobolarga murojaat qilib aytilgan qadimgi qo’shiqlar saqlangan. Eyen qadimgi diniy madhiyalar qadimgi patriarxal turmush davriga oiddir. Ota-bobolar ruhiga sig’inish qadimgi Hindistondagi turg’un hayotda juda uzoq vaqtlargacha saqlanib kelgan. Bu qadimgi ota-bobolar ruhiga sig’inish odatining hindularning ancha keyin paydo – 5 – bo’lgan (eramizning V asrida) «Shakuntala» dramasida ham saqlanib qolgan. Podsho Dush’yanta farzandi yo’qligidan nolib bunday deydi: «Afsus, Dush’yantaning ota-bobolari xavf ostida. Farzandsizman, ular bilmaydilarki, men o’lganimdan keyin bolalarning qaysi biri munosib qurbon beradi va ulardan kimning ko’z yoshi mening ko’z yoshimga qo’shiladi». Chorvachilik va ilk dehqonchilik davrida dinning qadimgi formalari bo’lgan tabiatga topinish va ota-bobolar ruhiga sig’inish, ayniqsa, keng tarqalgan bo’lsa (buni Rigvedadagi eng qadimgi madhiyalar ko’rsatadi), quldorlik jamiyati va davlat tashkil topgan davrda bu topinishlar, sinfiy tuzumni mustahkamlashga qaratilgan yangi diniy e’tiqodlar bilan almashinadi. Qadimgi tabiat xudolari asta-sekin davlat, podsho va podsho hokimiyatining himoya qiliuvchi xudolariga aylanadi. Bu narsa, azallari momaqaldiroq va yashin xudosi deb hisoblangan Indra e’tiqodida juda ravshan ko’rinadi. Qadimgi diniy poeziyada Indra o’zining momaqaldiroq boltasi bilan ajdarni o’ldirib, osmon suvlarini undan ozod qiliuvchi dahshatli xudo qilib tasvirlangan. Shuningdek, Indra hosildorlik xudosi deb ham hisoblangan. Ammo keyinchalik u yerdagi kuchlar xudosiga, podshoni himoya qiluvchi xudoga aylangan. Indra aristokratiya, davlat va podsho hokimiyatining himoyachisi deb hisoblanadigan bo’lgan. Shu sababli Indrani ikkinchi Varna sostaviga kirgan kshatriyalar, aristokrat-jangchilar, ayniqsa, izzat-hurmat qilganlar, odatda podsho va knyazlar dinastiyasiga asos soluvchilar ana shu ikkinchi varna namoyondalari orasidan chiqqanlar. «Indra» so’zining o’zi «knyaz» yoki «podsho», «janob», «hokim» ma’nolarini (semit tillaridagi «malik» yoki «adon» kabi) anglata boshlagan. 1 Markazlashgan yirik davlatlar tashkil topa borgan sari yagona xudoga topinish elementlari ham paydo bo’la boshlaydi. Yerda yagona podsho bo’lgani kabi, osmonda ham yagona xudo bo’lishi lozim bo’lgan. Shunday qilib, yagona xudo to’g’risida tasavvur paydo bo’lib, bu xudoni Prajapati (odamni, odamlarni va xalqni yaratuvchi) deb ataganlar. Olamni yaratgan bu yagona xudoning 1 Авдиев В.И. Қадимги Шарқ тарихи. –Тошкент, 1964, 700-б. – 6 – yorqin tasvirini Vedalardagi madhiyalarda ko’ramiz: «U yorug’ osmonni, mustahkam yerni, olam nurini va fazo orqali o’tib butun olamni o’rab turgan osmon gumbazini yaratgan… U hamma xudolarning yagona xudosidir». Diniy urf-odatlar murakkablashib borishi bilan birga maxsus kohinlik ham vujudga kelib, bu kohinlik asta-sekin mustahkam kastaga birlashib ketadi. Braxmanlarning alohida ideologiyasi paydo bo’ladi va braxmanlar kastasining mustahkam tashkiloti ham vujudga keladi. Qadimgi diniy to’plamlar – vedalar, diniy-filosofik faoliyat xiyla taraqqiy etishi natijasida paydo bo’lgan sharh va izohlar (Upanishadlar) bilan to’lib ketadi. Braxmanlar ta’limotiga ko’ra, faqat braxmanlar kastasiga mansub kishilargina muqaddas diniy marosimlarni o’tashi, odamlarga diniy ta’lim berishi mumkin bo’lgan. Braxmanlar kastasi ichida xudoga topinish jihatidan alohida darajalar bo’lgan. Braxmanlarning murakkab ishlangan maxsus qoidalari bo’lib, shogirdlarning ham, ustozlarning ham bu qoidalarga rioya qilishlari lozim bo’lgan. Har bir shogird o’z ustozi (guru) ga batamom bo’ysunib, qattiq intizomga asoslangan shogirdlik davrini o’tashi kerak bo’lgan. Shogird muqaddas kitoblarni, duolarni, qurbonliklar qilishni, braxmanlar tuzumining rasm-odatlari va qonunlarini o’rganishi kerak edi. Bularni uzoq vaqt o’rganganidan keyingina u kohin bo’lish huquqiga ega bo’la olgan. Kohinlarning biqiq kastasi ana shu tariqa vujudga kelgan va mustahkamlanib borgan. Biroq odamning sinchkov fikri braxmanlarning bu qadimgi dinlarining negizlariga putur yetkaza boshlaydi. Asta-sekin diniy filosofik ta’limotlar paydo bo’lib, bu ta’limotlarda qadimgi dinning haqiqatligiga ishonmaslik belgilar ko’rina boshlaydi. Qadimgi din va kohinlik o’rgatib kelgan aqidalarni haqiqatligiga ishonmaslik belgilar ko’rina boshlaydi. Qadimgi din va kohinlik o’rgatib kelgan aqidalarning haqiqatligiga shubha to’g’iladi. Odamlar oxiratga ham shak-shubha bilan qaraydigan bo’ladilar. Chunonchi, diniy-filosofik traktatlardan birining avtori: «bu dunyoni tashlab ketish yaxshi emas, chunki biz narigi dunyoda yashaymizmi, yo’qmi kim biladi», deydi. – 7 – Oxiratning borligiga shak-shubha qilib aytilgan achinish ohanglari hatto braxmanizmga asos solgan Yajnavnya asarlarida ham ko’rinadi. «O’lgandan keyin ong bo’lmaydi», chunki «kesib tashlangan daraxt yana o’z ildizidan o’sib chiqadi, ammo ildizini ajal qirqqan odam yana qaysi tomirdan o’sib chiqar ekan? Urug’idan o’sib chiqadi, deya ko’rmang, chunki urug’ faqat tirik jondangina bo’ladi. O’lgan kishi yana qaytib «tug’ilmaydi». Shu tariqa qadimgi braxman dini va u bilan birga qadimgi kasta sistemasi ham sekin-asta o’z ichidan buzila boshlaydi. Braxmanlar diniga va kasta sistemasiga qarama-qarshi o’laroq buddizm maydonga chiqadi, rivoyatlarga ko’ra, buddizm eramizdan avvalgi VI asrda vujudga kelgan va Ashokaning ediktlariga qaraganda, eramizdan avvalgi III asrdayoq juda keng tarqalgan. Hindiston quldorlik davlatida ekonomika va savdo anchagina darajada yuksalayotgan bir davrda hindistonning ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlarining rivojlanishiga xalaqit bergan braxmanizmga hamda qotib qolgan kasta sistemasiga qarshi ideologik norozilik sifatida buddizm vujudga keladi. Buddizm braxmanlar kastasiga, ayniqsa, keskin qarshi chiqadi. Budda ta’limotida braxmanlar kastasida tug’ilgan har bir kishini kohin deb tan olish fikriga qarshi norozilik ifodalangan; braxmanlar kastasida tug’ilgan xar bir kishi, jamiyatda oliy o’rin egallash imtiyoziga ega bo’lgan. Yüklə 0,53 Mb. Dostları ilə paylaş:
|