Andrey Paulini Bir həyatı dəyişdirən yuxu
Yüklə 16 Kb. Pdf görüntüsü
|
M ərhəmətli Allah onların dualarını qəbul etdi və don Bosko sağaldı. Güc toplasın deyə, anasının evinə getdi. Üç ay don Borel bir neçə başqa keşişlə birlikdə gənclərin qayğısına qaldılar. Don Bosko sağaldığı müddətdə öz gəncləri barədə düşünürdü. Onlar piyada hətta altmış kilometr getməli olsalar belə, bir neçə dəfə don Bosko- nu Bekkidə ziyarət etdilər. Üç ay sonra don Bosko Torinoya qayıtmaq qərarına gəldi. Margarita ananı da özü ilə aparmaq istədi. Ana isə əvvəlcə bu barədə heç düşünmürdü də, amma axırda o da öz evini tərk etmək qərarına gəldi və oğlu ilə Tori- noya getdi. Bu sevən ananın qəhrəman jesti idi. 94 D on Bosko Pinardinin evində üç otaq kirayəyə götü- rürdü. Oraya anasını apardı. – Otaqlar necədir? – Bura Bekki kimidir. Mənim xoşuma gəldi. – Mən şad olum deyə dediyini bilirəm. Amma əslində əzab çəkirsən... – Yox, bəsdir... İndi boşqabları çıxarıb axşam yeməyini hazırlamalıyam. Axı Bekkidən buraya yol uzun və ağır idi. Sən öz sağlamlığının qeydinə qalmalısan. 95 B ir neçə gündən sonra Pinardinin evinin üç otağı demək olar ki, hazır idi. Don Bosko orada bu vaxta qədər Pad çayının körpüsünün altında və ya parkdakı oturacaqlarda yatan gəncləri qəbul etməyə başladı. Amma elə birinci gecə də onun sevgisinə çox „gözəl“ cavab verdilər. Səhər tez oyanıb döşəkləri və yorğanları oğurladılar. Belə gənclər bir neçə dəfə oldu. Hərdənbir döşəkləri və yorğanları, hətta yatdıqları küləşi də aparırdılar. – Səhər o keşiş və qoca arvad üçün yaxşı sürpriz olacaq, – gecə gizli qaçanda bir-biri ilə gülə-gülə pıçıldaşırdılar. 96 D on Bosko gənclərlə görüşmək üçün hər imkandan is- tifadə edirdi. Məsələn, bərbərxanaya girəndə istəyirdi ki, onun üzünü şagird qırxsın. Adətən, usta isə razılaş- mırdı: – Don Bosko, üzünüzü ona qırxdırmaq istəyirsiniz? O hələ heç ülgücü tuta bilmir! – Amma nə vaxtsa başlamalıdır, ya yox? Ay oğlan, haydı qabağa! Ancaq burnumu kəsmə! Adın nədir? – Karlo... vay, vay, bağışlayın, sizi bir-az kəsdim. – Narahat olma. Davam et! Sənin atan nəçidir? – Atam yoxdur. Vəfat edib... Ağrımır ki? – Yox... Bəs anan? – O xəstədir. 97 B eləliklə, don Bosko oğlanın dostluğunu qazandı. Bərbər şagirdi yaxşı keşişi unutmadı. Bir gün o, xəstələndi. Onu xəstəxanaya aparanda həmin keşişi öz yanına çağırdı. – Yadınızdayam? – Əlbəttə ki, sən Karlosan, qabiliyyətli bərbər şagirdisən. – Don Bosko, anam öldü və buna görə mən çox xəstələndim. İndi dünyada heç kimim yoxdur. – Necə heç kimin? Bəs mən? Mən kiməm? Sağalanda mənim evimə yaşamağa gələcəksən. Mən anamla bir- likdə səni böyüdəcəyik. Bu artıq dördüncü yetim idi ki, don Bosko öz evinə qəbul edirdi. 98 D on Bosko beynində həmişəki kimi yeni bir plan ya- ratdı. Artıq evi olduğu üçün, axşam məktəbi təşkil et- məyə başladı. Cavanların çoxunun yaza və oxuya bilmədiyini görəndə, don Bosko axşamlar, onlar işdən qayıdandan sonra, əsas şeyləri onlara öyrədirdi. Dərsləri öyrətmək üçün ona həm də şəhərdəki müəllim dostları da kömək eləyirdilər. Don Bosko zamanla Pinardinin evindəki otaqları bir-bir kirayəyə alırdı, amma siniflər həmişə az idi. Beləliklə, gənclər öyrənmək mümkün olan hər yerdə dərs keçir- dilər. 99 Y avaş-yavaş kirayəyə götürülən bütün Pinardi evi ki- fayət etmirdi. Ona görə də don Bosko 1852-ci ilin yayın- da inşaata başladı. Artıq 1853-cü ilin yazında Pinardinin evinin sağ tərəfində təzə iki mərtəbəli bina ucaldı. Bir neçə il sonra bütün Torino və şəhər ətrafındakı ca- maat don Bosko haqqında danışırdı. Valideynlər həvəslə öz uşaqlarını onun mərkəzinə aparırdılar, çünki qısa müddətdən sonra onların davranışlarındakı fərqi görür- dülər: onlar daha itaətli, açıq və yaxşı idilər. Beləliklə, o birinci mərkəz yenə də kifayət etmədi. Don Bosko təzə mərkəzlər açmalı idi. Onlardan birincisi dəmir yolu va- ğzalının yanında idi. 100 D on Boskonun çəkdiyi çətinliklər və gördüyü işi ilk bəhrələrini gətirdi. Onun yanında böyüyən gənclər tərbiyə almaqla kifayətlənmək istəmirdilər. Oğlanlar ona oxşamaq istəyirdilər, keşiş olmağı arzulayırdılar. Beləliklə, don Boskonun mərkəzində 1851-ci il fevralın ikisi böyük bayram keçirildi. Həmin gün dörd gənc – Yo- zef Buzzetti, Karlo Gastini, Feliks Revilyio, Yaqub Belli- ya – ilk dəfə olaraq keşiş paltarları geyindilər. Bu paltar onların keşiş olmaq və ya öz həyatını Allaha həsr etmək qərarını göstərdi. 101 C ovanni Bosko evində peşə məktəbi də yaratdı. Bir dəfə ondan bir gənc soruşdu: – Don Bosko, biz keşiş olmasaq da sizə kömək etmək is- təyirik. Olar? – Bəli. Bir vaxt olacaq ki, mənim oğullarımın arasında dərzi, çəkməçi, dülgər, çap edən, mexanik, müəllim ola- caq... hamısı mənim övladlarım olacaq... keşişlər və tələbələr kimi, onlar da mənim övladlarım olacaq. – Bunu haradan bilirsiniz? – Yuxumda Məryəm mənə mənim həy- atımdan sonra arxamca gələnləri gös- tərdi. Neçə-neçə yaxşılıq eləyəcəklər! Neçə-neçə can xilas edəcəklər. Onlar yeni növ rahiblər olacaqlar. Onların rahib paltarları açıq qol olacaq. 102 Yüklə 16 Kb. Dostları ilə paylaş:
|