57
Sənətkarlıqla yanaşı şəhərdə ticarət də kifayət qədər inkişaf etmişdi. Arxeoloji
qazıntılar zamanı tapılmış gətirilmə saxsı məmulat, zərnaxışlı fayans qablar, çoxsaylı
xa ric i sikkə lər Kiran şəhərinin geniş ticarət əlaqələrindən xəbər verirlər.
Beləliklə, Xaraba-Gilanda arxeoloji tədqiqatlar Kiran ş əhərinin nəinki kifayət
qədər geniş rayonun mühüm hərbi-inzibati, iri sənətkarlıq-ticarət mərkəzi olduğunu,
həm də onun təkcə Qafqazda deyil, Ya xın və Orta Şərqdə yaxşı tanındığını təsdiqləyir
(Б.И.Ибрагимов, 2000, c тp. 141).
Cuğa şəhər yeri Naxçıvan MR-da, Culfa stansiyasından 3 km aralıda, Araz
çayının sol sahilində yerləşir və geniş ərazini əhatə edir. Şəhər xarabalıqlarını şimalda
sərt qayalar, cənubda Araz çayı, qərbdə qəbiristanlıq hüdudlayır. Şəhərin qala divarlarının
qalıqları çay boyunca 1,5 km uzanır. Qalanın baş darvazası şərq tərəfdə yerləşmişdi və
diametri 7 m-ə çatan bürclərlə möhkəmləndirilmişdi. Onların salamat qalmış qalıqlarının
hündürlüyü bəzi yerlərdə 3 m-ə çatır. Qala divarları qırmızı tufdan kirəc məhlulunda inşa
olunmuşdu (B.И.Керимов, 1979, cтp. 514).
Şəhərgahın ərazisi bişmiş kərpic fraqmentlərindən ibarət inşaat materialları ilə
zəngindir. Bu isə şəhərdə bişmiş kərpic memarlığının mövcudluğundan xəbər verir. Yerüstü
arxeoloji materiallar əsasən saxsı və fayans qab nümunələrindən ibarətdir (Ə.İ.Novruzlu,
V.B.Ba xşə liyev, 1993, səh. 96-97).
Şəhər yerinin yaxınlığında karvansara və körpü qalıqları qalmaqdadır
(Ə.V.Salamzadə, K.M .Məmməd zadə, 1979, səh. 13-16).
Arxeoloji ko mpleksin təhlili Cuğa şəhər yerinin XI-XVII yüzilliklərə
mənsubluğunu söyləməyə imkan verir.
Cənubi Azərbaycanın orta əsr şəhərləri geniş arxeoloji tədqiqatlara cəlb
olunmadığından onları səciyyələndirmək çətindir. Lakin yazılı qaynaqların məlumatının
təhlili Cənubi Azərbaycanda urbanizasiya prosesinin s əviyyəsinin kifayət qədər yüksək
olduğunu söyləməyə əsas verir. Burada inkişaf etmiş orta əsrlərdə Ərdəbil, Təbriz, Marağa
kimi paytaxt şəhərlər, onlarla böyük və orta dərəcəli şəhərlər olmuşdur.
Qədim Marağa şəhərinin yüksəliş çağı VIII-IX əsrlərə təsadüf edir. Yazılı
qaynaqlardan bəlli olur ki, IX əsrin ilk qərinəsində Marağa şəhərinin istehkamları təmir
edilmiş, şəhər rabadı möhkəmləndirilmişdir (N.Vəlixanlı, 1993, səh. 97). Yaqut əl-
Həməvi Marağadan bəhs edərək yazır ki, "Marağa Azərbaycanda ən böyük və məşhur
şəhərdir... Burada çoxlu qədim abidələr, tikililər, mədrəsə və xanəgah vardır" (Йаку т
аль-Хамави,1983, стp. 31).
VIII-IX əsrlərdə kiçik şəhər olan Təbriz, IX əsrin sonundan sürətlə inkişaf edərək
X əsrdə Azərbaycanın məşhur şəhərlərindən birinə çevrilmişdi. Əl-Müqəddəsi Təbrizdən
bəhs edərkən onu Bağdadla müqayis ə edir və qeyd edir ki, şəhərin "Gözəlliyinin həddi-
hüdudu yoxdur" (N.Vəlixanlı, 1974, səh. 133).
58
XII əsrdə Təbriz Atabəylər dövlətinin paytaxtına çevrildikdən sonra daha da
tərəqqi edir. XIII əsrin əvvəllərində Təbrizdə olmuş Yaqut əl-Həməvi yazır: "Təbriz
Azərbaycanda ən məşhur şəhərdir. Bu kərpic və əhəngdaşıdan yaxşı hörülmüş qala
divarları olan çox əhalili, gözəl şəhərdir" (Йакут аль-Хамави, 1983, cтp. 21-22).
Yazılı mənbələrdə adları çəkilən Cənubi Azərbaycan şəhərləri arasında Şiz
şəhəri də vardır. Əbu Dulafın məlu matlarından məlu m olur ki, ərəb istilasından sonra
şəhərdə yaşayış davam etmiş, Şərq və Qərb atəşpərəstlərinin ziyarət etdiyi məbəd
fəaliyyət göstərməkdə idi (N.M.Vəlixanlı, 1974, səh. 77-79). Şəhər xarabalıqlarında
aparılan arxeoloji qazıntılar yazılı qaynaqların məlumatını təsdiqləmişdir. Təxti-Süley man
adı ilə məşhur olan bu şəhər xarabalıqlarında XX əsrin 50-70-ci illərində alman
arxeoloqlarının apardığı qazıntılarla müəyyən olunmuşdur ki, burada Abbasilər, səlcuqlar
və monqollar dövründə yaşayış davam etmiş, X əsrdən sonra hətta məbəd ərazisi
məskunlaşaraq yaşayış üçün istifadə olunmuşdur. Arxeoloji tədqiqatlar tədricən məbədin
öz əhəmiyyətini itirdiyini göstərir. Hətta məbədin cənub eyvanında XI əsrdə dulus kürəsi
qurulmuşdu. Həmin dulus kürəsindən XIII əsrədək, yəni burada Hülakülərın saray
kompleksi inşa edilənədək istifadə edilmişdi (Naumann, 1976, səh. 63). Arxeoloji
qazıntılar zamanı məişətlə bağlı, XI-XII əsrlər üçün səciyyəvi olan çoxlu saxsı məmulatı
tapılmışdır (Naumann, 1976, səh. 32-33).
Ərdəbil şəhəri IX-X əsrlərdə Azərbaycanın ən böyük şəhəri hesab olunurdu. X
əsr ərəb səyyahı Ərdəbildən bəhs edərkən yazır: "Hal-hazırda (Cənubi) Azərbaycanın
ən mühüm vilayəti və böyük şəhəri Ərdəbildir. Hərbi düşərgə və hökmdar sarayı
buradadır. Bu şəhərin sahəsi 30 kv. fərsəxdir. Tikililərin çoxu möhrədən və bişmiş
kərpicdəndir. Şəhərin ortasında möhkəm (qala) divarları vardır. Şəhərin havası sağlam
(saf), satış qiymətləri ucuzdur. Onun böyük rustaq və mahalları var: yaxın lığında Sabalan
(Savalan) adlı dağ ucalır... Şəhər ço x gözəldir. İçərisindən çaylar axır, (su) quyuları
vardır. Çörək isə, demək olar ki, həmişə bol olduğundan bir dirhəmə 50 lavaş almaq
olar..." (N.M.Vəlixan lı, 1974, səh. 105-106).
X əsrdə Ərdəbil şəhərinin şəhristanı planda kvadrata ya xın o lub, yarımdairəvi
bürclərlə möh kəmləndirilmiş qala divarları ilə əhatə olunmuşdu (tablo 12, şək. 1).
Şəhərin geniş sahəli rabadı (bayır şəhər) vardı. Xaçvari bazar meydanı rabadın
şimal-şərqində yerləşirdi. Baş bazar meydanının rabadda yerləşməsi bir tərəfdən
Ərdəbilin in kişaf eləmiş rabadının olmasından, digər tərəfdən isə ticarətin geniş
vüsət almasından xəbər verir (C.Qiyasi, 1991, səh. 9).
Ərdəbil şəhərinin Abdullahşah və Pirşəmsəddin küçələrin in qovşağında
yerləşən, qədim qəbiristanlıqdakı hündür təpə üzərindəki Ca me məscidinin
ərazisində aparılan arxeoloji qazıntılar mədəni təbəqənin zənginliyini, tikililərin