74
Bu arada Şuşanın mühasirəsinə aid işlər davam etməkdə idi. Qala
divarlarının altında xəndək qazmaq çox çətin idi. Məhərrəm ayının gəlməsi və yas
törənlərinin başlaması belə, xəndək qazma işini əngəlləmədi. Bu arada iki din
xadimi öz dini təbliğatlarına davam edirdilər. Bunlar Molla Əhməd Nəraqi və
Axund Molla Məhəmməd Muğani idi. Bu iki şəxs əyinlərindəki qara paltarla
ordunun içində dolaşıb və cəhad təbliğatı edirdilər. Bu savaşın müsəlmanlarla
kafirlər arasında olduğu haqda təbliğat aparırdılar. Ancaq Abbas Mirzə din
xadimlərinin bu tür davranışlarından kəsinliklə xoşlanmırdı. O bilirdi ki, bu
təbliğatlarla rus topları qarşısında müqavimət göstərmək olmaz. O, dini xurafatın
təbliği yerinə batılılaşmağı, Batı texnolojisini mənimsəməyi tərcih edirdi.
Bu sırada çaparlar Başvəzir Allahyar Asəf-əd Dövlənin gəldiyini
duyurdular. Başvəzir Damğandan və Simnandan yardımçı güc gətirmişdi. Abbas
Mirzə, yaltaqlıqda ustad olan və intriqa uzmanı bu vəzirdən heç xoşlanmırdı.
Başvəzirin ona qarşı etdiyi bütün düşmənçilikdən xəbərdar idi. Başvəzir
nə savaş
taktikasından anlayır, nə də savaşçı idi. Sadəcə, onun ən böyük amacı gördükləri
işləri ilə şahın rzasını, diqqət və hörmətini qazanmaq idi. Ayağının tozu ilə çatan
Başvəzir əsəbiləşdi ki, sürətlə davranılmır. Başvəzir düşünürdü ki, tam onun gəlişi
sırasında Şuşa ələ keçirilərsə Şahın yanında daha da etibar qazanmış olur.
Başvəzirin bu tür davranışına Abbas Mirzə müdaxilə etdi. Hər kəsin gözünün
önündə onların münasibətləri pozuldu. Ancaq mühasirə işi get-gedə təkmilləşirdi.
Sentyabrın (eylülün) ortalarında Şuşaya girmə planlaşdırılmışdı. Ancaq Şəmkirdən
gələn məğlubiyyət xəbəri çox olumsuz təsir göstərməyə başladı. Bu xəbər
Şahzadənin sentyabrın ortasına bəlirlədiyi Şuşaya hücum planını alt-üst etdi.
Carçılar ordunun dəyişik yerlərində dolaşıb və hücum gününün dəyişdiyini
söyləyirdilər.
Cahangir Mirzə bu xəbəri duyduğunda çaparaq atasının olduğu çadıra gəldi.
Abbas Mirzənin çadırı dövlət yetkililəri ilə dolu idi. Asəf-əd Dövlə, Mustovfi-ul
Məmalikdən həmlənin gecikməsinin səbəbini sorurdu. Onun bu davranışı
Şahzadənin hüzurunda çox yersiz və ədəbsiz hərəkət kimi görünürdü. Şahzadə
Məhəmmədəli Mirzənin göndərdiyi məktubu Başvəzir Asəf-əd Dövləyə verib və
yüksək səslə oxumasını istədi. Başvəzir məktubu oxuduqca rəngi üzündən qaçır və
heyrətini gizlədə bilmirdi. Məhəmməd Mirzə məktubda yazmışdı ki, onun səkkiz
minlik ordusu Gəncənin yaxınlığında Şəmkirdə General Mədədovun ordusu ilə
savaşa girmişdir. Zaman keçdikcə bu savaşda Məhəmməd Mirzənin məğlub olma
xəbəri də Abbas Mirzəyə gəlmişdir. Məhəmməd Mirzənin Şəmsəddinli
çobanlarından aldığı bilgiləri yanlış dəyərləndirməsi onun məğlubiyyətinə səbəb
olmuşdur. Bəlkə də bu çobanlar ruslar tərəfindən alınmış və onların istədikləri
bilgiləri Məhəmməd Mirzəyə vermişdilər. Çobanların dediklərinə görə rusların o
bölgədə böyük birimləri olmamış və sadəcə, Tiflis ermənilərindən olan kiçik bir
alay varmış.
75
Məhəmməd Mirzə dayısı Əmir Sərdarla birlikdə bu veriləri doğru-dürüst
dəyərləndirmədən ordunu Şəmkirə doğru yönəldərlər. Rus ordusunun başında
duran General Mədədov anladı ki, onlar bu hesabsız həmlələri ilə böyük xətaya yol
vermişlər. Bu üzdən böyük bir hiyləyə əl atdı: əsas ordusunu və topxanasını
saxlularda gizlin saxlayaraq kiçik bir bölümü Məhəmməd Mirzənin həmlə etdiyi
yerə sövq etdi. Bu savaşda öncə zahirən Qacarların üstün olduqları görünürdü.
Məhəmməd Mirzənin əsgərləri zəfərin qazanıldığını zənn edib, özlərini yaralı, əsir
rus əsgərlərinin üstünə atıb onların başlarını kəsib özləri ilə götürürdülər ki, gətirib
Şaha verib ödül alsınlar. Bu şəkildə ordunu bir intizamsızlıq sarmış oldu.
Mədədov bu fürsətdən istifadə edərək gizlin qalan ordusuna hücum və
toplara atəş əmri verdi. Məhəmməd Mirzənin ordusuna qorxudan vəlvələ düşməyə
başladı. Məhəmməd Mirzənin dayısı Əmir Xan top gülləsindən yara alıb öldü.
Onun ölümü orduda düş qırıqlığı yaratdı. Məhəmməd Mirzə orduda yaranmış
dağınıqlığı nə qədər bərpa etməyə çalışsa da düşmənin güclü top atəşi buna imkan
vermirdi. Məhəmməd Mirzə məğlub oldu. Onun topları da təxrib edildi. Şahzadə
Məhəmməd Mirzənin özü də az qala əsir düşəcəkdi ki, bir neçə xidmətçisinin
hesabına qurtuldu. Şəmkirdəki məğlubiyyət Gəncədəki rus ordusunun geniş
əməliyyata başlamasına imkan yaradırdı.
***
Təhlükəli bir durum yaranmışdı. Abbas Mirzə düşündü ki, Şuşanın
mühasirəsini buraxıb və təcili savunma sisteminə keçməlidir. Təcili olaraq
toplanan hərbi şurada Şuşanın mühasirəsindən vaz keçilməsi haqda öz dəlillərini
ortaya qoydu. Şurada çox gərgin və qəti söhbət edirdi. Onun qətiyyəti və
qərarlılığı, hətta Başvəzir Asəf-əd Dövləni də səssiz qalmağa zorladı. Özəlliklə
Şəmkirdə məğlub edilib və intizamı, düzəni pozulan ordunun o şəkildə geri dönüb
Şahın gözünə görünüb onu ümidsizliyə uğratmasına da müsaidə etmədi. Şahzadə
Şuşanın geri alınacağı ilə ilgili ayrı bir zaman hücuma keçilməsi haqda qətiyyətlə
danışdı. Abbas Mirzənin bu qərarlılığı qarşısında Başvəzir öz nifrətini içində
boğaraq səssiz qalmağı tərcih etdi. Xüsusən eşidəndə ki, Şah Arazın sahillərinə
yaxınlaşmışdır, Başvəzir daha çox narahat olurdu. Çünkü o, Şahdan ayrılıb Şuşaya
doğru hərəkət etdiyində Şaha xoş xəbərlərlə dönəcəyini vəd etmişdi. Şuşanın
mühasirəsinin gecikdiyini görən Fətəli Şah şəxsən əməliyyat mərkəzinə
yaxınlaşmaq və əməliyatı kontrol etmək istəmişdi.
Azərbaycan ordusu Gəncəyə doğru irəliləyişində yerli əhalilərin
əngəlləmələri ilə rastlandı. Çoxu ermənilərdən olan bu əhalinin heç şübhəsiz ki,
öncədən ruslar tərəfindən alınmaları, Şahzadəyə qarşı təxribat ünsürü kimi
kullanılmaları söz konusu olmuşdur. Ermənilər ruslar tərəfindən donatılmış
silahlarla Şahzadənin ordusuna qarşı savaşmağa başlamışdılar. Bu da ordunun
sürətli şəkildə yer dəyişdirməsinə mane olurdu. Lakin bu dəstələri
zərərsizləşdirmək Azərbaycan ordusu üçün çətin iş deyildi. Azərbaycan ordusu
Gəncəyə doğru irəlilədiyi ərəfədə Şahzadəyə qorxunc bir xəbər gətirdilər: Gəncə
Dostları ilə paylaş: |