transformasiyalar qarşılıqlı bağlılıqdadır. Transformlannsa toplusu son
nəticədə invariant struktunı üzə çıxarmaq imkam verir [230, s.73-74].
Üst-üstə transformlar vahid bir эпэпэ çərçivəsində invariantdan bəlkə
daha zəngin görünə bilir, lakin ayrılıqda həmin transformlardan heç biri
onunla bir bərabərdə ola bilmir. Ən müxtəlif transformasiyalannda da əsas
mifdə onun özülünü müəyyən edən başlıca elementlərdən heç olmazsa biri
(vo ya bir neçəsi) qorunub qalır ki, məhz həmin elementlərə görə invariant
strukturu bərpa etmək miimkün olur [уепэ orada, s.74]. Bu mənada təkamül
sadəcə yeni nəyinsə meydana gəlməyi demək deyil. İlkin imkanlar özündəki
bütüıı əlamətləri ıcalizə edo-edo invariant strukturla bağlılığı qoruyur, çünki
həmin bağlılıq pozulmazdır. Bu zaman baş verənlərdə təsadtifı heç пэ yer
almır, təsadüfı kimi görünənlərin öz içərisində qanunauyğun bir bağlılıq
var. Burada təsadüfi deyilon isə ya sona qədər, ya da ümumiyyətlə dork
olunmamış qanunauyğunluqdur.
İlkin kompleksdəki imkanlar koııkret bir proqram deyil, daha çox
təkamül prosesinin bəlli qanunlar iizrə hərəkəti iiçün bir yoldur. Daha
doğrusu, тйэууэп mənada proqramlaşdırılan da prosesin son nəticəsi yox,
oının istiqamətidir. Prosesi anlamağm isə эп diizgiin yolu onu bütün
təşəkkülü halında görmokdoıı ibarətdir. İlkin canlı varlıqlann genomunda
onlarm bütün inkişafı, təkamiilü эп xırdalıqlarına qədər yazılmış kimidir
[70, s.256]. Bu baxımdan mifoloji kompleksin transfonnasiyaları özlüyündə
bütöv proses tosiri bağışlayır. Təkaınülii bütiinlüklə təbiətə xas bir
keyfiyyotlə spontan şəkildə сэгэуап edən bu kompleksin transformasiya
olunub variasiyaya uğramasında da təkamtilün öz içərisiııdən gələn bir
qatıunauyğunluq var. Yəni variativliyin özii də ənənənin nəzarəti altındadır
[389, s.142]. Etnik-mədəni sistemin gücii və dayanıqlığı həmin
qanunauyğunluqdadır. Burada təsadiifı heç пэ yoxdur, təsadüfdən heç пэ
yaranmır. Olanlar da invariant strukturdan goloıı, miimkün ola biləcək
imkanlardır.
Türk mifologiyastnda bir çox arxaik strukturlu obrazlar var ki,
mifoloji simvolikasma görə bu obrazlann эп zəngini Ulu Ana, Ulu Ağ Ana,
bəzən də Yer Ana adi veıilən kompleksdir. Bir neçə dəfə transfonnasiyaya
uğrayan homin kompleks diferensiasiyaya getdikco müstəqil hami ruhlar
kimi funksiya daşıyan Boz Qurd, Xızır, İrkıl Xoca, Uluğ Türük, Qorqut
Ata, nurani dərviş və b. obrazlar meydana çıxmış, hər biri ayrihqda
fəaliyyət statusu almışdır. invariant strukturda isə bir kökə - kompleksə
bağlandıqlarmdandır ki, homin kompleksdon qopub aynlan elementbr
müxtəlif funksiya yerinə yetiro bildikbri kimi о strukturun miixtolif
görünən elementbri də zaman-zaman biri digorinin yeriııo keçib onunla
struktur-semantik və mifoloji simvolika baximdan yaxm, zaman-zaman da
eyni funksiya icra edo bilir.
Ulu Ana bir çox mifoloji sistemlərdə тэп а potensİah geniş olan,
lakin bütün dəyişilmələrinə baxmayaraq, qorunan invariant strukturdur. Ulu
Aııa invariant model kimi mifologiyalarda daha çox yerlə, xtonik tobiətli
varlıq kimi qadın başlanğıcı ib eynibşdirilir. Onun funksiyaları
başlanğıcdan bori bir sıra mifoloji varlıqlar arasında paylanmışdır. Bu
funksiyalarsa biri-biriyb bağlılıqdadır və həmin kompleksin semantik
törəmələri olan obrazlar arasmda az qala bütünlükb qorunub qalmışdır. Bu
obrazlardan heç biri özündə Ulu Ananm başlıca mifoloji simvolikalarmi
aynlıqda bütünlükb təmsil edo bilmir. Lakin homin semantik törəmə olan
obrazlann hər birinin struktur-funksional özəllikləri digərlərinin do
özəllikbrinə bağlıdır və bu xüsıısiyyotlər toplu halmda Ulu Ana
kompleksinin strukturunu тйэууэп edir [70, s.372]. Diinyanın sonu
(esxatologiya) anlayışı da kosmoqonik tosovviirlorlo əlaqəbndiyi iiçün Ana
Yer haqqında təsəvviirbrb də bağlıdır.
Mifoloji sistembrdə arxaik strukturlu obrazlardan эп möhtəşəmi olan
Ulu Ana transformasiyalara uğrayan, bir neçə statusdan keçəıı kompleksdir.
Bu kompleks neçə-neço mifoloji varhqlara vo hami ruh obrazlarma
diferensiasiyaya getdiyindondir ki, tiirk mifologiyasmda ilkin strukturda
bağlı olduqlan homin Ulu Ana obrazinm alributlarmdan эп azı birini, bozon
hətta bir neçəsini daşımaqdadır. Bu mənada Ulu Ana (Ulu Ağ Ana) bir
«əzəli formul» kimi ondan qopub aynlan hami ruh va ya obrazlann
bənzərliyi osasmda dayanaraq funksional baximdan о varhqlan bir-birino
yaxınlaşdırır vo Ьэгэп do eyni funksiyanm daşıyıcısma çevirir. Mifoloji
dünya modelindo onun yeri yaradici, bolluq-borokot hamisi funksiyalan ilə
sociyyolonir ki, bunun da bir neçə aspekti var. Əbodi yaşayış, hoyatm
dövrəviliyi ideyasmı əks etdirən mifoloji təsovviirlər sistemindo Ulu ilahə
Anaya hoyatvcrici güciin, öliimsüzlüyün эп ali ifadəsi olaraq baxılmışdır. O,
yaşlanmaq nədir bilmir. Ambivalent təbiətli ritual-mifoloji varlıq kimi Ulu
Ana obrazında hom nizamlayıcı kosmik başlanğıc vo lıom də dağıdıcı xaos
başlanğıcı bir aradadır.
Dünyada hərəkətsiz və dəyişmoz qalan heç пэ olmadığı kimi
ziddiyyətbr özbri də biri-birino keçə bilir. Bıı baximdan İlahə Anadan ötrü
bir obraz kimi ondan qopan mifoloji varhqların bir-birinə oks yönlü
transformasiyaları təbiidir. Həmin varlıqdır ki, bir yandan övlad boxş edir,
ya uşaqların himayəçisi kimi çıxış edə bilir, о bir yandan iso onlan
Dostları ilə paylaş: |