383
mayenin boĢaldılması üçün deĢik açılmıĢdır. Ġnək fiquru ço x ümu miləĢdiril miĢ
tərzdə, incəliklər nəzərə alın madan hazırlan mıĢdır. Fiqurda, hətta gözlər də qeydə
alın mamıĢdır. Bu zov inəyi əmən vəziyyətdə təsvir edilmiĢdir. Ġnək və buzov
fiqurlarından fərqli o laraq, lü ləyinin dəstəyi funksiyasını daĢıyan Ģir fiquru daha
incəliklə hazırlan mıĢ, fiqurun gözləri, burnu və digər yerləri qeydə alın mıĢdır. Hər
üç fiqurun üzərin i bəzəyən naxıĢlar lü ləyin in diqqəti cəlb edən cəhətidir. Onun
üzərində insan, heyvan rəsmləri, nəbati təsvirlər vard ır. Həmin bəzəklər məmu -
latın bütün səthində mövcuddur. Bu təsvirlər quruluĢca ayrı-ayrı zo laqlarla,
medalyonlarla və mü xtəlif dekorativ ləkələrlə təmsil edilmiĢdir. Qismən həkk
olunmuĢ, müəyyən hissəsi isə minalan mıĢ ov, ziyafət, nərd oyunu səhnələri də çox
maraqlıdır. Bu rəs mlər əsas fiqurların ətraflarındadır. Rəs mlər hər bir tərəfdən
üçsıralı zolaq əmələ gətirən çərçivələrdə yerləĢdirilmiĢdir. Ġnəyin boğazında və
baĢında həkk olunmuĢ, lüləyin in bəzəkli görünməsinə xid mət edən yazılar
maraqlıdır. Yazıda qeyd edilir: "Bu, b irdəfəyə, Yaradan Tanrın ın kö məy ilə
hazırlan mıĢ inək, buzov və Ģird ir. Ruzbeh ibn Əfridun ibn Burzin in sifariĢidir.
Onun sahibi olan Ģaha - Burzin ibn Əfridun ibn - eĢq olsun. Rəssam Əli ibn
Məhəmməd ibn Abdullah Qasım düzəltmiĢdir; 603 -cü ilin məhərrəm ay ında"
(1206, VIII-IX aylar).
Azərbaycanın Milli Tarixi Muzeyinin kolleksiyasında saxlanılan, bəzək
baxımından bənzərsiz olan bürünc çıraq da ġirvanla bağlı məmulatdır. Bu çıraq 1944-cü
ildə Bakıda, ġirvanĢahlar sarayının ərazisində aparılmıĢ arxeoloji qazıntılar zamanı
tapılmıĢdır. Həmin çıraq ölçüsünə görə iri deyildir: uzunluğu 18 sm, hündürlüyü isə 8,5
sm-dir. Tə xminən çırağın bütün səthində yerləĢdirilmiĢ tökmə heykəlc iklə r xüsusilə
maraqlıdır. Həmin heykəlciklər mü xtəlif texniki tərzdə iĢlənmiĢdir. Burada yastı,
qabarıq və hətta dairəvi heykəlciklər arasında süvari, ata həmlə edən vəhĢi heyvan, iki
öküz baĢı, iri piĢik cinsindən olan on dörd yırtıcı heyvan baĢı, iki qabarıq insan sifəti
vardır. Bürünc çırağın üzərində təsadüf olunan təsvirlər yeni deyildir və bu dövrdə
Azərbaycan dekorativ-tətbiqi sənətinin digər növlərinin bəzəklərində də istifadə
edilirdi. Bu cür təsvirlərə "Bayıl daĢları"nda, Örənqalanın, qədim Gəncənin, Bakının
keramikasında da təsadüf olunur. Çıraq üzərindəki iki qabarıq öküz baĢı təsviri Bakı
qalasının Ģimal darvazası üzərində olan rəsmlərlə eynidir. Bu məqama xüsusi fikir
verməyə dəyər; belə ki, vaxtilə öküz totem hesab edilmiĢ, sonralar isə ĢirvanĢahların
gerbi kimi istifadə olun muĢdur.
Nəzərdən keçirilən dövrdə tuncdan hazırlanmıĢ fiqurlu məmu lat yalnız
ġirvanda geniĢ yayılmamıĢdı. Bu cür fiqurlara Azərbaycanın digər vilayətlərində də
təsadüf edilmiĢdir. Son onillər ərzində Qəbələ və Örənqala Ģəhərgahlarında aparılmıĢ
qazıntı iĢləri nəticəsində metalın bədii emalının bu növünə aid maraqlı materiallar
aĢkar edilmiĢdir. Örənqalada aparılmıĢ arxeoloji qazıntılar za manı bürünc heykəlcik
tapılmıĢdır. Bu tapıntı yenilik kimi qiymətləndirilə bilər. Bürünc heykəlcik insan
simasına malik olan əfsanəvi varlıq Ģəklindədir. Heykəlciyin baĢında üçdiĢli tac var.
Əfsanəvi varlığın badamvari iri gözləri, saç örtüyü bədii metal ustasının məharətinin
384
nəticəsi kimi diqqəti cəlb edir. Bu heykəlcik Xəzər dənizinin dibindən çıxarılmıĢ
"Bayıl daĢları" üzərində olan təsvirlərə bənzəyir. Bürünc məmulatının bəzəyinin
Azərbaycan incəsənətinin digər növlərinin bəzəyi ilə sıx əlaqəsi Luvrda (Fransa)
mühafizə olunan bürünc dolçada parlaq surətdə nəzərə çarpır. Bürünc dolça 1190-cı
ildə naxçıvanlı usta Osman Salman oğlu tərəfindən hazırlanmıĢdır. Bu bürünc qabın
naxıĢları Naxçıvandakı Möminə xatun məqbərəsinin (Atabəy günbəzinin) bəzəyilə
eynidir.
Bu dövrdə bədii metal məmulatı memarlıq abidələrinin tərtibatında da geniĢ
Ģəkildə istifadə edilirdi. Darvazalar, suyun axıdılması üçün iĢlədilən borular, qapılar,
məscid günbəzlərinin yüksək hissələri bürünc və mis elementlərlə zəngin surətdə
bəzədilirdi. Hazırda Gürcüstanın Gelati monastırında saxlanan Gəncə Ģəhər darvazasının
dəmir hissələrini bu sənətin parlaq nümunəsi kimi göstərmək olar. Darvazanın
möhkəmliyi qayğısına qalmıĢ usta onun xarici görkəmini də unutmamıĢdı. Metal
zolaqların yerləĢməsinin tamamilə ölçülüb-biçilməsi diqqəti xüsusilə cəlb edir. Kufi xətti
ilə həkk olunmuĢ yazı da orta çağlar üçün ənənəvi olan ixtisasın nəsildən-nəslə ötürülməsi
faktını təsdiq edir. Yazıda göstərilir ki, bu darvaza "dəmirçi Ġbrahim ibn Osman ibn
Anqaveyhin əməlidir". Darvazanın 455(1063)-ci ildə hazırlandığı qeyd olunmuĢdur.
Xalçaçılıq və bədii parçaların hazırlanması XI-XII əsrlərin Azərbaycan
dekorativ-tətbiqi incəsənətində mühüm yer tururdu. Mingəçevir, Gəncə, Beyləqan, Bakı
ərazilərində arxeoloji qazıntılar zamanı aĢkar olunmuĢ müxtəlif rəngli pambıq, yun
parçalar bunu sübut edir. Mövcud olan material ipəkdən hazırlanmıĢ bədii parçaların da
yüksək keyfiyyətliliyini göstərir. Ölçüsünə görə çox da böyük olmayan ipək parçanın
fraqmentini buna misal göstərmək olar. Həmin parça qalığı Nizami Gəncəvinin Gəncədəki
məzarının yerində aparılan arxeoloji qazıntılar zamanı tapılmıĢdır. Bu parça yüksək
keyfiyyətli ipək saplardan toxunmuĢdur. Parçanın üzərində məharətlə mürəkkəb həndəsi
naxıĢlar toxunulmuĢdur. Bu naxıĢlar mü xtəlif ço xbucaqlıların uzlaĢması nəticəsində
yaradılmıĢdır. NaxıĢlar XII-XIII əsrlərin Azərbaycan memarlıq abidələrinin bəzək
tərtibatına çox bənzəyir. Qeyd etmək maraqlıdır ki, parçanın bədii tərtibatı zamanı cəmi
üç rəngdən (qırmızı, yaĢıl, qızılı) istifadə olunmuĢdur. Bu rənglər parçanın açıq rəngli
səthində aydın Ģəkildə nəzərə çarpır.
XI-XII əsrlərə aid olunan Azərbaycan xalçaları və xalça mə mulatı dövrümüzə
gəlib çatmamıĢdır. Lakin xalçaların hazırlandığı yerlər, yüksək bədii dəyəri Azərbaycanda
olmuĢ tarixçilərin, coğrafiyaçıların və səyyahların (əl-Müqəddəsi, Yaqut əl-Həməvi və
b.) əsərlərində geniĢ iĢıqlandırılır. Onlar ipək saplardan toxunulmuĢ xovlu xalçaları
xüsusilə yüksək qiymətləndirmiĢlər. Zəngin naxıĢlara malik olmuĢ həmin xalçalar
dünyanın baĢqa ölkələrinə də ixrac edilirdi. Azərbaycan xalçaların ın ölkə
hüdudlarından kənarda geniĢ yayılmasını Qərb i Avropa rəssamların ın (Yan Deyk,
Hans Holbeyn, Hans Memlinq və b.) əsərlərində onların təsvirlənməsi də sübut
edir. "Kitabi-Dədə Qorqud" dastanında, Niza mi Gəncəvinin poetik əsərlə rində də
Azərbaycan xalçaları haqqında məlu mat vardır.
Azərbaycan
dekorativ-tətbiqi
sənətinin
nümunələrinin
nəzərdən