laşdırırdı. Kirovun şəxsi göstərişi ilə 1922-ci ildə məhər
rəmliyi Bakının ətraf kəndlərində keçirmək qadağan edil
mişdi və bu qadağaya qarşı əhali böyük müqavimət göstər
mişdi. Kirovun bu naşı siyasəti haqqında N.Nərimanov Le
ninə şikayətlə müraciət etmişdi. Mətbuatda çap olunan mə
qalələrinin birində N.Nərimanov belə naşı siyasətbazları
«Uçağan quşlar» adlandırmışdı. Məhərrəmliyin qadağan
edilməsi isə 1923-cü ildə ləğv edilmişdi.
Möhtəşəm müsəlman mədəniyyətinin türk dilli xalqlar
toplusuna mənsub olan Azərbaycan xalqı dünyanın qədim və
zəngin tarixə malik xalqlanndandır və indi dünyada azər
baycanlıların sayı 40 milyondan çoxdur.
Orta əsrlərdə Azərbaycanda Əbülhəsən Bəhmənyar
(XI əsr), Əcəmi Naxçıvani (XII əsr), Şibahəddin Yəhya
Sührəvərdi (XII əsr), Nizami Gəncəvi (XII əsr), Mahmud
Şəbüstəri (XIII əsr) Nəsirəddin Tusi (XIII əsr), Bakuvi (XV
əsr) kimi görkəmli mədəniyyət xadimləri yetişmişdir.
Ümummüsəlman mədəniyyətinin poeziya hissəsi əsa
sən üç dildə (ərəb, fars və türk) yaranmışdır.
Məlumdur ki, şerdə əruz vəzni ərəb dilinə xas olan
vəzndir. Fars dilinin genetik planda ərəb dilinə yaxınlığını
nəzərə alsaq, aydın olur ki, farsdilli şairlər əruzu tez mənim
səyə bilirlər. Lakin buna baxmayaraq, türkdilli şairlər üçün
əruz vəznində yazmaq çətin olsa da, onlar öz yüksək iste
dadlarına söykənərək bu vəzndə də böyük uğurlar qazan
mışlar. Azərbaycanın böyük şairi Nizaminin bu sahədə şair
lik məharəti fenomen təşkil edir, çünki Nizami fars Firdovsi
və ərəb Əbu-Təmmamın şairlik fenomenlərindən nəinki ge
riyə qalmış, hətta onları qabaqlamışdır. Orta əsrlərdə Şərqin
görkəmli şairləri öz klassik əsərlərini Allaha (Yaradana)
müraciətlə başlamışlar. Bunu biz Firdovsinin, Nizaminin,
Fizulinin poemalarında görürük. Dahi fars şairi Əbülqasim
Firdovsi “Şahnamə”sinin əvvəlində “Yaradanın adı ilə”
mədhiyyəsində yazmışdır:
232
O Xaliq ki, vermiş bizə əqlü can,
Onun qüdrəti vəsfə sığmaz, inan
Söz ilə onu vəsfə versən qərar
Nə ağlın çatar, nə dilin söz tapar
Necə dərk edərsən ki, Xaliq nədir?
Sovet siyasi sisteminin hökmran olduğu 70 ildə heç bir
elmi əsas olmadan islamın müsəlman xalqlarının həyatında
mütərəqqi rolu nəinki inkar olunurdu, hətta bu rol son də
rəcədə mürtəce hesab edildi və islam yasaq edildi, həm də
yalnız İslam dini! Digər dinlərə münasibət nisbətən müla
yim idi.
Azərbaycanda islami dəyərlərə qayıdış XX əsrin 90-cı
illərinin əvvəlindən başlandı. Azərbaycan Respublikasının
Prezidenti Heydər Əliyev demişdir: «Xalqımızın 70 il ərzin
də islam dinindən ayırmağa çalışıblar... Biz Sovetlər İttifa
qının tərkibində ateist tərbiyəsi, təbliğatı altında yaşamışıq.
Ancaq buna baxmayaraq, xalqımız öz dinindən heç vaxt ay
rılmayıblar. Bu da dinimizin - İslam dininin nə qədər qüdrə
tə, gücə malik olduğunu bir daha göstərir»1.
İslamın ona sitayiş edən xalqlara buyurduğu bayramlar
da (Qurban və orucluq bayramları) böyük mənəvi və tərbiy
əvi ideyalar təbliğ edir.
Bununla belə, müsəlman xalqlarına qarşı düşmən möv
qelərini gizlətməyənlər indi de vardır. Son vaxtlarda qəzet
lərdə yazıları çoxalan Dmitri Furman «Üçüncü dünyaya
qayıdış» adlı məqaləsində yazır: «Bütün müsəlman xalqları
üçün xarakterik cəhətlərdən biri də milli şüurun zəif,
ümummüsəlman şüurunun, dəstəbazlığm və yerliçilik əlaqə
lərinin güclü olmasıdır». Heç bir tarixi fakta əsaslanmayn bu
«Xalq » qəzeti, 16 dekabr 1997.
233
cəfəng müddəa indiki dövrdə dünyanın bir çox yerlərində
müşahidə edilən terrorçuluq hərəkətlərini müsəlmanların
ünvanına yazmaq və bu yolla onları müstəqillik uğrunda
mübarizədə tərksilah cəhdindən başqa bir şey deyildir.
Türkiyə xalqının XX əsrin ikinci yarısında öz müstəqilliyi
uğrunda mübarizədə böyük uğurları belə «yalançı Dmit-
ri»lərin yenisinin çürük fəlsəfəsini ifşa edir.
1944-cü ilin əvvəlində doğma yurdlarından sürgün
edilmiş Şimali Qafqazın müsəlman xalqları 17 il tikanlı məf
tillər içərisində yaşasalar da, əsasən, və bəlkə də yalnız, is
lami etiqad nəticəsində öz milli mənliklərini itirmədilər. İs
lam faktoru bu dinə sitayiş edən çeçenlərin və digər müsəl
man xalqlarının yad etnosların içində əriyib itməsinə mane
oldu. Lakin digər tərəfdən, bu faktor müsəlman farsların
(İran) azərbaycanlılara (Cənubi Azərbaycanda) qarşı kinlə
rini ört-basdır etməyə də kömək edir.
Bütövlükdə götürüldükdə müasir dövrdə islami döyər
lər və islam mədəniyyəti müsəlman xalqlarını birləşdirməyə
xidmət edən güclü bir qüvvədir.
Biblioqrafiya
1.
Ziya Bünyadov. Dinlər. Təriqətlər. M əzhəblər. Bakı,
1997.
2.
Q .E.fon Trunebaum. K lassik islam. Bakı, 1998.
3.
Seyid Müdjtaba Rukni M uavi Lari. Qərb m ədəniyyəti
m üsəlm anın gözü ilə. B akı, 1992 (
r u s d ilin d ə ).
4. Əl Maudidi. İslamın əsa sla n . M., 1993
{ru s d ilin d ə ).
5. Miryaqub M ehdizadə. B ey n əlm iləl siyasətdə petrol. İstan
bul. 1928: Bakı, 1994.
6. Босворт K.E. М усульманские династии (справочник).
п еревод с английского, Москва, 1971.
234
II. OĞUZ RAYONUNUN
MEMARLIQ ABİDƏLƏRİ VƏ
GÖRKƏMLİ ZİYALILARI
(K in o film ü çü n s s e n a r i)
1) Rayonun mənzərəsinə aid şəkil-ponorama göstərilir
(Qafqaz dağları ətəyində meşələrlə əhatə olumüş kəndlər)
və diktor mətni oxuyur: Oğuz rayonu Azərbaycan Respubli
kasının şimali-şərqində, Qafqaz dağlarının ətəyində, qədim
Şirvan mahalının şimal hissəsində yerləşir. Rayon şimaldan
Dağıstan respublikası ilə həmsərhəddir. Hələ qədimdən ra
yonun şimali-şərqində yerləşən Filfılli və Xaçmaz kəndləri
nin dağ ətəklərindən Dağıstana piyada vo at üçün keçidlər
mövcuddur. Rayonun düzənlik hissələri cənubi şərqdə Qə
bələ, qərbdə isə Şəki rayonu ilə həmsərhəddir.
Rayonun ərazisi 1077 kvadrat kilometr, əhalisi isə 39,5
min nəfərdir (1999-cu il məlumatı).
Rayonda 15 millətin nümayəndələri 35 kənddə yaşa
yırlar1.
2) Diktor müəllifin yazdığı: «Oğuz rayonu haqqında
mahnı»nı mətnini oxuyur (5 bənd)2. Mətn musiqi ilə ifa
olunsa daha yaxşıdır.
3) Diktor: Rayonun əhalisinin 70%-ni azəri türkləri
təşkil edir. Milli azlıqların əksəriyyətini ləzgilər, ruslar, dağ
yəhudiləri, udinlər təşkil edirlər. Rayonda eləcə də gürcülər,
avarlar, tsaxurlar, osetinlər, ukraynalılar, belaruslar yaşayır
lar.
Bu məlumatlar müəllifin 1981-ci ildə rus dilində Bakıda çap olun
muş «15 milloti təmsil edən rayon» adlı kitabdan götürülmüşdür.
İsrafil İsmayılov. Oğuz rayonunun şəhidləri və veteranları. Bakı,
2000. S.16.
235