43
adamların ruzigarın müxtəlif işləri ilə məşğul olmaqdan başqa
çarələri qalmadığı kimi, vaxt tapıb fürsət əldə edim. Belə ki, Gəncəli
arif (Nizami Gəncəviyə işarədir - Ş.F.) bu iki beyt [şeri] ilə sirri
aşkara (kaşefi-raz) çıxaran bir adama çevrildi:
Şer
O gövhər ki, tutub əlində qərar
Başqa bir gövhərə ehtiyacmı var?
Çox yığma, daş-qaşun kifayət edər,
Nə fayda alanı olmasa əgər?
66
Əgər o ali nəsəbli vəlinemət (Şah Abbas - Ş.F) diqqət
işığını bü şərif nüsxənin (kitabın - Ş.F.) tamamlanmasına salarsa,
mən bəhanə gəzən təbimlə zaman fərmanverəninin (fərmandeh)
fərmanı önündə başımı aşağı əyər, asiman qüdrətinin yardımı və
mənalar bazarında dükan bəzəyənlərin köməyi sayəsində söz
məclisini daha da hərarətləndirər və bu rəmzləri şərif ibarələr və lətif
istiarələrlə (metafora-Ş.F.) yazı ipinə düzər, onu münasib, qiymətli
şerlərlə bəzəyər, təbiət üzgüçüsü (qəvvas) kimi təbiətin qüvvəsi
(fetrət) və himayəsi (paymərdi) ilə bilik dənizindən sahilə qiymətli
(səmin) ləllər və zəngin mənalar çıxarardım, [beləliklə,] bu uca
məqamlı padşahın yaratdıqları dövranın sultanları üçün dəsturüləməl
olduğu kimi, bu müflis (ur) şəxsin (İsgəndər bəy Münşinin - Ş.F.)
yazdığı kitab şüarı fəzilət olan istedadlı adamlardan ötrü
zərbülməsələ çevrilərdi:
Beytlər
Əgər indi mənə bəxtim olsa yar,
Ədəb mücrüsündən qıfılı açar.
Cavan şahzadəyə bəsləyib inam,
Alimlik mülkündə təxt ucaldaram.
Məna güllərindən yığıb rəngbərəng,
66
Beytlərin farscası
To-ra ba çenin govhəre-ərcomənd
Həmi hacət ayəd be govhər pəsənd.
Mətaye - geranmaye dari bəsi,
Çe sudət bovəd çon nəxahəd kəsi?
44
Hikmət dükanına verərəm bəzək.
Çoxlu dürr çıxarıb elm bəhrindən,
Cahanı dürr ilə dolduraram mən.
67
Əql mürşidindən və himmət ağsaqqalından (pir) icazə
aldığım üçün bu bağdan gül dərməyə tələsdim. Söz meydanında
çoxlu Abbasi qələmiylə fikir-xəyalın söz kəhərini hərəkətə gətirib,
şahın əbədi dövlətində baş verən hadisələri onun doğulduğu gündən
bu günəcən ki, hal-hazırda min iyirmi beşinci (miladi 1616) ilə
bərabərdir və [şahın] şərafətli yaşının qırx yeddiyə çatdığı günlərdir,
habelə onun cavanlıq dövrü və dövlətinin bahar əyyamıdır, yazmağa
başladım, şüur şüalarının işığı çatan məqama qədər həmin hadisələri
təfərrüata varmadan və nöqsana yol vermədən qələmə aldım, geniş
məlumatı olmayan əhvalatları, zərurət üzündən, onları mənə danışan
adamlara etibar edərək, olduğu kimi yazı ipinə düzdüm, bu son
dərəcə gözəl əsəri (segerfnamə) və qiymətli səhifəni* “Tarixe-
aləmaraye-Abbasi”
adlandırdım,
yazdıqlarımı xasiyyət
və
xüsusiyyətə (təbaye') məlal gətirən qaranlıq iqtibas və ibarələrdən
təmizləməyi lazım bildim, [Baş verən] hadisə və xəbərlərin parlaq
surətini və gözəl müşahidələrimi sadə bir libasla bəzədim, onları
ərsəyə gətirdim. Amma, [mənim etdiklərim] ümumi səciyyə daşıyan
yol deyildir. Bəzən olur ki, təbiət gülüstanının bülbülü budaqda
oturub nəğmə oxuyur, bəzən də şirin nitqli tuti [quşu] şəkəristanda
ibarələr deməyə başlayır və dilinin ləzzəti daha da çoxalır. Xülasə,
hər bir ibarə şirin xurmadır. Yaxud, bəzən elə də olur ki, kitabı
yazarkən qələmin dilinə hər nə gəlirsə elə onunla da kifayətlənir və
razılaşırsan, daha heç bir münasib şerə aludə olmursan. Yaxud da,
nadir hallarda [sənin tərəfindən] iki-üç beyt yazılırsa da, bunların
hamısı fikir və səliqə-sahmandan və təb' saflığından doğan bir
nəticədir. Kitabı yazarkən bədahətən bəzi tarixi hadisələr də
67
Beytlərin farcası
Əgər bəxtəm konun yari nəmayəd,
Ze dorce - mərifət qəflət qoşayəd.
Be eqbale-şəhənşahe cəvanbəxt
Zənəm bər keşvəre-daneşvəri təxt.
Begune-gune golhaye-məani
Beyarayəm dokane-noktedani.
Ze bəhre-daneş arəm an qədr dor
Ke gərdəd aləm əz dorre-səmin por.
45
xatirimə düşdü, qələmin dili ilə bəyan olundu və onlar mənim sözlü
qələmimlə yazıldı. Hərçənd ki, bu varaqları (ovraq) yazmaqdan əsl
məqsəd o həzrətin xoş amallı tərcümeyi-halını onun təvəllüdündən
hakimiyyətə yüksəlişinəcən bəyan etmək olmuşdur, amma, xəbərlər
vadisində qalan adamların susuzluqlarını yatırmaqdan ötrü indi
cənnət sarayında yer tutan Cəm məqamlı (cənnət bargah)
padşahın** dəhşətli (hayele) vəfatını, İsmayıl Mirzənin*** və
cənnətdə yeri olan (rezvan caygah) İsgəndər şanlı nəvvab Sultan
Məhəmməd
paşdahın****,
həmçinin
başqa
şahzadələrin
həyatlarını, özbəkiyyənin* və rumiyyənin** hücumlarını da
yığcam şəkildə qələmə aldım ki, gözlərin kökləri bir-birinə yapışsın
və əsl məqsədlə bağlı olan başqa məsələlər gizli qalmasın. Mən bu
kitabımda o həzrətin (Şah Abbasın - Ş.F.) məşhur adını (name-nami)
və yüksək ismini (esme-sami) "əlahəzrət zilləllah şah" ("Allahın
kölgəsi olan şah"- Ş.F.) onun atasının adını "nəvvabi-İsgəndərşan"*"
(İsgəndər şanlı nəvvab - ŞF), böyük babasının mübarək adını "şahe-
cənnətməkan"**** ("məkanı cənnətdə olan şah" -Ş.F) və şərafətli
ulu babasının (cədd) ismini "xaqane-Süleymanşan" ("Süleyman
şanlı xaqan") kimi yazdım. Kitabda adı "nəvvabe-Məryəmşane-
Məhdülya” kimi qeyd olunan məqsəd o həzrətin (Şah Abbasın - Ş.F)
anasını xatırlatmaqdır. Mənim "Həzrəte-cəhanbanr ("cahanın əsasını
qoyan həzrət" - Ş.F.) adını yazmağımın məqsədi isə nəvvab Sultan
Həmzə Mirzəni**** xatırlatmaqdır. Əgər o həzrətin (Şah Abbasın -
Ş.F) şərafətli meyli (təb) bu şərafətli nüsxə (kitab) tamamlandıqdan
sonra onu dastan-dastan oxumağa yönəlsə və əgər orada həqiqətdən
uzaq bir yazı görsə, qoy həmin yerləri hoqiqət bıçağı ("qəzleke-
rasti") ilə məhv etsin. Əgər bəzi hadisələrdə [verdiyim] məlumat az
olarsa, diqqət yetirilsin ki, bu sadiq qələmimlə onları [yenidən]
tətbiq və təsdiq edə bilim. Əvvəlcə, "müvəffəqiyyət və təbərrüklə"
68
mənşəyi peyğəmbərlik (nübüvvət) və vəlilik (vəlayət) xanədanı
(dudman) içərisindən çıxmış o həzrətin (Şah Abbasın - Ş.F) cahanın
başqa sultanlarından və dövranın qeyri xaqanlarından fərqlənən əsil-
nəsəbini, bəyənilən hərəkətlərini və layəqətli vəsfini bu kitabın
müqəddiməsində (dibaçə) yazdım ki, icmal şəklində bu haqda
sonradan təfsilatla yazmağa başlayım. Bu vəlayətnişan xanədanın
sadiq bəndəsi və duz-çörəyi ilə boya-başa çatan bir adam kimi
haqqım vardır ki, söz-sovlu mədhiyyəçilər (vəssaf) və sözləri
68
İfadənin ərəbcəsi: "Təmimən və təbərrokən"
Dostları ilə paylaş: |