TÜRK DİLLƏRİNİN QƏDİM LEKSİKASI
deyil,
əsasdır (düzəltmə köklərdir), həm də çoxu feildən
düz
ələnlərdir (22, 27). O yazır: “Müşahidələr və faktlar
göst
ərir ki, hətta fonetik hadisələr (səs yerdəyişməsi, səs-
düşümü) türk dillərində söz yaradıcılığına, yəni leksik və
qrammatik vahidl
ərin formalaşması prosesinə biganə deyil-
dir, ilkin kökl
ərin araşdırılması nəticəsində meydana çıxa-
rılan bir çox faktlar bunu bir daha sübut edir” (24, 49).
B
ir faktı nəzərdən keçirək: *ya- “işıqlanmaq, parla-
maq” morfemind
ən törəmiş yarın sözünün tərkibində qoru-
nan v
ə y samitinin reduksiyası nəticəsində yaranan ar // er
allomorfundan sonralar erk
ən, ertə kökləri yaranmışdır.
Dilimizd
əki alış- feili ya+l- “yanmaq, parlamaq” kök yuva-
sından törəmişdir, anlautdakı (söz əvvəlində) y samiti re-
duk
siyaya uğramışdır. Yəni alış- feili tarixən *yıl- // *yal-
“parlamaq, yanmaq” gövd
əsindən törəmiş düzəltmə feildir.
Bu feild
ə (y)al hissəsi etimoloji cəhətdən gövdədir, -ış isə
daşlaşmış şəkilçidir. Bəzən söz köklərində samit reduksi-
yası dillərin fonotaktika xüsusiyyətləri ilə bağlı yaranmış-
dır. Məsələn, Azərb. sıx- (maq), dolq. ık- “sıxmaq” (CДР,
83), türk.dil.
kuş // quş, şum. us “ev qazı və ya ördəyi” (SL,
7). Burada dilin q
ənaət prinsipini də nəzərə almaq lazımdır,
çünki dild
ə qənaət qanunu, ilk növbədə, fonoloji sistemdə
özünü göst
ərir. Linqvistik qənaət nəzəriyyəsinin banisi
A.Mar
tine yazır ki, məhz qənaət prinsipi dilin fonoloji sis-
teminin funksional
laşmasını idarə edir (213, 16). Reduk-
siya müxt
əlifsistemli dillərdə söz yaradıcılığına səbəb ol-
muşdur. Məsələn, hind-Avropa dillərindəki aqon “od-alov”
sözünün kökünd
ə y samitinin reduksiyası nəticəsində yara-
nan *aq gövd
əsi türk dillərindəki yak- “yanmaq” kökünün
müqayis
əsində ortaya çıxır.
123
BABA MƏHƏRRƏMLİ
Türk söz kökünün ikihe
calılığa doğru morfoloji inkişa-
fında səciyyəvi əlamətlərdən biri də sonradan ikihecalı və
t
əkhecalı köklərdə səs reduksiyasının baş verməsidir. Məsə-
l
ən: tarığ - tarı // darı, kıtığ - kıtı // kıyı, kuyuğ - quyu, tiriğ -
tiri v
ə s. Azərbaycan dilində rı ünsürlü sözlərin morfoloji
inki
şafından danışan S.Əlizadə müasir Azərbaycan dilində
indi ikihec
alı işlənən bəzi sözlərin vaxtilə abidələrdə qapalı
heca
da işləndiyini göstərir: ağrıq, ayrıq və s. (23, 12). Tari-
x
ən açıq hecalı köklərin qapalıya, eyni zamanda qapalı hecalı
kökl
ərin açıq hecalı köklərə keçməsi prosesləri baş ver-
mişdir. Həmin fonoloji hadisələr bir çox halda söz
yara
dıcılığı funksiyası daşıyaraq türk dillərində yeni köklərin
forma
laşmasına səbəb olmuşdur. Ümumiyyətlə, kök sözlərin
anlautunda (söz
əvvəlində) samit düşməsi çox səciyyəvidir.
Bu s
əciyyəvi xüsusiyyət əksər kök sözlərin fonosemantik
inki
şafında özünü göstərir. Altayşünaslıqda Ramstedt-Pellio
qanununa gör
ə, Altay dillərində söz əvvəlində bəzi samitlər
sonradan fonoloji d
əyişmələr nəticəsində reduksiyaya
uğramışdır: p~f~b~w~v>h~x~g~γ~q>0 (115, 106).
F.Ağasıoğlu qeyd edir ki, türk dillərində saitlə başla-
yan b
əzi sözlərin q, k, x, h ilə başlanan variantları da vardır.
Doğrudur, belə sözlərdə bəzi variantlar arasında qrammatik
v
ə ya semantik fərq yaranmışdır, lakin onların eyni yuva-
dan tör
əməsi şübhə doğurmur. Türk dillərində aş- as // kaş,
uç //
uş // quş (3, 214) diferensiallıqları reduksiyanın deri-
vatoloji proses ol
masını sübut edir. A.Vamberinin etimoloji
lü
ğətində söz kökləri fonovariantlar şəklində verilmişdir.
M
əsələn, A.Vamberi türk dillərində as- // kas- // kaz- // kar-
kökl
ərinin müxtəlif sözlərin yaranması üçün özül rol oyna-
dığını göstərir. O, uyğur dilindəki asıkmak “cızmaq”,
124
TÜRK DİLLƏRİNİN QƏDİM LEKSİKASI
cağatay dilindəki esmek “qazmaq”, kasımak “qaşımaq”, ya-
kut dilind
əki kas- “qazmaq” sözlərinin homogen olduğunu
qeyd edir. A.Vamberi k anlautunu ilkin hesab ed
ərək, son-
radan quttural
samitin düşdüyünü bildirir (EWTTS, 22).
Türk dill
ərində protetik səslər mövcuddur. Səsartımı
(proteza) hadis
əsinə müasir dövrdə kombinator xarakterli
hadis
ə kimi yanaşılır, dilin əski dönəmlərində isə səs
protetikliyi yeni kökl
ərin formalaşmasına zəmin yarat-
mışdır. Tarixən kök sözlərdə proteza, yəni səsartımı yeni
kökl
ərin yaranması üsullarından biri olmuşdur. Bu faktı
ax- // ak- “axmaq” v
ə yağ- “yağmaq” feillərinin etimoloji
t
əhlilini aparmaqla müəyyənləşdirmək mümkündür. Yağ-
feilind
ə ax- feilinin semantikasından bir qədər uzaqlaşma
müşahidə edilir. Ax- feilinin qədim variantının aq- // ak-
şəklində olmasını (ДТС, 48; ПДП, 359) nəzərə alsaq,
h
əmin sözün qədim *ka “su” kökündən metateza nəticə-
sind
ə yarandığını ehtimal etmək olar. Ş.B.Nafikov *ak-
“axmaq” feili il
ə *ka “su” kökünün homogenliyi fikrini
q
əbul edir (227, 214). Doğrudur, bu feilin mənşəyi haq-
qında digər fikirlər də var. Məsələn, B.Xəlilov bu feilin
amorf quru
luşlu a- kökünün “ayırmaq” mənasından yaran-
dığını ehtimal edir (32, 83). Həmin feil türk və türkmən
dill
ərində ak- variantındadır. Azərbaycan dilindəki ax-
feili k // x refleksini
əks etdirir. N.A.Baskakov aq- feili ilə
yaq~ya
γ~yaw- “yağmaq” köklərində y reduksiyasının söz
yara
dıcılığına səbəb olduğunu göstərir və y anlautunu ilkin
hesab edir (113, 175). Hal
buki bizim araşdırmamız sübut
edir ki,
yağ- feili, əslində, ak “su” kökündən y protetikliyi
il
ə formalaşmışdır. E.Z.Kajibəyov da yağ- feili ilə ax- feil-
l
ərinin homogenliyini göstərir. O, həmçinin türk dillərin-
125
Dostları ilə paylaş: |