30
mükəlləfiyyətləri haqqında məsələ, pay torpaqlarının kəndlilər
tərəfindən satın alınması məsələsi və kəndli idarəsi təşkili
haqqında məsələ 1861-ci il 19 fevral qanunlarının əsasını təşkil
edirdi.
Qanun elan edilən gündən təhkimli kəndlilərə şəxsi
azadlıq verilirdi. Həmin gündən etibarən mülkədar artıq kəndli
üzərində ağalıq edə bilməz və onun şəxsi həyatına müdaxilə
edə bilməzdi. Bundan başqa kəndlilər öz xahişlərinə görə ic-
timai özünüidarə orqanlarında iştirak edə bilər, başqa silklərə
keçə bilər, öz yaşayış yerlərindən gedə bilər, məktəblərə və
qulluğa daxil ola bilərdilər.
1861-ci il kəndli islahatına görə kəndlilər torpaq alır-
dılar, lakin onu pulla, məhdudlaşdırılmış həcmdə və xüsusi
şə
rtlərlə mülkədarlardan alırdılar. Mülkədarlar özlərinə məxsus
olan bütün torpaq üzərində mülkiyyət hüququnu saxlayırdılar.
Mülkədarların kəndlilərlə “könüllü” razılığı əsasında onlara
verdiyi pay torpağının ölçüsü qanunla müəyyən edilmiş həcm-
dən artıq ola bilməzdi, bu həcm imperiyanın müxtəlif yerləri
üçün 3 desyatindən 12 desyatinədək nəzərdə tutulurdu. Əgər
kəndlinin istifadəsində qanunla müəyyən edilmiş həcmdən
artıq torpaq olardısa mülkədarın bu artıq torpağı kəsib götür-
məyə ixtiyarı var idi. Kəndlinin torpağı müəyyən edilmiş
həcmdən az olardısa onlara əlavə torpaq payı verilmirdi. Kənd-
linin pay torpağı xalis əkin torpağı deyildi. 1861-ci il islahatına
qədər orta kəndli pay torpağı 4,4 desyatinə bərabər idisə, isla-
hatdan sonra azalıb 3,6 desyatinə endi. slahat elan olunandan
sonra ilk 9 il ərzində kəndlinin pay torpağından imtina etmək
hüququ yox idi, deməli, kəndli bu müddət içərisində kənd
cəmiyyətinin tərkibindən çıxa bilməzdi. Bu müddət qurtar-
dıqdan sonra da kəndlinin cəmiyyətdən çıxması üçün çox məh-
dudiyyət vardı. Azad edilmiş kəndlinin pul və məhsul mükəllə-
fiyyətlərini müntəzəm yerinə yetirməsi üzərində ellik zəmanət
qoyulmuşdu. Borclu olanlar kənd cəmiyyətinin qərarı ilə əlavə
işlərə göndərilə bilərdilər.
downloaded from KitabYurdu.org
31
Mülkədar və kəndlinin “könüllü” razılığı əsasında kən-
dlinin pay torpağını alması üçün hökumət “ödənc əməliyyatı”
təşkil etdi. Ödənc əməliyyatı kəndliləri aldatmaq, onları mülkə-
darın xeyrinə soymaq idi. Torpaq üçün bazar qiyməti deyil,
kəndlinin mülkədara verdiyi töycünün miqdarına görə hesab-
lanan bir məbləğ vermək lazım gəlirdi. Bu məbləğ torpağın
həqiqi dəyərindən xeyli artıq idi və kəndli onu verməklə yalnız
torpağı deyil, özünün şəxsi azadlığını da almış olurdu. Kəndli
ə
vvəlcədən mülkədara pay torpağının dəyərinin 20-25 faizini
nəğd pulla verməli idi. Hökumət mülkədara ödənc pulunu
birdəfəlik əldə etmək imkanı yaratmaq üçün qalan 75-80 faizi
kəndlinin əvəzinə ona verirdi, kəndli isə həmin borcu 49 il
müddətində ildə 6 faiz üstünə gəlmək şərti ilə dövlətə ödəməli
idi. Ödəncə keçilməsi müvəqqəti mükəlləfiyyət münasibətlərini
aradan qaldırır, beləliklə də feodal asılılığı sistemini ləğv edir-
di. Lakin imperiyanın ucqarlarında kəndliyə borc pul verilmə-
mişdi, onun torpağı satın almağı məcburi deyildi və bunun
üçün müəyyən vaxt qoyulmamışdı. Bu, çarizmin milli-müstəm-
ləkə siyasətinin təzahürü idi.
Rusiyanın ucqar vilayətləri üçün islahat daha gec və xü-
susi “Əsasnamə”- lər üzrə keçirildi. Türk xalqları yaşayan böl-
gələrdə həyata keçirilmiş torpaq islahatı sahibkar kəndlilərin
böyük hissəsinin torpaqsızlaşması ilə nəticələnmişdi. Çünki
kəndlilər vergi və digər borcları ödəyə bilmədiklərinə görə
mülkədarlar kəndlilərin pay torpaqlarını icarəyə götürür, bu
torpaqlarda həmin kəndlilərin özlərini işlədirdilər. carə müd-
dəti qurtardıqdan sonra isə mülkədarlar bu torpaqları geri
qaytarmırdılar. Türk xalqları yaşayan ərazilərdə torpağı satın
almaq üçün elə ağır şərtlər qoyulmuşdu ki, bu bölgələrdə feo-
dal münasibətlərinin ləğv edilməsi 1913-cü ilədək uzandı.
Kəndli islahatı Sibir kəndlilərinin əsas hissəsini əhatə etmə-
mişdi. Lakin təhkimçiliyin ləğvi Sibirə köçürülənlərin artma-
sına və kapitalizmin inkişafına təsir etmişdi. Bu dövrdə
downloaded from KitabYurdu.org
32
Mərkəzi Asiyada Rusiya işğalları davam etdiyindən kəndli
islahatının həyata keçirilməsi bura şamil edilməmişdi.
Kəndlilər verilmiş qanunlarda bu cür azadlıq gözləmir-
dilər. Hər yerdə kəndlərdə gizli həyəcanlar müşahidə olunurdu.
Bu gizli həyəcanlar bu və ya başqa yerlərdə biyara çıxmaqdan
imtina etmək, sahibkarların sərəncamlarına tabe olmamaqda
özünü göstərirdi. Ən böyük hadisələr Penza, Tambov və Kazan
quberniyalarında baş verdi. Kazan quberniyasının Bezdna kən-
dində Anton Petrov “ Əsasnamə”ləri oxuyarkən onları kənd-
lilərin mənafeyinə uyğun izah edirdi. Burada da kəndlilər ma-
nifestin məzmununa inanmayıb, mülkədar və məmurlar tərəfin-
dən gizlədilən əsil azadlığı axtarmağa başladılar. Kəndlilər
mülkədarlar üçün işləməkdən imtina etməyə başladılar. Həqiqi
azadlıq haqqında məlumat almaq üçün hər tərəfdən kəndlilər
Bezdnaya axışıb gəlirdilər. Hərbi dəstələrlə buraya gəlmiş
general Apraksin, Anton Petrovun təslim verilməsini tələb etdi.
Lakin kəndlilər generalın əmrini yerinə yetirməkdən boyun
qaçırdılar. Əsgərlər atəş açdılar, çoxlu ölən və yaralanan oldu.
Anton Petrov tutuldu və səhra məhkəməsinin hökmü ilə camaat
qarşısında güllələndi. Bezdna kəndindəki hadisələrin xəbəri
geniş yayıldı, demokratik ziyalılar içərisində hiddət və nifrətə
səbəb oldu.
1861-ci il islahatından sonra fəhlə çıxışları da genişlən-
məyə başladı. Fəhlələrin kapitalistlərin istismarına məruz qal-
dığı Uralda fəhlələr pay torpaqlarından da istifadə etdiklə-
rindən onların tələblərində kəndlilərin mənafeyi də əks olun-
muşdu. Nizamnamə fərmanlarının tətbiq edilməsi Demidov-
ların zavodunda fəhlələrin həyəcanına səbəb oldu. 1863-cü ilin
yanvarında fəhlələr nizamnamə fərmanları üzrə müəyyən
edilən pay torpağından imtina etmək, becərdikləri torpağın
onların öz əllərində qalmasını istədilər. Nizamnamə fərmanları-
nın tətbiqi fəhlələrin vəziyyətini əlavə mükəlləfiyyətlərlə ağır-
laşdırırdı. Bu bir çox zavodlarda həyacanların baş verməsinə
səbəb olmuşdu. Fəhlə və kəndlilərin çıxışları inqilabi-
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |