31
ki, kənd təsərrüfatında hansı təsərrüfat formalarının üstünlük təşkil etməsindən
asılı olmayaraq, dövlətin özünün düşünülmüş ərzaq proqramının olması və onun
həyata keçirilməsinə ciddi nəzarət ölkənin iqtisadi təhlükəsizliyinin təmin
edilməsində xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Hər bir dövlət çalışır ki, ilk növbədə
xarici ərzaq təminatından imkan daxilində az asılı olsun. Bunun üçün o, fermerlərə,
kənd təsərrüfatı işçilərinə sifariş verməli, lazım gəldikdə isə güzəştli kreditlər
ayırmalıdır. Toxum, gübrə və imkan daxilində texnologiya ilə təchizat məsələsi isə
inkişaf etmiş dövlətlərdə, o cümlədən ABŞ-da olduğu kimi, Kənd Təsərrüfatı
Nazirliyinin səlahiyyətinə verilməlidir. Ölkəmizdə Ərzaq Proqramının qəbul
edilməsi və uğurla yerinə yetirilməsi kənd təsərrüfatı sahəsində iqtisadi durumun
yaxşılaşdırılmasını təmin edə bilir. Bu, əhalinin kənd təsərrüfatı məhsulları ilə
təminatında yerli məhsulların xüsusi çəkisinin artması meyli ilə müşahidə olunur.
Ölkənin iqtisadi təhlükəsizliyinin təmin olunmasında, eləcə də bazarın
formalaşmasında elm və təhsilin məqsədyönlü təşkili ilə yanaşı, intellektual
mülkiyyətin dövlət qanunları ilə etibarlı şəkildə, beynəlxalq normalara uyğun
qorunması olduqca vacibdir. Elm tutumlu, yüksək məhsuldarlıqlı əməyin təşkili,
yeni və ən yeni texnologiyanın yaradılması və tətbiqi bilavasitə, məhz bu
amillərdən asılıdır. İntellektual mülkiyyətin qorunması bir tərəfdən, rəqabətə
davamlı istehsal sahələrinin yaranmasını, dünya bazarına çıxa biləcək məhsulların
istehsalını, həmçinin yaradıcılıq axtarışlarını stimullaşdırır, digər tərəfdən də “zəka
axını” deyilən çox qorxulu bir prosesin qarşısının alınmasına imkan verir.
Tədqiqatlar göstərir ki, iqtisadi inteqrasiyanın ikili xüsusiyyəti və iqtisadi
təhlükəsizliyin təmin olunması bir-biri ilə əlaqəli problemdir. Xüsusilə də yanacaq,
enerji, rabitə, nəqliyyat sahələrinin inteqrasiyası daha böyük diqqət tələb edir.
Başqa sözlə, inteqrasiya dərəcəsinin səviyyəsi ölkənin xaricdən asılılığını artıra,
zəiflədə, eləcə də heç səmərə verə bilməyən amilə də çevirə bilər.
Ölkədə daxili istehlak bazarının formalaşmasına mənfi təsir göstərən, iqtisadi
təhlükəsizliyin pozulmasına şərait yaradan keçid dövrü amillərindən biri də bu
prosesin qrup eqoizmi və milli eqoizm ilə müşaiyət olunmasıdır. Keçid dövrünün
obyektiv, subyektiv və mükəmməl qanunların olmamasından istifadə edən ayrı-
32
ayrı qruplar və yaxud xalqlar, daha çox qazanmaq və yaxud “birinci olmaq” iddiası
ilə meydana atılırlar. Nəticədə ölkənin həm siyasi, həm də iqtisadi sabitliyi
pozulur, hərc-mərclik yaranır, ölkənin sərvəti qəddarcasına talan edilir. İddialar
uğrunda mübarizə bəzən də ciddi qarşıdurmalara, qrup münaqişələrinə səbəb olur.
Qeyd olunan hallar uzun müddət davam etdikdə isə, ölkə bəzən nəinki öz iqtisadi
təhlükəsizliyini itirir, hətta siyasi cəhətdən də kiminsə vassalına çevrilir. Bazar
iqtisadiyyatlı ölkələrin tarixa təcrübəsi sübut edir ki, yeni sistemə keçən və siyasi
cəhətdən sabit olmayan ölkədə: köhnə qanunlar işləmir və yeni qanunlar qəbul
olunmur; korrupsiya və rüşvətxorluq xroniki hal alır;istehsal getdikcə azalır, yeni
sahələr yaranmır; ziyalılar və elm adamları sürətlə ölkəni tərk edirlər; aclıq və
səfalət yaranır; ölkə məhv olmaq təhlükəsi ilə üzləşir. Maddi və mənəvi varidatını
ərzağa dəyişməyə hətta külli miqdarda borca düşməyə məcbur olur, nəticədə, uzun
müddətə, bəlkə də həmişəlik asılı vəziyyətə düşür.
Azad və yaxud ixrac istehsal zonası kimi adlandırılan iqtisadi zonaların
yaradılması heç də həmişə ölkənin gələcək inkişafı, iqtisadi təhlükəsizliyin təmin
edilməsi baxımından əlverişli olmur. Heç kimə sirr deyildir ki, xarici sahibkarlar,
donor ölkələr və iri xarici investorlar xüsusi zona fəaliyyəti üçün bağlanan
müqavilə şərtləri və müddəti daxilində daha çox fayda götürməyi nəzərdə tuturlar.
Lakin zona sahibini gündəlik fayda deyil, uzun müddətli strateji məqsədin həyata
keçirilməsi düşündürməlidir. Xüsusilə də nəzərdə tutulmalıdır ki, azad iqtisadi
zona birincisi, respublikanın dünya təsərrüfatına qovuşmasına, beynəlxalq iqtisadi
məkana uyğunlaşmasına kömək etsin. İkincisi, ölkədə beynəlxalq qanunlara və
bazar qaydalarına uyğun fəaliyyət göstərmək, işləmək vərdişləri aşılasın.
Üçüncüsü, müasir texnologiyaya əsaslanan sənaye sahələrinin meydana gəlməsinə,
habelə həmin sahələrdə işləyə biləcək kadrların hazırlanmasına kömək etsin.
Dördüncüsü, ölkənin valyuta gəlirini artırsın, işsizliyin aradan qaldırılmasına
yardımçı olsun.
Bununla yanaşı, onu da nəzərə almaq lazımdır ki, AİZ heç də yalnız öz
qanunları ilə işləmir və bu zonanın yaradılması da, fəaliyyəti də beynəlxalq
qanunlarla yanaşı,həm də ölkənin öz qanun-qaydaları ilə idarə olunur və
33
tənzimlənir. Beləliklə, AİZ-in ölkənin iqtisadi təhlükəsizliyinə təsiri məsələsi
birbaşa respublikanın müvafiq qanunlarına tabedir. İlk növbədə AİZ-də özəl-
ləşdirmə, sərmayə qoyuluşu, ixrac-idxal, gömrük xidməti, yeni texnologiyaya
əsaslanan istehsal sahələrinin və iş yerlərinin yaradılması məsələlərinə dair
dövlətin qanunları və proqramları ölkənin uzaq gələcəyinin inkişafına və
təhlükəsizliyin təmin olunmasına istiqamətlənməlidir.
AİZ-də sərmayə qoyuluşunda ilk növbədə yerli sərmayədarlara üstünlük
verilməsi məqsədəuyğundur. Daha doğrusu, burada xarici sərmayədarlarla
müqayisədə üstünlük deyil, bütövlükdə ölkə daxili investorlarla növbəti AİZ-ə
sərmayə qoyan yerli investorlara üstünlük əsas götürülməlidir. Bu üstünlüklər
kreditlə ilk növbədə təmin etmək və güzəştli kreditlər ayırmaq, eləcə də valyuta
fondundan istifadəyə üstünlük vermək və s. şəklində ola bilər.
Unutmaq olmaz ki, xarici investorlar uzun müddət burada şirkətlərin
şərikləri olsalar da, hətta müəyyən şəxsi mülkiyyət, səhmlər əldə etsələr də,
ölkənin milli və iqtisadi təhlükəsizliyinin təmin edilməsində dövlətin öz
vətəndaşları, öz sahibkarları qədər maraqlı ola bilməzlər.
Fikrimizcə, ölkəmizdə iqtisadi təhlükəsizliyə dair elə proqram işlənib
hazırlanmalıdır ki, o, milli sərvətlərin hərraca qoyulub həddən artıq tələsik gəlir
gətirməsinə deyil, ölkənin müstəqilliyinə və əhalinin, xüsusilə də gələcək nəsillərin
firavanlığına xidmət etsin.
Dostları ilə paylaş: |